Ασφυκτικός καθίσταται πλέον ο βατοπεδινός κλοιός γύρω από τον Κώστα Καραμανλή.

Ads

Της Ντόρας Νταϊλιάνα στην Ελευθεροτυπία της 20/9/2010

Κι ενώ η Εκθεση της Θεσσαλονίκης καταγράφεται και επαναβεβαιώνεται ως σύμβολο της πολιτικής του κατάρρευσης, που συμπαρασύρει και τον Αντώνη Σαμαρά, η αυριανή μέρα στη Βουλή αναμένεται να αποτελέσει την απαρχή εξελίξεων, που με τόση επιμονή και συνέπεια προσπάθησε να αποτρέψει ως πρωθυπουργός. Και τώρα, από τη Ραφήνα, επιβάλλει πεισματικά στον διάδοχό του Αντ. Σαμαρά να φυγομαχήσει μαζί του, αυτοπροσφερόμενος ως ασπίδα. Μια ασπίδα διάτρητη και για τους δύο.

Οι ρουκέτες της Αικατερίνης Πελέκη-Βουλγαράκη έχουν καταστήσει αδιαπραγμάτευτη την κατάθεση του πρώην πρωθυπουργού στην προκαταρκτική επιτροπή της Βουλής. Η πρόσκληση στον Κ. Καραμανλή να δώσει εξηγήσεις αποτελεί μονόδρομο και για την κυβερνητική πλειοψηφία, η οποία προβληματίζεται να ανοίξει το κεφάλαιο «καταθέσεις και πρωθυπουργών σε εξεταστικές». Μικρή σημασία έχει αν κληθεί να εμφανιστεί αυτοπροσώπως, κι εκείνος επιλέξει τη λιγότερο δύσβατη οδό της αποστολής υπομνήματος, επαναλαμβάνοντας τα τετριμμένα περί πολιτικής ευθύνης, ή αν του αποσταλούν ερωτήσεις, στις οποίες θα κληθεί να απαντήσει χωρίς υπεκφυγές. Αυτό οφείλει να πράξει και αυτό θα κάνει αν σέβεται τους θεσμούς. Η προϊστορία του, δυστυχώς, δεν συνηγορεί υπέρ αυτής της πρακτικής. Η εντολή του Κ. Καραμανλή, από το Μέγαρο Μαξίμου τότε, να αποχωρήσουν οι βουλευτές του από τη Βουλή, σε μια απεγνωσμένη προσπάθεια να αποφύγει την υπερψήφιση της πρότασης του ΠΑΣΟΚ για προκαταρκτική έρευνα και εν συνεχεία το άρον άρον κλείσιμο της Ολομέλειας, για να επέλθει η παραγραφή των αδικημάτων οδηγούν στο συμπέρασμα ότι το λιγότερο που ενδιαφέρει τον πρώην πρωθυπουργό είναι ο σεβασμός των θεσμών. Οι βουλευτές, μέλη της Προκαταρκτικής Επιτροπής, όμως, οφείλουν να πράξουν το καθήκον τους. Εκείνος, να λειτουργήσει κατά τη συνείδησή του και η Ιστορία να καταγράψει και να κρίνει.

Κάποτε οι Ελληνες πρωθυπουργοί, νυν και πρώην, πρέπει να βγουν από το απυρόβλητο. Ισχύει για όλους και όλες τις υπό διερεύνηση υποθέσεις (Ζίμενς, Οικονομία, Βατοπέδι, Ομόλογα), εφόσον αποδεικνύεται ότι γνώριζαν ή όφειλαν να γνωρίζουν. Κάποτε πρέπει να συνειδητοποιήσουν ότι είμαστε όλοι ίσοι απέναντι στο νόμο. Οποιες και αν είναι οι προθέσεις της κ. Πελέκη με την τρίτη κατάθεσή της στην Προκαταρκτική, η κοινή λογική δεν μπορεί να αμφισβητηθεί. Ούτε και τα γεγονότα, όπως προκύπτουν από την έρευνα, Δικαιοσύνης και Βουλής. Αλλωστε, δεν είναι η πρώτη που έδειξε ευθέως τον Κ. Καραμανλή ως υπεύθυνο του ιερού σκανδάλου.

Προηγήθηκαν, ο πρώην υφυπουργός Π. Δούκας και η διευθύντρια του υπουργείου Γεωργίας Στ. Μαντέλη. Δεν χωράει αμφιβολία ότι Κ. Πελέκη και Στ. Μαντέλη (για τον Π. Δούκα φρόντισε ο Κ. Καραμανλής, διά της παραγραφής) έχουν στο πίσω μέρος του μυαλού τους τις ευνοϊκές ρυθμίσεις του υπουργού Δικαιοσύνης Χ. Καστανίδη για τους κατηγορούμενους που θα αποκαλύψουν την αλήθεια. Την αλήθεια που γνωρίζουν και έκρυβαν ώς τώρα. Το γιατί την έκρυβαν, μόνο ηλίθιοι δεν το αντιλαμβάνονται. Οταν είσαι κυβέρνηση και ελέγχεις μια Δικαιοσύνη με οσφυοκάμπτες Σανιδάδες, εύκολα διαβεβαιώνεις τα εκτελεστικά σου όργανα ότι θα τα σώσεις από την παγίδα του νόμου. Οταν όμως χάσεις την εξουσία, και εκείνα, αντιμέτωπα με τον νόμο, καλούνται να πληρώσουν τα σπασμένα, ενώ εσύ παρακολουθείς εκ του ασφαλούς, ε, τότε, οι παλιές αγάπες ξεχνιούνται.

Υπερισχύει το αίσθημα της εγκατάλειψης, η λογική «ο σώζων εαυτόν σωθήτω» και τα στόματα ανοίγουν. Δείχνουν δειλία -έχει δίκιο η άλλοτε έμπιστη του Καραμανλή και του Εφραίμ, συμβολαιογράφος, όταν μιλάει για… παντελόνια- πρωθυπουργοί και υπουργοί, οι οποίοι, αφού εξασφάλισαν το δικό τους ακαταδίωκτο, απαιτούν από τα εκτελεστικά όργανα να φορτωθούν αδιαμαρτύρητα όλη την ευθύνη. Να τιμωρηθούν, ναι, διότι συμμετείχαν σε μια παρανομία εις βάρος των συμφερόντων του ελληνικού Δημοσίου. Ο καθένας όμως να πληρώσει για την ευθύνη που του αναλογεί. Αυτό σημαίνει ισονομία και δημοκρατία.