Το μόνο που δεν είχε προβλεφθεί ήταν μια άνετη νίκη του Ρ. Τ. Ερντογάν, που είναι φαβορί για τον δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών στην Τουρκία. Το εύκολο είναι να μιλήσει κανείς για τη δύναμη του λαϊκισμού, όπως εκφράστηκε με τα χαρτονομίσματα που μοίραζε σε παιδάκια και με τις αυξήσεις 45% στους δημοσίους υπαλλήλους, την ώρα που η χώρα είναι στο κατώφλι του ΔΝΤ.

Πιο δύσκολο είναι να εστιάσει κανείς στην επιρροή της θρησκείας στη διαμόρφωση του πολιτικού σκηνικού και στη γοητεία του αντιδυτικισμού, σε μια εποχή που η ΕΕ είναι πιο θαμπή από ποτέ και οι ΗΠΑ παραμένουν υποτελείς στο χρηματοπιστωτικό σύστημα και στους υπερπλούσιους του ανεπτυγμένου κόσμου, ενώ χάνουν συνεχώς έδαφος στον διεθνή ανταγωνισμό για την πλανητική ηγεμονία.

Ο Ερντογάν, με σοβαρά προβλήματα υγείας και απέναντι στη Δύση, μετά από είκοσι χρόνια στην εξουσία, κατάφερε όχι απλώς να αντέξει, αλλά να θριαμβεύσει, αν λάβει κανείς υπόψη την αυτονόητη φθορά κάθε ηγεσίας μέσα στον χρόνο, την άθλια κατάσταση της τουρκικής οικονομίας και την καταστροφικότητα του πρόσφατου σεισμού.

Οι δημοσκοπήσεις έπεσαν έξω στην Τουρκία και οι ακριβοπληρωμένοι αναλυτές των Βρυξελλών, του Βερολίνου και της Ουάσιγκτον πέρασαν μια δύσκολη νύχτα. Οπως και οι ομόλογοί τους στην Αθήνα που, ευτυχώς γι αυτούς, δεν μπόρεσαν να πρωταγωνιστήσουν λόγω προεκλογικής ατμόσφαιρας.