Στον «Μπολιβάρ» ο Εγγονόπουλος δεν είχε υπ’ όψι του ακριβώς τον κ. Γεωργούλη αλλά δεν τον απέκλειε κιόλας. Είναι ένας στίχος ελληνικός και αυτοθαυμαστικός. Δεν είναι η Ευρώπη που αναφωνεί έκθαμβη «ωραίος σαν Έλληνας». Ένας δικός μας σουρεαλιστής το είπε!

Αν λοιπόν το κριτήριο επιλογής ευρωβουλευτών ήταν το να υπενθυμίζουν το ελληνικό κάλλος, τότε υπήρξε αποτέλεσμα παρεξήγησης. Ακόμη και να υποθέσουμε ότι μερίδα Ευρωπαίων ενθυμείται το ελληνικό κάλλος, αυτό αφορά σε άλλα χαρακτηριστικά κι όχι στην  αισθητική καλλιστείων και οθονών.

Δρυός πεσούσης

Γελάνε πλέον πολλοί με τους εκπεσόντες, Αλέξη Γεωργούλη και Εύα Καΐλή. ‘Κι όλοι λέγαν στην παρέα ο ωραίος κι η ωραία!’. Μόνο που δεν τα λέγανε και πριν.

Αντιθέτως, θυμάμαι πρωινό δελτίο μεγάλου καναλιού να ενημερώνει για το βραδινό tweet της Εύας  όταν διαφοροποιήθηκε από τον Παπανδρέου, και να αποδίδει σε αυτό την πτώση του Χρηματιστηρίου της Σιγκαπούρης!!!

Για τον κ Γεωργούλη δεν ακούστηκαν αντίστοιχες υπερβολές κι όσοι τον προέκριναν προβάλουν ως «ελαφρυντικό» ότι η πορεία του δεν άφηνε σχετικές σκιές. Ωστόσο αναδρομικά αμφισβητείται πολιτικώς η επιλογή τους.

Η δε εκλογική προτίμηση 160.000 πολιτών που τον σταύρωσαν επίσης απαξιώνεται συλλήβδην γιατί ο ηθοποιός δεν ήταν η μετεμψύχωση του Αντόνιο Γκράμσι. Είναι πιθανό οι εκλογείς απλώς να μην έψαχναν για νέο Γκράμσι.

Υποκρισία

Στο μεταξύ τα κόμματα υιοθετούν όλο και πιο απροκάλυπτα κριτήρια τηλεοπτικά ή ακόμη και χολιγουντιανά. Ιδιαιτέρως στην Θεσσαλονίκη διαμορφώνεται παράδοση!

Διακεκριμένοι ηθοποιοί, αθλητές, τηλεπαρουσιαστές κοσμούν ή διακοσμούν την ελληνική πολιτική. Το όλο και πιο απάνθρωπο προφίλ της χρειάζεται πινελιές από πρόσωπα συμπαθή κι ανώδυνα. Προφανώς κανείς δεν περιμένει από  =τους επιστρατευόμενους αστέρες της show biz πως η εμπλοκή τους θα έχει το βιωματικό βάρος της αντίστοιχης συμμετοχής άλλων εποχών. Αθλητής ή καλλιτέχνης στα χρόνια του star system δεν είναι ιδιότητες που επιτρέπουν τέτοιες προσδοκίες.

Δεν παύουν βέβαια να αποτελούν πλευρές της κοινωνικής ζωής που δικαιούνται  συμμετοχής κι εκπροσώπησης.

Το Ευρωκοινοβούλιο ως ‘το κλουβί με τις τρελές’

Στο κλουβί με τις τρελές του Στρασβούργου αποστείλαμε 21 εκπροσώπους:

• Δύο είναι φυλακή (Λαγός, Καΐλή)
• Δύο απομακρύνθηκαν ενόψει διερεύνησης υπόθεσης τους (Σπυράκη, Γεωργούλης).
• Δύο άλλοι αποκαλύφθηκε ότι παρακολουθούντο από την Ε.Υ.Π. ως εθνικοί κίνδυνοι κι έφριξε το σκυλί.

Τι θα πει άραγε ο έξω κόσμος για το πώς επιλέγει ο εσωτερικός μας κόσμος;

Μια Φινλανδή από το Ροβανιέμι (ένταξη 1995), ένας Εσθονός από την Ιντα Βίρου (ένταξη 2004) ή ένας Τρανσυλβανός από την Κλουζ (ένταξη 2007) άραγε πώς το βλέπουν; Μας νοιάζει όμως τι λένε όλοι αυτοί οι μεταγενέστεροι κακομοιραίοι για την χώρα που γέννησε την Δημοκρατία;

Κατ’ αρχάς οι δείκτες συνομολογούν ότι είμαστε πιο κακομοιραίοι! Επιπλέον οι τρεις αυτοί συμπολίτες αποτελούν κι αυτοί  ‘προκεχωρημένα φυλάκια’ της Δύσης. Οιονεί Ακρίτες, όπως ευφημιστικά διατυπώνεται η προσμονή προστασίας εκ μέρους δυτικών ισχυρών εθνών έναντι της γειτνιάζουσας Ανατολής.

Άλλοι λαοί προσβλέπουν στην Ευρώπη για λόγους πολιτικής σταθερότητας, όντας σε μεταβατική φάση. Συνέβη και στα καθ’ ημάς 5 χρόνια μετά την χούντα ενώ και σήμερα ακόμη μέγα μέρος των αμφισβητήσεων του καθεστώτος Μητσοτάκη προήλθαν από παρεμβάσεις Ελλήνων ευρωβουλευτών.

Για να μην αναφερθούμε στο στίγμα της λογιστικής Αλογοσκούφη και της δαιμονοποίησης των Ελλήνων που φέρουμε ακόμη.

Συμπέρασμα

Στους ‘λαμπερούς’ που τους προτίμησαν κυρίως απλοί άνθρωποι επαληθεύτηκε η ειρωνεία της φράσης ‘τα καλύτερα παιδιά στα χειρότερα χέρια!’

Αυτό θα ήταν μικρή ζημία αν παραλλήλως δεν στέλναμε και ‘αρίστους’ τύπου Δημήτρη Αβραμόπουλου και Μαργαρίτη Σχοινά ή φερέλπιδες του κομματικού σωλήνα σαν τον κ Κωστή Χατζηδάκη που επέστρεψε γκουρού της οικονομίας.

Τα κόμματα μας και προ σταυρού επέλεγαν δευτεράντζες, εξοστρακισμένους και σπρωχτούς.

Ίσως λοιπόν δεν φταίει η αφελής κρίση του λαού αλλά ότι είμαστε έθνος βλαχαδερό. Από την άλλη κι οι πρωτευουσιάνοι Γερμανοί την Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν στείλανε.