Είναι άραγε το κτήριο του Κοινοβουλίου η τελευταία αντιφασιστική νησίδα εν Αθήναις; Είναι κάτι σαν την Île de la Cité στον Σηκουάνα, μια μορφή εσώτατης πόλης αμυνόμενης;

Αν όχι, τότε γιατί η άμυνα απέναντι στο νεοφασιστικό φαινόμενο δίδεται με κάθε αποφασιστικότητα ειδικά στον ιερό περίβολο προκειμένου να μην εισέλθει στον Ναό; Γιατί δεν δίνεται από χθες εκεί που ζουν και  …πεθαίνουν οι αληθινοί άνθρωποι;

Κι αν κάποτε πολιορκούσε την Ακρόπολη ο Κιουταχής ενώ την σύγχρονη Ακρόπολη του έθνους την πολιορκεί ο Κασιδιάρης, ποιος  άραγε πασχίζει να την σώσει ως σύγχρονος Καραϊσκάκης, ο δικολάβος Γεραπετρίτης;

Γελοιότητα με τετρακίνηση

• Νέος νόμος μέσα σε έναν μήνα, τι γελοιότητα!
• Αλλαγή κανόνων μετά την ουσιαστική προκήρυξη των εκλογών, τι γελοιότητα!
• Η Βουλή πετώντας το μπαλάκι στην Δικαιοσύνη ομολογεί ότι η Δημοκρατία πράγματι χρειάζεται έναν εισαγγελέα. Τι γελοιότητα!
• Με σηκωμένο φρύδι κι αυστηρός προς όσους διαφωνούν νομοθετεί ο Νέστωρ της Δημοκρατίας ο θείος Βορβορίδης, τι γελοιότητα;

Κι επειδή η γελοιότητα είναι φαίνεται λοιμώδης μεταξύ θεσμών κι ανθρώπων, ο Άρειος Πάγος καλείται να δεχθεί ως προφανές κέλυφος εγκληματικής οργάνωσης τον ίδιο τον επίτιμο αντιεισαγγελέα του!

Ποιοι τα λένε δε όλα αυτά; Οι άνθρωποι που βάλανε ήδη τον 5046c να χειροκροτά με ενθουσιασμό τον θύτη του, οι άνθρωποι που μετράνε στα επιτεύγματα τους ότι η Χώρα είχε απώλειες από την πανδημία περίπου όσες ο Ελληνικός στρατός στην Μικρασιατική καταστροφή, οι άνθρωποι που χαρακτηρίζουν ως συνταγματική εκτροπή το να μην συναινέσει  ο κ Ανδρουλάκης στην ανανέωση της θητείας Μητσοτάκη.

Φαίνεται ότι έχει συνταγματική υποχρέωση να διαιωνίσει αυτόν που τον παρακολουθούσε και τον έχει διασύρει ως δυνητικό εθνικό κίνδυνο.

Γελοιότητες για έναν ανώτερο σκοπό

Εξέστιν Κλαζομενίοις ασχημονείν. Με την μιντιακή μονοφωνία πιστεύουν ότι θα βγάλουν όλους τους Έλληνες τρελούς. Οι υπόλοιποι γιατί ετοιμάζονται σοβαροφανείς να χορέψουν αυτό το τσάμικο της γελοιότητας; Γιατί είναι, λέει, σοβαρός ο λόγος. Προέχει ο αποκλεισμός του εγκληματία πάσει δυνάμει από το να μολύνει εκ νέου τα ιερά έδρανα. Πάντα για να γίνει κανείς πολύ γελοίος βρίσκει έναν πολύ σοβαρό λόγο.

Ο χαμός δικαιολογείται γιατί ο εγκληματίας πέρασε το 3% και θα τον έχουν  μέσα στα πόδια τους, πράγμα ανυπόφορο Το να τον έχουμε εμείς μέσα στην ζωή μας είναι υποφερτό; Το να υπάρξουν απαγορεύσεις μόλις η απειλή κατά της Δημοκρατίας ξεπεράσει το όριο της γραφικότητας  (προ πολλού) το θεωρώ δημοκρατικό αντανακλαστικό. Την ενεργοποίηση όμως αποκλειστικά όταν ξεπερνά το όριο εισόδου στην Βουλή την θεωρώ σκέτο καθωσπρεπισμό.

Κι αν δεν υπήρχε η μουσουλμανική κοινότητα της Θράκης και το όριο του 3%  ήταν στο 1%; Τότε το καμπανάκι θα είχε σημάνει προ διετίας σχεδόν (Οκτώβριο  2021) όταν ξεπέρασε το 1% για πρώτη φορά σε δημοσκόπηση της Μetron Analysis. Τι συνέβη άραγε από τότε; ‘Αγρόν ηγόρασαν’ γιατί πίστευαν ότι ο Κασιδιάρης ψαλίδιζε άλλους ακροδεξιούς πιο επικίνδυνους εκλογικά για την ΝΔ.

Κι αν πάλι όταν άλλαξαν τον εκλογικό νόμο είχαν μαζί αλλάξει και το όριο από 3% σε 6% μάλλον θα μπορούσαμε να συνεχίσουμε αμέριμνοι τον ύπνο για τις αιτίες που επωάζουν την ακροδεξιά έκρηξη;

Σηκώνουν το δάκτυλο κυβερνητικοί και ξεπουπουλιασμένα παπαγαλάκια, που επί χρόνια καλούσαν τους φασίστες στις εκπομπές τους και τους ξεπλένανε είτε ονειρευόταν δημοσίως  μια σοβαρή ΧΑ. (Τα όνειρα σου μη τα λες γιατί μια μέρα κρύα … ). Εξάλλου και σήμερα μια χαρά ανταγωνίζονται για το ίδιο μισαλλόδοξο ακροατήριο, όπως λέει το State Department. Η δε κοινωνική πολιτική τους είναι αυτή που θεριεύει την αναμμένη φωτιά.

Συμπέρασμα

Η ιδιοτελής προσπάθεια τεχνητού αποκλεισμού παντοιοτρόπως, οδηγεί σε ενδυνάμωση του επικίνδυνου πολιτικού φαινομένου κι όχι στην παρεμπόδιση του. Βεβαίως το πρόβλημα των κυβερνώντων δεν είναι ο φασισμός, είναι οι εκλογές! Για τους υπόλοιπους όμως που πιστεύουν ότι συμβάλουν σε κάποια αντιφασιστική μάχη ο στίχος του Τζιμάκου συμπληρώνεται ως εξής: Στης Βουλής τα έδρανα αχ και εγώ να έκλ@ν@ ανενόχλητος!