Τι απομένει όταν αφαιρέσει κανείς το πομπώδες «πολιτικό κοστούμι» του, και το καμουφλάζ που χρησιμοποιούσε τόσα χρόνια μέσω του πρωθυπουργικού αξιώματατος που κατείχε (2006-2016), χρησιμοποιώντας μια δεξιά εθνολαϊκιστική πολιτική βαλκανικού τύπου; Τι διδάσκει το πεπρωμένο του Νίκολα Γκρουέφσκι.

Ως γνωστόν την Τρίτη 13 Νοεμβρίου 2018 ο εθνικιστής πρώην πρωθυπουργός της ΠΓΔΜ που, σύμφωνα με τους νόμους και τις δικαστικές αποφάσεις της χώρας την οποία εξουσίαζε αυταρχικά επί μία δεκαετία, θεωρείται πλέον φυγόποινος, έγραψε στο «τοίχο» του στο facebook για να ενημερώσει εχθρούς και φίλους: «Βρίσκομαι στη Βουδαπέστη και πηγαίνω για να ζητήσω άσυλο από τις ουγγρικές Αρχές». Η πληροφορία επιβεβαιώθηκε σύντομα και ταυτόχρονα άρχισαν να ανακύπτουν πολλά εύλογα ερωτήματα. Πως ο Γκρουέφσκι κατάφερε δίχως διαβατήριο –το «μακεδονικό» του διαβατήριο είχε βλέπετε κατασχεθεί από τις Αρχές της χώρας του και του είχε απαγορευτεί η έξοδος από τη χώρα- να περάσει τα σύνορα με τη Σερβία, να διασχίσει καθέτως όλη τη χώρα και να φθάσει στα σερβο-ουγγρικά σύνορα, και να εισέλθει σε μια χώρα μέλος της Ε.Ε. χωρίς ταξιδιωτικά έγγραφα;

Η Ουγγαρία του Βίκτορ Όρμπαν, που κτίζει φράκτες απέναντι σε φτωχούς πρόσφυγες εμποδίζοντάς τους να περάσουν από τη χώρα, φαίνεται πως αυτή τη φορά άνοιξε διάπλατα τα σύνορά της σ’ έναν δεξιό εθνολαϊκιστή «πολιτικό μετανάστη» από τα Βαλκάνια, τον οποίο θεωρεί πολιτικό «φίλο» της. Η. Ουγγαρία του Όρμπαν φαίνεται πως λειτουργεί ως ένα «ασφαλές καταφύγιο» για τα πολιτικά ορφανά δεξιού-λαϊκιστικού-κλεπτοκρατικού τύπου. Αυτό δεν είναι κάτι το απροσδόκητο, καθώς αυτή είναι και η πολιτική ταυτότητα του ίδιου του Όρμπαν.
Όσο για τον ίδιο το Νίκολα Γκρούεφσκι ισχύει, αν μη τι άλλο, η συμπαντική αρχή της Ύβρης και της Νέμεσης.

«Καλώς ήρθατε στο λίκνο του πολιτισμού», έγραφαν τα SMS τα οποία λάμβανε κανείς όταν περνούσε τα σύνορα αυτής της μικρής βαλκανικής χώρας, την οποία κυβερννούσε ο Γκρουέφσκι και το εθνικιστικό δεξιό κόμμα VMRO-DPMNΕ («αδελφό» κόμμα της ΝΔ στα πλαίσια της πολιτικής οικογένειας του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος) από το 2006 ως το 2016. Όποιος πρωθυπουργός αποφασίζει πως η χώρα του θα υποδέχεται με τέτοιο μήνυμα τους επισκέπτες της, αυτό σημαίνει πως έχει πολύ σοβαρά πρόβληματα. Προβλήματα όχι μόνον φτώχειας και αυταρχισμού, αλλά και «παδικά προβλήματα» ταυτότητας και αυτογνωσίας. Όσο ο Γκρουέφσκι ήταν πανίσχυρος και αλλαζονικός στην ΠΓΔΜ καλλιεργούσε συστηματικά όλα αυτά τα «παδικά» ζητήματα ταυτότητας, προκειμένου να «χαϊδεύει τα αυτιά», τα εθνικά συναισθήματα και τα συμπλέγματα κατωτερότητας των ψηφοφόρων του –τακτική συνηθισμένη στους Βαλκάνιους εθνολαϊκιστές και όχι μόνον. Ως τυπικός πολιτικός τυχοδιώκτης καβάλησε κι αυτός το άρμα του εθνολαϊκισμού και γέμισε τη χώρα του με αρχαιομακεδονικά ονόματα, αγάλματα και μνημεία, καθιστώντας επίσημη εθνική ιδεολογία αυτή της μικρής σλαβικής βαλκανικής χώρας, τον «αρχαιομακεδονισμό». Προκαλούσε, όμως κέρδιζε ψήφους στο εσωτερικό της χώρας, αλλά και πολλά χρήματα.

Το όλο Project Skopije 2014, που γέμισε τα Σκόπια με γιγαντιαία αγάλματα εθνικιστικού κίτς, κλεμμένα από την ιστορία των γειτονικών λαών, λέγεται πως στοίχισε κοντά στο μισό δισεκατομμύριο ευρώ, ποσό τεράστιο για τη φτωχότερη, μετά τη Μολδαβία, χώρα της Ευρώπης. Ένα σημαντικό μέρος από αυτά τα χρήματα δεν πήγε καν στα εθνικιστικά μνημεία και σε νέα αρχαιοπρεπή κτίρια αλλά για μίζες σε τσέπες πολιτικών, μεταξύ των οποίων του Γκρουέφσκι, της οικογένειας και των φίλων του.

Μπορεί ο Γκρουέφσκι να είναι σήμερα φυγόποινος, καθώς καταδικάστηκε σε δύο χρόνια φυλάκιση για την παράνομη αγορά με δημόσια χρήματα μιας θωρακισμένης Mercedes (αξίας 600.000 ευρώ!) δήθεν για τους σκοπούς της MUP (υπουργείο Εσωτερικών και Δημόσιας Τάξης) της π.Γ.Δ.Μακεδονίας, αλλά αυτό αποτελεί μονάχα την κορυφή του παγόβουνου πολλών και τεράστιων σκανδάλων διαφθοράς και κατασπατάλησης δημοσίου χρήματος, που αποκαλύπτουν συνεχώς οι δικαστικές αρχές της γειτονικής μας χώρας. Σκάνδαλα επαρχιακού, κλεπτοκρατικού βαλκανικού τύπου που έγιναν στη σκιά του εθνολαϊκισμού και του κατασκευασμένου αρχαιομακεδονισμού που είχε κάνει σημαία του επί μια δεκαετία ο αλλαζονικός Γκρουέφσκι.

Κυνηγημένος πλέον από τις Αρχές της χώρας του ο τυπικός Βαλκάνιος πολιτικός τυχοδιώκτης που ακούει στο όνομα Νίκολα Γκρουέφσκι ζητεί απεγνωσμένα την προστασία του πολιτικού του ομογάλακτου Βίκτορ Όρμπαν. Υπάρχουν άλλωστε οικονομικά συμφέροντα μεταξύ τους καθώς και πολιτικές «εκλεκτικές συγγένειες», που συνδυάζουν σκοταδισμό, αυταρχισμό, κλεπτοκρατία και εθνολαϊκισμό, τα οποία αποτελούν, δυστυχώς, κυρίαρχα φαινόμενα στις χώρες της Κεντρικής και Νότιας Ευρώπης. Ο Όρμπαν αποτελεί άλλωστε τον κατεξοχήν εκπρόσωπο αυτής της «πολιτικής τοξίνης» που έχει δηλητηριάσει ήδη τη μισή Ευρώπη. Γι’ αυτό και παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον τι γραφειοκρατικά και άλλα προσκόμματα θα παρουσιάσει, αν μπορεί ασφαλώς να το πράξει, προκειμένου να καθυστερήσει την έκδοση του Γκρουέφσκι στην ΠΓΔΜ, όπως ζητούν τα Σκόπια, οι Βρυξέλλες και ιδαιίτερα η Ουάσιγκτον, που ζήτησαν ανοικτά να μη δοθεί πολιτικό άσυλο αλλά να εκδοθεί και να εκτίσει την ποινή του στη χώρα του. Μετά την ύβρη δεν πρέπει να έλθει και η Νέμεση;