Ένα ταξίδι πάθους στην εξωτική δυτική Αφρική από τη συγγραφέα της επιτυχίας Οι Ινδίες μου

Ads

Ένας έρωτας εκκολάπτεται στο δωμάτιο ενός ξενοδοχείου μιας μικρής αφρικανικής πόλης. Ένας έρωτας που άρχισε ως παιχνίδι με τη λέξη μασάζ. Ένας έρωτας που ’φερε τα πάνω κάτω. Εκείνος είναι μαύρος. Εκείνη μια λευκή που ταξιδεύει. Ένας έρωτας μια εκστατικός, μια ανταριασμένος, που περιπλανιέται από ξενοδοχείο σε ξενοδοχείο σε πόλεις και ανεμοδαρμένες ερήμους.

Στην Ακτή του Ελεφαντόδοντου. Στη Μπουρκίνα Φάσο. Στην Ακτή των Σκλάβων και του Βουντού, το Μπενίν. Στο Μπαλί, στο θρύλο του Τιμπουκτού. Στα τζαζάδικα της Σενεγάλης, στη Ντακάρ και το Σαιντ Λουΐ. Στις φοινικόφυτες παραλίες του Τόγκο. Στην Ακτή του Χρυσού των Ασσάντι, τη Γκάνα.

Ένας έρωτας που ανασαίνει στους βραχνούς ρυθμούς της αφρικάνικης τζαζ, στους υγρούς ψιθύρους ημίφωτων δωματίων. Μια εκρηκτική ένωση μαύρου και λευκού, μια έλξη μου σμίγει και χωρίζει. Μια ιστορία πάθους και σύγκρουσης δύο κόσμων. Της Δύσης και της Αφρικής. Μια πάλη δυο ετερόκλητων ανθρώπων να ταιριάξουν τα αταίριαστα δίχως να χάσουν τον εαυτό τους, που εχθροί χωρίζουν, που φλογεροί εραστές ξανασμίγουν…

«Το Μασάζ γράφτηκε με κομμένη την ανάσα. On the road», λέει η Κάτια Αντωνοπούλου. «Τέσσερις χειμώνες περιπλανήθηκε στις χώρες της Δυτικής Αφρικής. Στους καύσωνες, στους κοκκινόχωμους δρόμους της. Στις αμμοθύελλες του Χαρματάν. Σε βαθύσκια δάση, σε ερήμους, σε πόλεις θαμμένες στη σιωπή της άμμου: Μυστικό απόρρητο φυλαγμένο στα έγκατα ενός ερωτοπλανταγμένου lap top. Το Μασάζ γράφτηκε στους νυχτερινούς ψιθύρους των αφρικανικών ξενοδοχείων. Στη βραχνή ανάσα της αφρικανικής τζαζ. Στο μπιτ της καρδιάς. Εν θερμώ. Με ανασφάλεια. Και παραφορά. Αυτό εδώ. Το πρώτο μου μυθιστόρημα».

Και συνεχίζει: «Αν κάποιος πριν χρόνια μου ’λεγε πως κάποτε θα ’γραφα ένα βιβλίο σαν το Μασάζ, θα του πέταγα ένα από εκείνα τα κοφτερά μου ‘ποτέ’. Η Αφρική όμως άλλα φρονούσε…».

Ένα ταξίδι πάθους στην εξωτική δυτική Αφρική
από τη συγγραφέα της επιτυχίας Οι Ινδίες μου

Ένας έρωτας εκκολάπτεται στο δωμάτιο ενός ξενοδοχείου μιας μικρής αφρικανικής πόλης. Ένας έρωτας που άρχισε ως παιχνίδι με τη λέξη μασάζ. Ένας έρωτας που ’φερε τα πάνω κάτω. Εκείνος είναι μαύρος. Εκείνη μια λευκή που ταξιδεύει. Ένας έρωτας μια εκστατικός, μια ανταριασμένος, που περιπλανιέται από ξενοδοχείο σε ξενοδοχείο σε πόλεις και ανεμοδαρμένες ερήμους.

Στην Ακτή του Ελεφαντόδοντου. Στη Μπουρκίνα Φάσο. Στην Ακτή των Σκλάβων και του Βουντού, το Μπενίν. Στο Μπαλί, στο θρύλο του Τιμπουκτού. Στα τζαζάδικα της Σενεγάλης, στη Ντακάρ και το Σαιντ Λουΐ. Στις φοινικόφυτες παραλίες του Τόγκο. Στην Ακτή του Χρυσού των Ασσάντι, τη Γκάνα.

Ένας έρωτας που ανασαίνει στους βραχνούς ρυθμούς της αφρικάνικης τζαζ, στους υγρούς ψιθύρους ημίφωτων δωματίων. Μια εκρηκτική ένωση μαύρου και λευκού, μια έλξη μου σμίγει και χωρίζει. Μια ιστορία πάθους και σύγκρουσης δύο κόσμων. Της Δύσης και της Αφρικής. Μια πάλη δυο ετερόκλητων ανθρώπων να ταιριάξουν τα αταίριαστα δίχως να χάσουν τον εαυτό τους, που εχθροί χωρίζουν, που φλογεροί εραστές ξανασμίγουν…

«Το Μασάζ γράφτηκε με κομμένη την ανάσα. On the road», λέει η Κάτια Αντωνοπούλου. «Τέσσερις χειμώνες περιπλανήθηκε στις χώρες της Δυτικής Αφρικής. Στους καύσωνες, στους κοκκινόχωμους δρόμους της. Στις αμμοθύελλες του Χαρματάν. Σε βαθύσκια δάση, σε ερήμους, σε πόλεις θαμμένες στη σιωπή της άμμου: Μυστικό απόρρητο φυλαγμένο στα έγκατα ενός ερωτοπλανταγμένου lap top. Το Μασάζ γράφτηκε στους νυχτερινούς ψιθύρους των αφρικανικών ξενοδοχείων. Στη βραχνή ανάσα της αφρικανικής τζαζ. Στο μπιτ της καρδιάς. Εν θερμώ. Με ανασφάλεια. Και παραφορά. Αυτό εδώ. Το πρώτο μου μυθιστόρημα».

Και συνεχίζει: «Αν κάποιος πριν χρόνια μου ’λεγε πως κάποτε θα ’γραφα ένα βιβλίο σαν το Μασάζ, θα του πέταγα ένα από εκείνα τα κοφτερά μου ‘ποτέ’. Η Αφρική όμως άλλα φρονούσε…».

Σελ: 556