Σκέφτομαι…..

Κοιτάζοντας όλα αυτά τα παιδιά στην τηλεόραση που έχουν εγκλειστεί οικειοθελώς στα διάφορα σπίτια των reality, παραδίδοντας την ιδιωτικότητα τους, ως βορρά σε άλλους εγκλεισμένους επίσης στην αφασία τους, στην απραξία τους, στην αποχαύνωση τους αυτοί οι άλλοι.

Κοινή συνισταμένη …..

Η ελευθερία είναι κάτι που εκχωρείται πλέον…..

Στην μια περίπτωση εν ονόματι μιας προσωρινής αναγνωρισιμότητας, που μπορεί να εξαργυρωθεί ίσως στο μέλλον, στο μαγαζάκι που θα στήσουμε όταν βγούμε , όταν αποφυλακιστούμε δηλαδή….

Και οι άλλοι γιατί…;

Γιατί τόσα χρόνια βομβαρδίζονται ότι είναι μια κανονικότητα , ο μεγάλος αδελφός εκεί στο big brother να μπορεί να τους ακούει και να τους παρακολουθεί κρυμμένος.

Γιατί ό,τι «επιτυχημένο» και να κάνεις, μοντέλο, μάγειρας, εραστής, μονομάχος, πρέπει να περάσεις από εγκλεισμό…σε σπίτι , σε σκηνή, σε ίδρυμα , μωρέ και σε μοναστήρι ακόμα, δεν έχει σημασία … και πρέπει να μπορούν να σε παρακολουθούν, να είσαι εκτεθειμένος   στην κοινή θέα .

Κάπως έτσι πρέπει να εξηγείται αυτή η αδιαφορία όλων.

Ένα σύνδρομο της Στοκχόλμης. Η μήπως πάλι ένας υποσυνείδητος έρωτας για τον ….θυρωρό της νύχτας !

Σαν να τελειώνει η πολιτική και να απομένει μόνο η ψυχανάλυση.

Πραγματικά προσπαθώ να καταλάβω.

Γιατί δεν υπάρχει αγανάκτηση, οργή, διαμαρτυρία για αυτό το άλλο reality, με τις παρακολουθήσεις που ζούμε…;

Καμία έκπληξη, κανένα ενδιαφέρον για το ποιος θα είναι προτεινόμενος πάλι!

Τι στρατιωτικός, τι διπλωμάτης, τι δημοσιογράφος, τι υπουργός, τι η ίδια η οικογένεια του, τι ο αρχηγός της Γ εθνικής…τίποτα !

Όση ευρηματικότητα και αν βάζει η παραγωγή…τζίφος

Δεν κινείται φτερό…

Χαμένοι μέσα στην πλήξη τους οι θεατές …

Τίποτα δεν τους εντυπωσιάζει πλέον…

Στο τέλος δεν θα μπορούνε να διακρίνουν ούτε και τις διαφημίσεις στο διάλειμμα ….

Και τότε πια δεν θα διαλέγουν τίποτα…

Δεν θα χρειάζεται καν…

Αφιερωμένο στα κανάλια μας…που έχουν αναλάβει την βρόμικη δουλειά…και την φέρνουν με τόση επιτυχία εις πέρας…