Ολοένα διευρύνεται ο θεσμικός διασυρμός στην υπόθεση των υποκλοπών (Τασούλας, Ντογιάκος, Φλώρος κοκ). Απειλείται η Δημοκρατία από αυτόν που ξεκίνησε ως φιλελεύθερος και συναγωνίζεται πια τον Όρμπαν, ο οποίος ειρήσθω εν παρόδω ξεκίνησε επίσης ως ακραιφνώς φιλελεύθερος (το επισήμανε στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ο κ. Μανδραβέλης).  Απέναντι στην γενικευμένη ευκαμψία των ιθυνόντων:

• ορθώθηκε η ομόθυμη καταδίκη της αντιπολίτευσης.
• Υπήρξε η κίνηση των 19 συνταγματολόγων, στο πνεύμα του 114. Η αντίδραση της Κοινωνίας των πολιτών μπροστά στην απειλή δεν διασώζει απλώς την τιμή του νομικού κόσμου αλλά τιμά και την ιδιότητα του πολίτη!
• Επαναστατούν κάποιοι αξιοπρεπείς διανοούμενοι του φιλελεύθερου χώρου.
• Αδιαπραγμάτευτα αντίθετη στέκεται η νεολαία που έχει ιδιαίτερη ευαισθησία στα θέματα δικαιωμάτων, ελευθεριών κι αυταρχισμού γιατί είναι η γενιά του ευρωπαϊκού κεκτημένου. Την τρέμει ο κ Μητσοτάκης την οργή της!
• Τέλος δεν ικετεύουν όλοι προκειμένου να χωρέσουν στην μεγαλοψυχία του ηγεμόνα που μοιράζει ψιχία γιατί πάντα υπάρχουν κι όσοι με αυτοπεποίθηση λένε: ‘μπαίνω μπροστά κι αλλάζω τη μοίρα μου!’.

Σε αυτή την συγκυρία έρχεται η ρύθμιση αποκλεισμού Κασιδιάρη με την οποία ο ιδιοτελής κ Μητσοτάκης προσπαθεί να βγάλει από την μύγα ξύγκι κι εργαλειοποιεί το θέμα με τις μετρήσεις ανά χείρας. Ενώ ο  κ Κασιδιάρης απηύθυνε ανενόχλητος διαγγέλματα από το κελί του πολλοί υπουργοί βρισκόταν σε «ευγενή άμιλλα» μαζί του για τα θέματα της ακροδεξιάς ατζέντας! Από την άλλη, δεδομένου ότι υπάρχει πράγματι κίνδυνος νεοφασιστικής απειλής θα ήταν χρήσιμο να έχει υπάρξει συμφωνία σε μια σαφή και μη επιδεχόμενη άδικες γενικεύσεις ρύθμιση. Υπάρχει ευθύνη και στην Αντιπολίτευση που δεν έθιξε νωρίτερα, σε χρόνο ουδέτερο, το λεπτό αυτό θέμα.

Είναι δίκαιο;

Το θέμα είναι ευρύτερο από την στέρηση πολιτικών δικαιωμάτων σε εγκληματίες κι η συζήτηση για την ΧΑ θα μπορούσε να έχει γίνει και προ της (πρωτόδικης) καταδίκης.

Οι αρνητές της δημοκρατίας δεν θα δικαιούντο να παραπονιούνται περί περιστολής ελευθεριών γιατί δεν μπορεί κανείς να ζητάει από τους άλλους ό,τι ο ίδιος αρνείται στους υπόλοιπους! Ένας φασίστας δεν δικαιούται να διαμαρτύρεται για παραβίαση σε κάτι που δεν συμμερίζεται αλλά εχθρεύεται. Θα σήμαινε άραγε αυτό ότι οι υπόλοιποι μπορούμε να κάνουμε στο θέμα ότι θέλουμε; Όχι, γιατί ένας οιοσδήποτε τρίτος δικαιούται να παραπονεθεί για την παραβίαση της δικαιοσύνης όταν μάλιστα αυτή γίνεται χωρίς ικανοποιητικούς λόγους.

Θα πρέπει λοιπόν ειλικρινά και τεκμηριωμένα να πιστεύουν οι πολίτες ότι αυτή η αδιαλλαξία είναι απαραίτητη για την ασφάλεια τους οπότε πια κανείς δεν μπορεί να απαιτήσει να παραμείνουμε όλοι απαθείς ενόσω κάποιος επιχειρεί να καταστρέψει τις βάσεις της ύπαρξης μας. Άρα το πρόβλημα δεν είναι το τι θα πει ο φασίστας  αλλά το … τι θα πει ο κόσμος!

Αλλοίμονο αν ο πολίτης θεωρήσει ότι αυτό γίνεται όχι για λόγους ανωτέρας βίας αλλά για λόγους συμφεροντολογίας. Τότε ο υπερβάλλων ζήλος μπορεί να διευκολύνει την επέκταση του φαινομένου, το οποίο θέλει να εμποδίσει. Άρα η προσφυγή στις ειδικές συνθήκες δεν πρέπει να γίνεται με προθυμία και  ενθουσιασμό αλλά με περίσκεψη! Μια δημοσκόπηση ας μετρήσει ποιόν ωφέλησε η μέχρι τώρα συζήτηση…

Η αρχή ‘κάθε πολίτης μία ψήφος’ θα πρέπει να γίνεται κατά το δυνατόν σεβαστή! Ο περιορισμός της ελευθερίας κάποιου δεν θα πρέπει ποτέ να γίνεται προκειμένου να μεγιστοποιηθεί η ελευθερία κάποιου άλλου αλλά αποκλειστικά προκειμένου να διασφαλιστεί το δίκαιο σύνταγμα, χάριν δηλαδή προάσπισης της ίσης ελευθερίας. Μόνο έτσι μπορούν να επιτραπούν τέτοιοι περιορισμοί της ελευθερίας κι όχι για ευτελέστερους λόγους. Είναι λοιπόν καθοριστική η ορθή θεμελίωση και τεκμηρίωση της όποιας νομοθετικής πρόβλεψης.

Αυτό είναι το κλειδί κι όχι οι διαβεβαιώσεις μονομέρειας, μηδαμινής αξίας, ούτε οι προειδοποιήσεις ότι όποιος ψιλοκοσκινίζει την άψογη διαδικασία βλέπει το δένδρο αλλά χάνει το δάσος ενός καθόλα υπαρκτού κινδύνου.

Υ.Γ.: Η ρύθμιση Βορίδη ίσως οδηγήσει σε αποκλεισμό της ΝΔ από τις εκλογές λόγω υποψηφιοτήτων τύπου Βορίδη.