Θεωρούμε όλοι φυσικό οι δημοσκοπήσεις, όπως η τελευταία της Public Issue που δημοσιεύθηκε την περασμένη Κυριακή στην «Κ», να διενεργούνται με τις προδιαγραφές των κομμάτων. Δηλαδή να καταγράφουν την αυξομειούμενη δημοτικότητά τους και, βάσει των στοιχείων αυτών, να διαμορφώνεται η πολιτική τους εν όψει της επόμενης εκλογικής αναμέτρησης.

Ads

Του Στάμου Ζουλα, στην Καθημερινή της 8/8/2010

Ωστόσο, πολλές φορές οι πολιτικοί αρχηγοί που κερδίζουν τις εκλογές έχουν διακηρύξει πως δεν τους ενδιαφέρει η εξουσία, προτάσσοντας το χρέος τους να επιλύσουν τα προβλήματα του τόπου. Αυτό στα απλά ελληνικά σημαίνει πως η προσπάθεια διατήρησης της εξουσίας είναι ασύμβατη με τη χρηστή και επωφελή διακυβέρνηση μιας «προβληματικής» χώρας. Περιττό είναι να προστεθεί πως η διακήρυξη αυτή ουδέποτε εφαρμόσθηκε κατά τα τελευταία τουλάχιστον τριάντα χρόνια. Συνεπώς, τα δύο κόμματα εξουσίας προέτασσαν, μέχρι σήμερα, την επανεκλογή τους, γεγονός που επιβεβαιώνεται και από τη διαιώνιση των προβλημάτων, τα οποία μας οδήγησαν τελικώς στη σημερινή δεινή κρίση.

Με άλλους λόγους δεν είναι διόλου φυσικό, ιδίως υπό τις σημερινές συνθήκες, τα κόμματα και οι βουλευτές τους να προτάσσουν την επανεκλογή τους, αντιστρέφοντας τη ρήση του Κωνσταντίνου Καραμανλή «προτιμώ να είμαι χρήσιμος και όχι ευχάριστος». Η επισήμανση αυτή προσλαμβάνει ιδιαίτερη σημασία, μετά τη ραγδαία πτώση της δημοτικότητας της σημερινής κυβερνήσεως και των υπουργών της, που καταγράφει η παραπάνω δημοσκόπηση. Διότι πιθανώς θα επιτείνει τις ήδη υφιστάμενες αναστολές πολλών στελεχών του ΠΑΣΟΚ στην εφαρμογή των «αντιλαϊκών» μέτρων που επιτάσσει το Μνημόνιο, για την αποφυγή της χρεοκοπίας της χώρας. Ταυτόχρονα, δεν αποκλείεται τα καταγραφόμενα στοιχεία να ξεστρατίσουν προς έναν ακραίο λαϊκισμό και τη Ν.Δ. στο ενδεχόμενο «ανακαταλήψεως» της εξουσίας, εξ αιτίας αιφνίδιας αποδυναμώσεως του προ 10μήνου νικητού των εκλογών.

Και όμως. Η σημερινή κατάσταση προσφέρει στους πολιτικούς μας την ευκαιρία να επιτελέσουν το χρέος τους. Να υπηρετήσουν, δηλαδή, το πραγματικό συμφέρον της χώρας, ανεξαρτήτως κομματικού ή προσωπικού κόστους. Αυτός είναι, επίσης και ο μόνος τρόπος για να αναδείξουν την πολιτική τους αξία και να αναβαθμίσουν το καταρρακωμένο κύρος του λειτουργήματός τους. Η αξία και το κύρος, άλλωστε, δεν προσμετρούνται με τις βουλευτικές θητείες που έχει διανύσει ο πολιτικός, επανεκλεγόμενος ή ασκώντας επί μακρόν υπουργικά καθήκοντα. Δυστυχώς, συμβαίνει ο μακροβιότερος, ίσως, βουλευτής μας κ. Γιάννης Κεφαλογιάννης, εκλεγόμενος συνεχώς από το 1958 και διατελέσας επτά φορές υπουργός, να έχει καταδικασθεί σε δεύτερο βαθμό για απόπειρα υπόθαλψης εμπόρου ναρκωτικών και για προτροπή σε ψευδορκία τριών αστυνομικών. Φυσικά δεν είναι «μεμονωμένο περιστατικό» ο κ. Κεφαλογιάννης. Στον βωμό της επανεκλογής και της διατηρήσεως της εκλογικής τους πελατείας, πλείστοι πολιτικοί μας έχουν χρησιμοποιήσει ανάλογες ή και χειρότερες μεθόδους.

Διότι δεν υστερούν σε φαυλότητα οι μαζικές προσλήψεις «συντοπιτών» από δεκάδες πολιτικούς στην αστυνομία, τη Βουλή, στις υπερχρεωμένες ΔΕΚΟ κ.λπ., οι παράνομες μεταθέσεις ή προαγωγές «ημετέρων» υπαλλήλων και ακόμη η δημιουργία στρατιάς αναπήρων-μαϊμούδων, οι οποίοι λαμβάνουν… αρτιμελέστατη σύνταξη. Αρκεί μια τοπική απογραφή αυτών των παρανομιών και ο εντοπισμός του χρόνου τελέσεώς τους, σε συνάρτηση με τον αρμόδιο στη συγκεκριμένη περίοδο υπουργό, για να αποκαλυφθούν οι ένοχοι. Π.χ. έχει ανακοινωθεί επισήμως ότι πρώτη στη χορήγηση «αναπηρικών» συντάξεων έρχεται επί χρόνια η Κρήτη, όπου τα Χανιά παρουσιάζονται με ποσοστό 33% «αναπήρων» συνταξιούχων αγροτών και το Ρέθυμνο με 32%. (Ωσάν να δόθηκε μεταξύ των αγροτών των δύο περιοχών μια αιματηρή μάχη, με ισάριθμα θύματα.) Τα ίδια πρωτεία έχει η Κρήτη και στις «αναπηρικές» συντάξεις του ΙΚΑ, ενώ ακολουθούν οι νομοί Φθιώτιδας (26%), Λευκάδας (25%), Εβρου, Πιερίας, Θεσπρωτίας και Μεσσηνίας με 24%. Στις μεγάλες αστικές περιοχές Αττικής και Θεσσαλονίκης, όπου η πελατειακή σχέση είναι χαλαρότερη, τα ποσοστά αυτά κυμαίνονται από 12% έως 16%.

Αυτή την ομολογημένη φαυλότητα δεν βρέθηκε καμία κομματική ηγεσία να τη διερευνήσει εσωτερικά και έστω να αποβάλει πολιτικά από τους κόλπους της τους συγκεκριμένους ενόχους. Αλλά και κανένα από τα δύο μεγάλα κόμματα δεν τόλμησε να καταλογίσει στον αντίπαλό του τη συγκεκριμένη ενοχή, όπως συμβαίνει, αίφνης, στα αποδεδειγμένα οικονομικά σκάνδαλα της Siemens, του Βατοπεδίου, των ομολόγων κ.λπ. Προφανώς διότι και τα δύο έχουν συμπράξει ισομερώς στη χρόνια φαυλότητα. Η «επανίδρυση του κράτους», που επαγγέλθηκε μεγαλοφάνταστα ο κ. Κώστας Καραμανλής, προϋποθέτει την εκρίζωση της πολιτικής νοοτροπίας, που κατατρύχει επί 10ετίες τη χώρα. Αξιώνει την έμπρακτη αποκήρυξη των μεθόδων της πολιτικής αντιπαραθέσεως, οι οποίες αποβλέπουν μόνο στην κατάληψη, την κατοχή και τη νομή της εξουσίας από τα κόμματα και τους βουλευτές τους.

Η Ιστορία δεν καταγράφει ως επιφανείς ή και μεγάλους πολιτικούς τους ηγέτες που υπήρξαν παροδικά λαοφιλείς, τους ευθυνόφοβους υπουργούς και τους «τηλεπρόβλητους» βουλευτές. Ούτε, φυσικά, βασίζεται σε κάποια επετηρίδα μακράς ασκήσεως του πολιτικού λειτουργήματος. Καταγράφει και αναδεικνύει τα πρόσωπα που υπηρέτησαν με πίστη τα συμφέροντα της χώρας· εκείνους που προέταξαν το όφελος του ελληνικού λαού, υφιστάμενοι ακόμη και ατομικά πολιτική ζημία, η οποία για την Ιστορία είναι επίσης παροδική και παραγεγραμμένη. Τέτοιους πολιτικούς χρειάζεται σήμερα ο τόπος. Η δεινή κρίση τούς παρέχει την ευκαιρία μιας προσφοράς, που θα καταγραφεί ιστορικά. Αρκεί να την αντιληφθούν και να την αδράξουν.