Ο Κουφοντίνας σταμάτησε για να ζήσει. Μακάρι – έστω και έτσι- να κατάλαβε την αξία της ανθρώπινης ζωής. Δεν φαίνεται απο αυτά που γράφει. Προσπαθεί να οικειοποιηθεί τους κινητοποιημένους κατά της αστυνομικής βίας πολίτες. Μόνο τους καρναβαλιστές στην Ξάνθη δεν επικαλέστηκε ως άλλοθι και συμπαραστάτες του. Κάτι έπρεπε να πει, να δικαιολογηθεί  σε όσους τον είχαν πιστέψει και τον ήθελαν νεκρό , ήρωα και πρότυπο νέας γενιάς τρομοκρατών.

Και είπε αυτό ακριβώς που λέει μέσα από τα δόντια της η κυβέρνηση. Ότι κινητοποιούνται όσοι διαμαρτύρονται  για τον Κουφοντίνα. Αποκαλυπτική  αυτή η σύμπτωση. Πάντως όσοι δεν θέλαμε – όχι μόνο για ανθρωπιστικούς λόγους αλλά κυρίως για πολιτικούς- τον θάνατο του – δηλώνουμε ικανοποιημένοι. Αρκετά με τον Κουφοντίνα.

Ακούω κραυγές άγριας χαράς από διάφορους που από την πρώτη στιγμή απαιτούσαν απο το κράτος να μην κάνει ρούπι πίσω. Τώρα επιστρατεύουν το επιχείρημα της δειλίας του απεργού πείνας που δεν είχε τα κότσια να πάει μέχρι τέλος. Κόβω το κεφάλι μου ότι αν είχε καταλήξει ο Κουφοντίνας με την ίδια άγρια χαρά θα έγραφαν : «τα ήθελε και τα έπαθε. Το κράτος δεν υποχωρεί». Όταν όμως η κυβέρνηση  αυθαιρετεί, όταν η αστυνομική βία είναι προφανής και αδικαιολόγητη , βρίσκουν πάντα μια δικαιολογία. Και σαν άτυποι  κυβερνητικοί εκπρόσωποι επιτίθενται με ύφος Πελώνη στον ΣΥΡΙΖΑ Προοδευτική Συμμαχία.

Όσοι όχι μόνο από τον ΣΥΡΙΖΑ Προοδευτική Συμμαχία αλλά και από όλα τα κόμματα της δημοκρατικής αντιπολίτευσης και από κοινωνικούς και επιστημονικούς φορείς ζητήσαμε να μην αφήσει η Πολιτεία να πεθάνει ο απεργός πείνας , κάναμε το σωστό . Αυτό που η συνείδηση μας και η πολιτική μας εμπειρία υποδείκνυε. Δεν παίζουμε με την ανθρώπινη ζωή ( ούτε του Κουφοντίνα) δεν περιμέναμε να φτάσουν τα πράγματα στο παρά πέντε για να δούμε αν έχει τα κότσια να πεθάνει. Και ενδιαφερόμαστε για την δημοκρατική ομαλότητα περισσότερο από αυτούς που κόπτονται για τον νόμο και την τάξη.

Διαβάζω στο διαδύκτιο μερικά περίεργα και στραμπουληγμένοι σχόλια από διάφορους φίλους που κινούνται στον χώρο  του ΚΙΝΑΛ..Να τους υπενθυμίσω απλώς την ανακοίνωση του κόμματος τους. “Η Δημοκρατία τιμωρεί, δεν εκδικείται, δεν εκβιάζεται. Η κυβέρνηση δεν πρέπει να αφήσει ένας στυγερός, κατά συρροή δολοφόνος, αμετανόητος τρομοκράτης, να γίνει δήθεν σύμβολο αγωνιστικότητας. Η Κυβέρνηση -που δημιούργησε το πρόβλημα- οφείλει να βρει λύση, ώστε να αποφευχθεί ο θάνατος του από απεργία πείνας”. Αν άλλαξαν γνώμη να μας το πουν. Αλλά πρώτα να ζητήσουν συγγνώμη από τον Ανδρέα Λοβέρδο και να τον κάνουν πάλι κοινοβουλευτικό εκπρόσωπο.