Παναθηναϊκός και Ολυμπιακός σε αποστολή με σκοπό να φέρει ο καθένας για τους δικούς του λόγους το τρόπαιο στα αποδυτήριά του – Ο ρόλος της έδρας που στο ελληνικό λόγο χαρίζει πρωταθλήματα – ραγδαίες εξελίξεις και στους δύο φιναλίστ ανάλογα με το αποτέλεσμα – Ποιοι οι παίκτες που ενδεχομένως να κρίνουν ποιος από τους αρχηγούς θα σηκώσει την κούπα

Στο ραντεβού τους αποδείχτηκαν απόλυτα συνεπείς. Με συνοπτικές διαδικασίες καθάρισαν τους αντιπάλους που βρέθηκαν στο δρόμο τους στα πλέι οφ – όπως άλλωστε ήταν προκαθορισμένο – και πλέον είναι έτοιμοι για το σημερινό τζάμπολ (21:45 ΣΚΑΪ) στο ΟΑΚΑ όπου ανάμεσα στα άλλα θα δούμε διπλό δίχτυ προστασίας πίσω από τον πάγκο του φιλοξενούμενου, μη επέκταση των εξεδρών πίσω από το πάγκο και τα καλάθια αλλά και τον καθιερωμένο Εισαγγελέα μαζί με τις αστυνομικές δυνάμεις που και πάλι θα κάνουν πολύ καλά τη …δουλειά τους.

Ο διεκδικητής

Το σκηνικό λοιπόν στο ΟΑΚΑ έχει στηθεί και ο θίασος που αποτελείται από μερικούς εκ των κορυφαίων παικτών της γηραιάς ηπείρου ετοιμάζεται για τη μεγάλη παράσταση σε σειρά πέντε αγώνων. Και βέβαια είναι γνωστό για ποιους μιλάμε στην πέμπτη (και δέκατη συνολικά) συνεχόμενη αναμέτρησή τους. Στη μία γωνία με το κόκκινο …σορτσάκι ο διεκδικητής για μία ακόμη φορά του πρωταθλήματος, Ολυμπιακός των «γαλαντόμων» προέδρων όπως ανέφερε το ESPN, αδελφών Αγγελόπουλων, που ποντάρουν τα χρήματά τους για τέταρτη χρονιά και έχουν μπει στη δεκάδα των «big Spenders” του παγκόσμιου μπάσκετ. Τερμάτισε στη δεύτερη θέση του πρωταθλήματος, πέρασε με άνεση τους Αρη και Μαρούσι στα πλέι οφ ενώ έχει ήδη στη τροπαιοθήκη του το κύπελλο Ελλάδος (νίκη επί του Παναθηναϊκού στο Ελληνικό, ο πρώτος τίτλος από το 2002) αλλά και την πρώτη του παρουσία σε τελικό φάιναλ φορ από το 1997. Το γεγονός ότι έχασε με κατεβασμένα χέρια από την Μπαρτσελόνα ελάχιστα απασχολεί την δεδομένη στιγμή.

Ο δυνάστης

Στην άλλη γωνία, βρίσκεται με το πράσινο σορτσάκι ο Παναθηναϊκός. Ο μόνιμος πρωταθλητής Ελλάδος από το 2003 λειτουργεί ως δυνάστης απέναντι στους αντιπάλους του και με πρωτεργάτη τον προπονητή του Ζέλικο Ομπράντοβιτς δεν έχει αφήσει κανέναν να σηκώσει κεφάλι. Στην κανονική περίοδο τελείωσε 1ος, έκανε μία μεγάλη κοιλιά από τα μέσα Ιανουαρίου έως τα μέσα Μαρτίου όπου κι έχασε το κύπελλο αλλά και την δυνατότητα να υπερασπιστεί το κύπελλο της Euroleague που κατέκτησε πέρυσι στο Βερολίνο. Αμέσως μετά μεταμορφώθηκε. Λες και άφησε στην άκρη βαρίδια που τον κράταγαν σε χαμηλές πτήσεις. Από τα μέσα Μαρτίου συντρίβει κάθε αντίπαλό του έφτασε με πατημένο γκάζι τους ημιτελικούς, διέλυσε στους προημιτελικούς τον Πανιώνιο, με τον Πανελλήνιο είχε ένα μικρό «θεματάκι» στα δύο παιχνίδια αλλά ποιος τα θυμάται. Τώρα είναι η ώρα των τελικών και οι παίκτες έχουν σβήσει από το μυαλό τους τι έγινε…..

Η αποθέωση Μπουρούση και το χέρι του Διαμαντίδη

Παναθηναϊκός εναντίον Ολυμπιακού. Ζευγάρι που ξεκινάει με ένα βιεννέζικο βαλς (ο χορός των αναμνήσεων με γρήγορες κυκλικές κινήσεις) όπως κάθε νεόνυμφο ζευγάρι που σέβεται την ιστορία του όμως καταλήγει στο φλογερό Αργεντίνικο Τάνγκο, το χορό του πάθους, το σύγχρονο χορό της φωτιάς όπου οι φιγούρες είναι δραματικές συνάμα δυναμικές όμως οι κινήσεις τους απαλές και κοφτές. Οι σειρές τα τελευταία τέσσερα χρόνια είχαν αυξομειώσεις. Ποιος άλλωστε ξεχνάει το κόψιμο του Διαμαντίδη στον Ακερ (στον τρίτο τελικό της περιόδου 2006-07 με τον Παναθηναϊκό να κερδίζει 3-2) ή τη περσινή ανατροπή δεδομένων με τον Παναθηναϊκό να σπάει την έδρα του αντιπάλου του στον πρώτο αγώνα και στον δεύτερο να συντρίβει τον Ολυμπιακό (91-64) και τον Μπουρούση να γίνεται ο εκλεκτός των οπαδών του Παναθηναϊκού για εκείνο το «δέκα» που τους είχε δείξει μετά τον χαμένο ημιτελικό του Βερολίνου. Πότε άλλοτε αντίπαλος παίκτης και δη του Ολυμπιακού δεν είχε γνωρίσει τέτοια αποθέωση από 20.000 πράσινους που είχαν δημιουργήσει μία καταπληκτική ατμόσφαιρα και την ομάδα τους να γιορτάζει το 2ο triple double από το 2007 στην ιστορία της…

Τι είναι ο ένας για τον άλλο; Κανείς δεν υπάρχει χωρίς τον άλλο. Αλήθεια πως θα ήταν η ζωή μας εάν δεν είχαμε οξυγόνο ή νερό; Απαραίτητα συστατικά ώστε να ζούμε. Το ίδιο λίγο πολύ ισχύει και μ’ αυτό το ζευγάρι. Απλά εδώ και μία δεκαετία ο Ολυμπιακός ζει στη σκιά του μεγάλου αντιπάλου του (ποιος ξεχνάει ότι δύο φορές ο Ολυμπιακός έχει αποκλειστεί στον πρώτο γύρο των πλέι οφ με υποτιμητικές ήττες από τον Παναθηναϊκό) και παρά την έλευση των Αγγελόπουλων τα βήματα μπορεί να είναι μεγάλα αλλά πάντα ένα βήμα πίσω από τον αντίπαλό τους. Και το πιο εντυπωσιακό; Κλειδί στην εξέλιξη ενδεχομένως της κόντρας ο Δημήτρης Διαμαντίδης. Ο Καστοριανός γκαρντ που το 2004 άφησε τον Ηρακλή για την Αθήνα όμως η τελική κατάληξη ήταν το ΟΑΚΑ κό όχι το ΣΕΦ όπως λέει και ο αστικός μύθος. Φέτος, αρκετά συμβόλαια παικτών (ειδικά του Παναθηναϊκού) εκπνέουν και δεν αποκλείεται να δούμε κάποιον εξ αυτών να αλλάζει στρατόπεδο. Άλλωστε εν έτη 2010 η αλλαγή φανέλας όσο μεγάλη κι εάν είναι (από πράσινη σε κόκκινη ή και το αντίστοιχο) μπορεί να γίνει πραγματικότητα.

Οι 30 σερί νίκες

Επιστροφή όμως στο σήμερα και στον αγώνα του ΟΑΚΑ, του 1ου της σειράς των αγώνων. Εκεί όπου ο Παναθηναϊκός κρατάει ένα απίστευτο – μοναδικό σε παγκόσμιο επίπεδο – ρεκόρ καθώς είναι αήττητο εντός έδρας από τον Μάιο του 1993 (βλ 8/05) σε σειρά τελικών. Τότε είχε ηττηθεί στη Γλυφάδα από τον Ολυμπιακό του Πάσπαλι με 77-72, σε μία σειρά που τελείωσε σε αγώνα παρωδία με κοπέλες από γνωστό καμπαρέ να βρίσκονται στο παρκέ καθώς ο Παναθηναϊκός δεν είχε κατέβει να αγωνιστεί. Από τότε οι «πράσινοι» δεν έχουν ηττηθεί εντός έδρας. 30 αγώνες σε τελικούς και ισάριθμες νίκες, οι 24 εκ των οποίων στο ΟΑΚΑ με αποτέλεσμα το γήπεδο να θυμίζει άτρωτο κάστρο. Αλλωστε από το 1993 η ομάδα με το πλεονέκτημα έδρας έχει κατακτήσει το τρόπαιο τις 14 φορές. Το 1993 ο Ολυμπιακός ήταν αυτός που νίκησε στη Γλυφάδα και ακολούθησε δύο φορές ο Παναθηναϊκός το 1999 (με νίκη στο ΣΕΦ στον 5ο τελικό 62 – 53 γκρέμισε οριστικά την κυριαρχία του Ολυμπιακού και έδωσε το έναυσμα για τη δική του δυναστεία) και το 2009 (πήρε το πλεονέκτημα έδρας στον πρώτο αγώνα και στη συνέχεια έκανε πάρτι).

Καλός ή κακός οι δύο ομάδες φέτος θα γιορτάσουν τα 100 παιχνίδια ανάμεσα τους. Ο Παναθηναϊκός έχει ρεκόρ στην έδρα του 40-09 επί του Ολυμπιακού σε επίπεδο Α1, ενώ από τις 97 έως τώρα αναμετρήσεις έχει κατακτήσει τις 54. Σε επίπεδο πλέι οφ ο Παναθηναϊκός έχει μόλις τρεις ήττες σε 25 αναμετρήσεις με τελευταία νίκη του Ολυμπιακού αυτή αμέσως μετά το φάιναλ φορ της Euroleague στη Μπολόνια το 2002 με 89-80 και πρωταγωνιστή τον Σλόμπονταν Σούμποτιτς, στον πάγκο των «ερυθρόλευκων»

Μεταμόρφωση Παναθηναϊκού

Επιστροφή και πάλι στο σήμερα και την αντιπαράθεση των δύο κορυφαίων ομάδων με κλειδί τον πρώτο αγώνα καθώς εκεί στοχεύει κάθε αντίπαλος προπονητής. Είναι το παιχνίδι όπου ο γηπεδούχος είναι υποχρεωμένος να νικήσει και έχει το άγχος ενώ ο φιλοξενούμενος πηγαίνει χαλαρός καθώς δεν έχει τίποτα να χάσει. Εάν χάσει είναι στο φυσιολογικό 0-1 ενώ εάν κερδίσει τότε όλα αλλάζουν και με το καλημέρα μπορεί να βρεθεί στο 2-0 και να τελειώσει τη σειρά….

Τι θα δούμε στο ΟΑΚΑ; Ο Παναθηναϊκός στα πλέι οφ δεν έχει καμία σχέση με την ομάδα που τελείωσε την κανονική περίοδο. Στα πλέι οφ κέρδισε τους δύο αντιπάλους του με μ.ο. 25 πόντους ενώ μία φορά δέχτηκε πάνω από 70 πόντους. Σουτάρει με 43% στα σουτ τριών πόντων, μαζεύει 34 ριμπάουντ καθώς σκοράρει κοντά στους 88 πόντους και μοιράζει κοντά στις 20 ασίστ (!) με 9 κλεψίματα. Αντίθετα, ο Ολυμπιακός πήγε σε πιο χαλαρούς ρυθμούς (πριν και μετά το φάιναλ φορ του Παρισιού) και ουσιαστικά μόνο στον τελευταίο αγώνα με το Μαρούσι άφησε το ταλέντο του να ξεχυθεί στο παρκέ. Στους 5 αγώνες των πλέι οφ είχε 78 πόντους με… μαύρη τρύπα τα τρίποντα (26%) και τις βολές (58%) τη στιγμή που στην κανονική περίοδο είχε 91 πόντους (!) με 39% στα τρίποντα και 72% στις βολές επιδόσεις που σίγουρα προβληματίζουν. Αλλά είπαμε και προηγουμένως. Οι τελικοί είναι ένα άλλο χαρτί, άγραφο όπου όλα ξεκινούν από το μηδέν….

Περιφέρεια για φίλημα

Ο Παναθηναϊκός έχει το πλεονέκτημα της έδρας όπως είπαμε και στηρίζεται κυρίως στην περιφέρειά του όπου υπάρχουν παίκτες όπως ο Διαμαντίδης, Σπανούλης, Νίκολας, Γιασικεβίσιους και Καλάθης. Μία πεντάδα παικτών που είναι σε θέση να διαλύσουν κάθε αντίπαλο (οι τέσσερις πρώτοι) στην καλή τους ημέρα ενώ ο Διαμαντίδης προσφέρει πολλές επιλογές καθώς υπό προϋποθέσεις στα χρόνια παρουσίας του στον Παναθηναϊκό έχει αγωνιστεί ακόμη και ως πάουερ φόργουορντ. Ο Νίκολας μετά από καιρό δείχνει ότι και πάλι σουτάρει χωρίς να σκέφτεται (σαν τον Λούκι Λουκ) ενώ ο Γιασικεβίσιους μπορεί να έχει διαβάσει ουκ ολίγα όμως παραμένει ο κορυφαίος γκαρντ της τρέχουσας δεκαετίας και ειδικά σε φάσεις που η μπάλα καίει δεν διστάζει να πάρει πρωτοβουλίες. Ο Βασίλης Σπανούλης είναι το κλειδί της θέσης με δεδομένο ότι ο χρόνος του είναι σχετικά περιορισμένος (από τα 27 λεπτά στα 21). Αναμένεται να είναι αυτός που θα τρέξει περισσότερο την ομάδα και θα προσπαθήσει με τα drive ή τα σουτ off balance να ανοίξει την άμυνα του Ολυμπιακού και λόγω χαρακτήρα θα μεταφέρει ενέργεια στο παρκέ. Από την άλλη πλευρά ο Ολυμπιακός ίσως για πρώτη φορά έχει δύο καλούς πόιντ γκαρντ (Παπαλουκάς, Τεόντοσιτς) στο παρκέ ενώ ο Γιαννάκης στα τελευταία παιχνίδια έδειξε ότι θα προτιμήσει σχήματα με τρεις γκαρντ με σκοπό να πιέσει τον αντίπαλό του όσο γίνεται περισσότερο. Ο Τεόντοσιτς είναι ο παίκτης που έπαιξε συγκριτικά λιγότερο στη σειρά με το Μαρούσι ώστε να πάρει ανάσες ενώ αναβαθμίστηκε ο ρόλος των Πεν και Μπέβερλι με τους δύο αμερικανούς γκαρντ να λειτουργούν ως γαλλικά κλειδιά που θα ανοίξουν την άμυνα του Παναθηναϊκού ή αντίθετα θα καλύψουν με τα αθλητικά τους προσόντα τόσο τα τεράστια χέρια του Διαμαντίδη ή το πολύ γρήγορο πρώτο βήμα του Σπανούλη.

Ο κύριος αφάνα

Στη θέση του σμολ φόργουορντ ο Ολυμπιακός ελέω Τσίλντρες έχει το απόλυτο πλεονέκτημα. Ο αμερικανός φόργουορντ μετά από έναν χρόνο ουσιαστικά προσαρμογής, φέτος κάνει την πιο ώριμη σχεδόν χρονιά της επαγγελματικής του καριέρας καθώς έχει δείξει σημαντικά σημεία βελτίωσης κυρίως στα σουτ. Σκοράρει 17 πόντους με 37% στα τρίποντα (!) στα δίποντα έφτασε στο 67% ενώ αρπάξει 9 ριμπάουντ και μοιράζει δύο ασίστ σε 30 λεπτά συμμετοχής. Πίσω του ο Βασιλόπουλος (νοκ άουτ από τα δύο πρώτα παιχνίδια) ή ο Παπανικολάου (πήρε χρόνο συμμετοχής φέτος) τη στιγμή που ο Παναθηναϊκός έχει κυρίως τον Περπέρογλου και τον Τέπιτς. Δύο παίκτες που έχουν σκαμπανεβάσματα στην απόδοσή τους όμως είναι παίκτες που εκτελούν τις εντολές του προπονητή τους και σπάνια ξεφεύγουν από το …πρωτόκολλο. Ο Παναθηναϊκός στη θέση αυτή μπορεί να χρησιμοποιήσει και τον Διαμαντίδη που έχει αποκτήσει μία ερωτική σχέση με το καλάθι. Οι σχεδόν 11 πόντοι του με 44% στα σουτ τριών πόντων σίγουρα τον καθιστούν ως τον πιο επικίνδυνο παίκτη του Παναθηναϊκού…

Υψηλή υπεροχή

Στη θέση των ψηλών ο Ολυμπιακός εμφανίζει υπεροπλία καθώς οι ψηλοί του είναι …διαφορετικού τύπου και καλύπτουν κάθε επιθυμία του προπονητή του: Σχορτσιανίτης, Βούισιτς, Μπουρούσης, Μαυροκεφαλίδης και κυρίως ο Κλέιζα είναι παίκτες που ο καθένας ξεχωριστά είναι σε θέση να δημιουργήσουν προβλήματα. Κανείς δεν έχει έναν συγκεκριμένο τρόπο παιχνιδιού και ως δίδυμα δημιουργούν δεκάδες πονοκεφάλους στον αντίπαλο. Εάν πρέπει να ξεχωρίσουμε κάποιον, τότε θα δυσκολευτούμε. Όμως ο Σχορτσιανίτης με τα γρήγορα πόδια στην άμυνα και τα δυναμικά του hedge out (σταματάει τα pick and roll του Παναθηναϊκού) ή ο ψύχραιμος Κλέιζα στην επίθεση είναι αυτοί που θα πάρουν το μεγαλύτερο μερίδιο στα σχόλια των ..ουδέτερων θεατών. Από την πλευρά του ο Παναθηναϊκός έχει επιτέλους τον Τσαρτσαρή έτοιμο για δράση. Μαζί με τους Φώτση, Μπατίστ και Πέκοβιτς συνθέτουν μία πολύ αθλητική τετράδα παικτών που χάνει σε δύναμη αλλά είναι δεδομένο ότι εάν ο Πέκοβιτς δεν φθαρεί με φάουλ και μπορέσει να ξεφύγει από την άμυνα των αντιπάλων του δεν έχει αντίπαλο και θα γεμίσει με καλάθια τον Ολυμπιακό.

Γρήγορα ή αργά;

Ως προς τον τρόπο παιχνιδιού; Ο Παναθηναϊκός θα προτιμούσε το πιο αργό παιχνίδι (με αιφνιδιασμούς όταν το επιτρέπει) ώστε να ελέγχει τους Κλέιζα – Τσίλντρες με κλειστή άμυνα κοντά στο καλάθι αφήνοντας στους περιφερειακούς του Ολυμπιακού το σουτ τριών πόντων. Η κλειστή άμυνα θα αποτρέψει την αξιοποίηση του Σχορτσιανίτη αλλά και τα επιθετικά ριμπάουντ (17 στον τελικό κυπέλλου) ενώ ο Ολυμπιακός θα ήθελε να ανοίξει το παιχνίδι με πολλές επιπλέον επιθέσεις και αναμέτρηση πάνω από το …καλάθι όπου οι Τσίλντρες – Μπουρούσης αλλά και οι Βούισιτς – Μαυροκεφαλίδης με τις τελικές τους πάσες κάνουν ευτυχισμένους τους συμπαίκτες τους.

Κάνουν διαφορά

Οι παίκτες κλειδιά της σειράς των φετινών τελικών; Για τους «πράσινους» σίγουρα ο Διαμαντίδης που δεν έχει σχέση με τον αμυντικό παίκτη των προηγούμενων ετών. Λατρεύει πλέον να σκοράρει, κάνει εξίσου καλά τη δουλειά του …χαμάλη αλλά με την πολυτέλεια του σκόρερ ποιος θα τον αφήσει αμαρκάριστο; Από την άλλη πλευρά όλα τα λεφτά είναι ο Λίνας Κλέιζα; Ο Λιθουανός όσο είναι ψύχραιμος απλά λειτουργεί ως killer με το χαμόγελο. Ψηφίστηκε ως παίκτης των ημιτελικών σκοράρει με αθόρυβο τρόπο, ευστοχεί σε όλα τα μεγάλα σουτ και μαζεύει με μοναδική ευχέρεια τα ριμπάουντ. Παρά το ύψος του είναι γρήγορος παίκτης μπορεί να μην έχει ξεκαθαρίσει εάν είναι σμολ ή πάουερ φόργουορντ όμως τη δουλειά του την κάνει. Αρκεί πάντα να είναι ήρεμος.

Μάχη προπονητών

Τι συμβαίνει στους δύο πάγκους; Ο Ομπράντοβιτς είναι ο προπονητής που λατρεύει να παίζει σ’ αυτούς τους τελικούς. Από το 1999 είναι πάντα πιστός στα ραντεβού που δίνει και σχεδόν πάντα φεύγει ατσαλάκωτος. Λίγο το χρώμα του στο πρόσωπο αλλάζει αλλά ελάχιστα τον ενοχλεί όταν σηκώνει την κούπα του νικητή. Ακόμη κι όταν εκνευρίζεται ελέγχει απόλυτα τον εαυτό του, διαχειρίζεται τις περισσότερες φορές σωστά το υλικό που έχει στα χέρια του ενώ οι παίκτες του σπάνια τον παρακούν (εξαίρεση ο Γιασικεβίσιους που λόγω χαρακτήρα δεν μπαίνει σε καλούπι). Από την άλλη ο Γιαννάκης ζει πάντα με το άγχος της ανάγκης για τη νίκη – απόδειξη ότι είναι καλύτερος. Άλλωστε ξέρει ότι ήρθε στον Ολυμπιακό ως αντί – Ομπράντοβιτς με δεδομένο ότι οι φίλαθλοι του Ολυμπιακού θέλουν στον πάγκο τους έναν προπονητή που θα νικήσει επιτέλους τον Σέρβο τεχνικό. Εμφανίζεται διαβασμένος πριν από την… εξέταση αλλά εάν αρχίσει κάτι να στραβώνει στη διάρκεια του αγώνα αντιδρά με δυσκολία. Και συν τοις άλλοις μπλέκετε πολύ εύκολα στη λογική της.. εξέδρας με θέμα τους διαιτητές. Γκρινιάζει προς τους διαιτητές και μεταφέρει έμμεσα αυτό το συναίσθημα στους παίκτες του χάνοντας το …καθαρό μυαλό που χρειάζεται σε μία τόσο σημαντική σειρά αγώνων. όσο για την πειθαρχεία στο πάγκο; Οσα έγιναν στο Παρίσι μάλλον θα τον ακολουθούν για αρκετό καιρό…

Η επόμενη ημέρα

Τι σημαίνει τέλος αυτή η κούπα για τις δύο ομάδες; Ο Παναθηναϊκός μετράει 11 τίτλους στα 12 τελευταία χρόνια, και ζητάει το 7ο συνεχόμενο, που θα είναι και το πρώτο της τρέχουσας περιόδου. Με δεδομένο ότι έχει τουλάχιστον έξι καλά συμβόλαια να ανανεώσει καλό θα ήταν να το κάνει από θέση ισχύος ώστε να έχει διαπραγματευτικά ατού στα χέρια του (όπως άλλωστε και οι παίκτες). Η πιο εύκολη ανανέωση αναμένεται αυτή των Ομπράντοβιτς (παρά τη φημολογία για τον Σπάχια) και των Διαμαντίδη, Νίκολας, Μπατίστ και οι πλέον δύσκολες των Σπανούλη, Πέκοβιτς με τους Τίμπεργουλβς να έρχονται στην Αθήνα με ιδιοκτήτη και προπονητή ώστε να τον δουν ιδίοις όμμασι.

Ο Ολυμπιακός; Περιμένει τον τίτλο εδώ και 13 χρόνια. Τα μαλλιά των περισσοτέρων έχουν ασπρίσει από την αγωνία, την αναμονή. Τα βήματα όπως αναφέραμε είναι προς τα εμπρός αλλά εάν δεν πάρει τίτλο πάλι στο μηδέν θα μείνει. Και μην αναφέρει κανείς τίποτα για το κύπελλο; Κάποτε ο Ιωαννίδης το είχε ονομάσει «Κυπελάκι» και δεν είχε άδικο. Η κούπα στο τέλος μετράει. Σε περίπτωση νίκης ακόμη και ο Γιαννάκης μπορεί να μείνει ενώ οι υποθέσεις Τσίλντρες – Κλέιζα αλλά και Τεόντοσιτς θα τραβήξουν σε …βάθος (αλλά με όριο την 15η Ιουλίου). Σε περίπτωση ήττας και πάλι ο Γιαννάκης στο προσκήνιο ενώ αλλαγές σε παίκτες είναι δεδομένο ότι θα υπάρξουν και θα είναι αρκετές… και το καλοκαίρι αναμένεται καυτό…

Πηγή: https://www.sportdog.gr/