Ένα χρόνο μετά την εφαρμογή της νέας στρατηγικής για το Αφγανιστάν, οι ΗΠΑ έχουν ακόμα μπροστά τους τον σκληρότερο αγώνα, και είναι προφανές ότι αυτός δεν θα δοθεί στα πεδία της μάχης αλλά στην διακυβέρνηση του Αφγανιστάν. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η νίκη των Αμερικανών στη Marja μετά από πολύμηνες μάχες επισκιάστηκε από την πάλη Αμερικανών και Αφγανών να εγκαθιδρύσουν μια τοπική κυβέρνηση που θα κερδίσει την πίστη των Αφγανών πολιτών, το μόνο που μπορεί να κρατήσει μακριά τους Ταλιμπάν.

Οι νίκες στο γεωγραφικό επίκεντρο των δυνάμεων των Ταλιμπάν, στο Kandahar, ήταν ακόμα πιο σημαντικές και μπορεί να ανατρέψει το διαβρωτικό κλίμα δυσπιστίας προς την κυβέρνηση του Hamid Karzai. Ο Αφγανός πρόεδρος βρέθηκε αντιμέτωπος με αυτό το ζήτημα κατά τη συνάντησή του την Τετάρτη, με τον Αμερικανό πρόεδρο και άλλους αξιωματούχους, όπου οι δυο ηγέτες επιδίωξαν να βελτιώσουν τις ιδιαίτερα τεταμένες σχέσεις των τελευταίων μηνών και να επιτύχουν μια προσέγγιση. Ο Barack Obama σκοπεύει να ξεκινήσει την απόσυρση των στρατευμάτων των ΗΠΑ από το Αφγανιστάν σε λιγότερο από ένα χρόνο.

Η υποβόσκουσα ένταση μεταξύ των δύο πλευρών εκδηλώθηκε όταν ο Hamid Karzai κατηγόρησε τις ΗΠΑ, την ΕΕ και τα Ηνωμένα Έθνη ότι ευθύνονται για τη νοθεία στις περσινές εκλογές και δήλωσε ότι οι Ταλιμπάν κινδυνεύουν να αναχθούν σε νόμιμο κίνημα αντίστασης. Σε συνάντησή του με 70 Αφγανούς πολιτικούς λέγεται πως καταφέρθηκε με μανία εναντίον του ΝΑΤΟ, ενώ το περασμένο Σάββατο φέρεται να δήλωσε ότι: «Αν η διεθνής κοινότητα συνεχίσει να με πιέζει, ορκίζομαι ότι θα προσχωρήσω στους Ταλιμπάν». Η Ουάσινγκτον απάντησε απειλώντας ότι θα ακυρώσει προγραμματισμένη επίσκεψη του Καρζάι στο Λευκό Οίκο στις 12 Μαΐου, ενώ ο Πίτερ Γκάλμπρειθ (ο πρώην αξιωματούχος του ΟΗΕ, τον οποίο ο Καρζάι κατονόμασε ως υπεύθυνο για τη νοθεία) τον κατηγόρησε δημόσια ως οπιομανή.

Σύμφωνα με μια αναφορά του περασμένου Απριλίου από το αμερικανικό Πεντάγωνο προς το Κογκρέσο, με κριτήριο τα περισσότερα μέτρα, η βελτίωση που σημειώθηκε στη χώρα στο διάστημα του τελευταίου χρόνου είναι ιδιαίτερα μικρή. Η πρόοδος που σημειώνεται είναι εκτός του ρυθμού που απαιτείται για την επίτευξη των αμερικανικών στόχων.

Η αντίσταση έχει εξαφανιστεί σε λίγες περιοχές αλλά έχει εξαπλωθεί σε νέες, στα βόρεια και τα βορειοδυτικά της χώρας. Πλέον, περιλαμβάνει περισσότερες από μισή ντουζίνα διαφορετικές ομάδες με διαφορετική «ατζέντα», κάτι που καθιστά την ήττα τους δυσκολότερη, όπως και τη διαπραγμάτευση μαζί τους, αν οι Αμερικανοί και οι Αφγανοί κατάφερναν να συμφωνήσουν πάνω σε μια σχετική στρατηγική.

Στις 120 περιοχές που το Πεντάγωνο κρίνει καίριες για την μελλοντική σταθερότητα του Αφγανιστάν, μόλις το ένα τέταρτο των πολιτών βλέπει θετικά την κυβέρνηση. Και η κυβέρνηση έχει τον πλήρη έλεγχο σε λιγότερες από 6 από αυτές τις περιοχές.

Παρά τη δέσμευση για περισσότερα στρατεύματα από τον Obama και μια νέα στρατηγική που δίνει έμφαση στην προστασία των Αφγανών πολιτών, λίγοι στο Αφγανιστάν πιστεύουν ότι μπορεί να δημιουργηθεί έγκαιρα μια λειτουργική κυβέρνηση που να δώσει συνοχή στη χώρα εντός του χρονοδιαγράμματος. Το χρονοδιάγραμμα αφήνει επίσης διστακτικούς πολλούς Αφγανούς στην στήριξη προς τους Αμερικάνους και την Αφγανική κυβέρνηση, επειδή φοβούνται ότι της συμμαχίας του ΝΑΤΟ μπορεί να φύγουν σύντομα, κάτι που αποτελεί και άποψη Ευρωπαίών διπλωματών αλλά και επικεφαλής ΜΚΟ της χώρας.

Την ώρα που τα αμερικανικά στρατεύματα «καθαρίζουν» περιοχές από παραστρατιωτικούς, είτε δεν βρίσκουν κυβέρνηση για να συμπληρώσει το κενό, όπως έγινε στην περιοχή Marja, είτε βρίσκουν παγιωμένους μεσίτες εξουσίας, όπως είναι αδερφός του προέδρου Karzai στο Kandahar, ο οποίος μονοπωλεί τα συμβόλαια του ΝΑΤΟ και άλλα αναπτυξιακά σχέδια, και οι οποίοι είναι απεχθείς για μεγάλο μέρος του πληθυσμού. Επιπλέον, σε άλλες περιοχές, οι κυβερνητικοί αξιωματούχοι εμφανίζονται σπάνια για δουλειά και κάνουν πολύ λίγα για να βοηθήσουν τους πολίτες, ενώ στα περισσότερα μέρη η Αφγανική Αστυνομία αδυνατεί να παρέχει ασφάλεια. Η διαφθορά, μεγάλη και μικρή, παραμένει ένα συντριπτικό πρόβλημα.