Απορώ, πραγματικά, με όσους κατηγορούν τον Έλληνα Πρωθυπουργό για “κακές επιδόσεις” (και) στα λεγόμενα “Εθνικά Θέματα”. Η πραγματικότητα είναι πολύ διαφορετική.

Ads

Ως γνήσιο τέκνο της Ελληνικής, συντηρητικής, πολιτικής παράδοσης, ο κ. Μητσοτάκης κάνει, απλά, αυτό που έκαναν και οι προκάτοχοί του Πρωθυπουργοί που ανέδειξε η Ν.Δ. μεταπολιτευτικά: Σχεδόν.. τίποτα!

Η παρελκυστική πολιτική στα θέματα εξωτερικής πολιτικής είναι το “σήμα κατατεθέν” του, κατά δήλωσή του, “πατριωτικού πολιτικού χώρου της Ελλάδας”.

Αν θυμηθούμε τι συνέβη επί Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, Κώστα Καραμανλή και Αντώνη Σαμαρά- χωρίς να μας καταλάβει “ίλιγγος”..-, θα προκύψει το αυταπόδεικτο συμπέρασμα πως δεν συνέβη.. τίποτε!

Ads

Από την πλευρά μας, φυσικά, γιατί οι γεωπολιτικές εξελίξεις ήταν “καταιγιστικές” στα χρονικά αυτά διαστήματα όταν τις “τύχες” της χώρας κατηύθυναν οι παραπάνω.

Η “διάλυση της Γιουγκοσλαβίας”, το περίφημο σχέδιο “Ανάν” για την επίλυση του Κυπριακού, μια σειρά από καθοριστικές εξελίξεις εντός της Ε.Ε. κι άλλες, πολλές, περιπτώσεις καθοριστικών “ζυμώσεων” στη διεθνή “σκακιέρα”, πέρασαν και η Ελλάδα δεν..”ακούμπησε”!

Η Ν.Δ. έχει αποδειχθεί “λίγη” ως προς την ικανότητα εκμετάλλευσης τέτοιων, “επιθετικής” φύσεως, δρωμένων, προς όφελος των Εθνικών μας συμφερόντων.

Κι αυτό οφείλεται, εν πολλοίς, στην παγιωμένη αντίληψη εντός των κόλπων της Ελληνικής Δεξιάς πως ο μόνος τρόπος εξάσκησης της εξωτερικής πολιτικής είναι η “καθυστέρηση”, η λογική του “καλού παιδιού” και η “διγλωσσία”- ήτοι, άλλα υποστηρίζουμε στο εσωτερικό και άλλα πράττουμε στο εξωτερικό. 

Επιπρόσθετα, οι βίαιες αντιφάσεις του, δήθεν, “φιλελεύθερου αστικού κόμματος” της ημεδαπής, το υποχρεώνουν να στέκεται ως “εμπόδιο” και “τροχοπέδη” σε κάθε πραγματική εξέλιξη που προωθεί τα Ελληνικά συμφέροντα. Η περίπτωση της Συμφωνίας των Πρεσπών είναι χαρακτηριστική, αφού όχι μόνο απέδειξε την υποκρισία της Ν.Δ. αλλά και το ακόμα χειρότερο γεγονός της άγνοιας που επέδειξαν πολλά της στελέχη ως προς τα ιστορικά δεδομένα.

Δυστυχώς για την Ελλάδα, αυτή δεν είναι μια εφαρμογή των κανόνων της “Real politik”, όπως, βαυκαλιζόμενοι, υποστηρίζουν οι θιασώτες της αδράνειας στα Εθνικά Θέματα.

Τουναντίον, είναι μια συνταγή αποτυχίας, όπως πλειστάκις έχει αποδείξει η νεοελληνική Ιστορία..