Ένα μικρό αφιέρωμα στις σχέσεις των ομοσταβλων στις πρώτες ομάδες της F1. Κάποια πράγματα τα περιμέναμε, κάποια μας βρήκαν απροετοίμαστους, ενώ κάποια άλλα έρχονται κατευθείαν από τη σφαίρα της φαντασίας μας.

Tου Ηρακλή Βλαχάκη, από το msfree.gr

Casa Ferrari

Ξεκινάμε το αφιέρωμά μας, λοιπόν, με τα «δικά μας» παιδιά. Έχουμε ξαναγράψει για το ρόλο του Alonso σε αυτήν την ομάδα. Μετά τον Schumacher, η ομάδα έψαχνε έναν οδηγό-ηγέτη που θα πάρει τα ηνία της και ύστερα από μια καταστροφική χρονιά θα την ξαναοδηγήσει στις επιτυχίες. Όλα αυτά ωραία, αλλά κανείς δεν ρώτησε τον… Massa. Ο Βραζιλιάνος, όπως έλεγαν κύκλοι της Ferrari, δεν «πήδηξε στα σύννεφα» από αυτήν την επιλογή. Γύρισε διψασμένος μετά το ατύχημα και πίστευε ότι οι καλές χρονιές που είχε θα του εξασφάλιζαν αν όχι το πρώτο τιμόνι της ομάδας, τουλάχιστον έναν παρτενέρ ανταγωνιστικό, που και θα έδινε βαθμούς στην ιταλική ομάδα, αλλά και δεν θα τον ενοχλούσε στην πορεία του για τον τίτλο. (π.χ. Kubica, Rosberg).

Ο Βραζιλιάνος, ξέρουμε ότι έκανε υπομονή. Το διαφορετικό στιλ οδήγησης των δυο οδηγών, έκανε καλό (τουλάχιστον στην αρχή) στην ομάδα της Ferrari, αλλά ήταν και η αφορμή για να οξυνθούν τα πνεύματα. Ο Massa με ένα στρωτό στυλ, χωρίς να παίρνει κινδύνους, μαζεύει όσους πόντους μπορεί. O Alonso πάλι, με το αίμα του να βράζει, οδηγεί πολύ επιθετικά, με μεγάλο ρίσκο, προσπαθώντας να κερδίσει αλλά και να διορθώσει λάθη δικά του είτε στον αγώνα (Melbourne, Shanghai) είτε στα δοκιμαστικά (Malaysia). Έτσι, ενώ είμαστε ακόμα στην αρχή, είχαμε την ευκαιρία να παρακολουθήσουμε ντουέτα μεταξύ των δυο οδηγών που δεν βοήθησαν καθόλου στη σχέση τους: στο Bahrain, στην πρώτη στροφή, ο Ισπανός δείχνει ποιος είναι το αφεντικό και περνά στα φρένα δυναμικά τον Massa. Και σαν να μην έφτανε αυτό, είχαμε το επεισόδιο στην Κίνα, με το προσπέρασμα στην είσοδο του pit lane και σχεδόν το πέταγμα του Massa από τον Alonso στην άμμο, που άνοιξε τον ασκό του Αιόλου και έκανε δημόσιο ένα θέμα που στη Ferrari φοβούνταν από την πρώτη στιγμή.

Κίνα…

Οι πρώτες αντιδράσεις ήταν παγωμαρα από τα pit και από τους υπεύθυνους. Οι πρώτες δηλώσεις έρχονται από τον Alonso, και δεν βοηθούν καθόλου, μα καθόλου. «Αν είχαμε δυο μονοθέσια με διαφορετικά χρώματα, δεν θα μιλούσε κανείς για αυτό που έγινε», είπε, δικαιολογώντας αμέσως τον εαυτό του και «αδειάζοντας» τον Βραζιλιάνο. Ο οποίος, μην έχοντας τον χαρακτήρα του… Barrichelo, πέρασε αμέσως στην επίθεση, μιλώντας στην Gazetta dello Sport: «Θα του μιλήσω για την κίνησή του, αυτό κάνουν όσοι δουλεύουν στην ιδία ομάδα. Όταν τον είδα να έρχεται, κατάλαβα αμέσως ότι ρισκάραμε ατύχημα, κάτι που δεν έπρεπε να γίνει, αλλά αυτή η θέση που έχασα εκεί με έκανε να χάσω και άλλες μετά».

Σε ρόλο πυροσβέστη την επόμενη μέρα ο Domenicali, ο οποίος δήλωσε στην ιταλική εφημερίδα: «Νομίζω ότι πρόκειται για ένα απλό γεγονός που μπορεί να συμβεί στα pit stop και δεν υπάρχουν προβλήματα μεταξύ των δυο πιλότων», ενώ στο ίδιο μήκος κύματος βρίσκεται και ο Πρόεδρος Montezemolo: «Kαμία διαφωνία μεταξύ των δυο οδηγών. Ξέρουν και οι δυο ότι τρέχουν για την ομάδα».

Μας έπεισαν; Μάλλον όχι, και μόνο που ο Montezemolo αναφέρθηκε σε αυτό το επεισόδιο (εφόσον προσπάθησαν να το χαρακτηρίσουν ανύπαρκτο στη Ferrari) σημαίνει ότι δεν είναι κάτι τόσο αμελητέο που πρέπει να μην του δώσουμε σημασία.

Η υπόλοιπη χρονιά

Ποιοι είναι οι οιωνοί για την υπόλοιπη χρονιά; Σίγουρα τα σύννεφα μόνο να πυκνώσουν μπορούν. Ο Alonso ήρθε στη Ferrari μόνο για το πρωτάθλημα και θα προσπαθήσει να εκμεταλλευτεί όλους τους διαθέσιμους πόρους για να φτάσει σε αυτόν το σκοπό. Ο Massa πάλι, ειδικά όσο μαζεύει πόντους, δεν θα καθίσει αμέτοχος και είναι μαθηματικά βέβαιο ότι κάποια στιγμή θα «εκραγεί» και θα ζητήσει περισσότερα από την ομάδα. Βάλτε στα υπόψη και τις πρώτες φήμες που έχουν φτάσει στα αυτιά του για επαφές με τον Robert Kubica και έχετε μια εικόνα της ψυχολογίας του Βραζιλιάνου αυτήν τη στιγμή. Η Ferrari ξέρει ότι ο Alonso είναι καλύτερος οδηγός και με ένα αξιόπιστο αυτοκίνητο έχει περισσότερες πιθανότητες να φτάσει πρώτος από ό,τι ο Massa. Δεν θέλει όμως και κόντρες και για αυτο θα κάνει τα πάντα για να διοχετεύσει αυτήν την ενέργεια των οδηγών μέσα στην πίστα…

Woking, we have a problem

Τελικά, το να χωρέσεις δυο παγκόσμιους πρωταθλητές στην ίδια ομάδα είναι κάτι αρκετά δύσκολο. Και εκεί στο Woking σαν να το καταλαβαίνουν σιγά-σιγά. Το πρόβλημα στην ομάδα της McLaren είναι λίγο διαφορετικό από αυτό της Ferrari. Ο Hamilton, ο «παλιός», όταν είδε τον Button στην ομάδα δεν ανησύχησε τόσο πολύ. Ήξερε (και θα πήρε σίγουρα και τις διαβεβαιώσεις που θα ζήτησε) ότι αυτός είναι ακόμα το πρώτο βιολί της ομάδας και ο παγκόσμιος πρωταθλητής Button θα φέρει πείρα και βαθμούς. Αμ δε…

Η «νωχελική» οδήγηση του Jenson σίγουρα δεν αρέσει στον Hamilton. Ο Jenson, ξέρει ότι δεν έχει το ταλέντο και την όρεξη του Hamilton, γι’ αυτό οδηγεί πιο αργά, αλλά πιο σταθερά, εκμεταλλευόμενος την αξιοπιστία της McLaren. Αποτέλεσμα; Τρεις στις τέσσερις νίκες στα δοκιμαστικά για τον Jenson, δύο νίκες έναντι καμίας και πρωτιά στην βαθμολογία με 11 βαθμούς διαφορά από τον ομόσταβλό του. Πώς έχει αντιδράσει ο Hamilton σε αυτό; Νεύρα, νεύρα, νεύρα.

Psycho

Έχουμε και λέμε: Στη Μελβούρνη, μετά την απώλεια της νίκης, βγαίνει στα μικρόφωνα και κριτικάρει την ομάδα. Αυτόματα τον καλούν στα κεντρικά για να δώσει εξηγήσεις και να ζητήσει συγγνώμη. Στον αγώνα, ακουμπά τον τροχό του Massa στην προσπέραση στο τέλος της ευθείας, στη Μαλαισία το γνωστό ζιγκ-ζαγκ στον Petrov για να κρατήσει την θέση του, στην Κίνα έκανε… ό,τι ήθελε.

Είναι γρήγορος, θεαματικός, αλλά όταν νευριάζει κάνει πολλά λάθη. Και με τον ήρεμο Button στην ομάδα αυτά όλο και πολλαπλασιάζονται. Σχετικές δηλώσεις του αφεντικού της McLaren, Martin Whitmarsh, στο Auto Motor und Sport δείχνουν τις διαθέσεις του Hamilton: «Ο Lewis ‘διαλύει’ το μονοθέσιο κάθε φορά που ανεβαίνει. Θέλει να περάσει τον Button πάση θυσία», λέει ο Βρετανός και συνεχίζει για το κλίμα που επικρατεί αυτήν τη στιγμή στην ομάδα: «Βρισκόμαστε φυσικά σε περίοδο ειρήνης και ηρεμίας. Κάτι σαν τον μήνα του μέλιτος, αλλά με το κακό να παραμονεύει. Το καλό είναι ότι ο ένας κοντράρει τον άλλον. Αν στις δοκιμές ο Jenson πάει πιο γρήγορα από τον Hamilton, αμέσως ο Lewis θα πάρει τα τηλεμετρικά στοιχεία και θα δει τι έκανε λάθος».

Judgment day

Τι θα γίνει όμως αν συνεχιστεί αυτή η αντιπαλότητα των δυο πιλότων; Η ακόμα χειρότερα, αν ο Button συνεχίζει τις σταθερές του εμφανίσεις «τσαντίζοντας» ακόμα περισσότερο τον νεαρό Lewis; Από την μια είναι σίγουρο ότι η McLaren θα διαφυλάξει την επένδυση που ακούει στο όνομα Hamilton (είναι στην ομάδα από τα δεκατρία του) αλλά από την άλλη ο Lewis με έναν τόσο καλό πιλότο στην ιδία ομάδα, δεν θα καταφέρει να ελέγξει ακόμα για πολύ τα νεύρα του…

Alles in ordnung…

Στο «στρατόπεδο» των Γερμανών πάλι, η κατάσταση είναι διαφορετική – και σίγουρα. σουρεαλιστική. Ο μεγάλος Schumacher ακολουθει τον μικρό Rosberg, σε ένα ξεκίνημα της χρονιάς «καταστροφικό» για τον ίδιο. Σίγουρα κάποιοι θα περίμεναν τριγμούς μέσα στην ομάδα και δυσφορία από τον Schumacher… Ο Michael, όμως, για μια ακόμα φορά δείχνει τον επαγγελματισμό του, δίχως ούτε ίχνος γκρίνιας στα paddock και προσπαθώντας να βελτιωθεί ο ίδιος, μερικές φορές μαθαίνοντας (!) από τον ομοσταβλό του: «Δεν είναι καθόλου υποτιμητικό να χάνω από τον Νίκο. Απεναντίας…», δήλωσε ο Γερμανός στο AMS, αποστομώνοντας όλους με την ηρεμία που αντιμετωπίζει αυτό το δύσκολο ξεκίνημα.

Under the hood

Φυσικά, αυτή η ηρεμία απορρέει από αρκετούς παράγοντες. Ο Schumacher, αν και οι βαθμοί λένε άλλα, ξέρει ότι είναι το νούμερο ένα της ομάδας. Είναι ο πρεσβύτερος, είναι από τους μεγαλύτερους οδηγούς όλων των εποχών, είναι ο «κολλητός» του Ross Brown και -το κυριότερο- είναι αυτός που με τους σπόνσορες που κουβαλά μαζί του φέρνει το μεγάλο κομμάτι της πίτας των εσόδων στην ομάδα.

Έτσι, με αυτά τα βασικά πλεονεκτήματα, αυτό που κάνει τώρα είναι να δέχεται και να επικροτεί την ανωτερότητα του ομόσταβλού του. Περιμένοντας να λύσουν οι μηχανικοί το πρόβλημα με τα 3 κιλά περισσότερα σε σχέση με τον Rosberg και το πρόβλημα υποστροφής που του δημιουργεί η διαφορετική κατανομή βάρους και το πρόβλημα στα φρένα που του παρουσιάζεται. Ίσως τότε, να αλλάξουν τα δεδομένα.

Ο Rosberg, πάλι, δείχνει μεγάλη σοβαρότητα. Από την αρχή πίσω από τα φώτα του Schumacher, δούλεψε πάρα πολύ και τα αποτελέσματα τον ανταμείβουν. Αλλά ακόμα και τώρα δεν έχει κάνει το λάθος να δηλώνει την υπεροχή του αριστερά και δεξιά. Low profile, δουλειά, και ελπίδα ότι κάποια μέρα θα είναι αυτός ο σουλτάνος στην θέση του σουλτάνου. Ας δούμε και τους υπόλοιπους…

Red Bull

Εδώ σίγουρα επικρατεί πιο πολλή ηρεμία. Ο Vettel, αδιαφιλονίκητος ηγέτης της ομάδας, δεν ανησυχεί από τις πολύ καλές επιδόσεις του Aυστραλού ομοσταβλου του. Ξέρει καλά και ο ίδιος, και κυρίως ο Webber, ότι ο μόνος ανταγωνιστής του είναι ο ίδιος ο εαυτός του. Το συμβόλαιο του Αυστραλού λήγει φέτος και προσπαθεί με καλές επιδόσεις (μέχρι τώρα τα έχει καταφέρει μια χαρά) να κλειδώσει ακόμα ένα χρόνο σε μια τοπ ομάδα όπως έχει εξελιχτεί η Red Bull. Οι φήμες για επαφές με Raikkonen, Massa και Buemi δεν βοηθούν καθόλου, με τον Αυστραλό να οδηγεί στα όρια το μονοθέσιο προσπαθώντας για το καλύτερο αποτέλεσμα. Το αφεντικό, Dietrich Mateschitz, δεν έχει πλέον στο μυαλό του την ανάδειξη ταλέντων αλλά την ποιότητα στην ομάδα, πετώντας το μπαλάκι στον Webber… Αν τα καταφέρει, θα το ξέρουμε σίγουρα κατά το καλοκαίρι.

Renault

Και εδώ έχουμε το ίδιο κλίμα με τη Red Bull. Ο Kubica είναι το νούμερο ένα, και τρέχει για να βοηθήσει την ομάδα αλλά και τον εαυτό του, μια και φήμες τον θέλουν πρώτο φαβορί στην θέση του Massa. Ο Petrov, new entry της F1, τρέχει για να μαζέψει εμπειρίες και όσους βαθμούς μπορεί…

Συμπεράσματα

Το ότι φέτος θα είχαμε ένα ιδιαίτερα συναρπαστικό πρωτάθλημα το ξέραμε. Τέσσερις παγκόσμιοι πρωταθλητές, όλοι με ανταγωνιστικά μονοθέσια, δεν το έχουμε ξαναδεί. Ταυτόχρονα, ήμασταν σίγουροι ότι με τόσους καλούς οδηγούς και με 8 ανταγωνιστικά μονοθέσια θα είχαμε εσωτερικούς τριγμούς. Αν θέλετε την προσωπική μου άποψη, αλλά και του ιταλικού φίλαθλου κοινού, τα πιο μεγάλα «φαγώματα» θα γίνουν στη Ferrari. Ο χαμηλών τόνων χαρακτήρας του Button δεν θα ταράξει τις ισορροπίες της ομάδας, ενώ όταν (και αν) ανέβει ο Schumacher, τότε ο Rosberg έχει επίγνωση της θέσης του στη γερμανική ομάδα. Άρα, περιμένουμε τις πρώτες κοκορομαχίες εντος και εκτός της πίστας από τους Λατίνους του Cavallino Rampante. Δεν είναι κάτι που προσδοκούμε, αλλά μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλο μας – λίγο κουτσομπόληδες είμαστε όλοι, και πεθαίνουμε για πισωπλατες (και κατά μέτωπο) μαχαιριές.