Η συζήτηση στην Βουλή την Μαύρη Πέμπτη κυριαρχήθηκε από την ηγεμονική πρόταση του κ Τσίπρα, από την εικόνα ποντικών που εγκαταλείπουν το βυθιζόμενο πλοίο (ονόματα δεν λέμε, οικογένειες δεν θίγουμε …) και από την εικόνα του τσαντισμένου κολλεγιόπαιδου που ξεχνά την καλή του ανατροφή και εκθέτει τον αληθινό εαυτό του.

Παλαιός κοινοβουλευτικός ανέφερε ότι είχε να δει άνθρωπο σε τόσο δύσκολη θέση από την συνεδρίαση της επομένης των Ιμίων, όταν ο κ Κ Σημίτης είπε το ανεπανάληπτο «Ευχαριστούμε τους Αμερικάνους» Ο κ Μητσοτάκης τουλάχιστον συγκρατήθηκε και δεν αναφώνησε «Ευχαριστούμε τους τουρίστες που μας εξευρωπάισαν, επιδημιολογικώς».

Ευλόγως στους κύκλους του ΣΥΡΙΖΑ επικράτησε κάποια ικανοποίηση, παρά το συνολικό κλίμα πένθους και ανησυχίας για το άμεσο μέλλον. Εκφράστηκαν δηλητηριώδη σχόλια για ΜΜΕ και εταιρείες δημοσκοπήσεων, που κατασκεύασαν τον μύθο του Τσώρτσιλ στο πρώτο ημίχρονο και τώρα σιωπούν αιδημόνως.

Ωστόσο, όσοι αρέσκονται να κολυμπούν κόντρα στο ρεύμα, θα υπενθύμιζαν ότι ο κ Σημίτης παρέμεινε μετά από την βραδιά των Ιμίων επί οκτώ χρόνια στο Μαξίμου, χάρη βέβαια στην υποστήριξη του κατεστημένου αλλά και λόγω της έλλειψης αξιόπιστης αντιπολίτευσης, τόσο κανονικής όσο και εσωκομματικής.

Η εικόνα του έντρομου Πρωθυπουργού που έδειξε να προτάσσει τις επιπτώσεις στο πολιτικό του κεφάλαιο από τις επιπτώσεις νοσηρότητας και θνητότητας στο κεφάλι των Έλλήνων δεν σημαίνει αναπόφευκτα την αρχή του τέλους. Προφανώς σκέπτεται ότι και τα μισά από όσα συμβαίνουν στην Θεσσαλονίκη αν συμβούν στην Πρωτεύουσα, τότε η πολιτική κρίση θα ξεσπάσει αυτόματα. Ωστόσο, αν η επιβολή ενός σκληρού, πλήρους και διαρκούς λοκντάουν περιορίσει το Μπέργκαμο μόνο στην Βόρεια Ελλάδα, τότε το 2021 θα μπει με μερικές χιλιάδες θύματα.

Το επιχείρημα περί Βελγίου θα ακούγεται ακόμη αληθοφανές. Τα ΜΜΕ θα παραμείνουν στο πλευρό της … αλήθειας. Η ατζέντα πειθάρχησης θα έχει κυριαρχήσει εμφατικά με τον κ. Χαρδαλιά σε ρόλο Διγενή Ακρίτα και τότε στην κρίσιμη στιγμή ο Τσώρτσιλ των μεγαλοστομιών του πρώτου ημιχρόνου θα μεταμορφωθεί ως Ιανός του Ιανουαρίου σε Στάλιν Στο φινάλε-φινάλε, όλοι γνωρίζουν ότι ο αληθινός νικητής του εχθρού υπήρξε ο Στάλιν.

Τι ακριβώς λέει το σενάριο Στάλιν; Όταν ο καιρός σταμάτησε τον εχθρό λίγο πριν τη Μόσχα, ο ηγέτης άλλαξε όλους τους διοικητές του στρατεύματος και «πήρε» την κατάσταση στα χέρια του. Στην πραγματικότητα ποτέ δεν την είχε αφήσει από τα χέρια του. Το πράγμα με την βοήθεια του χειμώνα ισορρόπησε και αργότερα, πολύ αργότερα γύρισε κιόλας. Κανείς δεν θυμάται ό,τι ο υπεύθυνος που έφθασε ο εχθρός προ των πυλών ήταν ο ίδιος ο Ατσαλένιος (Stalin). Τα δικά του λάθη τα χρεώθηκαν άλλοι, που κανείς δεν προφέρει πια ούτε το όνομα τους.

Υπάρχουν βέβαια διαφορές. Κατ’ αρχάς ο χειμώνας εκεί ήταν με τους καλούς ενώ εδώ είναι με τους κακούς. Ο αυταρχικός Ατσαλένιος δεν έκανε συμβούλιο με τους αρχηγούς των όπλων χωρίς τον ΥΕΘΑ ούτε έδινε συνέντευξη με τον «Σωτήρη» χωρίς τον αρμόδιο υπουργό, έκανε όμως άλλα χειρότερα. Τον ατσαλένιο δεν τον έκανε γιο-γιο κανένας Αλέξης σε καμία Δούμα, γιατί αυτή είχε κλείσει προ πολλού.

• Πρώτος όρος του σεναρίου αυτού είναι να μην επαναληφθεί η  Θεσσαλονίκη στην Αθήνα και σε αυτό συμπίπτουμε όλοι και το εύχονται όλοι οι σεναριογράφοι.
• Δεύτερος όρος είναι η ογκούμενη ριζοσπαστικοποίηση να συκοφαντηθεί εγκαίρως ως δυστροπία ανοήτων που ειδωλολατρικά εμμένουν στις επετείους όταν ακόμη κι ο Ιερώνυμος «ανέβαλε» το Πάσχα!
• Τρίτος όρος είναι η Αντιπολίτευση να συνεχίσει στο μοτίβο: «ένας κούκος, δεν φέρνει την Άνοιξη». 
• Τέταρτος όρος, είναι να παραμείνει αρραγές το κατεστημένο (ευκολάκι). Δηλαδή να μην τα πάρει η Εκκλησία με τα περί ευθανασίας, να μην επιπλήξει η ακαδημαική κοινότητα τα μέλη της για την προιούσα γελοιοποίηση, να μην επιθυμήσει κάποιος εκ των εκδοτών το βραβείο Πούλιτζερ κοκ
• Πέμπτος όρος είναι να κρεμάσει στο τσιγκέλι κάποιους αναλώσιμους κι όχι κατ’ ανάγκην τους χειρότερους.

Τότε μπορεί πράγματι να αντέξει πολιτικά μέχρι το εμβόλιο και να αντεπιτεθεί προσκαλώντας τους Έλληνες στο παγκόσμιο party που θα ακολουθήσει. Εξ άλλου το δικαιούνται οι Έλληνες να πρωταγωνιστήσουν αυτή τη φορά στο party δεδομένου ότι εκείνο του babybooming μετά τον πόλεμο το έχασαν λόγω εμφυλίου.

Σε μια τέτοια περίπτωση η χθεσινή ντροπή, κατά Κουτσούμπα, θα απωθηθεί στην συλλογική μνήμη. Μαζί θα ξεχαστούν και οι ανασχηματισθέντες «υπαίτιοι» αλλά και οι χθεσινοί θριαμβευτές. Και οι υπόλοιποι περιχαρείς θα συμμετάσχουν στην αποθέωση της καπιταλιστικής βαρβαρότητας της πολλαπλής αναδιανομής (η κρίση ως ευκαιρία κλπ κλπ).

Αν αυτά συμβουλεύει τον κ Μητσοτάκη ο κάποτε πολιτικός αντίπαλος και σημερινός αρωγός της δεξιάς, κ Κ Σημίτης, το αληθινά ενδιαφέρον είναι τι οργανώνεται απέναντι; Χειροκροτούν ακόμη όρθιοι τον κ Τσίπρα ή κάθισαν και επέστρεψαν στην παραγωγική τους συζήτηση αν ο αντίπαλος κάνει ή όχι απατεωνιές;