Το “τσιμέντωμα” της Ακρόπολης ήταν ένα πραγματικό σοκ για κάθε στοιχειωδώς σκεπτόμενο πολίτη, προφανώς το αποκορύφωμα των έργων και ημερών μιας θλιβερής υπουργού και της παρέας της, μια σύλληψη βγαλμένη από κακόγουστο επιθεωρησιακό νούμερο, που πλέον ξεπερνά τα σύνορα της χώρας και “κέρδισε” τον παγκόσμιο εξευτελισμό για το σύμβολο του ελληνικού πολιτισμού.

Είναι ίσως σημείο μηδέν για την κυβέρνηση Μητσοτάκη, που υπερβαίνει πια το πλαίσιο της πολιτικής κριτικής για την ανικανότητα μιας κυβέρνησης και πλέον σηματοδοτεί μια πολιτισμική κατάπτωση, πρωτόγνωρη για τη χώρα στα μεταπολιτευτικά χρόνια.

Αποτυπώνει το εκρηκτικό μείγμα αυταρχισμού, αξιακής παρακμής, λούμπεν αισθητικής και, κυρίως, της μανίας με την οποία έχει εφορμήσει το πλήθος από αγριεμένους αρχοντοχωριάτες στην εξουσία και τα δημόσια πράγματα. Για τη θλιβερή υπουργό είναι απλώς η φυσική εξέλιξη των πραγμάτων μετά τις προσβολές απέναντι στους Έλληνες δημιουργούς, την απρέπεια σε βάρος του Ξαρχάκου, τις παλινωδίες με το “πούσι” στις Μυκήνες, τις βόλτες των SUV στο Ηρώδειο και, φυσικά, το ξήλωμα των αρχαίων στη Θεσσαλονίκη, μεταξύ άλλων. Για πολλοστή φορά μετά την κατακραυγή, απαντά στην κοινή γνώμη με ειρωνείες και την αναίδεια μιας Μαντάμ Σουσού που απαξιεί να απευθύνεται σε υπηκόους. Δείγμα ότι λείπει και η στοιχειώδης συστολή και συγκρότηση που απαιτεί μια δημόσια θέση.

Ακόμη πιο προβληματικό είναι ότι για να επιτευχθούν αυτές οι εμμονές, μέσα σε όλα τα δεινά που προκαλεί σε όλα τα επίπεδα διακυβέρνησης η ΝΔ, μετά από αφόρητες πιέσεις και εξαναγκασμούς, κατάφερε να μετατρέψει το πάλαι ποτέ ανεξάρτητο ΚΑΣ σε ένα διακοσμητικό όργανο που απλώς εξυπηρετεί την παλινόρθωση τους Κράτους της Δεξιάς και τις ορέξεις των επιχειρηματιών που συνομιλούν με το Μαξίμου. Οι δικαιολογίες περί προσβασιμότητας μοιάζουν αστείες ότι πρόκειται για την Υπουργό που μας έχει απασχολήσει αμέτρητες φορές με το αναβατόριo των ΑΜΕΑ στον ιερό βρχάο.

Μενδώνη και Μητσοτάκης εκπέμπουν τη νεοελληνική χυδαιότητα της εργολαβικής αρπαχτής και της προχειρότητας και αποδεικνύουν το θεώρημα ότι η Ελλάδα δεν διαθέτει αστούς και “αρίστους”, όπως ευαγγελίζεται ο Πρωθυπουργός, αλλά ένα μάτσο από κατσαπλιάδες και μια παρασιστική ολιγαρχία που επιδεικνύεται, αυτοθαυμάζεται και γελοιοποιείται καθημερινά.

Όταν ο Νίκος Γκάτσος έγραψε τον “Εφιάλτη της Περσεφόνης” για το βιασμό του ελληνικού τοπίου και της πολιτιστικής κληρονομιάς, δεν θα μπορούσε να φανταστεί ότι μετά από 45 χρόνια κάποιος θα ρίχνει τσιμέντα στο βράχο της Ακρόπολης, δίπλα στον Παρθενώνα και θα επισκιάσει τα λιθόστρωτα του Πικιώνη. Αποτυπώνοντας ανάγλυφα μια κυβέρνηση που αναβιώνει μια θλιβερή αισθητική και ένα παρωχημένο και φαύλο πολιτικό σύστημα.

Φυσική εξέλιξη, μετά τα πολλά τσιμέντα, θα ήταν σύντομα να δούμε και επιδείξεις στο Καλλιμάρμαρο. Αν και δεν είναι καθόλου απίθανο με αυτή την κυβέρνηση…