Την αποκάλυψη ότι ένας Έλληνας πληροφοριοδότης είχε προειδοποιήσει έγκαιρα την Ευρωπαϊκή Επιτροπή για το ότι η Αθήνα προσκόμιζε ψευδή στατιστικά στοιχεία για το δημοσιονομικό της έλλειμμα, αποκαλύπτει σε ρεπορτάζ της για την εφημερίδα Süddeutsche Zeitung, η Christiane Schlötzer.

Στο δημοσίευμα αναφέρεται ότι ακριβώς πριν έναν χρόνο ο ιατρός το επάγγελμα Θέμης Καζαντζίδης ενημέρωσε τον τότε Επίτροπο Ανταγωνισμού της Ε.Ε., Joaquín Almunia, σχετικά με «την πρόθεση» της ελληνικής κυβέρνησης «να αποκρύψει τις πραγματικές διαστάσεις του χρέους στο δημόσιο σύστημα υγείας».

Ο Καζαντζίδης ήταν προφανώς καλά πληροφορημένος. Το θέμα ήταν, όπως έγραψε, «εξαιρετικά σημαντικό». Ακολούθησαν μηνύματα μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου με αποδέκτη την Ευρ. Επιτροπή. Στις προειδοποιήσεις του δεν δόθηκε, όμως, η δέουσα προσοχή, άν και αναφέρονταν χρέη ύψους έξη δις €, «που αντιστοιχεί στο 2% του ΑΕΠ».

Στα στοιχεία που έδωσε η Αθήνα στην Eurostat δεν αναφέρεται ούτε το μισό από το παραπάνω ποσόν. Η Eurostat θα μπορούσε βέβαια να το έχει υποψιασθεί νωρίτερα καθώς και για τα χρόνια 2002-2004 δεν είχαν δηλωθεί «αρκετά μεγάλα χρέη». Οι υπάλληλοι της Υπηρεσίας των Βρυξελλών θα μπορούσαν να είχαν πιστέψει και τα στοιχεία του Καζαντζίδη.

Αυτό που απασχολεί τον 49χρονο γιατρό είναι ο έλεγχος που θα έπρεπε να ασκεί η ΕΕ. «Σε τί χρησιμεύουν οι νόμοι της ΕΕ εάν δεν μπορούν να γίνουν πράξη» ρωτά και απαιτεί «έναν μηχανισμό, με τον οποίον θα ελέγχεται εάν τηρούνται οι κανονισμοί».

Ο Υπουργός Οικονομικών Γιώργος Παπακωνσταντίνου με μία νέα εξεταστική επιτροπή θέλει να ρίξει φώς στην Εθνική Στατιστική Υπηρεσία της χώρας του. Ένας υπάλληλος δήλωσε πως οι εντολές «έρχονταν από ψηλά», ένας άλλος έκανε λόγο για «ατμόσφαιρα τρομοκρατίας στην Υπηρεσία».

Ο Καζαντζίδης θα ήθελε να μην υπάρχουν πια μελλοντικά στη χώρα του τέτοιες καταστάσεις. Γι’ αυτό συνεχίζει να στέλνει επιστολές και ηλεκτρονικά μηνύματα.

Στο πρώτο από αυτά τα μηνύματα που είχε στείλει στον Επίτροπο Αλμούνια τα λόγια του είναι σχεδόν προφητικά: «Αυτό το πρόβλημα δεν αφορά μόνο τους Έλληνες πολίτες», οι οποίοι δεν γνώριζαν τίποτε για το πραγματικό μέγεθος του δημοσιονομικού χρέους αλλά και τους υπεύθυνους της ΕΕ «οι οποίοι θα πρέπει στο μέλλον να αναλάβουν τις ευθύνες τους για την οικονομική κατάρρευση μερικών κρατών-μελών».