Η καταρχήν συμφωνία των Σοσιαλιστών να συμμαχήσουν στη Νέα Λαϊκή Οικολογική και Κοινωνική Ένωση (NUPES), στο μετωπικό εκλογικό σχήμα που συγκροτήθηκε με κορμό την Ανυπότακτη Γαλλία (LFI) του Μελανσόν, την συμμετοχή κομμουνιστών, οικολόγων και ακόμη δύο μικρότερων αριστερών κομμάτων, έχει αναπτερώσει τις ελπίδες για τις βουλευτικές εκλογές του Ιουνίου.

«Μπορούμε και θα νικήσουμε τον Εμανουέλ Μακρόν, με μια κυβερνητική πλειοψηφία, για ένα ριζοσπαστικό πρόγραμμα», δήλωσε την Τετάρτη στον ραδιοσταθμό Franceinfo το στέλεχος και βουλευτής της Ανυπότακτης Γαλλίας (LFI), Αντριέν Κατενάνς.

Οι ελπίδες αυτές έχουν βάση, δεδομένης και της εκλογικής επίδοσης του Μελανσόν στις προεδρικές εκλογές, που τον ανέδειξαν ως τον μοναδικό κερδισμένο υποψήφιο, ενώ για λίγο δεν πέρασε στον δεύτερο γύρο στην θέση της Λεπέν. Αν συμβεί αυτό θα είναι η πρώτη φορά, μετά από 20 χρόνια, που πρόεδρος και πρωθυπουργός στην Γαλλία θα προέρχονται από διαφορετικά κόμματα.

Ωστόσο, όπως σημειώνει η «Εφημερίδα των Συντακτών», θα πρέπει πρώτα η συμφωνία να εγκριθεί από το Εθνικό Συμβούλιο των Σοσιαλιστών, το βράδυ της Πέμπτης. Κάτι που δεν είναι εντελώς σίγουρο.

Η εφημερίδα γράφει, ότι πρωτοκλασάτα στελέχη, όπως ο πρώην προέδρος Φρανσουά Ολάντ, τάχθηκαν κατά της συμμαχίας με τον Μελανσόν, με τον οποίο συμπορεύτηκαν στο παρελθόν μέσα από τις ίδιες γραμμές.

Μάλιστα, υπάρχουν παραιτήσεων και αποχωρήσεων, μερικές από τις οποίες δεν θα πάνε σπίτι τους ή αριστερότερα, αλλά ακόμη και προς τα κεντροδεξιά, για να συμρπαξουν με το κόμμα του Μακρόν.

Χαρακτηριστικό της κατάστασης είναι το δημόσιο κάλεσμα του πρώην αρχηγού των Σοσιαλιστών, Ζαν Κριστόφ Καμπανελίς, προς τα μέλη της Εθνικής Επιτροπής να μπλοκάρουν τη συμφωνία με την LFΙ διότι, το αντίθετο, όπως υποστήριξε, θα σηματοδοτήσει το τέλος της φιλοευρωπαϊκής Αριστεράς στη Γαλλία.

Αν και ο Μελανσόν έχει κάνει πολλές υποχωρήσεις για τη συμμαχία, υπάρχουν μέτωπα που παραμένουν ανοιχτά, όπως προκύπτει από το κείμενο της κατ’ αρχήν συμφωνίας με τους Σοσιαλιστές που δημοσιοποίησε η LFI.

Για παράδειγμα, ενώ οι δύο πλευρές συμφωνούν στην «αναπροσαρμογή του κατώτατου μισθού στα 1.400 ευρώ καθαρά», στο «δικαίωμα συνταξιοδότησης στα 60», στο «“κλείδωμα” τιμών ειδών πρώτης ανάγκης», την «κατάργηση του [αντεργατικού] νόμου El Khomri» που ψηφίστηκε επί προεδρίας Ολάντ και «το τέλος της προεδρικής “μοναρχίας”, με την Εκτη Δημοκρατία», αλλά στο ζήτημα της «απείθειας» σε ευρωπαϊκές συνθήκες, που θέλει ο Μελανσόν, τα πράγματα είναι ασαφή.

«Λόγω της Ιστορίας μας, μιλάμε για ανυπακοή για κάποιους, για προσωρινή παρέκκλιση για άλλους, όμως έχουμε τον ίδιο στόχο», επισημαίνεται στο κείμενο: «να μπορέσουμε να εφαρμόσουμε πλήρως το κοινό κυβερνητικό πρόγραμμα».

Αυτό «θα οδηγήσει αναγκαστικά σε εντάσεις», προειδοποιούν. Όμως «θα πρέπει να ξεπεράσουμε αυτά τα εμπόδια και να είμαστε έτοιμοι να αγνοήσουμε ορισμένους κανόνες, που θα εργαστούμε για να τους αλλάξουμε, ιδίως οικονομικούς, κοινωνικούς και δημοσιονομικούς». Μεταξύ άλλων, μνημονεύονται το Σύμφωνο Σταθερότητας και η -κρίσιμη (και) για τη Γαλλία – Κοινή Αγροτική Πολιτική.

Εν αναμονή των νεότερων από το PS, πάντως, δημοσκόπηση του Ινστιτούτου Elabe κατέδειξε ότι το 84% των υποστηρικτών της Αριστεράς τάσσονται υπέρ του εγχειρήματος NUPES.