Εκτενή συνέντευξη στην γερμανική διαδικτυακή εφημερίδα TAZ παραχώρησε ο Βασίλης Βασιλικός.

Ο σημαντικός συγγραφέας και βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ μίλησε για το διάσημο βιβλίο του, το “Ζ”, και τον Γρηγόρη Λαμπράκη και την ταινία του Κώστα Γαβρά, επισημαίνοντας ότι   “μόνο απέχθεια και θλίψη μου δημιουργεί η εικόνα του Ζ πάνω σε ρωσικά τάνκς”.

Αναλυτικότερα, μεταξύ άλλων ο Βασίλης Βασιλικός επισημαίνει:

“Το Ζ ήταν ένα γράμμα που είχα αγαπήσει πολύ πριν την συγγραφή του βιβλίου, καθώς ήταν το σύμβολο των γαλλικών τρένων και το έβλεπες σε όλους τους σταθμούς σιδηροδρόμων. Ωστόσο ο πρώτος τίτλος του βιβλίου μου δεν ήταν το Ζ, αλλά «Ο Λαμπράκης Ζεί»! Ωστόσο αυτός ο πλήρης τίτλος με την αναφορά του ονόματος του Λαμπράκη φάνταζε την εποχή εκείνη, δηλ. το φθινόπωρο του 1966 κραυγαλέος κι έτσι προτίμησα το Ζ!

Μιλάμε βέβαια για τις παραμονές της χούντας, με το πολιτικό κλίμα στην Ελλάδα να είναι ιδιαίτερο οξυμένο. Χαρακτηριστικά μπορώ να σας αναφέρω αυτό που μου αφηγήθηκε μερικές δεκαετίες αργότερα ένας κηπουρός του Δήμου Περιστερίου Αττικής, που εκ λάθους είχε στοιχίσει τα λουλούδια ενός δημοτικού παρτεριού σε σχήμα Ζ, και δέχθηκε τις σφοδρές επιπλήξεις από τους προϊσταμένους του για την πράξη του αυτή, και του αποδόθηκαν κατηγορίες για ακραία πολιτικά κίνητρα!

Μετά την κυκλοφορία του βιβλίου μου, αλλά και της ταινίας του Κώστα Γαβρά το 1969 το Ζ, έγινε το σύμβολο της ζωής και του αγώνα του Γρηγόρη Λαμπράκη, αλλά βέβαια και παγκόσμιο σύμβολο της Ειρήνης.

Έτσι λοιπόν μόνο απέχθεια και θλίψη μου δημιουργεί η εικόνα του Ζ πάνω σε ρωσικά τάνκς! Γιατί το Ζ εκτός του Λαμπράκη, υπήρξε σύμβολο και κατά της ελληνικής χούντας, που ταυτιζόταν με τα τάνκς και την επιβολή της δικτατορίας της 21ης Απριλίου στην Ελλάδα, δηλ. το Ζ υπήρξε το αντίθετο της «φιλοσοφίας» των τάνκς!

Δεν σχετίζεται η ύπαρξη ελπίδας με την ηλικία μου, ούτε βέβαια η ελπίδα με την ύπαρξη δυσκολιών. Η ελπίδα είναι δύναμη ζωής και δεν μπορώ να φανταστώ ούτε εμένα, ούτε έναν κόσμο χωρίς ελπίδα. Και σήμερα ο κόσμος και οι ιδέες της Αριστεράς είναι η μόνη ελπίδα …”