Ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι προφανές ότι έχει πολλούς λόγους να ανησυχεί, και ακόμη περισσότερους να αλλάζει συνεχώς τακτική. Η επιτάχυνση της φθοράς της ΝΔ στις δημοσκοπήσεις, το αυξανόμενο ποσοστό των (και συντηρητικών) ψηφοφόρων που δεν «αγοράζουν» το αφήγημα περί εισαγόμενης κρίσης και χρεώνουν ευθύνη στην κυβέρνηση για τον ίλιγγο της ακρίβειας, και η απώλεια της προοπτικής της αυτοδυναμίας είναι οι βασικοί εξ αυτών. Μετά τις γαλλικές εκλογές ήρθε να προστεθεί ένας ακόμη – η πανευρωπαϊκή επιστροφή του αντισυστημισμού και η ενίσχυση της ακροδεξιάς. Και όλα αυτά μαζί αρκούν για να οδηγήσουν τον πρωθυπουργό και το Μαξίμου σε νέο πολιτικό και εκλογικό σχεδιασμό.

Η πρώτη στροφή σ’ αυτόν τον νέο σχεδιασμό ήρθε πριν από δεκαπέντε μέρες, όταν ο Κυριάκος Μητσοτάκης έκανε την μεγάλη κυβίστηση – από τον μοναδικό και αποκλειστικό στόχο της αυτοδυναμίας πέρασε στο άνοιγμα στις κυβερνήσεις συνεργασίας. Την περασμένη εβδομάδα, και με τις δημοσκοπήσεις να δείχνουν επιτάχυνση της κυβερνητικής φθοράς, έστειλε μήνυμα (και) στην Ευρώπη ζητώντας κοινή παρέμβαση στην κρίση της ακρίβειας και δηλώνοντας ότι, σε διαφορετική περίπτωση, θα πάρει «εθνικά μέτρα». Και χθες έκανε το επόμενο βήμα – επιχείρησε να επαναοριοθετήσει τα διλήμματα των εκλογών με αναφορές στις γαλλικές κάλπες και επιστρατεύοντας ξανά το φόβητρο των «δυνάμεων του λαϊκισμού».