Ο Νικηφόρος Διαμαντούρος, που τώρα ξεκινά την τρίτη θητεία του ως Ευρωπαίος Μεσολαβητής, σε συνέντευξη που έδωσε στην Νικολέττα Μουτούση στα «ΝΕΑ», εκφράζει τον στόχο του να εμπεδωθεί η νοοτροπία εξυπηρέτησης των πολιτών και δείχνει την πελατειακή λογική ως το μεγαλύτερο πρόβλημα της ελληνικής δημόσιας διοίκησης.

«Η περαιτέρω βελτίωση της ποιότητας της ευρωπαϊκής διοίκησης με επίκεντρο την εμπέδωση μιας νοοτροπίας εξυπηρέτησης των πολιτών», είναι ο στόχος του Νικηφόρου Διαμαντούρου ενώ θεωρεί ότι η μεγαλύτερη δυσκολία, που συνάντησε στις προηγούμενες θητείες του ήταν «η δυσκολία ορισμένων υπηρεσιών να κατανοήσουν ότι οι αρχές της χρηστής διοίκησης απαιτούν από τις δημόσιες υπηρεσίες συμπεριφορές που δεν περιορίζονται απλά στη μη παραβίαση του νόμου».

Σε σχέση με την Συνθήκη της Λισαβώνας δηλώνει ότι η σημαντικότερη επίπτωσή της στους ευρωπαίους πολίτες είναι «τα αυξημένα δικαιώματα μέσω του νομικά πια δεσμευτικού Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων, καθώς και ενίσχυση των δυνατοτήτων για πιο άμεση συμμετοχή των πολιτών στη διαμόρφωση των πολιτικών της Ε.Ε».

Μιλώντας για την ευρωπαϊκή δημόσια διοίκηση θεωρεί ότι και αυτή «χρειάζεται ένα πιο ανθρώπινο και προσιτό πρόσωπο στους ευρωπαϊκούς θεσμούς με παράλληλη εμπέδωση της αρχής ότι η διοίκηση υπάρχει για να εξυπηρετεί τον πολίτη και όχι αντιστρόφως».

Ο ρόλος του Ευρωπαίου Μεσολαβητή διευρύνεται καθώς αποκτά νέες αρμοδιότητες
σε θέματα εξωτερικής πολιτικής ή αστυνομικής και δικαστικής συνεργασίας και πιο συγκεκριμένα θα μπορεί πια να ερευνά κρούσματα κακοδιοίκησης σε όλα τα όργανα της Ε.Ε., συμπεριλαμβανομένων και εκείνων που αφορούν την Ευρωπαϊκή Πολιτική Ασφάλειας και Άμυνας.

Ως το μεγαλύτερο πρόβλημα της ελληνικής δημόσιας διοίκησης καταδεικνύει την «πελατειακή λογική στη στελέχωση της δημόσιας διοίκησης και την έκδηλη αναποτελεσματικότητα των μηχανισμών ελέγχου της» και δεν θεωρεί ότι η μείωση των δήμων συνεπάγεται απαραίτητα μείωση της κακοδιοίκησης. Σε σχέση με την διαφάνεια λέει ότι «αποτελεί ευθεία συνάρτηση της εμπέδωσης των κανόνων του κράτους δικαίου και της πολιτικής βούλησης τόσο του κράτους όσο και των πολιτών για τον σεβασμό τους», ενώ τα μέτρα που προτείνει είναι η ενίσχυση του ρόλου των ανεξάρτητων αρχών, απρόσκοπτη λειτουργία των προβλεπόμενων ελεγκτικών μηχανισμών.

Αναφορικά με την χορήγηση ιθαγένειας στους μετανάστες: «θεωρώ ότι οι Έλληνες θα πρέπει να συγκρατούν νωπές τις μνήμες των θετικών εμπειριών που, είτε ως άτομα είτε ως κοινωνία, και παρά τις δυσκολίες και τις κακουχίες, αποκόμισαν από τη μετανάστευση κατά τη διάρκεια της σύγχρονης ιστορίας τους», ενώ θεωρεί το δικαίωμα ψήφου αλληλένδετο με την ιθαγένεια.