Ρώτησε, λέει, δημοσιογράφος της “Καθημερινής” εμπειρότατο διπλωμάτη πώς βλέπει τις κινήσεις Ερντογάν κι εκείνος απάντησε με δύο λέξεις: Παγκόσμιος παίκτης. Ο Ερντογάν που ήταν… πεσμένος στο καναβάτσο και εκλιπαρούσε επικοινωνιακό έλεος από τον Κυρ. Μητσοτάκη! 

Αυτός λοιπόν, ο Ταγίπ, που κερδίζει τον έπαινο του Ζελένσκι και ταυτόχρονα δεν επιβάλλει κυρώσεις στην Ρωσία, κρατώντας όλες τις πόρτες ανοιχτές και εκμεταλλευόμενος παντοιοτρόπως την στρατηγική σημασία της Τουρκίας και μάλιστα αναβαθμισμένη μετά τον πόλεμο στην Ουκρανία. Αυτός ο ίδιος που είναι ικανός – λέω εγώ, που δεν είμαι έμπειρος διπλωμάτης – χωρίς να τινάξει τις σχέσεις με την Ρωσία στον αέρα, να γυρίσει στο δυτικό μαντρί διαπραγματευόμενος ανταλλάγματα, άραγε πού; Ο Ερντογάν γίνεται δεκτός όχι ως ο επίμονος και καθ’ έξιν παραβάτης του διεθνούς δικαίου, αλλά ως εκείνος που πρέπει απλά να λύσει το σταυρόλεξο των S-400.

Μπροστά στο πράγματι δύσκολο παζλ και απέναντι στον παγκόσμιο παίκτη, το εγχώριο σύστημα αποθεώνει έναν φιγουρατζή που επιδίδεται σε επικοινωνιακές ντρίμπλες, παριστάνοντας τον Μαραντόνα στο γήπεδο της Καστανοραχούλας. Νομίζει πως παίζει μόνος του και τελικά θα ντριμπλάρει και τον εαυτό του. Άνετα και με το κατευόδιο των δημοσκοπήσεων, μπορεί να σε οδηγήσει στην ήττα. Ελλάδα, το αντέχεις;

ΥΓ: Ο γιός του Μαραντόνα της Καστανοραχούλας φαντασιώνεται ότι είναι η Ρεάλ και τα έβαλε με μία συναυλία υπέρ της ειρήνης, επειδή θεωρεί ότι όσοι συμμετέχουν δεν είναι οι galacticos της ελληνικής μουσικής. Αυτή η μηλιά, αυτά τα μήλα βγάζει.

*Ο  Γ. Βαρεμένος είναι βουλευτής Αιτωλοακαρνανίας και αναπληρωτής τομεάρχης Υγείας του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ.