Εντελώς αντικειμενικά, ο παρά τω πρωθυπουργώ Άκης Σκέρτσος είπε αυτό που ήθελε να ακούσει ο αρχηγός. Ότι, δηλαδή, ο Κυρ. Μητσοτάκης είναι πολύ εργατικός. Ως εδώ καλά. Να δεχθούμε ότι είναι ακάματος και μόνο όταν κάποιος έχει ανέβει ορθοπεταλιά την ανηφόρα της Πάρνηθας μπορεί να καταλάβει τον ιδρώτα ενός πρωθυπουργού.

Κανονικά, ο λαός θα έπρεπε να τον απαλλάξει από τα καθήκοντά του για να ξεκουρασθεί. Όμως ο κ. Σκέρτσος έσπευσε να προσθέσει ότι ο Κυρ. Μητσοτάκης θέλει οκταετία για να ολοκληρώσει το ακάματο έργο του κι εκεί όλοι κατάλαβαν ότι, λέγοντας δουλειά, εννοεί το χοντρό δούλεμα. 

Ο Γιώργος Κύρτσος έθεσε το ερώτημα για ποιόν δουλεύει ο πρωθυπουργός. Χωριό που φαίνεται, κολαούζο δεν θέλει. Ο ίδιος ο ευρωβουλευτής απάντησε ότι δουλεύει για τους λάθος ανθρώπους. Λάθος όμως για ποιόν; Για τον λαό, μήπως, και όχι για τον ίδιον;

Ο σημερινός πρωθυπουργός χειρίζεται κατά τρόπο πρωτοφανή, με εντελώς προσωπικά κριτήρια, μία κρίση όπως αυτή που ξέσπασε με το ιστορικό δράμα στην Ουκρανία. Πέρυσι τέτοιον καιρό προσκαλούσε τον Βλαντιμίρ Πούτιν να συμμετάσχει σε μία μεγαλοπρεπή παρέλαση στην Αθήνα και το αυτό ήταν έτοιμος να κάνει κι ο ίδιος σε αντίστοιχη παρέλαση στην πλατεία του Κρεμλίνου.

Φέτος, ορθά τάσσεται υπέρ της τήρησης του διεθνούς δικαίου και μίας μαζικής ανθρωπιστικής βοήθειας στον ουκρανικό λαό, όπως παγίως έκανε η Ελλάδα. Την ίδια ώρα όμως υπερακοντίζει, δίνοντας την εντύπωση στρατιωτικής εμπλοκής της χώρας μας, κάτι που προφανώς είναι εναντίον των εθνικών μας συμφερόντων. Δεν υπάρχει συλλογικό συμφέρον να συμπεριφέρεται ως ικανός να ηγηθεί εκστρατευτικού σώματος στην Ουκρανία ή το μνημείο του πολιτισμού υπουργός κ. Μενδώνη να τα βάζει με την «Λίμνη των Κύκνων», λες και δεν υπάρχει αύριο στον πολιτισμό, τον αθλητισμό, τον τουρισμό κ.ο.κ. 

Σε ποιόν θέλει να αποδείξει ο κ. Μητσοτάκης ότι είναι άξιος νέας ακάματης τετραετίας; Πάντως όχι στον κ. Σκέρτσο, που είναι πεισμένος από πρώτο χέρι. Προσωπικό πολιτικό παιγνίδι στο φόντο πολεμικής κρίσης; Ο κ. Δένδιας τί κατάλαβε επ’ αυτού; Εδώ βέβαια δεν είναι απολυταρχία να εξευτελίζει ο Βλ. Πούτιν δημοσίως ακόμη και τον επικεφαλής των μυστικών υπηρεσιών, προκειμένου να τον καταστήσει βιαίως συνυπεύθυνο μίας ιστορικής απόφασης.

Εδώ είναι δημοκρατία και, αν κλείσει το μάτι ο αρχηγός στην λίστα Πέτσα, ο κ. Δένδιας βρίσκεται στο κέντρο μίας επίθεσης απομυθοποίησης και εξαναγκασμού να δηλώσει στην Βουλή ότι δεν διαφωνεί με τον αρχηγό ως προς τις προσωπικές αποφάσεις του τελευταίου. Κατήφορος; Το θέμα δεν είναι οι εσωκυβερνητικές καντρίλιες, αλλά πως τα ζωτικά συμφέροντα της χώρας στριμώχνονται στον στενό κορσέ προσωπικών πολιτικών στοχεύσεων ανδρών που θεωρούν ότι η Ελλάδα τους χρωστάει και αυτό.