Είναι γεγονός ότι κάθε μήνυμα που εκπέμπεται – πέρα από την αρχική επικοινωνιακή του στόχευση – συχνά υποκρύπτει και άλλες στοχεύσεις που δεν γίνονται εξ αρχής αντιληπτές απ’ τους αποδέκτες.

Αυτό συμβαίνει εν προκειμένω και με το κυβερνητικό μήνυμα #μένουμε σπίτι, που έχει υποκαταστήσει τον καθημερινό μας χαιρετισμό.

Κανείς βέβαια δε θα μπορούσε να αμφισβητήσει την πρόδηλη αναγκαιότητά του, όσον αφορά την προστασία του πληθυσμού από το φονικό ιό. Κι αυτός είναι ο λόγος της «ευλαβικής» τήρησής του.

Επειδή ωστόσο «τα πράγματα είναι σοβαρά», με την προσήκουσα σοβαρότητα οφείλουμε να ανιχνεύσουμε και να αναδείξουμε και τις όποιες άλλες υποκρυπτόμενες στοχεύσεις του. 

Ας επιχειρήσουμε με νηφαλιότητα την αποκωδικοποίησή του. 

1. Με το #μένουμε σπίτι διασφαλίζεται από την κυβέρνηση – εξαιτίας του καθολικού εγκλεισμού του πληθυσμού – η δυνατότητα της μονόπλευρης πολιτικής εκμετάλλευσης από την πλευρά της. Καθώς μέσω των κρατικών τηλεοπτικών καναλιών και των καλοταϊσμένων ιδιωτικών δορυφόρων της (βλέπε το ρεγάλο των 33 εκατομμυρίων ευρώ 22+11 προς αυτά), η κυβέρνηση της ΝΔ εξασφαλίζει το καθημερινό «δοξαστικό» της. Εμμονική εν προκειμένω είναι η ηρωοποίηση και ιεροποίηση των κυβερνητικών προσώπων προεξάρχοντος του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη μέχρι θυμηδίας. Τέτοιος και τόσος είναι ο πολιτικός εναγκαλισμός της με τα ΜΜΕ, ώστε να μας υπενθυμίζει το «Το γαρ πολύ του έρωτος, γεννά παραφροσύνη».

Καθόσον ταυτόσημη της παραφροσύνης είναι η προσπάθεια των δημοσιογραφούντων να φιλοτεχνήσουν το πολιτικό πορτρέτο του πρωθυπουργού περιβαλλόμενο με το φωτοστέφανο του Εθνάρχη. Κατ’ αυτόν τον τρόπο ο κόσμος, έγκλειστος για πάνω από ένα μήνα, ζαλισμένος απ’ το τηλεοπτικό λιβάνισμα περνά άκων στο πεδίο των παραισθήσεων. Φαντασιώνεται τον ηγέτη του Παντοδύναμο, Πάνσοφο και πρωτίστως Πανάγαθο. Η ανομολόγητη στόχευση του μηνύματος #μένουμε σπίτι από τους επικοινωνιακούς επιτελείς της κυβέρνησης κατ’ αυτούς έχει επιτευχθεί. 

2. Με το #μένουμε σπίτι η κυβέρνηση αυτοπροστατεύεται από τον κίνδυνο του να βρεθεί η κοινωνία την επαύριο αντιμέτωπη με τη ζοφερή οικονομική και κοινωνική πραγματικότητα.

Ποια κατάσταση εν προκειμένω θα αντιμετωπίσει ο έμπορος, όταν την επομένη της εξόδου θα βρεθεί στο κατάστημά του με στοκαρισμένη την πραμάτεια του και με την ανάγκη εξόφλησης των επιταγών που υπέγραψε για την προμήθεια του εποχιακού εμπορεύματός του;

Με ποιο επισφαλές εργασιακό μέλλον θα επανέλθει ο ιδιωτικός υπάλληλος, όταν ο Υπουργός Εργασίας – με τη λεπιδοφόρα ματιά του – τον μετέτρεψε ως σε αναστολή τελούντα εργαζόμενο ή – το εξ ίσου κοινωνικά βάρβαρο – ως «δανεικό» όμηρο μιας «δανεικής» ζωής;

Με ποιες ψυχικές αποσκευές θα επιστρέψει στο γραφείο του ο επιστήμονας δικηγόρος, μηχανικός, γιατρός, καθηγητής κά, όταν συνειδητοποιεί τον εμπαιγμό που δέχθηκε από τους δήθεν ταξικούς προστάτες του και όταν ερήμην του υπέστη τον αυτοεξευτελισμό των voucher των 600 ευρώ με τις αθλιότητες του «Σκοιλ Ελικικού»;Όταν μάλιστα,πάλι ερήμην του,η κυβέρνηση τον κατέστησε συμμέτοχο στο colpo grosso της χορηγίας των 80 εκατομμυρίων ευρώ προς τους εντιμότατους πολιτικούς φίλους της,κολλεγιάρχες, σχολάρχες ΙΕΚ και κάθε λογής σφετέρους – άρχες;

Με ποιο ψυχικό απόθεμα οι θεράποντες και θεραπαινίδες του ΕΣΥ – που με τη ζωή τους έδωσαν τη μάχη για τη διάσωση της κοινωνίας- θα επανέλθουν στην εργασιακή τους καθημερινότητα, όταν «τα ψεύτικα τα λόγια, τα μεγάλα» των κυβερνώντων θα ηχούν στ’ αφτιά τους ως εμπαιγμός, καθώς θα θυμούνται τις χιλιάδες απολύσεις συναδέλφων τους και τη συστηματική κοινωνική υπονόμευσή τους απ’ αυτούς που τώρα ανερυθρίαστα τους χειροκροτούν; 

3. Με ποιο τρόπο ο Υφυπουργός κ. Χαρδαλιάς θα διαχειριστεί την βαθμιαία άρση των καθημερινών περιορισμών σε χώρο και χρόνο που επέβαλε στους πολίτες με ύφος που αρμόζει σε σερίφη της Άγριας Δύσης;

4. Πώς η κυβέρνηση θα δεχτεί – χωρίς τη στήριξη των μιντιακών εξαπτέρυγών της – την ανάγκη επιστροφής στη δημοκρατική κανονικότητα; Μια «κανονικότητα» που όλο αυτό τον καιρό «υπηρετήθηκε» από την κυβέρνηση με τις Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου;

5. Τέλος με ποιο τρόπο θα πείσει το λαό ότι τα 37 δις που άφησε η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ – με αιματηρές θυσίες του λαού – ανακουφιστικό οικονομικό και κοινωνικό μαξιλάρι δεν υπήρχαν ή ότι ήταν ένα οικονομικό λάθος κατά Σκυλακάκη. Τα «άχρηστα και αχρείαστα» αυτά δις είναι αυτά που με τη μέθοδο του ριφιφί καθημερινά ροκανίζουν, μοιράζοντάς τα στην εντιμότατη πολιτική συντροφιά τους. 

Για όλα αυτά το #μένουμε σπίτι ήταν ένα βολικό μήνυμα της κυβέρνησης που πέρα απ’ την αρχική ανάγνωση έκρυβε επιμελώς τις κρυφές κι ανομολόγητες στοχεύσεις της. 
Όμως έρχεται η ώρα που η κοινωνία θα βγει έξω. Θα ξαναβρεί την επαφή της με την οικονομική και κοινωνική πραγματικότητα. Θα βρει την επαφή της με τα δικαιώματα που απορρέουν από μια χώρα που η δημοκρατία ευτυχώς ακόμη υπάρχει. Και τότε #έξω από το σπίτι οι υμνολογίες των εξαπτέρυγών της δε θα μπορούν να θολώσουν την πολιτική της σκέψη. Και τότε το σύνθημα που θα στείλει η κοινωνία στους κυβερνώντες θα είναι #πηγαίνετε σπίτι. 

* Ο Δ. Εμμανουηλίδης, είναι πρ. βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ Ν. Καβάλας