Με κύριους αποδέκτες τους επιφυλακτικούς, αν όχι αντιδραστικούς, ακροατές των πρόσφατων ανακοινώσεων για την οικονομία, το κυβερνητικό επιτελείο μιλά για «επιλογή ευθύνης» και παραπέμπει στην «κοινωνική δικαιοσύνη» η οποία θα χαρακτηρίζει την επικείμενη φορολογική μεταρρύθμιση και την εισοδηματική πολιτική. Ταυτόχρονα, επιδιώκεται η διατήρηση της επικοινωνίας με τους «πράσινους» συνδικαλιστές, προκειμένου να αποφευχθούν φαινόμενα τύπου 2000, δηλαδή μαζικές αντιδράσεις κυρίως με αιχμή το Ασφαλιστικό.

Από το Νέο Δελχί, συνομιλώντας με δημοσιογράφους, ο πρωθυπουργός επισήμανε ότι οι κυβερνητικές πρωτοβουλίες που θα ακολουθήσουν στοχεύουν «σε εκείνους που δεν πληρώνουν σήμερα και που πρέπει να πληρώσουν». Επανέλαβε ως βασικό μέλημα τη δικαιοσύνη στην κατανομή των «βαρών» και την προστασία των «ασθενών» και «μεσαίων», και, επιχειρώντας να δώσει μία «νότα» αισιοδοξίας και προοπτικής, χαρακτήρισε εκ νέου την κρίση ως ευκαιρία: «Είναι και μια ευκαιρία να πάρουμε σοβαρές αποφάσεις με τον όσο γίνεται ευρύτερο συναινετικό τρόπο, για να φύγουμε από αυτή την κατάσταση, μιας και διά παντός. Είναι μια ιστορική ευκαιρία και πρέπει να την αξιοποιήσουμε».

Από την πλευρά του, ο υπουργός Οικονομικών, Γιώργος Παπακωνσταντίνου, στο πλαίσιο συνεδρίασης του Κοινοβουλευτικού Τομέα Εργασίας Οικονομικών του ΠΑΣΟΚ, υποστήριξε ότι το φορολογικό νομοσχέδιο και η εισοδηματική πολιτική θα διέπονται από «κοινωνική δικαιοσύνη». Ο ίδιος αναγνώρισε ότι τα οικονομικά μέτρα που ανακοινώθηκαν είναι «σκληρά», ωστόσο, απέκρουσε τις αιτιάσεις περί νεοφιλελεύθερης πολιτικής και μίλησε για υπεύθυνη επιλογή με γνώμονα το συμφέρον της χώρας.

«Δεν είμαστε ψεύτες, είμαστε υπεύθυνοι», διαμήνυσε και ο γραμματέας του Εθνικού Συμβουλίου του κυβερνώντος κόμματος, Σωκράτης Ξυνίδης, κληθείς να σχολιάσει -στο πλαίσιο συνέντευξης Τύπου- τα πεπραγμένα της σημερινής κυβέρνησης, σε σχέση με την προεκλογική στάση του ΠΑΣΟΚ. Ο ίδιος δήλωσε ότι «στο ΠΑΣΟΚ δεν ποινικοποιούνται οι απόψεις».

Την ίδια ώρα, η κυβέρνηση προσπαθεί να μην χάσει τη στενή επαφή με τους συνδικαλιστές που εντάσσονται στον ίδιο πολιτικό χώρο, ευελπιστώντας οι αντιδράσεις να αμβλυνθούν και σε καμία περίπτωση να μην παραπέμψουν στις μαζικές διαδηλώσεις εναντίον του ασφαλιστικού νόμου Γιαννίτση.