Μπορεί η κυβέρνηση και ο μιντιακός της μηχανισμός να έχουν επιδοθεί σε μια επιχείρηση θεοποίησης όσων χειρίζονται την πληροφόρηση της κοινής γνώμης για τον κοροναϊό, όμως αυτή η τακτική ενημέρωση έχει πάψει να προσφέρει κάτι ουσιώδες.

Αποκορύφωμα ήταν η ενημέρωση της Πέμπτης, στην οποία ο εκπρόσωπος του υπουργείου Υγείας Σ. Τσιόδρας ανακοίνωσε πως τα νέα καταγραμμένα κρούσματα, χωρίς τα κρούσματα στην προσφυγική δομή της Ριτσώνας και το πλοίο «Ελευθέριος Βενιζέλος», ήταν μόλις 27. Τα όσα ανακοινώνονται προκαλούν πολλά ερωτήματα, τόσο για την προβληματική εικόνα που δίνεται λόγω υποκαταγραφής της εξάπλωσης της νόσου από τα ελάχιστα τεστ που γίνονται, όσο και γιατί μοιάζουν τελείως αυθαίρετα, χωρίς κάποιο συγκεκριμένο πλαίσιο και καταγραφή για τον ακριβή αριθμό και τις περιοχές που γίνονται. Ο ΕΟΔΥ έχει σταματήσει από τις 29 Μαρτίου να δίνει στη δημοσιότητα την επιδημιολογική του αναφορά, που έτσι κι αλλιώς, υπολειπόταν των κατά τόπους επίσημων ανακοινώσεων για τον αριθμό των κρουσμάτων.

Όλα αυτά εξηγούνται από την δήλωση του Σωτήρη Τσιόδρα, ο οποίος ανακοίνωσε πως η πραγματοποίηση παραπάνω ελέγχων είναι «σπατάλη» και όσοι γίνονται, πραγματοποιούνται στοχευμένα, αλλά χωρίς να δώσει περαιτέρω διευκρινήσεις. Άρα ποιος ο λόγος να ανακοινώνεται αριθμός κρουσμάτων, αφού αυτός δεν αντανακλά την εικόνα της διασποράς; Πόσο μάλλον να παρουσιάζονται, βάσει των καταγραμμένων κρουσμάτων, καμπύλες και συγκριτικοί πίνακες για την πορεία της επιδημίας στη χώρα και την αποτελεσματικότητα των μέτρων.

Ακόμη και αν αποδεχτεί κάποιος τον πολιτικό ή, έστω, επικοινωνιακό χαρακτήρα της καθημερινής ενημέρωσης στο υπουργείο Υγείας, υπάρχουν πολύ πιεστικοί επιστημονικοί προβληματισμοί που αναμένουν την απάντηση των αρμοδίων στον πιο επίσημο τόνο. Γιατί η χώρα συνεχίζει να κινείται αντίθετα στην οδηγία του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας που επισημαίνει την ανάγκη για πολλά τεστ σε όλο τον κόσμο και προβλέπει 50.000 τεστ μέσα στον Απρίλιο για την Ελλάδα, ενώ με το σημερινό ρυθμό δεν μπορεί να πιάσει ούτε τις 15.000; Και με ποιο τρόπο θα μπορέσει να αποφασιστεί, κάποια στιγμή, η άρση των περιοριστικών μέτρων, αν προηγουμένως δεν υπάρχει μια ασφαλής χαρτογράφηση της κατάστασης με τον αναγκαίο αριθμό δειγμάτων ώστε να εγγυηθεί κάποιος την ασφάλεια του πληθυσμού;

Εκτός και αν η δημόσια υγεία είναι δευτερεύον ζήτημα για την κυβέρνηση και την απασχολεί πρωτίστως η επικοινωνία, ώστε να μπορεί να βγαίνει ο κυβερνητικός εκπρόσωπος με συγκριτικούς πίνακες κρουσμάτων άλλων χωρών, που πραγματοποιούν εκτεταμένους ελέγχους καθημερινά στους πολίτες, και να δηλώνει πως τα μέτρα αποδίδουν.