Όλη η προσπάθεια της κυβερνητικής επικοινωνιακής μηχανής είναι να κάνουν αντιπολίτευση στον Τσίπρα. Λες κι ο Τσίπρας είναι ο εχθρός…

Αντί 8 μήνες τώρα να εκπονήσουν και να εφαρμόσουν μια πολιτική για το προσφυγικό/μεταναστευτικό

Αντί να φροντίσουν να μειωθούν οι ροές που αυξήθηκαν ραγδαία από το καλοκαίρι και μετά

Αντί να φροντίσουν για την αποσυμφόρηση των νησιών που βουλιάζουν

Αντί να εκπονήσουν και να εφαρμόσουν σχέδιο μετεγκατάστασης των προσφύγων και μεταναστών από τα νησιά

Αντί να προβλέψουν για τη δίκαιη κατανομή του προβλήματος στην ενδοχώρα

Αντί να εγκαταλείψουν τα ατελέσφορα σχέδια των κλειστών κέντρων στα νησιά που τα καταδικάζουν να γίνουν μόνιμες αποθήκες ψυχών

Αντί να εγκαταλείψουν την αδιέξοδη πολιτική της χρήσης ΜΑΤ δια πάσαν νόσον και να αντιμετωπίσουν τα κοινωνικά προβλήματα με δημοκρατικό διάλογο και εκπόνηση αποτρεπτικής πολιτικής

Αντί να εγκαταλείψουν την επικοινωνία ως ύψιστη προτεραιότητα και στις διεθνείς σχέσεις

Αντί να εγκαταλείψουν τις διαρκείς διπλωματικές γκάφες και να αποκτήσουν, επιτέλους, μια σταθερή εξωτερική πολιτική

Αντί να προβλέπουν τις κινήσεις του αντιπάλου και να προλαβαίνουν τις εξελίξεις, δρώντας ως Προμηθείς

Αντί να σταματήσουν να τρέχουν πίσω από τα γεγονότα, ως Επιμηθείς

Αντί να φροντίσουν να αποφεύγουν να πέφτουν στις παγίδες που μας στήνει ο Ερντογάν

Αντί επιτέλους να χαράξουν και να εφαρμόσουν, σε συμφωνία με την αντιπολίτευση, μια εθνική εξωτερική πολιτική και να σταματήσουν να αποδυναμώνουν τη χώρα διεθνώς

Η μόνη τους επιδίωξη είναι να αντιπολιτευτούν την αντιπολίτευση, να σπείρουν τη διχόνοια εσωτερικά και το μίσος απέναντι στους πρόσφυγες και τους μετανάστες.

Αλλά δεν τους βγαίνει.

Γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Αλέξης Τσίπρας έχουν επεξεργασμένη και δοκιμασμένη με επιτυχία πολιτική για το προσφυγικό, την οποία εφάρμοσαν επί 4 χρόνια με πολύ καλά, όπως δείχνει η ιστορία, αποτελέσματα.

Δεν έφτασαν από μόνα τους τα πράγματα στο σημερινό αδιέξοδο από το καλοκαίρι και μετά.

Είναι τα αλλεπάλληλα λάθη της κυβέρνησης και η απουσία πολιτικής που τα επιδείνωσαν και τα οδήγησαν στη σημερινή αδιέξοδη κατάσταση.

Και κάτι ακόμη:

Προφανώς και έπρεπε να κλείσουν τα σύνορα στον Έβρο μπροστά στην προαναγγελθείσα απειλή που υλοποιεί τώρα ο Ερντογάν, να στείλει στη χώρα και δι’ αυτής στην Ευρώπη, χιλιάδες πρόσφυγες.

Όπως άλλωστε είχαν κλείσει και το 2015 από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, χωρίς όμως πολεμικές τυμπανοκρουσίες και εθνικιστικούς εξτρεμισμούς.
Ήταν τότε που η ΝΔ και ο Μητσοτάκης ισχυρίζονταν… ευφυώς ότι τους πρόσφυγες τους φέρνει ο ΣΥΡΙΖΑ…

Δεν είναι ώρα λοιπόν να θριαμβολογούν επειδή έπραξαν το αυτονόητο. Κι αυτό γιατί το πρόβλημα δεν λύθηκε, αφού το πρόβλημα δεν εξαντλείται στα σύνορα του Έβρου.

Το πρόβλημα είναι τα θαλάσσια σύνορα της χώρας και η συγκέντρωση πληθυσμών στα ακριτικά νησιά.

Το πρόβλημα είναι μπροστά μας.

Το ερώτημα σήμερα λοιπόν δεν είναι αν η κυβέρνηση, αναγκασμένη από τις εξελίξεις, έκανε καλά που έκλεισε τα χερσαία σύνορα.
Αυτό ήταν μονόδρομος μπροστά στις εξελίξεις.

Το μεγάλο ερώτημα είναι τι κάνουμε με τα θαλάσσια σύνορα και με τη συγκέντρωση πληθυσμών στα νησιά, η οποία θα εκτοξευτεί τις επόμενες μέρες, όσο ο Ερντογάν αλωνίζει χωρίς εμπόδια και επιβάλλει χωρίς περιορισμούς την εκβιαστική πολιτική του.

Το μεγάλο ερώτημα λοιπόν σήμερα είναι ποιες πράξεις και ποιες παραλήψεις της κυβέρνησης Μητσοτάκη επέτρεψαν στον Ερντογάν να μας εκβιάζει με αυτό τον τρόπο και να μας αναγκάζει να παίζουμε στο δικό του γήπεδο. Το γήπεδο των όπλων και των στρατιωτικών μέσων.

Γιατί το ερώτημα σήμερα είναι πως δεν θα επαναλάβουμε τα ίδια λάθη.

Πρέπει να γίνει αντιληπτό ότι το προνομιακό πεδίο για την Ελλάδα σήμερα, με δεδομένη τη γεωπολιτική κατάσταση και τη γεωστρατηγική ισορροπία των δυνάμεων, δεν είναι ούτε τα όπλα, ούτε τα στρατιωτικά μέσα, ούτε οι πολεμοχαρείς κραυγές.

Το προνομιακό πεδίο της Ελλάδας σήμερα, ως δύναμης σταθερότητας στην περιοχή που ήταν πάντοτε και ως ισότιμου μέλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης, είναι η πολιτική και η διπλωματία.

Και σε αυτό το πεδίο η κυβέρνηση Μητσοτάκη τα έκανε… μούσκεμα.

Γιατί δεν προέβλεψε τις εξελίξεις, δεν αντιμετώπισε το πρόβλημα στην ώρα του, δεν έκανε τίποτε για να απομονωθει διπλωματικά ο Ερντογάν, δεν μετέφερε το πρόβλημα στην Ευρωπαϊκή του διάσταση και τελικά έπεσε στην παγίδα του Ερντογάν, να χρησιμοποιεί  στρατιωτικά μέσα για να αντιμετωπίσει το πρόβλημα.

Ευτυχώς υπάρχει πάντα ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Αλέξης Τσίπρας να δείχνουν τον δρόμο ΚΑΙ στα εθνικά μας ζητήματα.

Ο δρόμος αυτός, όπως τον περιέγραψε ο Αλέξης Τσίπρας, είναι:

• Να σταματήσει η αδιέξοδη πολιτική των κλειστών κέντρων στα νησιά και να μοιραστεί δίκαια το πρόβλημα στη χώρα, με τη μεταφορά με σχέδιο μέρους των προσφύγων στην ενδοχώρα
• Να εκπονηθεί διπλωματικό σχέδιο για να πιεστεί η Ευρωπαϊκή Ένωση να  αντιμετωπίσει το προσφυγικό πρόβλημα ως Ευρωπαϊκό, στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής αλληλεγγύης
• Να συγκληθεί άμεσα Συμβούλιο Αρχηγών της ΕΕ , που είναι το μόνο όργανο που μπορεί να πάρει αποφάσεις και να επιβάλει κυρώσεις προς την Τουρκία
• Να συγκληθεί άμεσα Συμβούλιο Πολιτικών Αρχηγών για να βρεθεί συναίνεση και να χαραχθεί, επιτέλους, μια εθνική πολιτική τόσο στο προσφυγικό, όσο και στην εξωτερική πολιτική

Να σταματήσουν άμεσα οι πολεμοχαρείς κραυγές, οι εθνικιστικές κορώνες και οι πολεμικές ιαχές από εκείνη την πολιτική πλευρά που αποδυνάμωσε διεθνώς την Ελλάδα με την ανελαστική στάση της στη Συμφωνία των Πρεσπών. Η ακροδεξιά διολίσθηση δεν ευνοεί ούτε τα εθνικά μας συμφέροντα, ούτε το δημοκρατικό πολιτικό σύστημα.

Ούτε πόλεμο, ευτυχώς, έχουμε, ούτε ο εχθρός είναι οι πρόσφυγες και οι μετανάστες. Ο εχθρός είναι απέναντι και πρέπει να αντιμετωπιστεί με τα πολιτικά και διπλωματικά μέσα στα οποία υπερέχει η Ελλάδα, όχι με τα πολεμικά μέσα που προτιμά ο Ερντογάν.

Γιάννης Α. Μυλόπουλος, Καθηγητή ΑΠΘ, Μέλους της Κεντρικής Επιτροπής Ανασυγκρότησης του «ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία»