Για μια χώρα που βγαίνει από την δεκαετή κρίση τριών Μνημονίων και από μια δεύτερη, πρωτόγνωρης διάστασης, υγειονομική-οικονομική κρίση, τα 32, 5 δισ. του ευρωπαϊκού Ταμείου Ανάκαμψης αποτελούν, αντικειμενικά, ιστορική ευκαιρία: Ευκαιρία κατ’ αρχάς διασφάλισης της κοινωνικής συνοχής και, προοπτικά, δημιουργίας ενός νέου αναπτυξιακού μοντέλου.

Λίγους μήνες όμως πριν από την πρώτη εκταμίευση, για την Ελλάδα αυτή η ευκαιρία δείχνει πως θα είναι η ευκαιρία των λίγων – μιας μικρής επιχειρηματικής ελίτ και όχι του συνόλου της κοινωνίας. Κι όσο πλησιάζει η στιγμή των χρηματοδοτήσεων, γίνονται απολύτως εμφανή τα δύο μεγάλα κενά του ελληνικού εθνικού σχεδίου ανάκαμψης – το κενό στην χρηματοδότηση των μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων, καθώς και η απουσία πρόβλεψης για διάχυση των κονδυλίων του Ταμείου σε πολιτικές δίκαιης και βιώσιμης ανάπτυξης.