«Να μη γίνει ο φόβος συνήθεια μας» ήταν το σύνθημα της συναυλίας του Σαββάτου ενάντια στην αστυνομοκρατία και την καταστολή από την οποία πέρασαν αρκετές χιλιάδες σε όλες τις ώρες διεξαγωγής της. Από το stand up comedy νωρίς το απόγευμα ως το hip hop μέρος που παραδοσιακά ξεσηκώνει μεγαλύτερα κοινά. Και νομίζω ότι αυτή η πολυπληθής συμμετοχή σε ένα εγχείρημα που οργανώθηκε πολύ γρήγορα, ήταν άκρως ενοχλητική για ορισμένους.

Το μήνυμα ήταν σαφές, απλό, λιτό και απέριττο και έφτασε σε αυτούς που πρέπει οι οποίοι αρχίζουν να βλέπουν ότι πλάι στη δράση για το «νόμος και τάξη» όπως στρεβλά το εννοούν, έρχεται η αντίδραση από ένα υγιές κομμάτι της κοινωνίας που έχει πρόσωπο, δεν αποτελεί μειοψηφία, ούτε πρόκειται για αμετανόητους μπαχαλάκηδες και εραστές της «ανομίας». Στη συναυλία όλοι είπαν τη γνώμη τους και όλοι ύψωσαν τη φωνή τους για να ζητήσουν το αυτονόητο, να μπει τέλος δηλαδή σε μία νέου τύπου αστυνομοκρατία με όρους θεάματος που τίποτα δεν προσφέρει.

Δεν δόθηκαν αφορμές με επεισόδια ούτε καν στα πέριξ της εξαιρετικά οργανωμένης συναυλίας που αποτέλεσε γεγονός το οποίο συζητήθηκε από άτομα σε όλο το πολιτικό φάσμα, κι έτσι η ενορχηστρωμένη κριτική ήδη από το βράδυ του Σαββάτου με κάποιες αναρτήσεις σε ιστοσελίδες στάθηκε στο ότι έκλεισε ο δρόμος και ταλαιπωρήθηκαν όσοι…βγήκαν Σαββατόβραδο στο κέντρο. Σημειωτέον ότι οι δρόμοι έκλεισαν αρκετή ώρα μετά την έναρξη της συναυλίας όταν είχε μαζευτεί τόσος κόσμος που πρακτικά  ακόμα και για λόγους ασφαλείας (που τόσο δοξάζουν) δεν υπήρχε άλλη επιλογή, και από όση ώρα βρέθηκα στη συναυλία δεν είδα κανέναν να διαμαρτύρεται. Μάλιστα, αρκετοί περαστικοί σταματούσαν, παρακολουθούσαν λίγο και ενημερώνονταν για το σκοπό που μαζεύτηκε όλος αυτός ο κόσμος στα Προπύλαια.

Εντελώς… τυχαία την άλλη μέρα σε μία σπασμωδική κίνηση ακούμε τώρα για κυβερνητικές σκέψεις να περιοριστούν οι διαδηλώσεις και πάλι για να μην ταλαιπωρείται ο κόσμος. Πρακτικά πρόκειται για άλλο ένα υπό συζήτηση μέτρο το οποίο έρχεται να περιορίσει και να προκαταβάλει την όποια αντίδραση και διαμαρτυρία σαν τη χθεσινή συναυλία. Ένα μέτρο που δεν τέθηκε καν υπό εξέταση στη μνημονιακή περίοδο των χιλιάδων διαδηλώσεων εμφανίζεται τώρα ξανά στη δημόσια σφαίρα δείχνοντας την αδυναμία ιδεολογικής αντιπαράθεσης και έστω και προσχηματικής συζήτησης με όποιον διαμαρτύρεται για το οτιδήποτε. Αυτό σημαίνει ότι η μαζική παρουσία του Σαββάτου ενόχλησε. Γιατί πέρα από ταμπέλες, χώρους και υποομάδες η αντίδραση σε τέτοιες συμπεριφορές και νοοτροπίες που θυμίζουν άλλα καθεστώτα, είναι καθολική.

Η αστυνομοκρατία και ο αυταρχισμός δεν είναι -θεωρώ- αποδεκτός από τη συντριπτική πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας, ακόμα και από συντηρητικούς ή πραγματικά φιλελεύθερους ψηφοφόρους που πολύ σύντομα θα αρχίσουν να παίρνουν τις αποστάσεις τους. Οι «θρίαμβοι» στα γκάλοπ θα ξεθωριάσουν γρήγορα και η ατζέντα δεν θα μπορεί συνεχώς να αλλάζει με διάφορα πυροτεχνήματα. «Κανονικότητα» δεν είναι η νέα γενιά να τρέμει στη θέα ενός περιπολικού ή ενός οργάνου της τάξης όπως το ’70, «νόμος και τάξη» δεν είναι να διώκονται οι πρόσφυγες, οι μετανάστες και όποιος είναι διαφορετικός κατά παράβαση οποιασδήποτε νομοθεσίας και οδηγίας της ΕΕ για τις αξίες της οποίας υποτίθεται πάλεψαν οι «Μένουμε Ευρώπη» που αποτελούν κορμό αυτής της κυβέρνησης και τέλος αυτοί που υποστήριζαν ότι ήρθαν για να είναι «όλων των Ελλήνων μακριά από το διχασμό» δεν μπορούν να παρακολουθούν πολίτες, να κατατάσσουν με βάση πολιτικά φρονήματα, να απαγορεύουν απεργίες, διαδηλώσεις ή φοιτητικές συνελεύσεις και να σκέφτονται να ανοίξουν ξερονήσια για να βάλουν πρόσφυγες πολέμου. Ας τα σκεφτούν όλα αυτά όσοι επαναπαύονται στο ότι ξεμπερδέψαμε με το αυγό του φιδιού…

Πηγή: 3pointmagazine.gr