Τα βιβλία είναι αδιαμφισβήτητα από τους καλύτερους φίλους του ανθρώπου. Έχουν την δύναμη να σε ταξιδέψουν νοερά και να σε κάνουν να «χαθείς» μέσα στις σελίδες τους. Για να ξεκινήσει ευχάριστα η εβδομάδα, σας παρουσιάζουμε τα ευπώλητα λογοτεχνικά βιβλία του ΙΑΝΟΥ.

ΖΟΥΡΓΟΣ ΙΣΙΔΩΡΟΣ
ΟΙ ΡΕΤΣΙΝΕΣ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΙΑ,  Εκδόσεις ΠΑΤΑΚΗ

 
Κάποιο απόγευµα του φθινοπώρου, ένας ηλικιωµένος άντρας κάνει την εµφάνισή του στο χωριό. Μερικοί τον αναγνωρίζουν και ισχυρίζονται πως τον είχαν δει τον προηγούµενο χειµώνα να επιθεωρεί τις εργασίες στον πύργο, αυτόν που στέκεται στο τέρµα της µεγάλης ανηφόρας. Οι Ρετσίνες του βασιλιά είναι ένα µυθιστόρηµα νόµισµα. Στη µια του όψη ένας αναµαλλιασµένος γέροντας που κάποτε ήταν βασιλιάς. Στην άλλη ένας κοιλαράς που µοιάζει να είναι ο Γαργαντούας ή ένας γεωργός που χαµογελάει βαστώντας στο χέρι ένα κρασοπότηρο.
Ο αφηγητής στρίβει το νόµισµα στον αέρα, κι αυτό, καθώς περιστρέφεται, φανερώνει µέσα από γράµµατα και µυστικά οικογενειακές ιστορίες και εικόνες µιας χώρας αµήχανης, βουτηγµένης στην ανεργία και στη νέα µετανάστευση. Στη διάρκεια ενός χρόνου –όσο κρατάει το µυθιστόρηµα–, πίσω απ’ τις κουρτίνες της κάθε µέρας ελλοχεύει ο σαιξπηρικός κόσµος ως αδιάγνωστη ασθένεια: πύργοι, βασιλιάδες, κόρες, γελωτοποιοί, εξουσία, προδοσία, αίµα… Όλα αυτά ώσπου το νόµισµα να πέσει στη γη, εκεί στη χθόνια σαγήνη της γονιµότητας και του τάφου. Εκεί στο χώµα-χωριό ο γερο-Έξαρχος, ο επισκέπτης του φθινοπώρου, καθώς τον αποδοµεί ο χρόνος, παίζει το τελευταίο του χαρτί. Στο καφενείο, µπρος στα µεθυσµένα γέλια, εκλιπαρεί για την τελευταία ευκαιρία που θα του χαρίσει την ανακαίνιση του κόσµου µέσα από τη θαλπωρή του κρασιού, της σάρκας και της αγάπης.

Δείτε το εδώ
 
ΕΠΤΑΚΟΙΛΗ ΤΑΣΟΥΛΑ
ΚΕΡΜΑ ΣΤΟΝ ΑΕΡΑ,  Εκδόσεις ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗ

Οι λέξεις έχουν τη δύναμη να ανοίγουν δρόμους στο χρόνο, να ανασύρουν γεγονότα, συναισθήματα. Με τις λέξεις περιγράφεις τους ανθρώπους που συνάντησες. Τις κινήσεις τους, τη σπίθα στο βλέμμα τους, ό,τι θυμάσαι από την αύρα τους. Αλλά και τον τρόπο που πορεύτηκαν, μερικές από τις αποφάσεις που πήραν, την κατεύθυνση που διάλεξαν μπροστά σε κάποια σταυροδρόμια. Ένα βιβλίο είναι σαν φωτογραφία, σαν πολαρόιντ. Κάτι πασχίζεις να κρατήσεις μ’ ένα «κλικ»· έστω μια στιγμή, πριν σβηστεί οριστικά από τη μνήμη σου. Και κάτι ακόμα: μέσα από ένα βιβλίο λες ένα «Σ’ αγαπώ» ή μια «Συγγνώμη» που παρέλειψες, δεν πρόλαβες, ή δεν τόλμησες να πεις. Από τα βουνά της Αλβανίας, στη Σάμο του Εμφυλίου και της Χούντας, στον Πειραιά και στην Αυστραλία. Από τις προσδοκίες της Μεταπολίτευσης στις διαψεύσεις της κρίσης και στη νέα μετανάστευση. Η ελπίδα όμως δεν χάνεται. Ούτε η αγάπη. Οκτώ δεκαετίες. Δέκα πρόσωπα. Μια μέρα στη ζωή καθενός. Στιγμές από την ιστορία μιας οικογένειας. Θα μπορούσε να είναι η δική μου. Θα μπορούσε να είναι η δική σου.

Δείτε το εδώ 

ΠΑΣΧΑΛΑΚΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
ΜΙΧΑΗΛ ΟΙ ΑΓΓΕΛΟΙ ΕΧΟΥΝ ΦΤΕΡΑ,  Εκδόσεις ΠΑΤΑΚΗ

11 Αυγούστου 2014. Ένα δεκάχρονο παιδί, ο Μιχαήλ, τραυματίζεται θανάσιμα κάνοντας θαλάσσια σπορ. Το βιβλίο αυτό, γραμμένο από τον πατέρα του, δεν είναι εγχειρίδιο πόνου, ούτε οδηγός επιβίωσης• καταγράφοντας τα οδυνηρά γεγονότα και ό,τι ακολούθησε, επιδιώκει να βοηθήσει κάθε άνθρωπο που νιώθει αβάσταχτο τον πόνο της απώλειας, προκειμένου να καταφέρει να ανακαλύψει το δικό του μονοπάτι που θα του επιτρέψει να επανασυνδεθεί με τη ζωή. «Περιγράφω ό,τι ανακάλυψα εγώ κατά τη διάρκεια της τραγικής αυτής πορείας μέσα από τον πόνο και την απελπισία, και αφηγούμαι πώς κατάφερα να λυτρωθώ τελικά από τις καταστροφικές σκέψεις που μου προκαλούσε η απώλεια του γιου μου, και να τις μετατρέψω σε ιδέες. Ιδέες που θα έφερναν αλλαγή στον κόσμο που ζούμε, και που θα βοηθούσαν εμένα και την οικογένεια που μου απέμεινε, τη γυναίκα μου, να αντιμετωπίσουμε τη διαφορετική πλέον ζωή μας. Πίστεψα ότι μόνο έτσι θα συνεχιστεί η ζωή του παιδιού που λάτρεψα και έχασα. Ήταν η εσωτερική μου ανάγκη να ξέρω ότι η σχέση που μας είχε συνδέσει θα παρέμενε ανέπαφη και η αγάπη μας δε θα εξαφανιζόταν μαζί του. Καταθέτω το κείμενο αυτό με την ελπίδα πως θα καθοδηγήσει την ψυχή, το μυαλό και τον πόνο της καρδιάς σας στη διαφορετική καινούρια ζωή σας μετά την απώλεια, με την ελπίδα να δεχτείτε, κοιτάζοντας από διαφορετικό πλέον πρίσμα, ξανά τη χαρά στη ζωή σας». Από τον πρόλογο του συγγραφέα Η τραγωδία αυτή, που συγκλόνισε το πανελλήνιο, έγινε η αφορμή για τον Παναγιώτη Πασχαλάκη να ιδρύσει τον μη κερδοσκοπικό Οργανισμό Safe Water Sports με στόχο άλλα παιδιά να μη βρεθούν ποτέ στη θέση του μονάκριβου γιου του.

Δείτε το εδώ

ΧΙΣΛΟΠ ΒΙΚΤΟΡΙΑ
ΟΣΟΙ ΑΓΑΠΙΟΥΝΤΑΙ, Εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ

ΑΘΗΝΑ, 1941. Στην κατοχική Ελλάδα, η δεκαπεντάχρονη Θέμις βλέπει την οικογένειά της να ταλανίζεται από βαθιές πολιτικές διαφορές. Και το χάσμα ανάμεσα σ’ αυτούς που αγαπά βαθαίνει, όσο η χώρα βυθίζεται στην ανέχεια. Καθώς η δυστυχία μεγαλώνει γύρω της, και φίλοι της χάνονται από τον μεγάλο λιμό, η Θέμις μπαίνει στην Αντίσταση. Στον Εμφύλιο που ακολουθεί μετά την Απελευθέρωση, η Θέμις θα ενταχθεί στον Δημοκρατικό Στρατό, όπου θα βιώσει τον έρωτα, το μίσος και τον παραλογισμό του αδελφοκτόνου πολέμου. Ύστερα, θα έρθει η εξορία, στη Μακρόνησο και στο Τρίκερι. Μια άλλη κρατούμενη θα σταθεί στο πλευρό της στις κακουχίες, και οι ζωές τους θα δεθούν με τρόπο απρόβλεπτο. Ώσπου, κάποια στιγμή, η Θέμις θα πρέπει να διαλέξει ανάμεσα στα πιστεύω της και στη λαχτάρα της να ζήσει… Χρόνια μετά, καθώς αναστοχάζεται το παρελθόν της, η Θέμις συνειδητοποιεί ότι το προσωπικό και το πολιτικό, η δική της περιπέτεια και η περιπέτεια της πατρίδας της είναι άρρηκτα δεμένα. Κι ότι μπορεί κάποιες πληγές να επουλώνονται, αλλά κάποιες άλλες γίνονται πιο βαθιές στο πέρασμα του χρόνου. Η Βικτόρια Χίσλοπ υπογράφει ένα νέο συγκλονιστικό μυθιστόρημα, το οποίο διατρέχει τη νεότερη ιστορία της Ελλάδας μέσα από την επική ιστορία μιας συνηθισμένης γυναίκας, που αναγκάστηκε να ζήσει μια ασυνήθιστη ζωή.

 
Δείτε το εδώ

ΚΟΥΡΑΚΗΣ ΤΑΣΟΣ
ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΠΕΘΑΝΩ ΓΙΑΤΙ ΠΩΣ ΘΑ ΖΩ ΜΕΤΑ ΧΩΡΙΣ ΕΚΕΙΝΗ,  Εκδόσεις IANOS

Το πρώτο ποίημα της συλλογής Ασήμωσα το βαρκάρη να με πάει στην απέναντι πλευρά. Όχι στις σκιές που διασταυρώνονται αενάως. Μα στα έγκατα της ψυχής μου όπου βασιλεύουν οι πληγές και τα τραύματα· με τις ξεδοντιασμένες γριές επιθυμίες και τις ξεμαλλιασμένες ενοχές. Όλα τα καταχθόνια που μας κρατούν δεμένους στο θάνατο πριν ακόμη πεθάνουμε. Όταν δεν υπάρχει άλλος τρόπος παρά η κατάδυση στο έρεβος του βυθού· στις μαύρες τρύπες στο ορυχείο της ψυχής. Με το κάρβουνο και τα διαμάντια σε ίση αναλογία. Αβέβαιη η μάχη με τους δαίμονες. Μπορεί να παραμείνεις στη λάσπη. Μπορεί και να θρυμματίσεις τους φόβους. Να αξιωθείς ζωή. Έβαλα τη ζωή μου ενέχυρο και κέρδισα ζωή.

Δείτε το εδώ

ΚΑΜΙΛΛΕΡΙ ΑΝΤΡΕΑ
ΔΙΧΤΥ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ,  Εκδόσεις ΠΑΤΑΚΗ

Η πολυτάραχη και έντονη ατμόσφαιρα που αλλάζει την καθημερινότητα και ξεσηκώνει τη Βιγκάτα θυμίζει πανηγύρι ή λούνα παρκ. Στην πόλη πραγματοποιούνται τα γυρίσματα μιας σειράς για τη σουηδική τηλεόραση. Για ν’ αλλάξει το αστικό τοπίο και τα κτίρια να μοιάζουν μ’ εκείνα της δεκαετίας του ’50, οι τεχνικοί συγκέντρωσαν πληροφορίες και στοιχεία από ερασιτεχνικά φιλμ που είχαν γυριστεί σε διάφορα σημεία της πόλης. Στο κινηματογραφικό μασκάρεμα εμπλέκεται ακόμη και το αστυνομικό τμήμα, διακινδυνεύοντας να γελοιοποιηθεί εξαιτίας μιας πινακίδας που το παρουσιάζει σαν «Αίθουσα χορού». Μέσα από σκονισμένους φακέλους προκύπτουν κατά τη διάρκεια της αναζήτησης των παλιών φιλμ, που αποτύπωναν εκείνη την εποχή, έξι χρονολογημένα φιλμάκια που επί έξι χρόνια, την ίδια πάντα ώρα, την ίδια μέρα και τον ίδιο μήνα, κινηματογραφούν με εμμονή τη θαμπή λευκότητα ενός τοίχου. Ο Μονταλμπάνο καλείται ν’ αναγνώσει σ’ εκείνο το κενό, λευκό πλαίσιο την πλοκή, ένα αστυνομικό μυθιστόρημα που εμφανίζεται και χάνεται: οδυνηρά εσωστρεφές και αινιγματικό, ίσως αβάσταχτο. Με διαφορετικό τρόπο προχωρά διστακτικά η παράλληλη έρευνα, που αφορά ένα επεισόδιο εκφοβισμού στο οποίο περιπλέκεται μυστηριωδώς μια ένοπλη εισβολή σε σχολείο. Ο Μονταλμπάνο αναγκάζεται ν’ αναμετρηθεί για τα καλά με το φωτεινό και έξυπνο μυαλό εφήβων που έχουν σχέσεις μόνο μέσα από το skype και που με τη ζωντάνια και την ορμητικότητά τους, σαν νέοι Αργοναύτες, εμπιστεύονται την εύθραυστη τρυφερότητά τους στην περιπέτεια του διαδικτύου

Δείτε το εδώ

ΤΣΙΤΣΟΠΟΥΛΟΣ ΣΤΕΦΑΝΟΣ
ΡΟΚ ΣΤΑΡ,  Εκδόσεις ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ

Μια autofiction μαρτυρία, ένα ημερολόγιο από μίλια τρελών νυχτερινών πτήσεων που ξεκινούν από τη Θράκη, τη Θεσσαλονίκη και την Αθήνα, καταλήγοντας στη Νέα Υόρκη του συγγραφέα-μυστήριο Τζέι Ντι Σάλιντζερ.

ΔΟΥΚΑ ΜΑΡΩ
ΠΥΛΗ ΕΙΣΟΔΟΥ,  Εκδόσεις ΠΑΤΑΚΗ

Μονόλογος παιχνίδι, στασίδι, αποκούμπι μιας γυναίκας στον προθάλαμο του γήρατος. Ξυπνάει και είναι γριά. Ανάλογα με την διάθεσή της. Με τον ύπνο που έχει κάνει. Στην Αθήνα του σήμερα, όπως τη ζει, όπως την έζησε, όσο την έζησε. Με τα δικά της πρόσωπα. Τη δική της φωνή. Τη δική της ορθοστασία. Πύλη ειδόδου: Στο αχανές του κυβερνοχώρου. Το πέρασμα από τη μια στην άλλη όψη. Από το εδώ στο εκεί. Ανέμελα, αθόρυβα, φασματικά, εις το διηνεκές. Αλόγιστα προς τα ρηχά, τα λασπέρα, τα άπατα της μέρας που έφυγε. Από το εδώ στο εκεί. Συρτά, αμίλητα, προς τη μοναδική βεβαιότητα.
Δείτε το εδώ

ΜΑΓΚΛΙΝΗΣ ΗΛΙΑΣ
ΕΙΜΑΙ ΟΣΑ ΕΧΩ ΞΕΧΑΣΕΙ,  Εκδόσεις ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ

Όταν µιλάµε για τη ζωή του πατέρα µας, σε ποιο βαθµό µιλάµε για τη δική µας τη ζωή; Πάνω απ’ όλα, σε ποιο βαθµό µιλάµε για τη ζωή όλων των πατέρων του κόσµου, τη ζωή όλων των δυνητικών αναγνωστών µας; Δεν υπάρχει ασφαλής απάντηση σε αυτό το ερώτηµα. Το βέβαιο είναι ότι δεν θα είχε νόηµα η γραφή αυτού του βιβλίου αν ένιωθα πως αφορά µονάχα τον άνθρωπο που γνώρισα. Έχει νόηµα και λόγο ύπαρξης µονάχα αν έχω κατά νου σε κάθε σελίδα ότι αυτή θα είναι µια αφήγηση που θα αφορά τον κάθε άγνωστο, τον κάθε πατέρα και την κάθε µητέρα, τον κάθε γιο και την κάθε κόρη που δεν γνώρισα ποτέ. Και αν τελικώς η µνήµη δεν είναι άλλο παρά διάσπαρτα νησιά µέσα σε µιαν απέραντη θάλασσα λήθης; Με άλλα λόγια, µήπως είµαστε όσα έχουµε ξεχάσει; Ο πρωτοπρόσωπος αφηγητής αυτής της αληθινής ιστορίας περνά από το ένα νησί στο άλλο, αναζητώντας άλλοτε σαν αρχαιολόγος και άλλοτε σαν αστρονόµος που παρατηρεί το παρελθόν του σύµπαντος τον άνθρωπο που ήταν ο πατέρας του προτού γίνει πατέρας του, τη χώρα του προτού γίνει χώρα του. Τι βρίσκει; Οικογενειακά θαµµένα µυστικά, φόνους, τραύµατα που ταξιδεύουν µέσα στον χρόνο, ανολοκλήρωτους έρωτες, εικόνες και λέξεις που στοιχειοθετούν µια ανώµαλη διαδροµή µέσα από την οποία ο αφηγητής προσπαθεί να βρει τις χαµένες συνδέσεις: µε τον εαυτό του, πρωτίστως όµως µε τους άλλους γύρω του.

 
Δείτε το εδώ

ΑΓΓΕΛΑΚΑΣ ΓΙΑΝΝΗΣ
Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΜΑΘΗΤΗΣ ΚΑΙ Ο ΜΙΚΡΟΣ ΔΑΣΚΑΛΟΣ,  Εκδόσεις ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗ

ΜΜ Δάσκαλε, μου ζήτησε ο δημιουργός μας να γράψουμε κάτι για το οπισθόφυλλο του βιβλίου. Έτσι γίνεται, λέει, με όλα τα βιβλία, το απαιτούν οι εκδότες. ΜΔ Ωραία, εσύ, που έχεις το ψώνιο του συγγραφέα, σκάρωσε κάτι, και το συζητάμε. ΜΜ Εγώ, δάσκαλε, θα έλεγα τα εξής: Κυρίες και κύριοι, ο Μαθητής και ο Δάσκαλος κου– ΜΔ Ο δάσκαλος και ο μαθητής. ΜΜ Οκέι… Ο Δάσκαλος και ο Μαθητής κουβεντιάζουν. Κι όσο κουβεντιάζουν, λύνονται ένας ένας οι γρίφοι, και αποκαλύπτονται τα μυστήρια του άπειρου σύμπαντος, της αιώνιας δημιουργικής ψυχής και της ανθρώπινης βλακείας. Πρόκειται για ένα φωτεινό ανάγνωσμα. Για ένα βιβλίο που δεν χρειάζεται να ανάβετε λαμπατέρ τα βράδια, όταν το διαβάζετε. Είναι εύχρηστο, οικονομικό, εύληπτο, και έχει και ζωγραφιές για να ξεκουράζεται το μυαλό. Σας αξίζει! Αυτά. ΜΔ Καλή κοτσάνα μού ακούγεται, πρότεινέ την κι ό,τι γίνει. Α! Δεν μου ’πες πώς θα λέγεται το βιβλίο. ΜΜ Εεε… Ο Μεγάλος Δάσκαλος και ο Μικρός Μαθητής. ΜΔ Σίγουρα; ΜΜ Αλίμονο, δάσκαλε, σου ’χω πει ποτέ ψέματα;

Δείτε το εδώ