Η νέα χρονιά μόλις ξεκίνησε και μαζί της ξεκίνησαν και οι προετοιμασίες για πλήθος εκδηλώσεων και εκδόσεων. Από τη συναυλία των U2, τη νέα ταινία του Ολιβερ Στόουν, και την έκθεση με λινοτυπίες του Πικάσο έως τις επανεκδόσεις βιβλίων της Πηνελόπης Δέλτα, θεατρικά έργα εμπνευσμένα από πολέμους και τη νέα παράσταση των Μόμιξ.

Ένας οδηγός του «7» της Κυριακάτικης Ελευθεροτυπίας
Επιμέλεια: Ευαννα Βενάρδου, Ματούλα Κουστένη, Έφη Μαρίνου, Σταυρού Παπασπύρου, Πάρη Σπίνου

ΝΤΙΛΑΝ Ή ΜΑΚ ΚΑΡΤΝΕΪ;

Πέρυσι ο ερχομός του Μπομπ Ντίλαν στην Αθήνα ακυρώθηκε την τελευταία στιγμή, διότι το Ολυμπιακό Στάδιο δεν ήταν διαθέσιμο τις ημερομηνίες που τον βόλευαν. Φέτος, φημολογείται ότι μπορεί να είμαστε πιο τυχεροί.

Ενας άλλος «μεγάλος» που επίσης απασχολεί τα γραφεία παραγωγής τελευταία είναι ο Πολ Μακ Κάρτνεϊ.

Το πρώην σκαθάρι βρίσκεται σε παγκόσμια περιοδεία στο πλαίσιο της οποίας έχει πραγματοποιήσει μεγάλες συναυλίες σε διάφορες πόλεις – όπως αυτές στη Νέα Υόρκη, όπου και ηχογραφήθηκε το τριπλό άλμπουμ που κυκλοφόρησε μόλις με τίτλο «Good Evening New York City».

ΕΚΑΤΟ ΧΡΟΝΙΑ ΜΠΑΛΕΤΑ ΤΟΥ ΜΟΝΤΕ ΚΑΡΛΟ

Πριγκιπική αύρα φέρνουν στο Μέγαρο Μουσικής τα Μπαλέτα του Μόντε Κάρλο, που γιορτάζουν τα 100 χρόνια από την ίδρυσή τους. Θα παρουσιάσουν για ένα τριήμερο, από τις 5 έως τις 7 Φεβρουαρίου, το all time classic έργο «Ρωμαίος και Ιουλιέτα» σε μουσική Σεργκέι Προκόφιεφ, ενώ τη χορογραφία υπογράφει ο διευθυντής των μπαλέτων Ζαν-Κριστόφ Μεγιό.

Από τις διασημότερες ομάδες μπαλέτου, με ευρεία γκάμα ρεπερτορίου, τα Μπαλέτα του Μόντε Κάρλο ιδρύθηκαν το 1909 από τον διάσημο ιμπρεσάριο και τεχνοκριτικό Σεργκέι Πάβλοβιτς Ντιαγκίλεφ και οι πρώτοι χορευτές προέρχονταν από τα μπαλέτα της Αγίας Πετρούπολης και της Μόσχας. Η πορεία των μπαλέτων διακόπηκε το 1963, ωστόσο η πριγκίπισσα Καρολίνα πρωτοστάτησε στην ανασύστασή τους, σύμφωνα με την επιθυμία της μητέρας της, Γκρέις Κέλι.

ΕΚΘΕΣΗ ΜΝΗΜΗΣ ΓΙΑΝΝΗ ΜΟΡΑΛΗ

Ηταν το 1988 που η Εθνική Πινακοθήκη τίμησε τον Γιάννη Μόραλη με μια μεγάλη αναδρομική έκθεση. Τον Μάρτιο αποτίει «Φόρο τιμής στον Μόραλη», που πρόσφατα έφυγε από τη ζωή με ένα αφιέρωμα που διατρέχει την πολύχρονη πορεία του και αναδεικνύει τις όψεις της ζωγραφικής του. Από τα νατουραλιστικά πορτρέτα, στα Επιτύμβια που συνδέουν την αρχαιότητα με τη σύγχρονη τέχνη έως τα αφαιρετικά ερωτικά του, όπου τα γυμνά σώματα ενώνονται σε γεωμετρικές συνθέσεις.

ΧΑΡΙΣ ΑΛΕΞΙΟΥ ΖΩΝΤΑΝΑ ΣΤΟ ΠΑΛΛΑΣ

Πέντε χρόνια απουσίας από τη χειμερινή μουσική ζωή είναι αρκετά. Εφτασε η στιγμή που η Χάρις Αλεξίου προετοίμαζε εδώ και καιρό: από το Σάββατο 23 Ιανουαρίου δίνει ραντεβού με τους φίλους της στο «Παλλάς» – αρχικά για 15 παραστάσεις. Εχοντας κυκλοφορήσει, εδώ και περίπου ένα μήνα, τη νέα της δισκογραφική δουλειά με τίτλο «Η αγάπη θα σε βρει όπου και να ‘σαι», η δημοφιλής τραγουδίστρια ετοίμασε ένα πρόγραμμα με στιγμές από τη μεγάλη μουσική διαδρομή της. Σύμβουλος προγράμματος είναι η Λίνα Νικολακοπούλου, η σκηνική επιμέλεια είναι του Αγγελου Μέντη και η μουσική επιμέλεια του Κώστα Παπαδούκα.

ΒΟΓΙΑΤΖΗΣ ΕΠΙ ΤΡΙΑ!

Ο Λευτέρης Βογιατζής μπήκε ορμητικά στο ανακαινισμένο του θέατρο στην οδό Κυκλάδων.

Πρώτη φορά όχι μόνον ανέβασε σχεδόν έγκαιρα το «Υστατο σήμερα», αλλά μετά απ’ αυτό προγραμματίζει δύο ακόμα έργα στα οποία μάλιστα ξαναπαίζει κι αυτός.

* Το άγνωστο στην ελληνική σκηνή «Θερμοκήπιο» είναι μαύρη κωμωδία γραμμένη από τον Χάρολντ Πίντερ το 1958. Διαδραματίζεται σ’ ένα δημόσιο θεραπευτήριο όπου οι ασθενείς πέφτουν θύματα κακοποίησης από το προσωπικό. Εκτός από τον σκηνοθέτη παίζει μια πλειάδα καλών ηθοποιών: Παντελής Δεντάκης, Δημήτρης Ημελλος, Βασίλης Κουκαλάνι, Ερρίκος Λίτσης, Δημήτρης Μακαλιός.

* Τη σεζόν θα κλείσει το καινούριο έργο του Δημήτρη Δημητριάδη

«Ο Τόκος», με θέμα τη, βεβαρημένη από ένα σκοτεινό φορτίο, ζωή τεσσάρων αντρών και τεσσάρων γυναικών. Η παράσταση συνενώνει επί σκηνής ξανά έναν σημαντικό θίασο: Λευτέρης Βογιατζής, Παντελής Δεντάκης, Δημήτρης Ημελλος,

Αλεξία Καλτσίκη, Νίκος Κουρής, Αγλαΐα Παπά, Ρένη Πιττακή.

ΣΤΟΝ ΡΥΘΜΟ ΤΩΝ STOMP

Ηθοποιοί, μουσικοί και χορευτές ταυτόχρονα, τα μέλη των Stomp αυτοσχεδιάζουν χτυπώντας όλα όσα περιφρονούμε στο σπίτι μας -τενεκέδες, κουβάδες, άδεια κουτάκια μπίρας, σπουπόξυλα, βαρέλια- και δημιουργούν ένα εκρηκτικό κοκτέιλ ήχων και αλέγκρων ρυθμών.

Δημοφιλείς και στα μέρη μας, επανέρχονται τέταρτη φορά, με τη διαφορά ότι φέτος δεν θα εμφανιστούν σε ανοιχτό θέατρο, αλλά σε κλειστό. Το ραντεβού είναι προγραμματισμένο για το Badminton, από τις 9 έως τις 14 Νοεμβρίου.

ΤΟ ΟΡΑΜΑ ΤΟΥ «ΚΟΚΚΙΝΟΥ ΝΤΑΝΙ»

Ο «κόκκινος Ντάνι» του Μάη του ’68, ο Ντάνιελ Κον Μπεντίτ, το «πιο επικίνδυνο παλιόμουτρο στη Γαλλία» κατά τον Ντε Γκολ, είναι σήμερα ένας από τους πιο παθιασμένους ευρωπαϊστές, στρατευμένος εδώ και δεκαετίες στο άρμα της οικολογίας. Στις τελευταίες μάλιστα ευρωεκλογές, έκανε τη μεγάλη έκπληξη, μιας και ο συνασπισμός του «Ευρώπη-Οικολογία» απέσπασε ένα θριαμβευτικό 16% εκ μέρους των γάλλων ψηφοφόρων.

Ποιο είναι το όραμά του ακριβώς; Θα το μάθουμε διαβάζοντας το «Τι να κάνουμε;», ένα μανιφέστο με τη μορφή δοκιμίου που θα κυκλοφορήσει σύντομα από τον «Κέδρο», όπου παρατίθεται μια σειρά από «ευφάνταστες» όσο και «ρεαλιστικές» προτάσεις για την υπέρβαση της τριπλής-οικονομικής, οικολογικής, κοινωνικής- κρίσης που μας ταλανίζει.

ΜΕ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΥΠΟΓΡΑΦΗ

* Γνωστός μας από το νικηφόρο «Πέναλτι», ο Γιώργος Παλούμπης επιστρέφει με καινούριο θεατρικό έργο. Και σ’ αυτό, όπως και στα προηγούμενά του, μελετά με χιούμορ και ρεαλισμό την καθημερινότητα του Ελληνα. «Το Pac-Man» θα παρουσιαστεί τέλος Ιανουαρίου στο θέατρο «Χώρα».

Ηρωες, ένα ζευγάρι και δύο εργένηδες, άγνωστοι μεταξύ τους, που από σύμπτωση θα έχουν μια παράξενη συνάντηση και μια αναπόφευκτη σύγκρουση.

* Εντερα και νεφρό σ’ έναν ανηλεή αγώνα επικράτησης.

Πού αλλού; Στο θεατρικό έργο του Αρκά «Εχθροί εξ αίματος», που ξεκίνησε τις παραστάσεις του από το «Θέατρο του Νέου Κόσμου», περιόδευσε σε Θεσσαλονίκη και Πάτρα αλλά από τις 28 Απριλίου μέχρι και τις 3 Μαΐου θα παρουσιαστεί και στο «Μπάντμιντον».

* Μια μπέμπα κάνει τα πρώτα της βήματα στη Νέα Σκηνή του «Απλού Θεάτρου» μετά το Πάσχα. Είναι το έργο του Δημήτρη Τσεκούρα «Η Μπέμπα», στη διάρκεια του οποίου εκτυλίσσεται η ζωή μιας γυναίκα με τον χρόνο να κυλάει ανάποδα.

Μέσα σε εννέα εικόνες, σαν εννέα μήνες εγκυμοσύνης, παρακολουθούμε τη γριά να δίνει τη θέση της στην εξηντάρα, την πενηντάρα, τη σαραντάρα μέχρι να γίνει το μικρό κοριτσάκι των γονιών της. Τον μονόλογο σκηνοθετεί ο Ορέστης Τάτσης και ερμηνεύει η Ναταλία Στυλιανού.

ΕΡΧΕΤΑΙ Η «ΕΒΙΤΑ»

Σύμφωνα με το λονδρέζικο «Time Out», είναι το «πιο συναρπαστικό μιούζικαλ όλων των εποχών». Σύμφωνα με τους ειδικούς, είναι μια ακόμα λαμπρή σελίδα στην ιστορία του διδύμου των μεγάλων επιτυχιών Αντριου Λόιντ Γουέμπερ και Τιμ Ράις («Cats», «Jesus Christ Superstar»). Από τις 11 έως 15 Μαΐου ανεβαίνει στο Θέατρο Μπάντμιντον το μιούζικαλ «Εβίτα». Στον ομώνυμο ρόλο η Ρέιτσελ Γούντινγκ.

Το έργο ζωντανεύει τη δυναμική προσωπικότητα της Εβίτας Περόν. Δεύτερη σύζυγος του προέδρου της Αργεντινής, Χουάν Ντομίνγκο Περόν, η Εβίτα υπήρξε μια αμφιλεγόμενη προσωπικότητα, που στα 33 χρόνια που έζησε βίωσε την αποθέωση αλλά και την παρακμή.
Ο ΑΛΕΝ ΝΤΕΛΟΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΕΙ ΤΗΝ ΕΝΤΙΘ ΠΙΑΦ

Η ζωή της Εντίθ Πιάφ ξετυλίγεται στην Αθήνα μέσα από μια μοναδική μουσικοθεατρική παράσταση που ήδη κατέκτησε το Παρίσι. «Εντίθ Πιάφ – Μια ζωή σε ροζ και μαύρο» έχει τίτλο η πρωτότυπη αυτή μουσική βιογραφία, την παραγωγή της οποίας επιμελείται ο Αλέν Ντελόν.

«Δεν υπήρξε ποτέ άλλη Πιάφ, ούτε θα ξαναϋπάρξει ποτέ», έλεγε ο Ζαν Κοκτό μιλώντας για την αγαπημένη του φίλη. Η θεατρική εκδοχή της ζωής της παρουσιάζεται 31 Ιανουαρίου και θα ακολουθήσει τα δύσκολα βήματα της Εντίθ Γκασιόν από τις φτωχογειτονιές του Παρισιού και τα μπαρ της Πιγκάλ μέχρι τη γνωριμία της με τους Ιβ Μοντάν και Σαρλ Αζναβούρ, τις απαραχτικές της εμφανίσεις, τους έρωτές της και τις ιστορίες τραγουδιών όπως τα «La vie en rose», «L’ hymne a l’ amour», «Millord», «Non, je ne regrette rien». Ο δημοσιογράφος, συγγραφέας και ιστορικός της μουσικής Ζακ Πεσίς επιμελείται τα κείμενα, η Ναταλί Λερμίτ διανθίζει τη διήγηση με τα τραγούδια της Πιάφ, ο Ορελιάν Νοέλ τη συνοδεύει με το ακορντεόν.

ΟΙ ΑΓΑΠΗΜΕΝΕΣ ΤΗΣ ΠΟΠ

Είναι δύο από τα πιο φρέσκα πρόσωπα της ποπ. Αναδείχθηκαν την τελευταία πενταετία, προκάλεσαν με τη στάση τους, τη ζωή τους, τις αταξίες τους και τη μουσική τους, έγιναν οι αγαπημένες των νεαρών κοριτσιών, κέρδισαν αρκετά βραβεία. Η Ριάνα και η Lady Gaga διανύουν την καλύτερη περίοδο της καριέρας τους και είναι λογικό να τις διεκδικούν οι έλληνες παραγωγοί. Η μεν πρώτη, με καταγωγή από τα Νησιά Μπαρμπέιντος, ξεπέρασε τον ξυλοδαρμό της από τον Κρις Μπράουν, ξέκοψε κάθε επαφή με τον πατέρα της που τη διέσυρε και συνεχίζει ακάθεκτη. Μπήκε στη δισκογραφία το 2005 με το άλμπουμ «Music of the Sun», ξεχώρισε με το «Good Girl Gone Bad», πούλησε περί τα 12 εκατομμύρια αντίτυπα και πρόσφατα κυκλοφόρησε το «Rated R».

Οσο για τη Lady Gaga, ή τη Στέφανι Τζερμανότα (όπως είναι το κανονικό της όνομα) γεννήθηκε στο Μανχάταν από πατέρα Ιταλό και μητέρα ελληνικής καταγωγής στις 28 Μαρτίου του 1986 και κυκλοφόρησε το πρώτο της δίσκο «The Fame» μόλις το 2008. Η Μαντόνα της επόμενης δεκαετίας -όπως την αποκαλούν- συνηθίζει να κυκλοφορεί μόνο με κορμάκια και τακούνια, προκαλεί μιλώντας συχνά για τις σεξουαλικές της επιθυμίες και από τα τέλη Νοεμβρίου βρίσκεται σε παγκόσμια περιοδεία. Μια πραγματική υπερπαραγωγή με πλούσια σκηνικά, δεκάδες κοστούμια και δυνατά χορευτικά που έχει τίτλο «Monster Ball Tour».

ΤΑ ΝΕΑ ΤΗΣ ΔΟΥΚΑ

«Ηχώ από πέρα». Αυτός είναι ο τίτλος του νέου μυθιστορήματος της Μάρως Δούκα, που αναμένεται από τον «Πατάκη» προς το τέλος του φθινοπώρου. Βασικό ερέθισμα για την συγγραφή του, όπως λέει η συγγραφέας, ήταν «η περίφημη αγγλογερμανική κατοχή στα Χανιά μεταξύ 1941-1945 που έχει αγνοηθεί εν πολλοίς ως ιστορικό γεγονός». Ενα θέμα που η ίδια επιχειρεί να φωτίσει μέσα από την οπτική και τις αναζητήσεις μιας κοπέλας του σήμερα. Το 2010, όμως, ολοκληρώνεται και η επανέκδοση όλων των προηγούμενων έργων της, με τη δημοσίευση του πολύκροτου «Αθώοι και φταίχτες», όπου ένας τούρκος διεθνολόγος αναζητά -στα Χανιά πάντα- τον χαμένο παράδεισο των μουσουλμάνων προγόνων του.

ΡΩΣΙΚΕΣ ΠΙΡΟΥΕΤΕΣ

Συμπαραγωγή του Μεγάρου Μουσικής και της Εθνικής Λυρικής Σκηνής, το Γκαλά Μπαλέτου που θα φιλοξενείται από τις 10 έως και τις 15 Ιανουαρίου στην αίθουσα Τριάντη του Μεγάρου, υπόσχεται να είναι αρκούντως φαντασμαγορικό. Θα δοθούν πέντε παραστάσεις με επτά μεγάλους χορευτές από την Οπερα του Παρισιού, εκείνη του Βερολίνου, το Μαριίνσκι της Αγίας Πετρούπολης και το Βασιλικό Μπαλέτο της Δανίας. Ανάμεσά τους, κι ο ελληνικής καταγωγής σολίστ Τιμ Ματιάκης, ο οποίος θα ερμηνεύσει τη νέα χορογραφία «Round about Tim» που δημιούργησε ειδικά για την εκδήλωση ο διάσημος, φιλανδικής καταγωγής, χορογράφος Γιόρμα Ελο.

Εξάλλου από τις 3 Μαρτίου και για έξι μόνο παραστάσεις, τα Μπαλέτα στον Πάγο της Αγίας Πετρούπολης θα συνδυάζουν την αρμονία και τη χάρη του κλασικού μπαλέτου με τον δυναμισμό και την ισορροπία του καλλιτεχνικού πατινάζ παρουσιάζοντας στο Badminton την «Ωραία κοιμωμένη» σε χορογραφίες του πολυβραβευμένου Κονσταντίν Ρασαντίν και μουσική Τσαϊκόσφκι, φυσικά.

ΕΛΙΣΑΒΕΤ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΣΤΟΥΑΡΤ

Δολοπλοκίες, πόλεμοι, συνωμοσίες, γάμοι και δολοφονίες, όλα στο όνομα της εξουσίας και του σφετερισμού του θρόνου. Η ιστορική έχθρα δυο σημαντικών γυναικών, της Μαρίας Στούαρτ και της βασίλισσας Ελισάβετ είναι το θέμα της παράστασης «Ξένο σώμα», που σκηνοθετεί ο Θόδωρος Τερζόπουλος στο θέατρο «Αττις». Η Μαρία, βασίλισσα της Σκοτίας αλλά και της Γαλλίας, προσπαθεί να πάρει τον θρόνο της Αγγλίας από την Ελισάβετ, ως νόμιμη διάδοχος. Στον κραταιό αγώνα ανάμεσά τους, η τελευταία θα επικρατήσει. Η Μαρία θα οδηγηθεί στο ικρίωμα. Η παράσταση θα παρουσιαστεί τον Φεβρουάριο και αποτελεί δραματουργική σύνθεση κειμένων που βασίζονται σε ποιήματα, σονέτα και την αλληλογραφία των δύο γυναικών. Τους ρόλους ερμηνεύουν η Αγλαΐα Παππά και η Σοφία Χιλ.

ΕΝΑ ΝΟΜΠΕΛ ΣΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ

Μολονότι μεταφρασμένη στα ελληνικά ήδη από το 1993 (βλ. «Χαμένοι ορίζοντες», εκδ. Ηρόδοτος), η νομπελίστα πλέον Χέρτα Μίλερ δεν ήταν γνωστή στους έλληνες βιβλιόφιλους. Το κενό ανέλαβε να καλύψει ο «Καστανιώτης» εξασφαλίζοντας τα δικαιώματα πέντε έργων της γερμανόφωνης, ρουμανικής καταγωγής συγγραφέως, στα οποία η Σουηδική Ακαδημία αναγνώρισε πως με πυκνότητα και ειλικρίνεια σκιαγραφείται το σύμπαν των στερημένων.

Η αρχή θα γίνει την άνοιξη με το πιο πρόσφατο μυθιστόρημά της, που θεωρείται και το αριστούργημά της. Η ελληνική απόδοση του τίτλου του ακόμα αναζητείται. Τίτλος εργασίας, «Ταλαντευόμενη ανάσα».

ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΛΛΑΝΔΙΑ ΣΤΟ ΜΕΓΑΡΟ

Από τον Μάρτιο του 2008 άρχισε η σταθερή συνεργασία του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών με το Nederlands Dans Theater. Η κορυφαία ομάδα σύγχρονου χορού από την Ολλανδία επιστρέφει στις 18, 19, 20 και 21 Μαΐου με τρεις χορογραφίες που υπογράφουν οι μόνιμοι χορογράφοι του συνόλου: Γίρζι Κίλιαν, Λάιτφουτ/Λεόν, καθώς και η Καναδέζα Κρίσταλ Πάιτ. Με νέο καλλιτεχνικό διευθυντή τον Αμερικανό Τζιμ Βίνσεντ, το μπαλέτο παραμένει ένα από τα πιο δυναμικά και δημιουργικά γκρουπ στη διεθνή σκηνή του σύγχρονου χορού. Στο Μέγαρο θα δούμε το παλαιότερο «Wings of wax» του Γίρζι Κίλιαν (που έχουμε ξαναδεί στην Ελλάδα) και το οποίο βασίζεται στο μύθο του Ικάρου, το «Shoot the Moon» σε χορογραφίες Λάιτφουτ/Λεόν και μουσική Φίλιπ Γκλας και το «The Second Person» του 2007 μια δημιουργία της Κ. Πάιτ.

ΤΟ ΜΠΕΝΑΚΗ ΘΥΜΑΤΑΙ ΤΟΝ ΣΠΥΡΟ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ

Εναν από τους πιο σημαντικούς καλλιτέχνες της γενιάς του ’30, τον Σπύρο Βασιλείου και τη συμβολή του στη διαμόρφωση της μεταπολεμικής σκηνικής αισθητικής προβάλλει το Μουσείο Μπενάκη. Η έκθεση στο κεντρικό κτίριο εγκαινιάζεται τον Φεβρουαρίου και εστιάζει στην πολύχρονη διαδρομή του στο θέατρο (1929-1982) και στην αλληλεπίδραση μεταξύ του ζωγραφικού και του σκηνογραφικού του ιδιώματος, μέσα από μακέτες, κοστούμια, φωτογραφικό υλικό, αφίσες, θεατρικά προγράμματα. Μέσα στο σκηνικό που θα στηθεί για τον Σπύρο Βασιλείου προβάλονται παράλληλα οι πολιτιστικές, ιδεολογικές και πολιτιστικές επιδιώξεις της Ελλάδας από τη δεκαετία του ’30 μέχρι το τέλος της δεκαετίας του ’60.

ΜΕΓΑΛΑ ΟΝΟΜΑΤΑ ΦΗΜΙΣΜΕΝΕΣ ΟΡΧΗΣΤΡΕΣ

Τρεις σπουδαίες ορχήστρες, τρεις μεγάλοι μαέστροι, τρία διαφορετικά αλλά δημοφιλή ρεπερτόρια θα παρουσιαστούν στο Μέγαρο Μουσικής μέχρι την άνοιξη: Πρεσβευτής του γαλλικού πολιτισμού σε όλο τον κόσμο, η Ορχήστρα του Παρισιού αποτελείται από 119 μουσικούς που υποστηρίζουν συμφωνική μουσική, όπερα και σύγχρονους συνθέτες. Ο Σαρλ Μινχ υπήρξε ο πρώτος αρχιμουσικός κι ακολούθησαν ο Κάραγιαν,

ο Σόλτι, ο Μπάρενμποϊμ, ο Μπίτσκοφ κ.ά. Σήμερα στην ίδια θέση στέκεται ο Κριστόφ Εσενμπαχ. Στις 26 Φεβρουαρίου αφήνουν την παρισινή σάλα «Pleyel» όπου βρίσκεται η μόνιμη στέγη τους κι έρχονται στο Μέγαρο με έργα Μπετόβεν, Μότσαρτ (με σολίστ τον κλαρινετίστα Φιλίπ Μπερό). Η Κρατική Συμφωνική Ορχήστρα της Σαξονίας, γνωστότερη ως Σταατσκαπέλε της Δρέσδης, είναι η παλαιότερη λειτουργούσα ορχήστρα του κόσμου: στις 22 Σεπτεμβρίου του 1998 γιόρτασε τα 450 χρόνια της. Στις 14 και 15 Μαΐου θα παρουσιάσει, υπό τη διεύθυνση του ιταλού αρχιμουσικού της Φάμπιο Λουίζι, αποσπάσματα από όπερες του Ρίχαρντ Στράους.

Τέλος, στις 22 Ιουνίου, στον ίδιο χώρο, θα φιλοξενηθεί η Φιλαρμονική της Βιέννης, που αισίως συμπληρώνει μια ιστορία 160 χρόνων. Στο πόντιουμ, για να διευθύνει τη «Συμφωνία του Λιντς» του Μότσαρτ, τη Συμφωνία αρ. 8 («Ημιτελής») του Σούμπερτ και τη Συμφωνία αρ. 6 («Παθητική») του Τσαϊκόφσκι θα βρίσκεται ένας από τους σημαντικότερους μαέστρους, ο Ρικάρντο Μούτι.

ΜΕΤΑΛ ΗΧΟΙ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ

Τα σάιτ και τα μπλογκ έχουν βουήξει. Οι πιτσιρικάδες του μέταλ τρίβουν τα χέρια τους. Η επίσημη ιστοσελίδα του «Sonisphere» έχει συμπεριλάβει την Αθήνα στο ημερολόγιό της. Απομένει μόνο η ανακοίνωση από την ελληνική εταιρεία που θα αναλάβει τη διοργάνωση. Οπου Sonisphere είναι το μοναδικό περιοδεύον ροκ-μέταλ φεστιβάλ της Ευρώπης και θα κάνει στάση και στην Ελλάδα αυτό το καλοκαίρι.

Σύμφωνα με πληροφορίες στις 23 ή 24 Ιουνίου θα εμφανιστεί η «Big four», τουτέστιν τα τέσσερα μεγαλύτερα μέταλ γκρουπ μαζί: Μετάλικα, Ανθραξ, Μέγκαντεθ και Σλέιερ. Την ίδια σκηνή ακούγεται ότι θα μοιραστούν και οι Mastodon ή Rammstein. Λέγεται επίσης ότι έχουν συμφωνήσει οι Περλ Τζαμ και οι Aerosmith. Οσον αφορά τώρα τις πληροφορίες που θέλουν τους Μπον Τζόβι να συζητούν με ελληνικό γραφείο παραγωγής, είναι μεν αξιόπιστες, όμως η τιμή των Αμερικανών είναι ίσως η μεγαλύτερη αυτή τη στιγμή στην αγορά και άρα δύσκολα θα τους δούμε…

Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΠΙ ΤΗΣ ΟΘΟΝΗΣ

*Είκοσι δύο χρόνια μετα το «Wall Street» και εν μέσω οικονομικής κρίσης, ο Ολιβερ Στόουν επιστρέφει με το «Wall Street 2», κάνοντας το δικό του έμμεσο σχόλιο στο σημερινό οικονομικό κλίμα. Ο Μάικλ Ντάγκλας υποδύεται ξανά τον Γκόρντον Γκέκο, έναν από τους πιο θρυλικούς του ρόλους, ενώ το σενάριο υπογράφει ο Αλαν Λόεμπ, ο οποίος πέρα από σεναριογράφος είναι και πτυχιούχος χρηματιστής. Κεντρικό πρόσωπο της ιστορίας είναι ένας νεαρός χρηματιστής της Wall Street, ο οποίος συνεργάζεται με τον άρτι αποφυλακισμένο Γκόρντον Γκέκο, με στόχο να σημάνουν συναγερμό στον οικονομικό κόσμο για την επερχόμενη καταστροφή.

*Καλά τα νέα για τους φαν του «Sex and the city». Μέσα στο 2010 θα δούμε τη δεύτερη ταινία με πρωταγωνίστριες τη διανοούμενη Κάρι, τη συντηρητική Σάρλοτ, τη δυναμική Μιράντα και την ερωτομανή Σαμάνθα. Με συμπρωταγωνιστές τους, όπως πάντα, τα… παπούτσια Μανόλο Μπλάνικ και την ενδυματολόγο Πατρίσια Φιλντ. Τίποτε δεν είναι ακόμα γνωστό για το στόρι. Γνωρίζουμε μόνο ότι εμφανίζονται και οι Λίζα Μινέλι και Πενέλοπε Κρουζ. Και εδώ σκηνοθετεί ο Μάικλ Πάτρικ Κινγκ.

*Το φαινόμενο «Λυκόφως» καλά κρατεί. Το τρίτο μέρος της σειράς ήταν απλώς ζήτημα χρόνου. Τη σκηνοθεσία υπογράφει ο Ντέιβιντ Σλέιντ, ο οποίος είχε στη διάθεσή του ένα μπάτζετ 95 εκατομμυρίων δολαρίων. Στο «Eclipse», η Μπέλα, μετά από μια σειρά μυστηριωδών φόνων στο Σιάτλ, καταδιώκεται από έναν μοχθηρό και εκδικητικό θηλυκό βρικόλακα και αναγκάζεται να επιλέξει ανάμεσα στον έρωτά της για τον Εντουαρντ και τη φιλία της με τον Τζέικομπ, γνωρίζοντας πως η απόφασή της μπορεί να πυροδοτήσει την αιώνια διαμάχη ανάμεσα σε βρικόλακες και λυκάνθρωπους.

*Οσοι γέλασαν μέχρι δακρύων με τον «Γαμπρό της συμφοράς» (αλλά ίσως όχι και τόσο με το σίκουελ της πετυχημένης κωμωδίας) έχουν να περιμένουν και τρίτη συνεχεια: το «Little fockers». Οπως ίσως συνάγετε από τον τίτλο, ο Μπεν Στίλερ και η γυναίκα του περιμένουν μωρό… Στο πλευρό τους οι συνήθεις ύποπτοι: Ρόμπερτ ντε Νίρο, Ντάστιν Χόφμαν, Μπάρμπαρα Στρέιζαντ αλλά και ο Χάρβεϊ Καϊτέλ.

ΑΠΟ ΤΟΝ ΣΕΞΠΙΡ ΣΤΟΝ ΤΖΟΪΣ

* Ατύχησε η επιθεώρηση που έγραψε και σκηνοθέτησε ο Θοδωρής Αθερίδης στο εμπορικότατο θέατρο «Αλίκη». Κατέβηκε πριν ακόμα κλείσει μήνα, αλλά η ΕΛΘΕΑ δεν έχασε χρόνο: μετέτρεψε

το πρόβλημα στη λύση κάποιου άλλου. Οι παραστάσεις του Θωμά Μοσχόπουλου, που κινδύνευαν να ματαιωθούν για φέτος αφού το καινούριο θέατρο που ετοιμάζεται στην Πειραιώς δεν είναι έτοιμο αλλά και η συμφωνία με το Φεστιβάλ Αθηνών να διατεθεί η αίθουσα της Πειραιώς 260 δεν ευοδώθηκε, μεταφέρθηκαν στο «Αλίκη». Ετσι από τις 31 Ιανουαρίου θα δούμε να παίζονται εκεί δύο παραστάσεις, η «Δωδεκάτη νύχτα» του Σέξπιρ και «Τι είδε ο μπάτλερ» του Τζο Ορτον, εναλλάξ μέσα στην εβδομάδα. Πάντως η «μεταφορά» του Θωμά Μοσχόπουλου στην πιο εμπορική θεατρική πιάτσα ηχεί κάπως «ανοίκεια» στο ρεπερτόριο και το κοινό του σκηνοθέτη.

*Τους «Εξόριστους» του Τζέιμς Τζόις μεταφράζει και σκηνοθετεί η Ρούλα Πατεράκη. Το έργο, γραμμένο από

τον μεγάλο ιρλανδό συγγραφέα το 1914 -ο ίδιος το περιγράφει «η γάτα και το ποντίκι σε τρεις πράξεις»- έχει θέμα την εξορία: Ανθρωπος εξόριστος από άνθρωπο, άνθρωπος εξόριστος από την κοινωνία, άνθρωπος εξόριστος από γυναίκα, άντρας εξόριστος απ’ την εσωτερική του γαλήνη. Η παράσταση θα παιχτεί στο «Από Μηχανής Θέατρο» τον Απρίλιο, με πρωταγωνιστές τους Αλεξάνδρα Σακελλαροπούλου, Ακη Βλουτή κ.ά.

Η ΝΤΙ ΝΤΙ ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ ΜΠΙΛΙ

Εχει αφιερώσει ολόκληρο άλμπουμ στην Ελα Φιτζέρλαντ, ενώ, στις ζωντανές της εμφανίσεις μνημονεύει συχνά όλες τις μεγάλες ερμηνεύτριες της τζαζ. Ηρθε η στιγμή για την Ντι Ντι Μπριτζγουότερ, τραγουδίστρια βραβευμένη με Γκράμι και Τόνι, να ετοιμάσει μια παράσταση με τις πιο μεγάλες επιτυχίες της θρυλικής Μπίλι Χόλιντεϊ. Η διάσημη ερμηνεύτρια της τζαζ θα παρουσιάσει το αφιέρωμά της στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών στις 22 Απριλίου.

Λίγες μέρες πριν, στις 17 Απριλίου, ετοιμάζεται μια παραγωγή με τίτλο «Μια νύχτα στην Αβάνα», όπου έλληνες και ξένοι σολίστ και συγκροτήματα συμμετέχουν σε ένα μεγάλο ολονύχτιο πάρτι της κουβανέζικης τζαζ (στις αίθουσες και τα φουαγέ του Μεγάρου).
ΣΙΝΕΜΑ ΑΛΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ

*«Η ταινία έχει να κάνει ακόμη μία φορά με την καφρίλα του σύγχρονου Ελληνα. Ο,τι κι αν αυτό σημαίνει…» Ο Γιάννης Οικονομίδης επανέρχεται δριμύτερος με τον «Μασχαιροβγάλτη», μια μαυρόασπρη ταινία με ήρωα έναν επαρχιώτη, ένα «τεμπελόσκυλο» (Στάθης Σταμουλακάτος) που, μετά τον θάνατο του πατέρα του, φιλοξενείται στο σπίτι του θείου του (Βαγγέλης Μουρίκης) στην Αθήνα, με μόνη υποχρέωση να φυλάει τα δύο ντόμπερμαν του σπιτιού. Η τρίτη ταινία του Γ.Οικονομίδη θα είναι πιο εσωτερική, όμως θέμα της είναι και πάλι η βία της διπλανής πόρτας…

*Και νέο Περάκη θα δούμε: Το «Art therapy» είναι ένα «docu-fiction». Αυτό σημαίνει πως οι ήρωές της είναι νέοι που υποδύονται τον εαυτό τους. Και πως οι περισσότερες σκηνές της διαδραματίζονται στον χώρο και τον χρόνο των πραγματικών γεγονότων. Μια νεαρή τραγουδίστρια, ένας street artist και ένας τριτοετής της δραματικής σχολής του Εθνικού συναντιούνται στα παρασκήνια της μουσικής και εικαστικής σκηνής. Μέσα σε τρία εικοσιτετράωρα, τους παρακολουθούμε να διαταράσσουν την «κοινωνική ανακωχή», όταν οι προσδοκίες τους διαψεύδονται από το κατεστημένο. Ο Περάκης εντόπισε τους ήρωές του στο Skype, το YouTube και το MySpace.

*Σε πιο ανάλαφρο (και γευστικό) κλίμα οι «Επικίνδυνες μαγειρικές» (Β.Τσελεμέγκος), βασισμένες στο ομώνυμο βιβλίο του Ανδρέα Στάικου («Αγρα»), που έχει μεταφραστεί σε 30 γλώσσες. Εδώ πρόκειται περί ερωτικού τριγώνου, με τον Γιώργο Χωραφά σε ρόλο διάσημου σεφ, τον Κωνσταντίνο Μαρκουλάκη σε ρόλο μάγειρα πλοίων και την Κάτια Ζυγούλη στον ρόλο του… μήλου της Εριδος.

Ο «ΤΡΕΛΛΑΝΤΩΝΗΣ ΕΠΙΣΤΡΕΦΕΙ

Γραμμένα σε μια περίοδο όπου ο δημοτικισμός ισοδυναμούσε με κοινωνική επανάσταση, τα παραμύθια και τα ιστορικά μυθιστορήματα της Πηνελόπης Δέλτα έμελλε να συντροφεύσουν γενιές και γενιές μικρών αναγνωστών. Οι φετινές τους επανεκδόσεις, όμως, από την «Εστία», θα ‘ναι εμπλουτισμένες: πέρα από ένα χρονολόγιο της διαδρομής της συγγραφέως που υπογράφει ο επιμελητής του αρχείου της Αλέκος Ζάννας, κάθε βιβλίο θα συνοδεύεται κι από ένα επίμετρο που θα στήνει γέφυρες ανάμεσα στην εποχή που αυτό πρωτοδημοσιεύτηκε και τη σημερινή.

Το επίμετρο του «Τρελλαντώνη» ανατέθηκε στην Αλκη Ζέη και του «Μάγκα» στον Βασίλη Πεσμαζόγλου, το «Για την πατρίδα» σχολιάζει η καθηγήτρια Τόνια Κιουσοπούλου, τα «Μυστικά του Βάλτου» θα πλαισιωθούν

μ’ ένα εκτενές δοκίμιο του Απόστολου Δοξιάδη, ο οποίος είχε αποπειραθεί παλιότερα την τηλεοπτική μεταφορά τους, η Μάρω Δούκα θα γράψει για τον «Καιρό του Βουλγαροκτόνου», κι έπεται συνέχεια. Μια έξυπνη κίνηση από τον ιστορικό εκδοτικό οίκο, λίγο πριν απελευθερωθούν τα πνευματικά δικαιώματα της Δέλτα, καθώς το 2011 συμπληρώνονται εβδομήντα χρόνια από το θάνατό της.

ΜΟΛΙΕΡΟΣ ΚΑΙ ΜΠΙΧΝΕΡ

Πολλές πρεμιέρες έχει το Εθνικό Θέατρο στο 2010.

*Αυτόν τον μήνα ανεβαίνει ο «Δον Ζουάν» του Μολιέρου με τον Γιάννη Μπέζο να πρωταγωνιστεί αλλά και τον Αιμίλιο Χειλάκη να υπογράφει την πρώτη του σκηνοθεσία. Επίσης, ένα από τα λιγότερο παιγμένα έργα του Ιψεν, την «Κυρία από τη θάλασσα», σκηνοθετεί ο Ερίκ Στούμπε, μέχρι προ τινος διευθυντής του Εθνικού Θεάτρου της Νορβηγίας. Ενα δύσκολο έργο ανεβάζει και η αναπληρώτρια διευθύντρια του Εθνικού Θεάτρου Εφη Θεοδώρου στη Νέα Σκηνή, το «Μαρά/Σαντ» του Πέτερ Βάις, μ’ έναν πολυπληθή θίασο.

*Τον Φεβρουάριο η ταλαντούχος ομάδα «Χώρος» απ’ τη Θεσσαλονίκη παρουσιάζει την καινούρια της δουλειά στο Σύγχρονο Θέατρο της Αθήνας.

Ο Σίμος Κακάλας μετά τα πετυχημένα «Γκόλφω», «Λιωμένο βούτυρο» και «Απόκοπος» σκηνοθετεί το «Recycle» («Ανακύκλωση»). Μια άλλη ομάδα, η «1272», επιχειρεί στη Β’ Σκηνή του Σύγχρονου Θεάτρου της Αθήνας να συνθέσει αποσπάσματα από τα έργα του Σέξπιρ «Ερρίκος 6ος» και «Ριχάρδος 3ος». Την παράσταση, που έχει τίτλο «Ερρίκος Εδουάρδος Ριχάρδος», συνσκηνοθετούν οι Γιώργος Γάλλος-Γιάννος Περλέγκας.

*Τον Απρίλιο ένας ακόμα ξένος σκηνοθέτης έρχεται στο Εθνικό για να σκηνοθετήσει το «Λεόντιος και Λένα» του Γκεόργκ Μπίχνερ. Ο Γάλλος Λοράν Σετουάν φέρνει τους δικούς του συνεργάτες: Πάτρικ Κοχ (σκηνογραφία) και Ιμκε Σλέγκελ (κοστούμια). Τον ίδιο μήνα η ολοένα ανερχόμενη Αντζελα Μπρούσκου σκηνοθετεί Σέξπιρ στη Σκηνή Κοτοπούλη-Ρεξ.

Στο έργο «Τίτος Ανδρόνικος» η σκηνοθέτρια συνεργάζεται με ηθοποιούς με τους οποίους έχει δουλέψει στο παρελθόν (Μηνάς Χατζησάββας, Παρθενόπη Μπουζούρη) και όχι μόνον (Μαρία Κεχαγιόγλου, Κώστας Βασαρδάνης κ.ά.).

ΚΑΤΣΙΜΙΧΑΙΟΙ ΜΑΖΙ ΞΑΝΑ ΣΤΗ ΣΚΗΝΗ

Δέκα χρόνια μετά την τελευταία κοινή συναυλία τους το 2001, ο Χάρης και ο Πάνος Κατσιμίχας ξαναδίνουν ραντεβού στη σκηνή ξεκινώντας μάλιστα περιοδεία. Από τα «Ζεστά ποτά» του 1985 έως το άλμπουμ τους «Στους ελαιώνες της αγάπης» που κυκλοφόρησε το 2002, η μουσική τους ήταν πάντοτε ζεστή, ζωντανή, αληθινή, ενώ η επιμονή του κοινού για επανένωσή τους υπήρξε όλα αυτά τα χρόνια συγκινητική. Μια πρόγευση της καλοκαιρινής επιστροφής τους θα πάρουμε από τις δύο συναυλίες που ετοιμάζουν: 12 Μαρτίου στο Βελλίδειο της Θεσσαλονίκης και 20 Μαρτίου στο Ποδηλατοδρόμιο Ολυμπιακού Σταδίου της Αθήνας.

Πολύ νωρίτερα, όμως, ένας ακόμα τροβαδούρος ετοιμάζεται να επιστρέψει στο -επίσης φανατικό- κοινό του: ο Γιάννης Αγγελάκας για δύο βραδιές στο Fuzz Club, στις 29 και στις 30 Ιανουαρίου μαζί με το πολυφωνικό σχήμα «Διώνη». Στο ρεπερτόριό τους έχουν ήδη προστεθεί τα κομμάτια από το σάουντρακ της ταινίας «Ψυχή βαθιά» του Παντελή Βούλγαρη.

ΟΙ «ΣΙΝΤΑΡ ΛΕΪΚ» ΧΟΡΕΥΟΥΝ ΤΗ ΖΩΗ

«Ομορφιά κι ασχήμια, λεπτότητα και τραχύτητα, χιούμορ και απογοήτευση… όλα είναι παρόντα… συνυπάρχουν χάρη στους 16 χορευτές του “Σίνταρ Λέικ” που με την απίστευτη ενέργεια και την ακρίβειά τους μας εντυπωσιάζουν για την ποίηση που μπορεί να διαθέτει το ανθρώπινο σώμα», έγραψαν οι «Κυριακάτικοι Τάιμς». Στις 17, 18 και 19 Μαρτίου το συγκρότημα σύγχρονου χορού από τη Νέα Υόρκη έρχεται στο Μέγαρο Μουσικής. Ο στόχος της ομάδας είναι να προβάλει νέες χορογραφίες ταλαντούχων χορογράφων εντός και εκτός Ηνωμένων Πολιτειών. Στη σκηνή της Αίθουσας «Αλεξάνδρα Τριάντη» θα παρουσιάσουν έργα από το νέο ρεπερτόριό τους: «Sunday, again» του Τζο Στρόμγκρεν (σε μουσική Μπαχ), «Ten Duets on a theme of Rescue» του Κρίσταλ Πάιτ (σε μουσική του Κλιφ Μαρτίνεζ) και το «Decadance» που χορογράφησε ο Οχάντ Ναχαρίν.

ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΟΥ ΜΟΝΤΕΡΝΙΣΜΟΥ

Το κίνημα του μοντερνισμού πέρασε και άφησε εξαιρετικούς εκπροσώπους στη Γαλλία, τη Γερμανία και στα μεγάλα κέντρα της τέχνης. Τι έγινε όμως στην Ελλάδα και στις γειτονικές μας χώρες την ίδια εποχή; Η έκθεση «Πρόσωπα του μοντερνισμού: Βουλγαρία, Ρουμανία, Ελλάδα. Ζωγραφική 1919-1949», που εγκαινιάζεται στις 10 Μαρτίου στο Ιδρυμα Εικαστικών Τεχνών και Μουσικής Β. & Μ. Θεοχαράκη επιχειρεί να δώσει την απάντηση.

Μεταξύ άλλων θα παρουσιαστούν έργα των Κωνσταντίνου Παρθένη, Δημήτρη Γαλάνη, Νικόλαου Λύτρα, Γιώργου Μπουζιάνη, Γεράσιμου Στέρη, Νίκου Εγγονόπουλου και άλλων καλλιτεχνών, τα οποία ανήκουν στις συλλογές της Εθνικής Πινακοθήκης, της Δημοτικής Πινακοθήκης Λάρισας κ.λπ.

Η πολυπρόσωπη αυτή έκθεση έχει ταξιδέψει στο Εθνικό Μουσείο Τέχνης της Ρουμανίας, στο Βουκουρέστι ενώ τώρα παρουσιάζεται στην Εθνική Πινακοθήκη-Μουσείο Βουλγαρικών Εικαστικών Τεχνών, στη Σόφια.

ΓΟΗΤΕΙΑ ΚΑΙ ΑΙΣΘΗΣΙΑΣΜΟΣ ΜΕ ΛΕΜΠΕΡ ΚΑΙ ΚΑΣ

Δύο ντίβες της διεθνούς μουσικής σκηνής: Η μία έχει μια πολύχρονη σχέση με το καμπαρέ, η άλλη αποφάσισε πρόσφατα να του «παραδοθεί».

Η Πατρίτσια Κας και η Ούτε Λέμπερ έρχονται σύντομα στην Αθήνα. Η γερμανίδα τραγουδίστρια παρουσιάζει το διήμερο 20 και 21 Ιανουαρίου ένα αφιέρωμα στο αργεντίνικο τάνγκο, ενώ η γαλλίδα ερμηνεύτρια θα διηγηθεί στις 6 Φεβρουαρίου στο Θέατρο Μπάντμιντον τη δική της ιστορία του «Kabaret» (το γράφει με Κ παίζοντας με τ’ όνομά της).

Η Λέμπερ έχει εμφανιστεί στα μεγαλύτερα θέατρα ανά τον κόσμο, έχει συνεργαστεί με διάσημες ορχήστρες (Συμφωνικές του Λονδίνου, του Σαν Φρανσίσκο, του Ισραήλ), δούλεψε με προσωπικότητες όπως οι Μπομπ Ουίλσον, Γκάρι Ολντμαν, Μάικλ Νάιμαν, Πίτερ Γκρίναγουεϊ, Μάικλ Νάιμαν, Μορίς Μπεζάρ, Πίνα Μπάους και στο ρεπερτόριό της περιλαμβάνονται από τραγούδια των Βάιλ-Μπρεχτ μέχρι διασκευές τραγουδιών του Ελβις Κόστελο. Το πρώτο μέρος της παράστασης που ετοίμασε είναι αφιερωμένο στο αργεντίνικο τάνγκο και τον Αστορ Πιατσόλα, ενώ στο δεύτερο έχει συμπεριλάβει τάνγκο κομμάτια με γερμανικούς, γαλλικούς και ιταλικούς στίχους.

Η Πατρίτσια Κας, από την άλλη, μέσα από συνολικά 23 τραγούδια -τόσα απαρτίζουν τη μουσική παράσταση «Kabaret» που ξεκίνησε φέτος διεθνή περιοδεία- μοιράζεται με το κοινό όλη τη μαγεία της εποχής του Μεσοπολέμου. Μια ιδιαίτερη παράσταση (είχε προηγηθεί το ανάλογο δισκογραφικό εγχείρημα με μεγάλη επιτυχία) που μεταφέρει στη σκηνή γοητεία, πάθος και πολύ αισθησιασμό.

ΘΕΡΒΑΝΤΕΣ ΣΤΟ ΜΕΓΑΡΟ

«Η σκηνή των θαυμάτων», η όπερα δωματίου του Γιώργου Κουρουπού, βασισμένη στο ομώνυμο ιντερμέδιο του Μιγκέλ ντε Θερβάντες, κάνει την πρώτη της παγκόσμια παρουσίαση στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών στις 9 Φεβρουαρίου – μάλιστα η μετάφραση του έργου έγινε από το Τμήμα Λογοτεχνικής Μετάφρασης του Ινστιτούτου Θερβάντες Αθηνών. «Πρόκειται για μια μαύρη κωμωδία, η οποία, με πρόσχημα την παράσταση ενός πλανόδιου θιάσου στην αυλή ενός ισπανικού αρχοντικού, σατιρίζει τον ρατσισμό και τη μισαλλοδοξία της εποχής. Εντυπωσιακό και θλιβερό συνάμα είναι ότι το φαινόμενο αυτό περιγράφεται με τους ίδιους ακριβώς όρους που εκδηλώνεται και σήμερα διεθνώς», λέει ο Γιώργος Κουρουπός αναφερόμενος στο νέο του εγχείρημα μετά τους «Δραπέτες της σκακιέρας», του Πυλάδη και της Οδύσσειας. Τη σκηνοθεσία υπογράφει ο Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος, τα σκηνικά ο Αντώνης Δαγκλίδης, τη χορογραφία η Αγγελική Στελλάτου. Θα τραγουδήσουν οι Αντώνης Κορωναίος, Τάσης Χριστογιαννόπουλος, Τάσος Αποστόλου, Ελπινίκη Ζερβού, Χριστίνα Γιαννακοπούλου κ.ά.

ΜΙΑ ΒΡΑΔΙΑ ΜΕ ΤΟΥΣ U2

Το βράδυ τής 3ης Σεπτεμβρίου τα φώτα του Ολυμπιακού Σταδίου θα ανάψουν για τους U2. Δεκατρία χρόνια μετά την εμφάνισή του στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης, το ιρλανδικό συγκρότημα επιστρέφουν για μια βραδιά στην Αθήνα. Η παγκόσμια περιοδεία τους (έχουν ήδη σταθμεύσει σε δεκάδες πόλεις) ξεκίνησε αμέσως μετά την κυκλοφορία του “Νο Line On The Horizon” -12ο άλμπουμ του συγκροτήματος. Οσο για την παραγωγή τους, όσοι τους παρακολούθησαν στην Αμερική, διαβεβαιώνουν ότι πρόκειται για το πιο φαντασμαγορικό σόου που έχει παρουσιαστεί τα τελευταία χρόνια. Ο ίδιος ο Μπόνο σχεδίασε πολλές λεπτομέρειες αυτής της περιοδείας που ονομάζεται “360° Tour” ακριβώς γιατί το κοινό θα μπορεί να παρακολουθεί το συγκρότημα το ίδιο καλά απ όλες τις πλευρές του σταδίου, φωτισμένο από τα πιο εξελιγμένα ρομποτικά φώτα σε μια τεράστια σκηνή, γεμάτη με περιστρεφόμενες γέφυρες και οθόνες.

ΒΡΙΣΚΟΥΝ ΣΤΕΓΗ

*Μέχρι τώρα τα βλέπαμε σε σχέδια και μακέτες. Σε λίγους μήνες, όμως, το Ιδρυμα Ωνάση παραδίδει ολοκαίνουριο το κτίριο της Στέγης Γραμμάτων και Τεχνών στη Συγγρού. Η Δημοτική Πινακοθήκη της Αθήνας μετακομίζει στην πλατεία Αυδή, ενώ το Μουσείο Μπενάκη ανακαίνισε την Πινακοθήκη Χατζηκυριάκου-Γκίκα στο Κολωνάκι.

* Το 2000 θεμελιώθηκε και το φθινόπωρο του 2010 αναμένεται να ανοίξει τις πύλες της η Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών, ένα σύγχρονο κτίριο 18.000 τ.μ. που καλύπτεται από λευκό μάρμαρο και γυαλί. Δύο αίθουσες κατάλληλες για θεατρικές, μουσικές παραστάσεις και κινηματογραφικές προβολές, η μια αμφιθεατρική 900 θέσεων και η άλλη 220 θέσεων αποτελούν την προίκα του, μαζί με έναν χώρο 700 τ.μ. για εικαστικές εκθέσεις. Υπαίθριο θέατρο, ηλεκτρονική βιβλιοθήκη, στούντιο επαγγελματικών ηχογραφήσεων και εστιατόριο συμπληρώνουν την υποδομή της Στέγης που έχει στόχο να προβάλλει τον σύγχρονο ελληνικό πολιτισμό.

*Το διατηρητέο εργοστάσιο μετάξης του Α. Δουρούτη στο Μεταξουργείο ανακαινίστηκε και από την άνοιξη θα αποτελέσει τη νέα στέγη της Δημοτικής Πινακοθήκης. Εκεί θα αναδειχτεί ένας εικαστικός θησαυρός με 4.000 έργα σημαντικών καλλιτεχνών του 19ου και 20ού αιώνα: Από τους Ιακωβίδη, Παρθένη, Ροϊλό ώς τους Μπουζιάνη, Γουναρόπουλο, Εγγονόπουλο, Σπυρόπουλο, Μόραλη.

* Την ίδια περίπου εποχή θα ανοίξει τις πύλες της και η Πινακοθήκη Χατζηκυριάκου-Γκίκα στην οδό Κριεζώτου 3. Τυπικό δείγμα αρχιτεκτονικής του Μεσοπολέμου, το πενταώροφο κτίριο ανακαινίστηκε και διαμορφώθηκε κατάλληλα για να φιλοξενήσει τα έργα του Χατζηκυριάκου-Γκίκα, το εργαστήριό του και την τέχνη της περίφημης γενιάς του ’30.

ΛΥΡΙΚΗΣ ΣΥΝΕΧΕΙΑ

Παρά την ακύρωση του «Χορού των μεταμφιεσμένων», του Βέρντι που είχε προγραμματιστεί για το τέλος Ιανουαρίου, το υπόλοιπο πρόγραμμα της Λυρικής Σκηνής φαίνεται πως θα πραγματοποιηθεί κανονικά. Ενδιαφέρον τόλμημα η παράσταση «Επτά μικρογραφίες» που ανεβαίνει στις 19 και 21 Φεβρουαρίου στο θέατρο «Ολύμπια» με επτά σύντομα μουσικά έργα, ενδεικτικά των τάσεων που επικράτησαν τον 20ό αιώνα. Θα ακουστούν τρεις δεκάλεπτες όπερες του Ν. Μιγιό εμπνευσμένες από την ελληνική μυθολογία (Η αρπαγή της Ευρώπης, Η απελευθέρωση του Θησέα, Η εγκατάλειψη της Αριάδνης), «Μία παρτίδα μπριτζ» του Σάμιουελ Μπάρμπερ, η «Μάντισσα» του Ανρί Σογκέ που μιλά για χειρομαντεία και αστρολογία, το έργο του Χίντεμιτ «Μπρος και πίσω» και «Ο θρύλος του παλαιού ναυτικού», του ελληνικής καταγωγής συνθέτη Μάρκου Σοφιανόπουλου. Θα διευθύνει ο Νίκος Βασιλείου.

Στις 14 Μαρτίου θα κάνει επίσης πρεμιέρα στο θέατρο «Ολύμπια» μια από τις λιγότερο γνωστές όπερες του Ντονιτσέτι: η «Εμίλια ντι Λίβερπουλ». Ανήκει στο είδος της ναπολιτάνικης ημι-σοβαρής όπερας, με πεζούς διαλόγους, αλλά και στοιχεία χαρακτηριστικά της ρομαντικής αισθητικής (καταιγίδες, μονομαχίες σε νεκροταφείο, κ.λπ.).

Θα διευθύνει ο Γιώργος Πέτρου και σκηνοθετεί ο Παναγής Παγουλάτος.

Το Μάρτιο, όμως (στις 23, 26 και 28 στο θέατρο «Ολύμπια»), αναμένεται μια ακόμα νέα παραγωγή. Πρόκειται για τον «Πειρατή», του Μπελίνι, όπερα γνωστή για τις νοσταλγικές της μελωδίες.

Ενα έργο που δεν έχουμε ξανακούσει, με πρωταγωνίστρια τη Δήμητρα Θεοδοσίου (ως Ιμογένη), σκηνοθεσία Ελενας Τζαβάρα και μουσική διεύθυνση Ρομπέρτο Τολομέλι.
ΑΝΕΚΔΟΤΟΣ ΝΑΜΠΟΚΟΦ

Η επιθυμία του συγγραφέα της «Λολίτας» ήταν σαφής: σε περίπτωση που πέθαινε προτού ολοκληρώσει το μυθιστόρημά του «The original of Laura», οι οικείοι του όφειλαν να κάψουν το χειρόγραφο μια και καλή.

Ο Νμίτρι Ναμπόκοφ, όμως, έστω και με καθυστέρηση τριών δεκαετιών, παράκουσε την εντολή του τελειομανούς πατέρα του. Τα 138 καρτελάκια με το προσχέδια του μυθιστορήματος, πάνω στα οποία ο Βλαντιμίρ Ναμπόκοφ εργαζόταν πυρετωδώς έως τη χρονιά του θανάτου του, το 1977, ανασύρθηκαν από τη θυρίδα ελβετικής τράπεζας όπου φυλάσσονταν και ήδη κυκλοφορούν στην αγγλοσαξονική αγορά. Αυτά θα διαβάσουμε σε λίγους μήνες κι εδώ (εκδ. Πατάκης): τα θραύσματα ενός ημιτελούς γραπτού στοιχειωμένου από το θέμα του θανάτου, που σηματοδότησαν ένα από τα μεγαλύτερα εκδοτικά γεγονότα της περασμένης χρονιάς.

ΜΕΤΑΞΥ ΟΠΕΡΑΣ ΚΑΙ ΠΟΠ

Ικανή να μεταδίδει τη συναισθηματική ένταση της όπερας με την αμεσότητα και τον αισθησιασμό της ποπ, η γαλλίδα τραγουδίστρια Εμα Σάπλιν, με την υπέροχη φωνή και το εύθραυστο παρουσιαστικό, δίνει ένα ακόμη ραντεβού με τους θαυμαστές της, στις 6 Μαρτίου στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών: μια συναυλία βασισμένη στις μελωδίες των επιτυχημένων διεθνώς δίσκων της «Carmine Meo» και «Etterna».

ΟΣΑ ΦΕΡΝΕΙ Ο ΠΟΛΕΜΟΣ

Τρία έργα στο «Θέατρο του Νέου Κόσμου», όλα εμπνευσμένα από τον πόλεμο και την πολιτική.

* Το 2003, στο βομβαρδισμό του Ιράκ, τα λιοντάρια το σκάνε απ’ τον ζωολογικό κήπο και, μέσα στη μισογκρεμισμένη πόλη, αναγκάζονται πρώτη φορά να κυνηγήσουν για να επιβιώσουν. Τέσσερα εξημερωμένα λιοντάρια αντιμέτωπα με τη φύση τους. Μια ιστορία εμπνευσμένη από αληθινά γεγονότα, που γράφει και σκηνοθετεί ο συγγραφέας της πετυχημένης «Κατσαρίδας», Βασίλης Μαυρογεωργίου.

* Το «ΣΟΣΙΑΛ-ΔΟΜΗ Α.Ε.» είναι μια παράσταση βασισμένη σε μαρτυρίες κρατουμένων στα στρατόπεδα συγκέντρωσης της πρώην «σοσιαλιστικής» Βουλγαρίας, σε κείμενο και σκηνοθεσία Κρις Ραντάνοφ. Μια ιστορία για το χτες των ανθρώπων του ανατολικού μπλοκ. Τότε που ο χαφιές μπορούσε να κατηγορήσει οποιονδήποτε ως εχθρό του λαού και ο αρχηγός του κόμματος αποφάσιζε για τη μοίρα του.

*«Το όνομά μου είναι Ρέιτσελ Κόρι» συστήνεται η Μάνια Παπαδημητρίου, αφηγούμενη τη ζωή της αμερικανίδας ακτιβίστριας που σκότωσαν οι ισραηλινές μπουλντόζες στη Γάζα πριν από μερικά χρόνια.

Η ΑΡΧΑΙΑ ΕΡΕΤΡΙΑ ΣΤΟ ΦΩΣ

Την ιστορία των ανασκαφών της Ελβετικής Αρχαιολογικής Σχολής στην Ερέτρια, που έφερε στο φως ιερά, τάφους, οικισμούς θα παρουσιάσει το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο τον Απρίλιο. Αγγεία, γλυπτά, κοσμήματα και τα υπόλοιπα, μοναδικής αξίας ευρήματα που θα εκτεθούν ρίχνουν φως στον δημόσιο αλλά και στον ιδιωτικό βίο των αρχαίων κατοίκων της Ερέτριας. Παράλληλα, αναδεικνύουν τις εμπορικές και πολιτιστικές σχέσεις που ανέπτυξε η Ερέτρια με άλλες σημαντικές πόλεις της Μεσογείου.

Η ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΤΟΥ ΦΟΒΟΥ

Η καινούρια έκθεση του Αντόνιο Ριέλο εγκαινιάζεται τέλος του μήνα στην αιθουσα τέχνης Πότνια Θηρών-Bank of Attention, στα Εξάρχεια. Αποτελείται από έργα που εκφράζουν με τρόπο μεταφορικό, ειρωνικό και γοητευτικό τη μεγάλη αλλαγή που συμβαίνει τα τελευταία χρόνια στο δυτικό πολιτισμό: το πέρασμα από την «Οικονομία της επιθυμίας» στην «Οικονομία του φόβου».

ΑΡΧΑΙΟ ΔΡΑΜΑ ΤΟ ΧΕΙΜΩΝΑ

«Τρωάδες» μέσα στο καταχείμωνο; Γιατί όχι; απαντά με τόλμη ο Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος,

ο οποίος αποφασίζει ν’ ανεβάσει το έργο του Ευριπίδη σε κλειστό χώρο, στο «Θέατρο του Νέου Κόσμου», και μάλιστα καταμεσής μιας χρονιάς όχι καλής για τα θέατρα. Τον ρόλο της Εκάβης ερμηνεύει η Λυδία Κονιόρδου, πλαισιωμένη από έναν θίασο καλών ηθοποιών: Μαρία Καλλιμάνη, Μαρία Κίτσου, Αιμιλία Βάλβη, Γιάννης Τσορτέκης κ.ά.

ΑΘΗΝΑ ΤΗΣ ΝΟΣΤΑΛΓΙΑΣ

Κωμωδία με τη μορφή… δοκιμίου και με πρωταγωνιστές τούς Λευτέρη Βογιατζή και Νίκο Κουρή, η νέα ταινία του Νίκου Παναγιωτόπουλου «Τα οπωροφόρα της Αθήνας» που στηρίζεται στο ομώνυμο βιβλίο του Σωτήρη Δημητρίου, έχει σχεδόν ολοκληρωθεί.

Σε αντίθεση με το «Delivery» που μιλούσε για τη σκοτεινή πλευρά της πόλης, στα «Οπωροφόρα…» ο Παναγιωτόπουλος θέλησε ν’ αναδείξει μια Αθήνα χαρούμενη, φωτεινή, νοσταλγική, στρέφοντας το φακό του πάνω σ’ έναν συγγραφέα που στοχάζεται πάνω στην τέχνη του, όντας πομπός και δέκτης εξυπνάδας και χαζομάρας ταυτόχρονα!

Το αποτέλεσμα θα το δούμε μάλλον το φθινόπωρο, με τη νέα σεζόν. Πολύ νωρίτερα, όμως, θα ‘χει κυκλοφορήσει το αυτοβιογραφικό του βιβλίο «Από το καλάθι των αχρήστων» (εκδ. Πατάκη) που ξεκινά από τα χρόνια της νιότης του και της μαθητείας του στο Παρίσι για να σταθεί στις συνθήκες κάτω από τις οποίες γύρισε κάθε μία από τις ταινίες του χωριστά, φανερώνοντας το πείσμα αλλά και τις αντιφάσεις ενός από τους πιο καλλιεργημένους κινηματογραφιστές μας που συνέβαλε τα μάλα στην ανανέωση του ελλληνικού σινεμά.

ΡΑΝΤΕΒΟΥ ΜΕ ΛΕΓΚΡΑΝ ΚΑΙ ΠΡΑΪΣΝΕΡ

Δύο ξεχωριστοί συνθέτες που έχουν γράψει τη δική τους ιστορία στη μουσική του σινεμά αναμένονται τους επόμενους μήνες: ο Μισέλ Λεγκράν έρχεται στις 6 Μαΐου στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών μαζί με το τρίο του και ο Ζμπίγκνιου Πράισνερ επισκέπτεται ξανά την Ελλάδα το καλοκαίρι (ο χώρος και η ημερομηνία δεν έχουν καθοριστεί).

Παιδί-θαύμα από την ηλικία των εννέα ετών, ο γάλλος συνθέτης μπορούσε άνετα να παίξει άλλα δώδεκα όργανα αλλά προτιμούσε πάντα το πιάνο – το οποίο σπούδασε με την Νάντια Μπουλανζέ. Σε ηλικία μόλις 20 χρόνων θα έβλεπε το ντεμπούτο του «Ι Love Paris» με γνωστά τραγούδια για την Πόλη των Φώτων και τον Μάιλς Ντέιβις στην τρομπέτα να πουλάει 8 εκατομμύρια αντίτυπα, ενώ στη συνέχεια συνεργάζεται με τους Τζον Κολτρέιν, Μπιλ Εβανς, Μπεν Γουέμπστερ, Φιλ Γουντς. Ο Λεγκράν έχει γράψει τα σάουντρακ ταινιών όπως «Η γυναίκα είναι πάντα γυναίκα», «Οι ομπρέλες του Χερβούργου», «Υπόθεση Τόμας Κράουν» κ.ά.

Οσο για τον Πράισνερ, πρόκειται για έναν αυτοδίδακτο συνθέτη από την Κρακοβία που ετοιμάζει για την αθηναϊκή συναυλία μια σημαντική συνεργασία έκπληξη. Και αυτός θα μας ταξιδέψει στις μουσικές που τον καθιέρωσαν. Από τη συνεργασία του με τον συμπατριώτη του Κριστόφ Κισλόφσκι μέχρι τα σάουντράκ του για το «Μοιραίο πάθος» του Λουί Μαλ.

ΠΑΙΔΙΚΑ ΚΑΙ ΕΦΗΒΙΚΑ ΣΙΚΟΥΕΛ

* Η αρχή του τέλους για τον Χάρι Πότερ: πρόκειται για το πρώτο μέρος της κινηματογραφικής μεταφοράς του έβδομου και τελευταίου βιβλίου της Τζ. Κ. Ρόουλινγκ με τίτλο «Ο Χάρι Πότερ και οι κλήροι του θανάτου», του οποίου η πλοκή θα μοιραστεί σε δύο ταινίες. Πρόκειται βέβαια για την τελική αναμέτρηση των (καλών) μάγων με τον Λόρδο Βόλντεμορτ και τους Θανατοφάγους του. Την ταινία αυτή τη φορά υπογράφει ο Ντέιβιντ Γέιτς.

*Ο αντισυμβατικός «Σρεκ», οικογενειάρχης πλέον, επιστρέφει τέταρτη φορά.

Στο «Shrek forever after»

(που γυρίστηκε με τις φωνές των Κάμερον Ντίαζ, Αντόνιο Μπαντέρας και Εντι Μέρφι), μπαίνει σε νέες περιπέτειες στη χώρα του Πέρα Πέρα, όταν έρχεται σε συμφωνία με έναν απατεώνα, τον Ραμπελστίλτσκιν. Ο Σρεκ πρέπει με κάθε τρόπο να λύσει τα μάγια και να ξαναβρεί τους φίλους του και την πολυαγαπημένη του οικογένεια.

*Σταθμός στην ιστορία του animation, το «Toy story» των Ντίσνεϊ/Pixar, το πρώτο καρτούν που δημιουργήθηκε εξ ολοκλήρου μέσω κομπιούτερ, αποκτά και τρίτη συνέχεια -και μάλιστα σε 3D, που αξιοποιεί στο έπακρο το ιδιαίτερο παραμυθένιο του σύμπαν. Εδώ, ο Γούντι και ο Μπαζ έρχονται αντιμέτωποι με το γεγονός πως το «αφεντικό» τους δεν είναι πια παιδί, αλλά ετοιμάζεται να πάει στο κολέγιο αφήνοντας πίσω τα αγαπημένα του παιχνίδια.

Στις φωνές που ακούμε, και αυτή του Τομ Χανκς.

* Και η μυθική «Νάρνια» απέκτησε τρίτη συνέχεια: «The Chronicles of Narnia: The Voyage of the Dawn Treader», διά χειρός Μάικλ Απτεντ («The World Is Not Enough»).

Εδώ οι ήρωες αναμετρούνται με δράκους, νάνους και μια ομάδα χαμένων πολεμιστών, σε ένα επικό ταξίδι καταιγιστικής δράσης.

ΕΡΓΑ ΤΣΙΛΕΡ ΣΕ ΜΙΑ ΕΚΘΕΣΗ

Πρόσφατα ανακαινίστηκε το Εθνικό Θέατρο και αναδείχτηκε και πάλι η μεγαλόπνοη αρχιτεκτονική του Ερνέστου Τσίλερ με τους περίτεχνους κίονες και τις σκαλιστές ροζέτες. Ο αρχιτέκτονας που εδραίωσε τον νεοκλασικισμό στην Αθήνα έχει την τιμητική του τον Μάρτιο στην Εθνική Πινακοθήκη, όπου θα εγκαινιαστεί μεγάλη έκθεση με 500 σχέδια από το πλούσιο αρχείο του. Οι επισκέπτες θα έχουν την εντύπωση ότι βλέπουν αυτά τα κτίρια από κοντά, αφού πολλά σχέδια θα μεγεθυνθούν ακόμα και σε φυσικό μέγεθος. Επίσης θα υπάρχει χάρτης για όσους επιθυμούν να κάνουν τη «διαδρομή Τσίλερ» στην Αθήνα και να προσέξουν καλύτερα τα κτίριά του που αποτελούν την επιτομή της νεοκλασικής αρχιτεκτονικής: το προεδρικό Μέγαρο που υπήρξε το ανάκτορο του διαδόχου, το Ιλίου Μέλαθρον που σήμερα στεγάζει το Νομισματικό Μουσείο, το Χημείο, το Μέγαρο Σταθάτου κ.ά.

ΒΙΑ ΠΑΝΤΟΥ

* Εν καιρώ κρίσης, το Θέατρο Τέχνης κινείται με το ένστικτο της επιβίωσης. Βγάζει απ’ το συρτάρι την περσινή επιτυχία «Η μέθοδος Γκρόνχολμ» του Τζόρντι Γκαλθεράν σε σκηνοθεσία Διαγόρα Χρονόπουλου και το ανεβάζει ξανά στο «Υπόγειο» με την ίδια διανομή.

Το θέμα του εξαιρετικά επίκαιρο: η σκληρότητα στις εργασιακές σχέσεις και το παρασκήνιο των απάνθρωπων διαδικασιών επιλογής προσωπικού στις απρόσωπες πολυεθνικές εταιρείες.

* Επαναστάτης χωρίς αιτία και πίσω απ’ της φυλακής τα σίδερα. Ποιος είναι; Ο Απόστολος Τότσικας στο βραβευμένο έργο του Αλι Τέιλορ «59 σερβίτσια μόνο», που ανεβάζεται στις 21 Φεβρουαρίου στο θέατρο «Τόπος Αλλού». Ερμηνεύει έναν νέο τρόφιμο φυλακών που στην αναγκαστική επαφή με τους συγκρατούμενούς του δημιουργεί προβλήματα. Ο εγκλεισμός και ο ατίθασος χαρακτήρας του τον φέρνουν συνεχώς σε σύγκρουση με όλους, την κοινωνική λειτουργό αλλά κυρίως τον εαυτό του.

* Τρεις φίλοι συναντιούνται ύστερα από είκοσι χρόνια κι αναγκάζονται να έρθουν αντιμέτωποι με τα φαντάσματα και ένοχα μυστικά των παιδικών τους χρόνων. Το παζλ που συνθέτουν οι αποκαλύψεις είναι τρομακτικό: ένα κακοποιημένο παιδί, μια εγκυμοσύνη και μια αναγκαστική υιοθεσία. Μια από τις σημαντικότερες φωνές της σύγχρονης αγγλικής δραματουργίας είναι η φωνή της Λίντα Μακ Λιν (Linda McLean). Το έργο της «Απαλλαγή» σκηνοθετεί στη Β’ Σκηνή του «Θεάτρου της Οδού Κεφαλληνίας» η Βίκυ Γεωργιάδου.

* Γνωστός και στην Ελλάδα είναι ο πιο πολυδιαβασμένος λατινοαμερικανός συγγραφέας μυθιστορημάτων στον κόσμο μετά τον Γκαρσία Μάρκες. Το «La Chunga», ένα από τα οκτώ θεατρικά έργα του Μάριο Βάργκας Λιόσα, ανεβάζει τον Φεβρουάριο στο θέατρο «Επί Κολωνώ» η Ελένη Σκότη. Η υπόθεση διαδραματίζεται στην περιθωριακή ατμόσφαιρα ενός καφενείου σε παραγκούπολη της Λίμας το 1945. Ενα κορίτσι που έρχεται τυχαία εκεί μ’ έναν πελάτη θα εξαφανιστεί μετά από ένα δύσκολο παιχνίδι στα ζάρια… Η Καρυοφυλλιά Καραμπέτη συνεργάζεται πρώτη φορά με την ομάδα της Ελένης Σκότη.

ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΥΠΟΓΡΑΦΕΣ

Για να δούμε, θα πλήξει η οικονομική κρίση την εκδοτική παραγωγή;

Το σίγουρο είναι πως η ελληνική πεζογραφία θα εκπροσωπηθεί και από καταξιωμένες πένες και από ανερχόμενους συγγραφείς της νεότερης γενιάς.

Ο Γιώργος Σκαμπαρδώνης επανέρχεται με νέο μυθιστόρημα κι ο Γιώργης Γιατρομανωλάκης με νουβέλα (εκδ. «Ελληνικά Γράμματα»), ενώ η Ελένη Γιαννακάκη των «Χερουβείμ της μοκέτας» και ο Γιάννης Μακριδάκης της «Δεξιάς τσέπης του ράσου» θ’ αποτελέσουν το βαρύ πυροβολικό της «Εστίας» με το «Snuff» και το «Ηλιος με δόντια» αντίστοιχα.

Η Ελένα Μαρούτσου συμμετέχει στη σειρά «Εμείς και οι άλλοι» του «Κέδρου» με τη νουβέλα της «Το νόημα», ενώ ο Μισέλ Φάις επιστρέφει με τα «Πορφυρά γέλια» (Πατάκης) όπου αθέατος πρωταγωνιστής δεν είναι άλλος από τον Νίκο Ζαχαριάδη. Κι αν η Λένα Διβάνη ετοιμάζει μυθιστόρημα γύρω από τις ραδιουργίες που απαιτούνται για να κατακτήσει κανείς το ερωτικό αντικείμενο του πόθου του, ο Αύγουστος Κορτώ με το θρίλερ «16» στρέφει το βλέμμα του στην πάλαι ποτέ Σοβιετική Ενωση και, φιλοτεχνώντας το πορτρέτο ενός επινοημένου συνθέτη σύγχρονου του Στάλιν, υποκλίνεται στη μαγεία της κλασικής μουσικής (εκδ. Καστανιώτη).

ΠΡΟΣΕΧΩΣ ΜΟΜΙΞ

Στην πρόσφατη εμφάνισή τους στην Αθήνα ο διευθυντής της χορευτικής ομάδας των Μόμιξ, Μόουζες Πέντλετον, αποφάσισε να παρουσιάσει ένα μικρό δείγμα «προσεχώς» της παράστασης, που θα κάνει πρεμιέρα τον Οκτώβριο του 2010 στη Νέα Υόρκη. Τον Νοέμβριο, όμως, θα έχουμε την ευκαιρία να δούμε ολόκληρη τη νέα δουλειά της περίφημης ομάδας που κινείται με αψεγάδιαστες ακροβατικές κινήσεις, έχει ιδιότυπο χιούμορ, φαντασία, ιδιοφυείς χορογραφίες. Η παράσταση έχει τίτλο «Botanica – Preview» και πιθανότατα θα τη δούμε στο Μέγαρο Μουσικής.

«Νομίζω ότι αυτό που ονομάζεται παγκόσμια οικονομική κρίση είναι απλώς η κορυφή του παγόβουνου. Το πιο επικίνδυνο για τη δημόσια υγεία, την κοινωνική συνοχή, την ανάπτυξη, την προκοπή είναι η τρέχουσα παγκόσμια μελαγχολία», λέει ο Πέντλετον. «Σκέφτηκα, λοιπόν, ένα φυτικό φάρμακο: το Botanica. Σαν ένα εμβόλιο, ένα ελιξίριο για την επιδημία της μελαγχολίας. Τις στιγμές της απομόνωσης και της ανασφάλειας χρειαζόμαστε ένα εκθαμβωτικό σόου. Με τη συμβολή του Μάικλ Κάρι στα σκηνικά, με μουσικές που ξεκινούν από τα κελαηδίσματα πουλιών και φτάνουν έως το Βιβάλντι και με την υποστήριξη της υψηλής τεχνολογίας καταγράφουμε την εξέλιξη του κόσμου».

ΟΙ ΚΑΛΥΤΕΡΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ ΤΩΝ ΜΠΑΛΕΤΩΝ ΜΠΕΖΑΡ

Τέλη Ιουνίου 1987, στις Βρυξέλλες, η αυλαία πέφτει για τελευταία φορά στο «Μπαλέτο του 20ού αιώνα» που είχε δημιουργήσει ο Μορίς Μπεζάρ. Εξι εβδομάδες αργότερα, ο ανανεωτής του χορού ξεκινά στη Λοζάνη πρόβες με το νέο του δημιούργημα: τα «Bejart Ballet Lausanne». Δύο χρόνια μετά το θάνατο του δημιουργού τους, τα μπαλέτα έρχονται στην Αθήνα για να παρουσιάσουν παλαιότερες δουλειές τους. Στις 27 και 28 Μαρτίου τους περιμένουμε – σε χώρο που δεν έχει ακόμα καθοριστεί.
ΜΕ ΠΟΙΗΣΗ ΚΑΙ ΜΟΥΣΙΚΗ

* Ο Κωνσταντίνος Ρήγος επιστρέφει με μια παράσταση σταθμό για το χοροθέατρο Οκτάνα: το ποιμενικό μυθιστόρημα «Δάφνις και Χλόη». Δεκαπέντε χρόνια μετά την πρώτη του παρουσίαση, το έργο αναβιώνει από την 1η Μαρτίου στο «Παλλάς» με μουσικές του Μορίς Ραβέλ, επικεντρωμένο από το σκηνοθέτη και χορογράφο στο άγριο ξύπνημα της σεξουαλικότητας.

* Πρώτα ήταν η Φρίντα Κάλο. Τώρα είναι μια παράσταση εμπνευσμένη από την Μπίλι Χόλιντεϊ. Η Φένια Παπαδόδημα θα βρίσκεται από τις 17 του μηνός στη Β’ Σκηνή του θεάτρου «Πορεία» με «Μια γάτα που την έλεγαν Μπίλι Χόλιντεϊ». Μαζί της ο μουσικός Ντέιβιντ Λιντς. Το ποτό, όχι το κάπνισμα, θα επιτρέπεται…

* Σύννεφα επανάστασης και έρωτα στη σκηνή του θεάτρου «Επί Κολωνώ» μέσα στον Ιανουάριο. Η παράσταση «Βλαντιμίρ Μαγιακόφσκι: Ιδού εγώ» ανεβάζεται σε σκηνοθεσία Τάκη Τζαμαργιά κι έχει ως άξονα το βαθιά ερωτικό και επαναστατικό ποίημα «Σύννεφο με παντελόνια» του παθιασμένου ρώσου αυτόχειρα καλλιτέχνη.

Μαζί με τον ποιητή ζωντανεύουν επίσης η παρέα των φουτουριστών (Οσκα, Λιλιάν Μπρικ), η Αννα Αχμάτοβα, ο Γιάννης Ρίτσος, η Κατερίνα Γώγου αλλά και οι εκπρόσωποι της τσαρικής λογοκρισίας.

* Η ομάδα Vasistas παρουσιάζει τον Μάιο στο Εθνικό Θέατρο την παράσταση «Phobia: ένα θέαμα» σε σκηνοθεσία Αργυρώς Χιώτη και με τη συμμετοχή δεκαμελούς χορωδίας. Η δραματουργία είναι βασισμένη σε αναλύσεις (Κ. Παπαγιώργη, Γκάι Ντέμπορντ) που αφορούν αγοραφοβικά σύνδρομα. Τι θα δουν οι θεατές; Τρεις φοβικές καταστάσεις μέσω αφήγησης και όχι μόνον. Θα υπάρχει ζωντανή αναμετάδοση της κρίσης του φοβικού, όπως αυτή καταγράφεται μέσω κάμερας και μάλιστα με zoom στις λεπτομέρειες…

*Θυμόσαστε τη μικρή Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων; Μεγάλωσε πια αλλά η περιέργειά της παραμένει αμείωτη… Επιστρέφει ξανά στην παιδική της ηλικία καθώς μπαίνει μέσα σε μια τεράστια οθόνη υπολογιστή και παγιδεύεται στα σκοτεινά δωμάτια του διαδικτύου.

Ο πραγματικός κόσμος συναντιέται με τον φανταστικό ενώ άνθρωποι συμπεριφέρονται αλλόκοτα μέσα από το χορό, το τραγούδι και την προσδοκία που γεννά το τσίρκο. Το «Wonderland» παρουσιάζεται από την 1η Φεβρουαρίου στο Παλλάς με ερμηνεύτρια την Ολια Λαζαρίδου. Την σκηνοθεσία της παράστασης που είναι βασισμένη στα έργα «Η Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων» και «Μέσα από τον Καθρέφτη» του Λιούις Κάρολ, έχει κάνει η Αντζελα Μπρούσκου. Η μουσική θα είναι ζωντανή γραμμένη από ένα νέο μουσικό που συνεργάζεται ειδικά για το έργο με πρωτότυπες συνθέσεις αλλά και διασκευές γνωστών τραγουδιών.

ΓΙΑ ΕΝΑ ΜΟΥΣΕΙΟ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΤΟΥ ΕΝΔΥΜΑΤΟΣ

Οπτικά ερεθίσματα από δημιουργίες κορυφαίων σχεδιαστών όπως οι Ζαν Λανβέν, Κριστιάν Ντιόρ, Ζαν-Πολ Γκολτιέ, Ισέι Μιγιάκι, αλλά και ελλήνων με διεθνή ακτινοβολία (Γιάννης Ευαγγελίδης, Γιάννης Τσεκλένη, Σοφία Κοκοσαλάκη κ.ά.) θα μας δώσει το Μουσείο Μπενάκη της οδού Πειραιώς όπου τον Απρίλιο εγκαινιάζει την έκθεση «Ενδύεσθαι. Για ένα μουσείο του πολιτισμού του ενδύματος». Τα εκθέματα προέρχονται από το Πελοποννησιακό Λαογραφικό Ιδρυμα, αναδεικνύουν τις διαφορετικές λειτουργίες του ενδύματος από τον 18ο αιώνα έως τις μέρες μας. Η παρουσίαση αυτής της μοναδικής συλλογής έχει έναν ακόμα σημαντικό στόχο: να προβάλλει την ανάγκη δημιουργίας ενός Μουσείου Πολιτισμού του Ενδύματος στην Ελλάδα.

ΒΙΒΛΙΑ ΕΙΣΑΓΩΓΗΣ

* Χρονιά δίχως Ροθ γίνεται; Αδύνατον, με τη φόρα που έχει πάρει ο αμερικανός συγγραφέας. Στο νέο του μυθιστόρημα, «Ταπείνωση» (εκδ. «Πόλις»), πρωταγωνιστεί ένας κορυφαίος θεατρικός ηθοποιός που, αντιμέτωπος με τα γηρατειά και την απώλεια της φήμης του, αναζητά παρηγοριά σε μια καταστροφική, ερωτική εμπειρία.

Από τις ίδιες εκδόσεις, ωστόσο, αρχές Φεβρουαρίου περιμένουμε και το ογκώδες, παρθενικό μυθιστόρημα του Σάμιουελ Μέντελσον «Χαμένοι» που έκανε πάταγο στις ΗΠΑ το 2006, στο οποίο ξεδιπλώνεται η πεντάχρονη έρευνα του συγγραφέα να εντοπίσει τα ίχνη της εβραϊκής του οικογένειας.

* Η νέα δουλειά του Τζον Μπάνβιλ μετά τη βραβευμένη του «Θάλασσα», μια ανθολογία διηγημάτων του πρόσφατα χαμένου Μίλοραντ Πάβιτς, το μυθιστόρημα «Οι ουρανοξύστες της Μόσχας» του ρώσου συγγραφέα Βασίλι Αξιόνιοφ που στάθηκε κριτικά απέναντι στον υπαρκτό σοσιαλισμό, αλλά και το σημαντικό έργο του Χανς Μάγκνους Εντσεσμπέργκερ «Χάμεσταϊν ή Περί ιδιορρυθμίας» γύρω από την άνοδο του ναζισμού, είναι μερικοί μόνο από τους τίτλους του «Καστανιώτη» .

* Στον «Πατάκη» θα συναντήσουμε ονόματα όπως του Ιαν Μακ Γιούαν («Solar»), του Ρίτσαρντ Φορντ («Η χώρα όπως είναι»), του Μπάρι Ανσγουορθ («Η γη των θαυμάτων») και του Τζον Μπέργκερ, καθώς και το νέο μυθιστόρημα του Κάρλος Μαρία Ντομίνγκες, με τίτλο «Η τυφλή ακτή».

* Τα «Ελληνικά Γράμματα» προγραμματίζουν, μεταξύ άλλων, μια συλλογή διηγημάτων της Βρετανίδας Αλις Σμιθ, καθώς και το τρυφερό μυθιστόρημα «Κανένα βλέμμα», με ήρωες δύο σιαμαία αδέλφια, που υπογράφει ο πορτογάλος Ζοζέ Λουίς Πεσότο.

* Το δε «Μεταίχμιο» εγκαινιάζει μια νέα σειρά με γκράφικ νόβελ με δύο τρανταχτούς τίτλους: το θρυλικό «Φάρεναϊτ 451» του Ρέι Μπράντμπερι με σχέδια του Τιμ Χάμιλτον και πρόλογο του ίδιου του συγγραφέα και μια εικονογραφημένη βιογραφία του Τσε Γκεβάρα των Ερνι Κόλον και Σιντ Γιάκομπσον.

ΛΙΝΟΤΥΠΙΕΣ ΤΟΥ ΠΙΚΑΣΟ

Για μια περίοδο της ζωής του, από το 1959 έως το 1963, ο Πάμπλο Πικάσο είχε παθιαστεί με την τεχνική της λινοτυπίας. Ο κορυφαίος ζωγράφος του 20ου αιώνα χάραζε εικόνες πάνω σε κερωμένο ύφασμα (λινόλεουμ), δημιουργώντας όψη ανάγλυφου. Η αγαπημένη μούσα του Ζακλίν, πορτρέτα δασκάλων που θαύμαζε, όπως ο Ελ Γκρέκο, αλλά και σκηνές ταυρομαχίας έπαιρναν άλλη διάσταση με αυτή την τεχνική. Ο Πικάσο είχε τόσο ενθουσιαστεί με τη λινοτυπία, που είχε εφεύρει και μια δική του μέθοδο, κάνοντας τις εικόνες να μοιάζουν ζωγραφισμένες και τυπωμένες ταυτόχρονα. Τα αποτελέσματα των πειραματισμών του Πικάσο θα έχουμε την ευκαιρία να θαυμάσουμε στην έκθεση με λινοτυπίες του που εγκαινιάζει η αίθουσα τέχνης «Gagosian», στα τέλη Ιανουαρίου.

ΣΟΛΙΣΤ ΤΗΣ ΜΟΣΧΑΣ ΚΑΙ ΜΠΑΣΜΕΤ

Ο Γιούρι Μπασμέτ, για κάποιους «η πρώτη βιόλα στον κόσμο», ήταν εκείνος ο μουσικός που έπαιξε πρώτη φορά εγκαινιάζοντας το 1991 το Μέγαρο Μουσικής.

Ο ρώσος καλλιτέχνης, που έκτοτε έχει έρθει ξανά και ξανά, επιστρέφει στις 27 Μαρτίου με τους Σολίστ της Μόσχας, κρατώντας για τον εαυτό του τον διπλό ρόλο του σολίστ και του αρχιμουσικού. Πρόκειται για το συγκρότημα που ο ίδιος έχει ιδρύσει και το οποίο εμφανίζεται σε όλο τον κόσμο, από το Κάρνεγκι Χολ και το Μπάρμπικαν μέχρι τη Σκάλα του Μιλάνου κ.α. Στην Αθήνα θα ερμηνεύσει τα έργα: «Ντιβερτιμέντο για έγχορδα και ορχήστρα» του Μπέλα Μπάρτοκ, «Κουαρτέτο αρ. 13 για βιόλα και έγχορδα, έργο αρ. 138» του Ντμίτρι Σοστακόβιτς, «Σονάτα arpeggione σε λα ελάσσονα (μεταγραφή για βιόλα και έγχορδα)» του Σούμπερτ και «Σερενάτα για έγχορδα» του Τσαϊκόφσκι.

Σχεδόν ένα μήνα μετά (26 Απριλίου, Αίθουσα Φίλων της Μουσικής) ένας ακόμα χαρισματικός σολίστ, ο Τζόσουα Μπελ, θα συμπράξει με έναν διακεκριμένο νέο πιανίστα, τον Σαμ Χέιγουντ, σε έργα Μπαχ, Μπετόβεν και Ραβέλ.

ΟΙ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΕΡΟΙ ΣΤΑΘΜΟΙ ΤΟΥ ΧΡΟΝΗ ΜΠΟΤΣΟΓΛΟΥ

Από τους πιο σημαντικούς ζωγράφους της μεταπολεμικής τέχνης, πρώην πρύτανης της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών, ο Χρόνης Μπότσογλου για περισσότερο από πέντε δεκαετίες συνεχίζει την αναζήτησή του στην ανθρώπινη μορφή και ιδιαίτερα το γυμνό σώμα. Ηρθε η στιγμή να δούμε τις πιο σημαντικές στιγμές της πορείας του στην αναδρομική έκθεση που εγκαινιάζεται στις 28 Ιανουαρίου στο Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης. Περίπου 170 έργα ζωγραφικής, σχέδια, γλυπτική, κατασκευές, χαρακτικά, ψηφιακές εικόνες, εικονογραφήσεις θα εκτεθούν.

Η δουλειά του ζωγράφου είναι μια αναμέτρηση με προαιώνια θέματα, όπως η φθορά, ο κύκλος της ζωής και του θανάτου, η έννοια του βιωμένου χώρου και ο ρόλος της μνήμης.