«​​Προδότες» δεν υπάρχουν μόνο στα Σκόπια και στην Αθήνα, όπου οι αλληλοεξαπτόμενοι σοβινισμοί προτείνουν σαν ιαματική μέθοδο την αγχόνη· κι ενώ φαινομενικά η ύπαρξη του ενός δικαιώνει την ύπαρξη του άλλου, στην πραγματικότητα την αναιρεί. Για προδοσία ενός άλλου τύπου, που βρίσκεται πολύ πιο κοντά στην αλήθεια απ’ ό,τι οι δημοκοπικές βαλκανικές, κάνουν λόγο οι Financial Times σε αυστηρό άρθρο τους, περικοπή του οποίου δημοσίευσε η χθεσινή «Κ». Το αναπαράγω εδώ, εις μνήμην και της χθεσινής Ημέρας των Προσφύγων:

«Η πολιτική μηδενικής ανοχής της κυβέρνησης Τραμπ απέναντι στην παράτυπη μετανάστευση από τα νότια σύνορα, όπως εφαρμόζεται από τον περασμένο μήνα, προβλέπει τη σύλληψη και την παραπομπή στη Δικαιοσύνη κάθε παράτυπου μετανάστη. Αυτό σημαίνει ότι τα παιδιά τους θα κρατούνται αλλού. Ο χωρισμός παιδιών από τους γονείς τους δεν μπορεί υπό καμία έννοια να χαρακτηριστεί συμπεριφορά σύμφωνη με τα αμερικανικά ιδεώδη. Ο πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ μοιάζει να έχει επιτύχει να αποφύγει -μέχρι στιγμής – τις ευθύνες για τις πράξεις του, ενώ η εκλογική του βάση παραμένει εντυπωσιακά πιστή. Η Ιστορία, όμως, έχει μακρά μνήμη και δεν πρόκειται να συγχωρήσει την προδοσία κάθε θεμελιώδους αρχής της αμερικανικής κοινωνίας».

Εμείς εδώ στην περιφέρεια, πολύ μακριά από τη μητρόπολη του πλανήτη, έχουμε τους δικούς μας λόγους να αμφισβητούμε την αντοχή ή και την υφή των αμερικανικών ιδεωδών, που άλλωστε δεν δείχνει να τα υπολήπτεται η «εντυπωσιακά πιστή εκλογική βάση» του Τραμπ· του προέδρου που αγκάλιασε χθες τη σημαία σαν να ’παιζε σε ριάλιτι κι ήθελε να κερδίσει πόντους επιδεικνύοντας φαιδρά τον πατριωτισμό του. Παιδαριωδώς λαϊκιστική η κίνησή του, πλην αποτελεσματική για τους μισούς Αμερικανούς. Αυτοί δεν δίνουν σεντς αν η υπό περιτείχιση μεγάλη πατρίδα τους παράγει τη μεγαλοσύνη της δημιουργώντας ανελλιπώς μυριάδες πρόσφυγες σε όλον τον πλανήτη, με τους πολέμους που συντηρεί. Οι άλλοι μισοί προφανώς ντρέπονται να βλέπουν παιδιά να κλαίνε κλεισμένα σε κλουβιά, σπουργιτάκια βίαια αποσπασμένα από τους γονείς τους.

Να ελπίσουμε στη «μακρά μνήμη της Ιστορίας»; Υποχρεωτικό είναι. Και αναγκαίο. Η βραχεία μνήμη, πάντως, που ηγεμονεύει τώρα, η μνήμη της μισαλλοδοξίας, της αναλγησίας και του σοβινισμού, σπέρνει στην Ευρώπη το ένα τραμποειδές μετά το άλλο. Σπέρνει Ορμπαν, Γιάνσα και Σαλβίνι. Προσφυγοφάγους και τσιγγανοδιώκτες. Γιατί και τα ευρωπαϊκά ιδεώδη, όσα υπήρχαν, φαίνονται προδομένα.

Πηγή: Καθημερινή