Γεννημένος στις 11 Νοεμβρίου του 1974, ο Λεονάρντο Ντι Κάπριο έχει μέχρι στιγμής στην πλούσια φιλμογραφία του τρεις Υποψηφιότητες για Όσκαρ, ενώ το 2016 κέρδισε το πολυπόθητο χρυσό αγαλματίδιο. Με αφορμή τα γενέθλιά του, γυρνάμε τον χρόνο πίσω και θυμόμαστε τις πέντε καλύτερες ερμηνείες του στην μεγάλη οθόνη.

Ο Λεονάρντο Ντι Κάπριο ξεκίνησε την καριέρα του με τηλεοπτικές διαφημίσεις πριν συμμετάσχει σε τηλεοπτικές σειρές στις αρχές της δεκαετίας του ’90. Το κινηματογραφικό του ντεμπούτο πραγματοποιήθηκε το 1991, στην κωμωδία τρόμου «Critters 3». Ο πρώτος του πρωταγωνιστικός ρόλος ήρθε το 1996 με το φιλμ «Romeo + Juliet», ενώ έναν χρόνο αργότερα ήρθε και η διεθνής αναγνώριση με τον «Τιτανικό» των 11 Όσκαρ.

Στην μέχρι σήμερα καριέρα του, ο Ντι Κάπριο έχει αποσπάσει τρεις Υποψηφιότητες για Όσκαρ (What’s Eating Gilbert Grape – 1993, The Aviator -2004, Blood Diamond – 2006), ενώ το 2016 κέρδισε το πρώτο του Όσκαρ για την ερμηνεία του στην ταινία «Η Επιστροφή». Έχει επίσης βραβευτεί με τρεις Χρυσές Σφαίρες Ά Ανδρικού Ρόλου, για τις ερμηνείες του στις ταινίες: «Ιπτάμενος Κροίσος» (The Aviator – 2004), «Ο Λύκος της Wall Street» (The Wolf of Wall Street – 2013) και η «Επιστροφή» (The Revenant – 2015).

«Το Νησί των Καταραμένων» (Shutter Island – 2010) του Μάρτιν Σκορτσέζε

Καλοκαίρι του 1954. Ο Αμερικανός αστυνόμος Τέντι Ντάνιελς κι ο νέος συνεργάτης του, ο Τσακ φτάνουν σ’ ένα νησί κάπου στα ανοιχτά της Αμερικής, όπου βρίσκεται το Άσκλιφ, το ψυχιατρικό νοσοκομείο για ψυχασθενείς εγκληματίες, για να διεξάγουν έρευνα για μια ασθενή που φαίνεται να δραπέτευσε μυστηριωδώς. Όταν ξαφνικά ξεσπάει μια καταιγίδα, ο Ντάνιελς βρίσκεται αποκλεισμένος εκεί και η διακριτική γραμμή μεταξύ πραγματικότητας και παράνοιας αρχίζει να γίνεται επικίνδυνα δυσδιάκριτη. Στο νοσοκομείο Άσκλιφ, τίποτα δεν είναι τελικά όπως φαίνεται και ο Ντάνιελς βρίσκεται έρμαιο σε «απάνθρωπες», ριζοσπαστικές θεραπείες που περιλαμβάνουν μεταξύ άλλων πειράματα με φάρμακα, βάρβαρες χειρουργικές επεμβάσεις και πλύσεις εγκεφάλου. Όσο περισσότερο πλησιάζει στην αλήθεια, τόσο πιο θολή γίνεται αυτή και τόσο περισσότερο αρχίζει να πιστεύει ότι μπορεί να μη φύγει ποτέ από εκεί. Τουλάχιστον όχι σώος, γιατί κάποιος εκεί μοιάζει να προσπαθεί να τον τρελάνει…

Ο βραβευμένος με Όσκαρ δημιουργός Μάρτιν Σκορσέζε σκηνοθετεί εδώ για τέταρτη φορά τον ταλαντούχο Λεονάρντο Ντι Κάπριο σε μια σκοτεινά κλειστοφοβική περιπέτεια Χιτσκοκικών επιρροών. Η ταινία βασίζεται στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Ντένις Λεχέιν (γνωστός παγκοσμίως στο κινηματογραφόφιλο κοινό μετά την επιτυχή κινηματογραφική μεταφορά των μυθιστορημάτων του Σκοτεινό Ποτάμι / Mystic  River και Gone Baby Gone). Ευφυής πλοκή, γοτθικό μυστήριο, θεωρίες συνομωσίας, αγωνία και ένταση. Πάνω απ’ όλα όμως είναι η εκπληκτική πρόζα του Λεχέιν, οι εύστοχοι διάλογοι, η βαθιά ματιά στην ανθρώπινη ψυχή, η εκπληκτική απόδοση μιας εφιαλτικής ατμόσφαιρας παράνοιας, βίας και εξαπάτησης, υπό την έριδα που διεξαγόταν στην ψυχιατρική αναφορικά με τις μεθόδους θεραπείας της ψυχασθένειας. Πρωταγωνιστούν: Λεονάρντο Ντι Κάπριο, Μαρκ Ράφαλο, Μπεν Κίνγκσλεϊ, Έμιλι Μόρτιμερ, Μισέλ Γουίλιαμς, Μαξ Φον Σίντοφ, Τζάκι Ερλ Χάλεϊ.

«Inception» (2010) του Κρίστοφερ Νόλαν

Ο Ντομ Κομπ (Λεονάρντο Ντι Κάπριο) είναι ένας επιδέξιος ληστής και άσσος στην επικίνδυνη τέχνη της εκμαίευσης, καθώς μπορεί να κλέψει πολύτιμα μυστικά από τα βάθη του υποσυνείδητου τη στιγμή που το θύμα του κοιμάται βαθιά και το πνεύμα του είναι πάρα πολύ ευάλωτο. Η σπάνια ικανότητα του Κομπ τον έχει καταστήσει πολύτιμο παίκτη στην επικίνδυνη σκακιέρα της εταιρικής αντικατασκοπείας, αλλά και διεθνή φυγά, αφαιρώντας του ό,τι έχει αγαπήσει στη ζωή του. Ο Κομπ όμως, δέχεται μια πρόταση που μπορεί να τον εξιλεώσει. Μια τελευταία δουλειά που μπορεί να του χαρίσει πίσω τη χαμένη του ζωή αρκεί να καταφέρει το αδύνατο – την γένεση (inception).

O Κομπ και η ομάδα του που απαρτίζεται από ειδικούς πρέπει να καταφέρουν το αντίθετο απ’ ότι έκαναν ως τώρα. Ο στόχος τους πλέον δεν είναι να κλέψουν μια ιδέα, αλλά να καλλιεργήσουν μια καινούργια. Αν τα καταφέρουν, θα σκηνοθετήσουν το τέλειο έγκλημα. Όμως, κανένας σχεδιασμός δεν είναι αρκετά προσεκτικός ούτε οι ικανότητές τους μπορούν να διασφαλίσουν ότι θα ξεφύγουν από τον πιο επικίνδυνο εχθρό τους, που δείχνει να μπορεί να προβλέψει κάθε τους κίνησή. Έναν εχθρό που μόνο ο Κομπ θα μπορούσε να προβλέψει.

O βραβευμένος δημιουργός Κρίστοφερ Νόλαν σκηνοθετεί ένα διεθνές καστ στο εξαιρετικό φιλμ «Inception». Μία πρωτότυπη ταινία επιστημονικής φαντασίας που ταξιδεύει τον θεατή σε όλο τον πλανήτη, αλλά και στον απόκρυφο και αόριστο κόσμο των ονείρων. Πρωταγωνιστούν: Λεονάρντο Ντι Κάπριο, Μάριον Κοτιγιάρ, ‘Ελεν Πέιτζ, Μάικλ Κέιν, Κεν Γουατάναμπι, Σίλιαν Μέρφι, Τομ Χάρντι. Το επιβλητικό μουσικό σκορ του Χανς Ζίμμερ, στοιχειώνει το κάθε καρέ του φιλμ το οποίο βραβεύτηκε με τέσσερα Όσκαρ. Αναμφισβήτητα, πρόκειται για μία από τις καλύτερες ταινίες επιστημονικής φαντασίας του 21ου αιώνα.

«Ο Λύκος της Wall Street» (The Wolf of Wall Street – 2013) του Μάρτιν Σκορτσέζε

Ο Λεονάρντο Ντικάπριο υποδύεται τον Τζόρνταν Μπέλφορτ. Πρόκειται για την αληθινή ιστορία ενός χρηματιστή από το Λονγκ Άιλαντ. Μέσα από την αναλυτική εξέλιξη του φιλμ, διάρκειας 180 λεπτών, παρακολουθούμε τη δραματική άνοδο, αλλά και τη μοιραία πτώση του Μπέλφορτ στη Γουόλ Στριτ. Μία ταραχώδη ζωή, με ατελείωτα πάρτυ, καταχρήσεις, διαφθορά, κάθε λογής ναρκωτικά και άφθονο τζόγο, είτε αυτό λάμβανε χώρα εντός χρηματιστηρίου, είτε εκτός. O «Λύκος της Wall Street», ακολουθεί την εντυπωσιακή άνοδο, αλλά και την απότομη πτώση, του χρηματιστή από τη Νέα Υόρκη, που έκανε μια περιουσία εξαπατώντας επενδυτές. Ουσιαστικά, αυτή είναι η ταινία που σύστησε την Μάργκοτ Ρόμπι στο ευρύ κοινό, καθώς εδώ υποδύεται την Naomi Lapaglia, σύζυγο του Μπέλφορτ.

«Στα τέλη της δεκαετίας του ’80 και στις αρχές του ’90, η Γουόλ Στριτ, ήταν τρομερά ανεξέλεγκτη, σχεδόν Άγρια Δύση», λέει ο Λεονάρντο Ντικάπριο και συνεχίζει: «Ο Τζόρνταν Μπέλφορντ, ήταν ένας μεταξύ πολλών που το εκμεταλλεύτηκε κι έκανε γιγαντιαία περιουσία. Για μένα, η ιστορία του ενσωματώνει τη συγκεκριμένη εποχή που τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα λειτουργούσαν τόσο στραβά. Ήταν τόσο συναρπαστική η αφοπλιστική ειλικρίνεια του Μπέλφορντ. Δεν έκρυψε τίποτα. Δεν ήταν απολογητικός για τη λαγνεία του για χρήμα ούτε για την απρόσκοπτη κατανάλωση του. Μου φάνηκε ότι ήταν η βάση για έναν συναρπαστικό χαρακτήρα. Συν το γεγονός, ότι εντέλει χρειάστηκε να πληρώσει το τίμημα».

«Η Επιστροφή» (The Revenant – 2015) του Αλεχάντρο Γκ. Ινιαρίτου

Σε μια αποστολή στην αχαρτογράφητη, άγρια φύση της Αμερικής, ο εξερευνητής Χιου Γκλας (Λεονάρντο ΝτιΚάπριο) δέχεται επίθεση από μια αρκούδα και εγκαταλείπεται από τα μέλη της ομάδας του. Μόνος και βαρύτατα τραυματισμένος, ο Γκλας αρνείται να υποκύψει. Με οδηγό την δύναμη της θέλησης και την αγάπη για την ιθαγενή γυναίκα του και τον γιο τους, ξεκινά μια Οδύσσεια μέσα από την τεράστια άγρια Δύση σε αναζήτηση του άνδρα που τον πρόδωσε, τον Τζον Φιτζέραλντ (Τομ Χάρντι). Αυτό που ξεκινά ως μια ανελέητη αποστολή για εκδίκηση εξελίσσεται σ’ ένα ηρωικό ταξίδι προς την προσωπική λύτρωση.

Εμπνευσμένη από αληθινή ιστορία, η «Επιστροφή» φέρει τη σκηνοθετική σφραγίδα του καταξιωμένου και βραβευμένου με Όσκαρ σκηνοθέτη, Αλεχάντρο Γκονζάλες Ινιαρίτου («Birdman», «Babel»). Μία επική περιπέτεια στην Αμερική του 19ου αιώνα που βυθίζει τους θεατές σε μια πραγματικότητα απαράμιλλης ομορφιάς, αλλά και κινδύνων, καθώς εξερευνά πρωτογενή ένστικτα, όχι μόνο για την επιβίωση, αλλά και την αξιοπρέπεια του ανεξάρτητου ατόμου. Αξίζει επίσης να σημειώσουμε ότι την φωτογραφία της ταινίας, υπογράφει ο σπουδαίος Εμανουέλ Λουμπέσκι, ίσως ο σημαντικότερος διευθυντής φωτογραφίας της γενιάς του: Children of Men – 2006, The Tree of Life – 2011, Gravity – 2013, Birdman – 2014. Μια καθηλωτική κινηματογραφική εμπειρία που αποτυπώνει την επική περιπέτεια επιβίωσης ενός άντρα και την ασυνήθιστη δύναμη του ανθρώπινου πνεύματος.

«Ποιοι είμαστε όταν δεν μας μένει τίποτα; Από τι είμαστε φτιαγμένοι και για τι είμαστε ικανοί; Για πάνω από πέντε χρόνια, αυτό το πρότζεκτ ήταν ένα όνειρο για μένα. Είναι μια έντονη, συναισθηματική ιστορία με φόντο ένα πανέμορφο, επικό φόντο, που εξερευνά τις ζωές ανθρώπων που υπέφεραν σωματικά αλλά ωριμάζουν πνευματικά. Προσπαθήσαμε να μείνουμε όσο το δυνατόν πιο κοντά σε αυτό που περνούσαν τότε οι άνδρες αυτοί. Και περάσαμε πολλές σωματικές και  τεχνικές δυσκολίες για να βγάλουμε κάθε ειλικρινές συναίσθημα από την απίστευτη αυτή περιπέτεια.» – Αλεχάντρο Γκονζάλες Ινιαρίτου

«Κάποτε στο Χόλιγουντ» (Once Upon a Time in Hollywood – 2019) του Κουέντιν Ταραντίνο

Ο Κουέντιν Ταραντίνο μας ταξιδεύει «Κάποτε στο Χόλιγουντ», παρουσιάζοντας μία σειρά γνωστών γεγονότων, όχι απαραίτητα όπως πραγματικά συνέβησαν, αλλά έτσι όπως τα οραματίστηκε ο ίδιος. Μία ταινία με γρήγορο ρυθμό, υπέροχο μουσικό σκορ και δύο αξιόλογες ερμηνείες από τους Λεονάρντο Ντικάπριο και Μπραντ Πιτ.

Στο Λος Άντζελες του 1969 τα πάντα είναι ρευστά και όλα πρόκειται να αλλάξουν. Ο τηλεοπτικός αστέρας Rick Dalton (Λεονάρντο Ντικάπριο) και ο για πολλά χρόνια κασκαντέρ του Cliff Booth (Μπραντ Πιτ) κινούνται με άνεση στη βιομηχανία του θεάματος, την οποία πλέον με δυσκολία αναγνωρίζουν.

Αυτή είναι η ένατη ταινία του ευφυούς σκηνοθέτη και σεναριογράφου, Κουέντιν Ταραντίνο, ο οποίος στην λιγότερη βίαιη δημιουργία της φιλμογραφίας του, φιλοξενεί ένα υπέρλαμπρο καστ, σ’ ένα γοητευτικό γαϊτανάκι από ιστορίες, μέσα από τις οποίες καταθέτει έναν προσωπικό φόρο τιμής στις τελευταίες μεγάλες στιγμές της χρυσής εποχής του Χόλιγουντ.

Το «Κάποτε στο Χόλιγουντ» είναι μία καλή ταινία η οποία παρά τα 161 λεπτά που διαρκεί, παρακολουθείται ευχάριστα και κερδίζει τον θεατή εξαιτίας του γρήγορου ρυθμού της – στον οποίο συμβάλει ιδανικά και το εξαιρετικό μουσικό σκορ με κλασικά τραγούδια της εποχής – ενώ τις εντυπώσεις κερδίζουν δικαίως ο Λεονάρντο Ντικάπριο και ο Μπραντ Πιτ, οι οποίοι δεν αποκλείεται να βρεθούν αντιμέτωποι με τις ερμηνείες τους, στα επερχόμενα Όσκαρ.

«Ο Rick Dalton είναι ένα υποπροϊόν της δεκαετίας του ’50, αλλά τώρα πια έχει έρθει καινούρια εποχή και η ευκαιρία του έχει χαθεί. Σε συνεργασία με τον Κουέντιν, είδαμε την ιστορία του Rick Dalton σαν ένα ταξίδι ενός ανθρώπου με έλλειψη αυτοπεποίθησης, που είναι ανίκανος να νιώσει ευγνωμοσύνη για τη θέση στην οποία βρίσκεται και για ό,τι έχει κατακτήσει. Ψάχνει συνεχώς για κάτι παραπάνω.» – Λεονάρντο Ντικάπριο