Ο Γιάννης Αναστασάκης σκηνοθετεί τη μεγάλη τραγωδία του Ευριπίδη «Ορέστης» στην Επίδαυρό στις 3 και 4 Αυγούστου.

Στον Ορέστη του Ευριπίδη που διδάχτηκε το 408 π.Χ., συναντάμε τον ήρωα λίγες μέρες μετά τον φόνο της μητέρας του να υποφέρει από τις Ερινύες που τον καταδιώκουν. Ο άρρωστος Ορέστης και η αδερφή του Ηλέκτρα, έχουν ξεσηκώσει τη μήνι των Αργείων που ετοιμάζονται να τους καταδικάσουν σε θάνατο. Μόνη τους ελπίδα είναι ο Μενέλαος που έρχεται στο Άργος μαζί με την Ελένη και από τον οποίο ζητούν να μεσολαβήσει για τη σωτηρία τους.

Κι ενώ ο Μενέλαος υπόσχεται να βοηθήσει τον Ορέστη, μεταπείθεται από τον παππού τους, Τυνδάρεω, και δεν παίρνει θέση. Ο Ορέστης παρίσταται με τον πιστό σύντροφό του Πυλάδη στην εκκλησία του Δήμου προκειμένου να υπερασπιστεί τον εαυτό του αλλά δεν καταφέρνει να αλλάξει το αποτέλεσμα της ετυμηγορίας. Για να εκδικηθούν τον Μενέλαο, ο Ορέστης, η Ηλέκτρα και ο Πυλάδης, σχεδιάζουν τον φόνο της Ελένης και την αρπαγή της κόρης τους, Ερμιόνης.

Όμως λίγο πριν το νέο φόνο και την πυρπόληση του παλατιού από τον Ορέστη, εμφανίζεται ως «από μηχανής θεός» ο Απόλλων, ο οποίος σώζει την Ελένη και συμφιλιώνει τους ήρωες ορίζοντας ως μόνο αρμόδιο να αποφασίσει για τη μοίρα τη Ορέστη, για την αθώωση ή την καταδίκη του, το δικαστήριο των θεών στην Αθήνα, τον Άρειο Πάγο.

Σημείωμα σκηνοθέτη

Ο Ευριπίδης γράφει τον «Ορέστη» σε μια αντιηρωική εποχή και το μυθικό περιβάλλον του έργου αντανακλά αυτή τη συνθήκη. Σήμερα ζούμε μια αντίστοιχη περίοδο – και δεν εννοώ μονάχα στην Ευρώπη και δεν εννοώ μονάχα στα τελευταία χρόνια της κρίσης.

Σ’ αυτόν τον κόσμο, όπου οι αξίες κλονίζονται και η ανάγκη για επιβίωση βγάζει στο φως τη θνητή μας φύση, ανεβαίνει σήμερα ο «Ορέστης». Τα πρόσωπα αγριεύουν, οι ψυχές ταράζονται, οι σκέψεις μας θολώνουν. Πώς να είσαι ψύχραιμος και από πού να κρατηθείς όταν το αίμα βράζει μέσα μας και γύρω μας, όταν το Τέλος πλησιάζει καλπάζοντας;

Τη θέση του πολίτη σε μια πολιτεία που κλυδωνίζεται, θα προσπαθήσουμε να ανιχνεύσουμε με την παράστασή μας. Αλλά και τη θέση μιας πολιτείας που αυτοτιμωρείται τιμωρώντας. Κι αν κάτι μας διαφοροποιεί από το Μύθο του Ορέστη είναι πως όλοι μας ξέρουμε ότι «από μηχανής θεοί» δεν υπάρχουν πια.

Συντελεστές

Μετάφραση: Γιώργος Μπλάνας
Σκηνοθεσία: Γιάννης Αναστασάκης
Σκηνικά-Κοστούμια: Γιάννης Θαβώρης
Μουσική: Μπάμπης Παπαδόπουλος
Κίνηση: Αλέξης Τσιάμογλου
Φωτισμοί: Λευτέρης Παυλόπουλος
Boηθός σκηνοθέτη: Σαμψών Φύτρος
Βοηθός Σκηνογράφου: Ελίνα Ευταξία
Φωτογραφίες «Ορέστη»: Τάσος Θώμογλου
Οργάνωση Παραγωγής: Marleen Verschuuren

ΔΙΑΝΟΜΗ (με αλφαβητική σειρά):

Ιωάννα Κολλιοπούλου: Ηλέκτρα
Δάφνη Λαμπρόγιαννη: Ελένη
Νικόλας Μαραγκόπουλος: Αγγελιοφόρος
Δημήτρης Μορφακίδης:  Πυλάδης
Δημοσθένης Παπαδόπουλος:  Απόλλωνας
Μαριάννα Πουρέγκα: Ερμιόνη
Κώστας Σαντάς: Τυνδάρεως
Χρήστος Στέργιογλου: Φρύγας
Χριστόδουλος Στυλιανού: Μενέλαος
Χρίστος Στυλιανού: Ορέστης

Χορός: Ελευθερία Αγγελίτσα, Μομώ Βλάχου, Στελλίνα Βογιατζή, Αναστασία Εξινταβελόνη, Παυλίνα Ζάχρα, Μαρία Κωνσταντά, Χριστίνα Παπατριανταφύλλου, Μαρία Πετεβή, Ελίνα Ρίζου, Εύη Σαρμή, Χριστίνα Χριστοδούλου, Στυλιανή Ψαρουδάκη.