Στα σχολεία της επαρχίας Τσουμπούτ στην Αργεντινή, η ημερομηνία στους πίνακες γράφει «1η Αυγούστου». Δείχνει την τελευταία μέρα που λειτούργησαν τα σχολεία  (στην Αργεντινή η σχολική χρονιά ξεκινά τον Μάρτιο και τελειώνει τον Δεκέμβριο), γιατί οι εκπαιδευτικοί εδώ και δέκα βδομάδες βρίσκονται σε απεργιακή κινητοποίηση. Όχι, δεν διεκδικούν αυξήσεις στους μισθούς τους. Ζητούν να πληρώνονται, αφού εδώ και μήνες παίρνουν μόνο ένα μέρος του μισθού τους. Είναι μία από αυτές τις ειδήσεις που περνούν στα «ψιλά», ή που δεν τις μαθαίνουμε καθόλου. Εξάλλου πώς να χωρέσουν στα ΜΜΕ ειδήσεις που αφορούν μια χώρα που αποτελεί τρανό παράδειγμα της μεγαλύτερης αποτυχίας του νεοσυντηρητικού αφηγήματος και που η μία κρίση διαδέχεται την άλλη… Το γεγονός ότι στην Αργεντινή οι εκπαιδευτικοί της επαρχίας Τσουμπούτ βρίσκονται σε απεργιακές κινητοποιήσεις εδώ και δέκα βδομάδες δεν είναι και παράδειγμα προς μίμηση.

Στις 19 Σεπτέμβρη οι εκπαιδευτικοί στην Αργεντινή προχώρησαν σε 24ωρη πανεθνική απεργία. Αφορμή αποτέλεσε ο θάνατος δύο εκπαιδευτικών, των  Jorgelina Ruiz Díaz  και Cristina Aguilar σε αυτοκινητιστικό ατύχημα την Τρίτη 17 Σεπτέμβρη, όταν επέστρεφαν από διαδήλωση στα πλαίσια των κινητοποιήσεων στο Τσουμπούτ. Ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι της οργής των εκπαιδευτικών, που θεωρούν την κυβέρνηση υπεύθυνη για τους θανάτους αυτούς. Στο πλευρό τους βρίσκονται οι μαθητές και οι εργαζόμενοι, που συμμετέχουν στις διαδηλώσεις και στις καταλήψεις των σχολείων.

Αμέσως μετά την ανακοίνωση του θανάτου των δύο εκπαιδευτικών, κύμα οργής ξέσπασε σε ολόκληρη τη χώρα. Οι διαδηλωτές άναψαν φωτιές μπροστά από το κτίριο του τοπικού νομοθετικού σώματος και χτυπήθηκαν από τις έφιππες δυνάμεις της αστυνομίας. Τραγική ειρωνεία: την ίδια μέρα είχε ανακοινωθεί  η απόφαση να αυξηθεί κατά 100% ο μισθός του κυβερνήτη του Τσουμπούτ και άλλων υψηλόβαθμων κυβερνητικών στελεχών. Εδώ αξίζει να σημειώσουμε ότι ο κυβερνήτης της συγκεκριμένης επαρχίας δεν ανήκει στο κυβερνητικό κόμμα του Μάκρι, αλλά στον συνασπισμό του Αλμπέρτο Φερνάντεζ, ο οποίος διεκδικεί την προεδρία στις επερχόμενες εκλογές στην Αργεντινή. Πρόεδρος και κυβερνήτης δηλώνουν ότι δεν πρόκειται να ικανοποιήσουν τα αιτήματα των εκπαιδευτικών. Προηγείται η αποπληρωμή του χρέους προς το ΔΝΤ, στο οποίο πηγαίνει το 70% του εισοδήματος της περιοχής, που παράγει το 30% του πετρελαίου και το 50% του φυσικού αερίου της χώρας. Επίσης το επίσημο συνδικάτο, που η ηγεσία του πρόσκειται πολιτικά στον συνασπισμό του Φερνάντεζ, κάλεσε τους εκπαιδευτικούς ναι μεν να απεργήσουν την Πέμπτη «αλλά να μείνουν στα σπίτια τους». Τα μέλη του φυσικά δεν υπάκουσαν και βγήκαν στους δρόμους.

Το μήνυμα είναι σαφές: οι εργαζόμενοι στην Αργεντινή αρνούνται να πληρώσουν οι ίδιοι την κρίση και το χρέος προς το ΔΝΤ. Διεκδικούν τον πλούτο που οι ίδιοι παράγουν και αγωνίζονται για αυτό.

Σε αυτό το πνεύμα και το μήνυμα της κόρης της Jorgelina στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης:

«Η μητέρα μου έφυγε. Δεν πρόκειται να τη δω ξανά. Το λέω ξανά και ξανά στον εαυτό μου μήπως και το αποδεχτώ. Έφυγε για πάντα. Έπεσε παλεύοντας, με την ενέργεια που την χαρακτήριζε πάντα. Πού την έβρισκες, Μαμά;

Από το 2005 ήταν στον αγώνα, απαιτώντας αυτό που της άξιζε. Ήθελε να είναι δασκάλα, όμως η δουλειά της δεν πλήρωνε τους λογαριασμούς. Ήθελε να είναι στην τάξη και να ζει με αξιοπρέπεια, κάτι τόσο βασικό! Σε τι καιρούς ζούμε, όταν πρέπει να υπερασπιστείς το αυτονόητο;

Η μητέρα μου δεν θα επιστρέψει στην τάξη ξανά. Ακόμα και αυτό της το πήραν. Και πήραν τη μητέρα μας μακριά από μας.

Ο αγώνας σου θα συνεχίζεται για πάντα. Σε αγαπώ με όλο μου το είναι»…

Πηγή: Σελιδοδείκτης