Και τι δεν ακούσαμε από τον Κυριάκο Μητσοτάκη, την περασμένη Πέμπτη, 27 Μαΐου , στο πλαίσιο του εορτασμού των 40 ετών από την είσοδο της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα.

Εκείνο που μας έκανε, όμως, ιδιαίτερη εντύπωση είναι ο τρόπος που- γι’ άλλη μια φορά- ο Έλληνας πρωθυπουργός προσέγγισε το «λαϊκισμό».

Θα πρέπει να πούμε πως η έννοια δεν έχει, απαραίτητα, αρνητικό χαρακτήρα. Ο τελευταίος επικράτησε στη Δύση  κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, κατά κύριο λόγο για να περιγράψει τις πολιτικές ζυμώσεις στη Λατινική Αμερική και την, βραχύβια ή μακρόβια, άνοδο λαϊκών κινημάτων ή κομμάτων.

Από εκεί και πέρα, η επιστημολογική έννοια του λαϊκισμού δεν έχει πρόσημο, είναι ουδέτερη. Υπάρχουν διανοητές, όπως ο Κωνσταντίνος Τσουκαλάς ή ο Γιάννης Σταυρακάκης που αντιμετωπίζουν θετικά τον λαϊκισμ” και άλλοι, όπως ο Νίκος Μουζέλης, που του αποδίδουν κυρίως αρνητική χροιά.

Αλλά, ας πάμε, στην εκλαϊκευμένη, γενικόλογη, ανιστόρητη και, βεβαίως, προκατειλημμένη αντίληψη περί λαϊκισμού που χρησιμοποιεί ο Κυριάκος Μητσοτάκης και η οποία συνίσταται στην εξαπάτηση του λαού, μέσω της προπαγάνδας, των ανακριβειών και της συχνής πολιτικο-ιδεολογικής μετατόπισης, ήτοι «κωλοτούμπας»..

Αλήθεια, πως νομιμοποιείται ο σημερινός πρωθυπουργός να υποστηρίζει- ως αυτονόητο- πως ο ίδιος δεν έχει μετέλθει λαϊκιστικές μεθόδους κατά την πολιτική του διαδρομή…;

Όταν καταψήφιζε, ας πούμε, το πρώτο Μνημόνιο- ως βουλευτής, επί αρχηγίας Σαμαρά στη Ν.Δ.-, τι ακριβώς έκανε..; Πίστευε πως θα μπορούσε να είναι.. καλύτερο…; Ή λαϊκιζε..; Όταν έλεγε πως δεν θα δεχτεί ποτέ τη Συμφωνία των Πρεσπών, τι έκανε..; Πίστευε ότι θα κατάφερνε μια πολύ καλύτερη συμφωνία, ίσως με.. πόλεμο..;

Πραγματικά, αντιλαμβανόμαστε πως ο Έλληνας πρωθυπουργός- όπως οι περισσότεροι πολιτικοί- λατρεύει τα κλισέ…Είναι εύπεπτα, παίζουν ωραία στα ΜΜΕ και δεν προϋποθέτουν καμία απολύτως αντιληπτική ικανότητα εκ μέρους των όποιων ακραιφνών οπαδών του..

Αλλά, ίσως, κάποια στιγμή, θα έπρεπε να σκεφτεί πως, όντως, υπάρχουν στην Ελλάδα άνθρωποι που ασχολούνται και με την πολιτική επιστήμη και με την ιστορία και με την επικοινωνία, είτε επαγγελματικά, είτε ερευνητικά, είτε και ως.. χόμπι…

Έχει αναρωτηθεί ο ίδιος ποτέ σε ποια από τις παραπάνω κατηγορίες ανήκει..;

Στη φωτογραφία, ένα κινηματογραφικό icon του λαϊκισμού, ο Κοσμάς Σκούταρης, κατά κόσμον Διονύσης Παπαγιαννόπουλος στην ταινία Τζένη τζένη” μαζί με τον νέο πολιτικό άνδρα Νικόλαο Μαντά- Ανδρέα Μπάρκουλη.