Σταδιακή υποχώρηση
τρίζουν οι πόρτες και το πάτωμα.
Σκασίματα,
σοβάδες που ξεφτίζουν
…..
Μέρα τη μέρα
σαρώνουν οι απώλειες
Καινούργιες θέσεις,καινούργια αναχώματα
Ούτε λόγος για τη μεγάλη μάχη

– Βασίλης Ιωαννίδης, Σταδιακή υποχώρηση

Είχαμε δεν είχαμε αποκτήσαμε και τη Χριστιανική Αριστερά.Εκτός δηλαδή από την  Αμερικανική [Ομπάμα-Τραμπ στη συσκευασία του ενός ‘φίλου της Ελλάδας(;)],τη Νατο’ι’κή[Πρέσπες] και την Ευρωπα’ι’κή Αριστερά [Μέρκελ] ο ΣΥΡΙΖΑ,σαν ένα σπάνιο είδος passe partout,απέκτησε και νέα συνιστώσα:τη χριστιανική εκδοχή της Ριζοσπαστικής [ή μήπως και της κομμουνιστικής;] Αριστεράς.

Από το ένα άκρο στο άλλο[‘μουσουλμάνοι αδελφοί’-παπάδες φασίστες] κι από τη μία πόλωση στην άλλη[διεφθαρμένη αλλά χρήσιμη εκλογικά ελίτ-ευάλωτος λαός ως χρήσιμος ηλίθιος],από τη σύγκρουση με την Εκκλησία[για ποιό ακριβώς θέμα;] ως τα παζάρια με τους ‘εκκλησιαζόμενους[Καμμένος και άλλοι],ο ΣΥΡΙΖΑ μοιάζει να πάσχει από κάποιας μορφής πολιτική σχιζο-φρένεια.

Αυτή η Αριστερά, άλλοτε Εσωτερικού κι  άλλοτε Εξωτερικού,δίχως τα ιδεολογικά χαρακτηριστικά της εποχής ΚΚΕ Εσωτερικού/Εξωτερικού,αν δεν κινείται από υπέρτατη διπολική σύγχυση ή πολιτική δια-στροφή,σίγουρα διέπεται από μία επικίνδυνη αφέλεια.

«Θα κοροϊδέψουμε το Ρότσιλντ,θα τη ‘φέρουμε’ στο δίδυμο Μέρκελ-Μακρόν,θα μπερδέψουμε το ΝΑΤΟ και τον Πούτιν ταυτόγχρονα,θα μας δοξάσει ο Πάπας,θα μας φιλέψει αντίδωρο ο Πατριάρχης,κι όλα αυτά χωρίς να βραχούν τα ιδεολογικά μας εργαλεία και δίχως να παραβιάσουμε τις κόκκινες[;] γραμμές της αριστερής ηθικής και κουλτούρας.»

Ελπίζω ετούτη τη φορά η αυταπάτη της υπερεκτίμησης να μην είναι καταστροφική ως αυτοκτονική για τοn ΣΥΡΙΖΑ και τον Πρόεδρό του. Ελπίζω και εύχομαι. Ως έλληνας και ως αριστερός.