Tα βιβλία είναι αδιαμφισβήτητα από τους καλύτερους φίλους του ανθρώπου. Έχουν την δύναμη να σε ταξιδέψουν νοερά και να σε κάνουν να «χαθείς» μέσα στις σελίδες τους. Για να ξεκινήσει ευχάριστα η εβδομάδα, σας παρουσιάζουμε τα ευπώλητα λογοτεχνικά βιβλία του ΙΑΝΟΥ.
 
ΔΙΓΕΝΗ ΣΕΜΙΝΑ
ΚΙΤΡΙΝΟ ΥΠΟΒΡΥΧΙΟ, Εκδόσεις ΠΑΤΑΚΗ

Αγαπηµένη Σεµίνα… Σ’ αυτό το τόσο πλούσιο «soundtrack» της ζωής σου, θυµόµαστε και εµείς «την εποχή της όρεξης», που όλα ήταν (ή µήπως φάνταζαν;) διαφορετικά. Έτσι απλά, για να µην ξεχνάµε πώς ήταν η ζωή χωρίς το δηλητήριο του φόβου… Δήμητρα Γαλάνη Το βιβλίο της Σεµίνας είναι σαν χολλυγουντιανό τρέιλερ µιας ολόκληρης καριέρας και µιας πολύµορφης ζωής. Κατάφερε να τουιτάρει έναν ορυµαγδό αναµνήσεων, εµπειριών, κολασµένων και ακόλαστων στιγµών. Λιάνα Κανέλλη Πολλά από τα µυστικά της, που δεν ξέρει κανείς, είναι στις σελίδες αυτού του βιβλίου, όπου «δίνει µια δυνατή κλοτσιά σ’ όλες τις τρυφερές, ηδονοπαθείς σαχλαµάρες και στους νυσταλέους βηµατισµούς». Χρήστος Κεχαγιάς Η Σεµίνα εισάγει ένα νέο είδος γραφής. Πυξίδες της στο απίθανο αυτό ταξίδι τραγούδια, ταινίες, παραστάσεις… µέσα στις σελίδες του συναντώνται όλες οι τέχνες. Έχω ερωτευτεί αυτό το βιβλίο. Κώστας Λειβαδάς Μια θαυµάσια παράξενη τοιχογραφία του δεύτερου µισού του 20ού αιώνα, αλλά και των ηµερών που διανύουµε, όµορφα ντεγκρανταρισµένη «µε αγάπη και χωρίς κακία». Το διάβασα µε ταχύτητες σέβεντις, τότε που διαβάζαµε σχεδόν ένα βιβλίο την ηµέρα. Αφροδίτη Μάνου Το βιβλίο αυτό αποτελεί και ένα πολύτιµο ηµερολογιακό υλικό για σκηνοθέτες που θέλουν να συνοµιλούν µε την Ιστορία του πρόσφατου παρελθόντος µας. Ως θέατρο ντοκουµέντο, θα µπορούσε να αναδείξει τις αναζητήσεις και τα κεκτηµένα µιας γενιάς. Τάκης Τζαμαργιάς

Δείτε το εδώ

ΑΡΑΜΠΟΥΡΟΥ ΦΕΡΝΑΝΤΟ
ΠΑΤΡΙΔΑ,  Εκδόσεις ΠΑΤΑΚΗ

 
Η Πατρίδα, το µεγάλο µυθιστόρηµα της Χώρας των Βάσκων, είναι το µεγάλο µυθιστόρηµα της εποχής µας. Η ιστορία δύο πάλαι ποτέ στενά συνδεδεµένων οικογενειών, που κατασπαράχθηκαν µέχρι θανάτου, είναι η καρδιά της Πατρίδας του Αραµπούρου, που ανατέµνει τα γεγονότα τριάντα χρόνων στη Χώρα των Βάσκων, από τις αρχές της δεκαετίας του ’80 έως το 2011, όταν η εθνικιστική και αυτονοµιστική οργάνωση ΕΤΑ (Euskadi Ta Askatasuna) ανακοίνωσε την οριστική παύση της ένοπλης δράσης. Την ηµέρα που η ΕΤΑ καταθέτει τα όπλα, η Μπιττόρι πηγαίνει στο νεκροταφείο για να ανακοινώσει στον άντρα της πως αποφάσισε να γυρίσει στο χωριό και στο σπίτι τους, που εκείνη εγκατέλειψε µετά τον θάνατό του. Θα καταφέρει να συµβιώσει µε όσους την παρενοχλούσαν πριν και µετά τη δολοφονική επίθεση που έφερε τα πάνω κάτω στη ζωή τη δική της και της οικογένειάς της; Θα καταφέρει να µάθει ποιος ήταν ο κουκουλοφόρος που µια βροχερή µέρα σκότωσε τον άντρα της, στον δρόµο για τη δουλειά του; Η παρουσία της Μπιττόρι θα διαταράξει την επιφανειακή ηρεµία του χωριού, κυρίως της γειτόνισσάς της, της Μίρεν, άλλοτε στενής φίλης της και µητέρας του Χόσε Μάρι, ενός φυλακισµένου τροµοκράτη και ύποπτου για τους χειρότερους φόβους της Μπιττόρι. Τι συνέβη ανάµεσα σ’ εκείνες τις δύο γυναίκες; Τι δηλητηρίασε τη ζωή των παιδιών και των συζύγων τους, τόσο δεµένων στο παρελθόν; Με τις συγκαλυµµένες ρήξεις και τις ακλόνητες πεποιθήσεις της, µε τις πληγές και τις παλικαριές της, η παράφορη ιστορία της ζωής τους πριν και µετά το χάσµα που άνοιξε ο θάνατος του Τσάτο µάς µιλάει για το ανέφικτο της λήθης και για την ανάγκη της συγχώρεσης σε µια κοινωνία διαιρεµένη από τον πολιτικό φανατισµό.

Δείτε το εδώ

 
ΜΕΓΑΡΙΤΗ ΕΛΕΝΑ
ΠΕΝΤΕ ΣΤΡΩΜΑΤΑ ΠΑΓΟΥ, Εκδόσεις MOMENTUM

Φοβάσαι να μάθεις την αλήθεια; “Προσκυνώ τη Θεία Δύναμη που με κατέστησε ικανό να μιλώ εξ ονόματός της. Προσκυνώ τον Μέγα Αρχιτέκτονα του κόσμου και τον Υιό Του. Υποκλίνομαι στη Βασίλισσα του κόσμου Μαρία, Μητέρα του Θεανθρώπου. Τιμώ με δόξα και συντάσσομαι στις πεποιθήσεις της νόμιμης βασιλίσσης του Αγγλικού Θρόνου, Μαρίας Τυδώρ. Είμαι εδώ εκούσια και θα πολεμήσω για τα ιδανικά που πρεσβεύω. Ορκίζομαι”. Οι φωνές που βγαίνουν από το στήθος τους είναι ψυχρές, σχεδόν παγωμένες. Προσκυνούν τον εσταυρωμένο με λαχτάρα, με μια ακατανίκητη φιλοδοξία μάχης, που είναι φωλιασμένη σαν κουλουριασμένο φίδι κάτω από τα αγαλμάτινα προσωπεία τους. Δεν υπάρχει επιλογή, μόνο μια στυφή προδιάθεση του κακού, της αδιάλλακτης πυράς που θα γιγαντώσει το άλλοθι των πράξεών τους. Η φωτιά θα θεριέψει. Ο Κύριος θα βασιλέψει. Στους αιώνες των αιώνων. Η ζωή της Νόλας Δομίνικου ανοίγεται μπροστά της σαν ένα ξέφωτο. Είναι τελειόφοιτη φοιτήτρια αρχιτεκτονικής στο Παρίσι, έχει αγαπημένους φίλους και έναν σύντροφο που τη λατρεύει. Και το τελευταίο που φαντάζεται, είναι ότι θα ερωτευτεί, πέρα από κάθε λογική και ένστικτο αυτοσυντήρησης, έναν άντρα που θα παγιδεύσει την ίδια και τη ζωή της κάτω από “πέντε στρώματα πάγου”: σε σχέδια κυριαρχίας και εκδίκησης, που πηγαίνουν αιώνες πίσω και αποβλέπουν αιώνες μπροστά, στη συνωμοσία που εξυφαίνει στις σκιές το Τάγμα της Φωτιάς… Φωτιά και Πάγος, Έρωτας και Κυριαρχία, Πίστη και Προδοσία σε ένα μυθιστόρημα φαντασίας που θα μπορούσε να είναι πραγματικότητα…

Δείτε το εδώ

ΠΑΠΑΔΑΚΗ ΑΛΚΥΟΝΗ
ΤΟ ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΤΟΥ ΔΡΑΚΟΥ, Εκδόσεις ΔΙΟΠΤΡΑ
 

 
Οι ήρωες της Αλκυόνης Παπαδάκη, σαν μοναχικοί γλάροι, περπατούν μέσα στη βροχή και ζωγραφίζουν εικόνες στην ψυχή μας.
Ένα λυρικό μυθιστόρημα για την αέναη αναμέτρηση μάνας κόρης και τον προδότη έρωτα, αυτόν που διαλέγουμε εμείς…
Εμείς… που κάναμε ψίχουλα την ψυχή μας για να ταΐσουμε τα όρνια.
Εμείς… που περπατήσαμε μέσα στη βροχή γιατί δεν καταδεχτήκαμε να πάρουμε την ομπρέλα που μας πρόσφεραν οι άλλοι επ’ αμοιβή…
Εμείς… που περπατήσαμε στον υπόνομο μ’ ένα τριαντάφυλλο στο χέρι.
Εμείς… που κάναμε τον δράκο που φώλιαζε μέσα μας να χαμογελάσει.
Εμείς… που φτάσαμε στην άκρη του γκρεμού, μόνο και μόνο για ν’ απολαύσουμε τη θέα…
Εμείς… που δεν ζητήσαμε ποτέ τα ρέστα της ζωής μας από τον ταμία.
Να ’μαστε, λέει, στη βαρκούλα… και να ’χε φεγγαράδα… και ν’ αρμενίζαμε…
 
Δείτε το εδώ

ΔΙΑΒΑΤΗ ΑΡΧΟΝΤΟΥΛΑ
ΚΙΝΗΤΗ ΓΙΟΡΤΗ, Εκδόσεις ΝΗΣΙΔΕΣ

Απόγευμα Παρασκευής στο 58, μια σύγχρονη κιβωτό, κι όλα τα πλάσματα του Θεού δειγματισμένα. Φιλιππινέζες με τα μαύρα στιλπνά τους μαλλιά, τα άσπρα δόντια, μικροκαμωμένες και φίνες, αλλά κουρασμένες, πολύ κουρασμένες, που επιστρέφουν από τη δουλειά, και νεαροί γεμάτοι αδρεναλίνη που κατεβαίνουν για το φροντιστήριο και γελάνε δυνατά και διηγούνται ασταμάτητα ……

ΠΑΠΑΘΕΟΔΩΡΟΥ ΘΟΔΩΡΗΣ
ΛΙΑΝΟΚΕΡΙΑ ΤΗΣ ΜΙΚΡΗΣ ΠΑΤΡΙΔΑΣ,  Εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ
 

 
Μόι μάικα… Μάνα μου…» Της σκούπισε το ιδρωμένο μέτωπο η Αρετή, άνοιξε η μικρή τα βλέφαρά της και την κοίταξε με μάτια μουσκεμένα. «Τη μάνα σου έβλεπες, Βάσιλκα; Τη φώναζες στον ύπνο σου…» «Τη μάνα μου δεν τη θυμάμαι, δεν τη γνώρισα ποτέ, πώς να τη δω;» της αποκρίθηκε σιγαλόφωνα, ανάκατα, μισά ελληνικά, μισά βουλγάρικα. «Εσένα έβλεπα…» συνέχισε με χειλάκια τρεμάμενα. «Εσένα έβλεπα, κυρά δασκάλα…» Στη χαραυγή του εικοστού αιώνα, αδυσώπητος μαίνεται ο αγώνας στη σκλάβα Μακεδονία. Η γη ματώνει, ο ελληνισμός ψυχορραγεί. Τούρκοι, Βούλγαροι, κομιτάτα, πυρπολήσεις, εκτελέσεις, αμέτρητες θυσίες. Γυναίκες της μικρής πατρίδας. Δασκάλες, νοσοκόμες. Σαν την Αρετή, σαν τη Φωτεινή. Κι άγουρα βλαστάρια, με βάσανο μεγαλωμένα, με κίνδυνο αναστημένα. Σαν τη μικρούλα Βάσιλκα, που μάνα δε γνώρισε ποτέ, μια χούφτα μόνο τα χρόνια της, γιομάτα πείνα και κατατρεγμό, οχτώ χρονών παιδί και την έχουν σαρώσει τα δεινοπαθήματα όλου του κόσμου. Σαν τον Μήλιο και την Ανθή, κλωνιά απογυμνωμένα καταμεσής σε άγριο πόλεμο, με σπίτι πυρπολημένο και γονιούς χαμένους στις επιθέσεις των κομιτατζήδων. Λιανοκέρια της μικρής πατρίδας. Φλόγες που τρεμοσβήνουν στο ξεροβόρι. Φύλλα σκόρπια στο άγιο χώμα της.
 
Δείτε το εδώ
ΜΠΙΟΡΚ ΣΑΜΙΟΥΕΛ
ΤΟ ΑΓΟΡΙ ΣΤΟ ΧΙΟΝΙ, Εκδόσεις ΔΙΟΠΤΡΑ

Χειμώνας 1999. Ένας ηλικιωμένος άντρας επιστρέφει οδηγώντας στο σπίτι του. Ο δρόμος είναι σκοτεινός και παγωμένος και φαίνεται να είναι ο μόνος που κυκλοφορεί αυτή την ώρα. Ξαφνικά οι προβολείς του αυτοκινήτου θα φωτίσουν κάτι σε μικρή απόσταση μπροστά και θα φρενάρει μανιασμένα. Μερικά εκατοστά από το καπό, βρίσκεται ένα νεαρό αγόρι παγωμένο και σε κατάσταση σοκ. Φοράει κέρατα ελαφιού στο κεφάλι του. Απρίλιος 2013. Μια μπαλαρίνα είκοσι ενός χρόνων βρίσκεται άγρια δολοφονημένη, να επιπλέει σε μια ορεινή λίμνη. Στο κοντινό δάσος, οι αστυνομικοί ανακαλύπτουν μια κάμερα σε τρίποδο, στραμμένη προς το σκηνικό του εγκλήματος. Ο φακός της κάμερας έχει χαραγμένο τον αριθμό 4. Ο ντετέκτιβ Μουνκ θα προσφερθεί να αναλάβει την υπόθεση. Αντίθετα η Μία, κορυφαία ερευνήτρια και συνεργάτιδά του, έχοντας μόλις τελειώσει με την απεξάρτηση έχει έναν και μοναδικό σκοπό: να φροντίσει τον εαυτό της. Ο δολοφόνος όμως φαίνεται να έχει άλλα σχέδια για εκείνη… Καθώς τα θύματα αυξάνονται, το σκηνικό κάθε εγκλήματος είναι λίγο διαφορετικό από το προηγούμενο. Παρουσιάζουν όμως απίστευτες ομοιότητες με παλιές υποθέσεις της Μία. Τα όρια της λογικής της θα δοκιμαστούν, όταν θα δει ένα γνώριμο πρόσωπο στο λεωφορείο. Είναι η αδελφή της η Σίγκρι. Μόνο που αυτό είναι αδύνατον. Έχει το πιστοποιητικό θανάτου που το αποδεικνύει…

Δείτε το εδώ

ΧΩΜΕΝΙΔΗΣ Χ. Α.
Ο ΦΟΙΝΙΚΑΣ, Εκδόσεις ΠΑΤΑΚΗ

Εµπνευσµένος από τον έρωτα της Εύας Πάλµερ και του Άγγελου Σικελιανού —µα όχι προσηλωµένος στα αληθινά γεγονότα— ο Φοίνικας είναι το πιο φιλόδοξο έργο του Χωµενίδη. Καλύπτει εβδοµήντα σχεδόν χρόνια, από το 1860 έως το 1927. Κινείται από τα βοσκοτόπια της Πάρνηθας µέχρι τη Νέα Υόρκη των αρχών του 20ού αιώνα κι από το «µαύρο 1897» ίσαµε τους Βαλκανικούς Πολέµους, τη Μικρασιατική Καταστροφή, τη µεσοπολεµική Αθήνα, το Πήλιο, τους Δελφούς…
Κυρίως όµως ο Φοίνικας δεν αφήνει ανέγγιχτο κανένα από τα µεγάλα, τα διαχρονικά ζητήµατα. Την καταγωγή και την ταυτότητα του καθενός, τον έρωτα, τη γονεϊκότητα, τις ολισθηρές στροφές του βίου, την πίστη και την προδοσία, την αγωνία για ένα νόηµα που θα υπερβαίνει τον θάνατο. Ο φοίνικας, το εµβληµατικό πουλί που αιώνια καίγεται από την ίδια τη φωτιά του και αιώνια ξαναγεννιέται από τις στάχτες του, κυριαρχεί —έστω και αθέατος— από την αρχή του µυθιστορήµατος. Και αποθεώνεται στο τέλος του.
Δείτε το εδώ
 

ΚΕΡ ΦΙΛΙΠ
ΦΟΒΟΥ ΤΟΥΣ ΔΑΝΑΟΥΣ, Εκδόσεις ΚΕΔΡΟΣ

 
Μόναχο, 1957 O Μπέρνι Γκούντερ εργάζεται με ψευδώνυμο ως πραγματογνώμονας σε μεγάλη ασφαλιστική εταιρία. Οι εργοδότες του του αναθέτουν μια αποστολή, που δεν είναι τόσο απλή όσο φαίνεται: να ταξιδέψει στην Αθήνα και να διερευνήσει την υπόθεση ενός ναυαγίου που συνέβη στα ελληνικά ύδατα. Στην Αθήνα ο Γκούντερ συναντά τον ιδιοκτήτη του πλοίου και πρώην στρατιώτη της Βέρμαχτ, Ζίγκφριντ Βίτσελ. Όταν ο Βίτσελ δολοφονείται, ο Γκούντερ ερευνά τα αίτια του θανάτου του και οδηγείται σε μια υπόθεση που εκκρεμεί από τα χρόνια της Κατοχής. Για μία ακόμη φορά, ο φημισμένος ήρωας του Φίλιπ Κερ βυθίζεται στη σκοτεινή ιστορία του Β’ Παγκόσμιου πολέμου και ειδικότερα στο έγκλημα της εξόντωσης των Εβραίων της Θεσσαλονίκης και της υφαρπαγής της περιουσίας τους. Καθώς η Ευρώπη μοιάζει έτοιμη να ακολουθήσει ένα κοινό μέλλον με τη Γερμανία σύμμαχο και όχι εχθρό της, τουλάχιστον ένα άτομο στην Ελλάδα δεν δείχνει διατεθειμένο ούτε να ξεχάσει ούτε να συγχωρέσει. Ακόμη και ο ίδιος ο Μπέρνι πιστεύει ότι ο άνθρωπος αυτός μπορεί να έχει δίκιο…
 
Δείτε το εδώ
 
ΚΑΡΥΣΤΙΑΝΗ ΙΩΑΝΝΑ
ΧΙΛΙΕΣ ΑΝΑΣΕΣ, Εκδόσεις ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗ

Κουμπί, κούτελο, τάφος, Βράχος ασκήσεις για δυνατούς λύτες. Ήταν όντως αινίγματα ή ο άγριος θάνατος την είχε κλονίσει τόσο που έχανε το νόημα του τετέλεσται και το μέτρο των τετελεσμένων; Άγγιξε το άσπρο πουκάμισο του Στέλιου, άπλυτο από το καλοκαίρι. Μύρισε λαίμαργα τις κιτρινίλες του ιδρώτα του στις μασχάλες, φίλησε τον γιακά σαν να φιλούσε τον λαιμό του. Εσένα, δεν έχω σκοπό να σε μπουγαδιάσω, ψιθύρισε κι αμέσως μετά κόλλησε στον καθρέφτη. Λαχταρούσε να βρει κατάφατσα εκεί το πρόσωπο του άντρα της, να δει τα ματόκλαδά του να παίζουν, τις φλέβες του λαιμού να φουσκώνουν και να ξεφουσκώνουν ολοζώντανες. Θα ακουμπούσε τα δάχτυλά της στο κεφάλι του, θα μετρούσε σωστά το πλάτος του μετώπου, την απόσταση από τα φρύδια ως τις ρίζες των μαλλιών του. Περίμενε, περίμενε, στο τζάμι υπήρχε μόνο το σπασμένο μούτρο της και το θολωμένο βλέμμα της. Αυτή, η Πηγή Βογιατζή, αυτή που διάβαζε τα μάτια των άλλων, καρφώθηκε εκεί για είκοσι λεπτά και δεν μπορούσε να διαβάσει τα δικά της. Ένιωσε το στήθος και το κεφάλι της να καίνε την ίδια στιγμή που τα πόδια της είχαν ολότελα ξυλιάσει, άλλος άνθρωπος από τη μέση και πάνω, άλλος από τη μέση και κάτω. Έκλεισε τα μάτια και ψιθύρισε πέντε λέξεις κοφτά. Δεν ξέρω πού να είμαι.
Δείτε το εδώ