Οι παλιότεροι μπορεί και να έχουν δει στις ειδήσεις την θεαματική – και ευτυχώς χωρίς απώλειες – πτήση του Peter Dumbreck με μια Mercedes CLR, στις 24 ώρες του Le Mans, το 1999. Το ατύχημα δεν ήταν το μοναδικό – το ίδιο είχε συμβεί και με τον ομόσταβλό του, Mark Webber, στο ίδιο σημείο κατά τη διάρκεια των δοκιμαστικών – και βεβαίως εξηγείται επιστημονικά: οφείλεται αφενός σε μια σχεδιαστική-αεροδυναμική επιλογή των τεχνικών της Mercedes (παρόμοια επιλογή είχε κάνει και η BMW και η Porsche εκείνη την εποχή) με στόχο την αύξηση της τελικής ταχύτητας του αυτοκινήτου και αφετέρου στην ιδιαιτερότητα της πίστας (όλα συνέβησαν στην κορυφή ενός υψώματος από το οποίο περνούσαν τα αυτοκίνητα με πολύ υψηλή ταχύτητα).

Θυμίζουμε ότι η αεροδυναμική σχεδίαση είναι αυτή που εξασφαλίζει την αρνητική άντωση, που πιέζει το αυτοκίνητο στην άσφαλτο εξασφαλίζοντας την ευστάθειά του. Αυτή θα πρέπει να είναι μεγαλύτερη στον εμπρός άξονα, απ’ ότι στον πίσω. Προς αποφυγήν παρόμοιων περιστατικών, τα αντίστοιχα σύγχρονα αγωνιστικά αυτοκίνητα διαθέτουν ειδικές θυρίδες – αεραγωγούς πάνω από τους εμπρός τροχούς, προκειμένου ο αέρας που ρέει κάτω από το αυτοκίνητο να μην δημιουργήσει (θετική) άντωση αποκολλώντας το αυτοκίνητο από την άσφαλτο.

Στο βίντεο που ακολουθεί μπορείτε να δείτε την εξήγηση (απαιτούνται στοιχειώδεις γνώσης αγγλικής – κατά τ’ άλλα είναι παραστατικότατο, περιέχει και σχήματα)