Στοιχεία από τη δικογραφία δείχνουν πως εικοσιτρείς φορές κακοποιήθηκε μέσα σε ένα χρόνο ο Βαγγέλης Γιακουμάκης από τους συμφοιτητές του μέχρι να βρεθεί νεκρός στις αρχές του 2015.

Του τύλιξαν το κεφάλι με κολλητική ταινία. Τον κλείδωσαν στη ντουλάπα, τον ανάγκασαν να τραγουδάει. Τον έδεναν. Του έριχναν καυτό νερό στο πρόσωπο.

Του έκαναν ασφυξία. Τον κρέμασαν έξω από το παράθυρο. Τον χτυπούσαν πολλές φορές στα γεννητικά του όργανα, στο κεφάλι, στον τράχηλο, στον αυχένα, στα πόδια του.

Τον εξευτέλιζαν λες και ήταν καθήκον τους γιατί ο άντρας αυτός δεν ήταν σαν κι αυτούς. Τον «αυτοκτόνησαν».

Το φύλο σου δε σου επιτρέπει να είσαι βιαστής, να είσαι τραμπούκος, να είσαι σεξιστής, να κοροϊδεύεις, να προσβάλλεις όσους δεν είναι σα και σένα, λες και αυτό που είσαι σου δίνει το δικαίωμα να το κάνεις.

Το φύλο σου δε σου επιτρέπει να ορίζεις άλλους σαν πούστηδες, άλλες σαν πουτάνες.

Οι άντρες μπορούν και πρέπει να είναι ειρηνικοί, μπορούν και πρέπει να εναντιώνονται στο σεξισμό.

Οι άντρες μπορούν να είναι ευαίσθητοι, να κλαίνε. Να αγαπάνε και να κάνουν σεξ με άλλους άντρες. Μπορούν να αποποιούνται την αντρική τους ταυτότητα αν το θέλουν.

Η δολοφονία του Γιακουμάκη το 2015 δεν ήταν το τέλος, αλλά η αρχή μιας περιόδου που πλέον τέτοιες υποθέσεις έχουν ορατότητα, ωστόσο συνεχίζονται.

Η αρρενωπότητα που την προξένησε είναι τραγική, εξευτελιστική και συχνά κυρίαρχη. Όμως τέτοια που είναι, δε σε κάνει «λεβέντη», αλλά το λιγότερο μαλάκα, το περισσότερο δολοφόνο.

* Aλιευμένο από την προσωπική του σελίδα του Βασίλη Ρόγγα στο facebook