Με τα συνδικάτα, όχι μόνο της αριστεράς, αλλά και τα λεγόμενα «μεταρρυθμιστικά», καθώς και την πλειοψηφία της κοινωνίας, όπως καταγράφεται σε δημοσκόπηση, να τάσσονται κατά των προωθούμενων αλλαγών στα εργασιακά από τον Μακρόν, η εφημερίδα Le Monde, εμφανίζεται με μια διαφορετική, θετική για τις μεταρρυθμίσεις, προσέγγιση, ενώ ο Γάλλος πρόεδρος απολαμβάνει την στήριξη από την συντριπτική πλειοψηφία των ψηφοφόρων του.

Ο επικεφαλής του αριστερού συνδικάτου της CGT, Φιλίπ Μαρτινέ, δήλωσε πως «όλοι οι φόβοι μας επιβεβαιώθηκαν» και προανήγγειλε δυναμικές κινητοποιήσεις, ενώ, το μετροπαθές συνδικάτο, CFDT, ανακοίνωσε πως είναι απογοητευμένο απ’ αυτή τη «χαμένη ευκαιρία» για τη βελτίωση των εργασιακών σχέσεων, όμως δήλωσε πως δεν θα καλέσει σε απεργία εναντίον των μεταρρυθμίσεων.

Την ίδια ώρα, δημοσκόπηση δείχνει ότι και το 58% τάσσεται κατά των μεταρρυθμίσεων Μακρόν στα εργασιακά, έναντι 42% υπέρ, ενώ, αντίθετα, ο Γάλλος πρόεδρος στηρίζεται γι’ αυτές τις μεταρρυθμίσεις από το 82% των ερωτηθέντων ψηφοφόρων του.

Τι εκτιμά η Le Monde

Θέση υπέρ των μεταρρυθμίσεων παίρνει η Le Monde, με τον τίτλο στο κύριο άρθρο της να διαπιστώνει ότι «Ο Μακρόν κέρδισε τον πρώτο γύρο».

«Η μεταρρύθμισή του είναι φιλόδοξη. Δεν είναι η επανάσταση που υποσχέθηκε, αλλά μπορεί να αλλάξει ριζικά τις κοινωνικές σχέσεις στις επιχειρήσεις» εκτιμά η εφημερίδα και συνεχίζει: «Επίσης, δίνοντας την προτεραιότητα στις μικρές επιχειρήσεις, οι οποίες όταν έχουν κάτω από 50 εργαζόμενους θα μπορούν να διαπραγματεύονται χωρίς τα συνδικάτα, η μεταρρύθμιση ευνοεί την ευελιξία.

»Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας δεν αιφνιδίασε κανέναν. Είχε προαναγγείλει τη μεταρρύθμισή του, την οποία περίμεναν με αγωνία τα συνδικάτα και οι εργοδότες. Επομένως είχε κάθε νομιμοποίηση για να την παρουσιάσει. Αντίθετα με τον Φρανσουά Ολάντ, ο οποίος επέβαλε, το 2016, τον νόμο Ελ Κρόμι για τα εργασιακά, χωρίς δημόσιο διάλογο, προκαλώντας πόλεμο με τα συνδικάτα και δυσαρεστώντας τους ψηφοφόρους του, ο Εμανουέλ Μακρόν φάνηκε πιο έξυπνος: Επί τρεις μήνες έκανε διάλογο με τους κοινωνικούς εταίρους, σε τέτοιο βάθος που φάνηκε σαν διαπραγμάτευση.

»Η μέθοδος του κοινωνικού διαλόγου έφερε αποτελέσματα, τουλάχιστον ως αυτή τη στιγμή. Ενώ αρχικά ο Μακρόν ήθελε να επαναφέρει όλες τις διαπραγματεύσεις μέσα στις επιχειρήσεις, έκανε τελικά μια θεμελιώδη οπισθοχώρηση. Αποδέχθηκε τον ρόλο ορισμένων επαγγελμάτων τα οποία θα έχουν τον πρώτο λόγο στις συμφωνίες με τις επιχειρήσεις. Κέρδισε έτσι την εμπιστοσύνη του αριστερού συνδικάτου Force Οuvrière, που είχε πολεμήσει τον αντίστοιχο νόμο του Ολάντ.

»Αλλά και τα άλλα συνδικάτα της Κεντροαριστεράς και του Κέντρου δεν δείχνουν να σχηματίζουν μέτωπο εναντίον του νόμου Μακρόν για τα εργασιακά. Επομένως, η μεγαλύτερη επιτυχία της κυβέρνησης είναι ότι απέφυγε να σχηματιστεί εναντίον της μεταρρύθμισης ένα τεράστιο συνδικαλιστικό μέτωπο. Κι αυτό γιατί εισακούστηκαν σε πολλά θέματα.

»Από την άλλη, οι εργοδότες έχουν κάθε λόγο να είναι ικανοποιημένοι, και το δείχνουν. Δεν κατόρθωσαν να διώξουν εντελώς τα συνδικάτα από τις διαπραγματεύσεις -από τις επιχειρήσεις κάτω των 300 εργαζομένων.

»Οι διαδηλώσεις που ετοιμάζουν το αριστερό συνδικάτο CGT, στις 12 Σεπτεμβρίου, και το νεοκομμουνιστικό κόμμα του Ζαν-Λικ Μελανσόν “Ανυπότακτη Γαλλία”, στις 23 Σεπτεμβρίου, θα αποτελέσουν τα πρώτα τεστ για το αν μπορούν πραγματικά να κινητοποιήσουν κόσμο εναντίον μιας μεταρρύθμισης την οποία θεωρούν “κοινωνικό πραξικόπημα”».