Στο Δήμο της Αθήνας, μετά από δύο τετραετίες «ηρεμίας» και μια παρά λίγο εκλογή αριστερού Δημάρχου, η συντηρητική παράταξη αποκηρύσσει τα «προοδευτικά πειράματα» και ετοιμάζεται να επανέλθει στο «μαγαζί της». 

Αυτό δεν αφήνει πολιτικό χώρο για το Γιώργο Καμίνη, ο οποίος εκδήλωσε τη πρόθεση του να διεκδικήσει την προεδρία της Δημοκρατικής Συμπαράταξης. Ανάμεσα σε άλλους, πιθανούς και απίθανους, που διεκδικούν την ηγεσία και ενώ κανένας δεν γνωρίζει πότε, με ποιο τρόπο και από ποια  κομματική βάση θα αναδειχθεί.  

Παρά τη ρητορική εμμονή περί «κεντροαριστεράς», ο χώρος αυτός απαρτίζεται από διάφορες συνιστώσες και κινήσεις, που δεν διαθέτουν σοβαρές προτάσεις ούτε για το μέλλον της χώρας ούτε για την ελληνική σοσιαλδημοκρατία. 

Δίνουν έτσι την εντύπωση ότι το μόνο συγκολλητικό στοιχείο των κινήσεων αυτών είναι η δίψα επιστροφής στην εξουσία. Η κατάσταση θυμίζει το too many chiefs, no Indians: πολλοί υποψήφιοι αρχηγοί αλλά ελάχιστοι Ινδιάνοι -δηλαδή ψηφοφόροι. 

Η απουσία ηγετικής φυσιογνωμίας είναι επίσης ένα βασικό πρόβλημα. Αλλά είναι αμφίβολο αν το κενό μπορεί να καλύψει ο κ. Καμίνης που φαίνεται να επιλέγεται δια της εις άτοπον επαγωγής και τον αποκλεισμό άλλων υποψηφιοτήτων. Η παρουσία του θα ανακατώσει λίγο τα νερά του βάλτου αλλά αυτό δεν αρκεί: ξέρει κανείς τις πολιτικές και ιδεολογικές θέσεις με τις οποίες ο κ. Καμίνης θα διεκδικήσει την προεδρία;