Όταν ο λαός τρελαίνεται βγαίνουν μπροστά οι εγκληματίες
 Δ.Κατσαντώνης, Το καλοκαίρι που άλλαξαν όλα
 
Η βία μπορεί να είναι τυφλή αλλά δεν είναι ορφανή.Έχει πατέρα, μητέρα, συγγενείς. Η οργή, ο ανορθολογισμός, η ακροαριστερή και η ακροδεξιά καταστροφολογία χτυπούν [πισώπλατα;] τη Δημοκρατία και χρωματίζουν/τροφοδοτούν την αυτοδικία με  ιδεολογικούς φανατισμούς.

Οι «καθημερινές μη-λαϊκές εξεγέρσεις» κινούμενες στην πλάτη του Κοινοβουλευτισμού και του Συντάγματος και καλυπτόμενες από τη γενικευμένη  κοινωνική ανομία και ανοχή «κουβαλάνε νερό στο μύλο» του οργανωμένου εγκλήματος και των υποστηρικτών της άμετρης καταστολής και δεν προσφέρουν τίποτα στην απελευθέρωση των καταπιεζόμενων.Η έννομη τάξη υποκαθίσταται από οργανωμένες ομάδες  ή και από όχλο και το «δημόσιο συμφέρον» από τις πιέσεις των πολιτικών πελατών αλλά και των «στρατών της νύχτας».

Αναρωτιέμαι για το ποιός ελέγχει τα γκρουπούσκουλα κραυγών, ύβρεων, ξυλοδαρμών; Ποιός «διαχειρίζεται» τους  μπράβους ή στοχοποιεί τους όποιους εχθρούς για να «παραδειγματισθούν δια της ασύλληπτης κι ατιμώρητης βίας»; Ποιός συντηρεί τις λίστες μίσους; Σε ποιά σκοτάδια κινείται ο πράττων ή ο παραλείπων ή ο αποσιωπών;

Αν δεν μιλήσουμε και δεν δια-κρίνουμε με καθαρό μυαλό [και συνείδηση] τα δίκτυα και τους υπεύθυνους  τότε η Βία θα ζεί και θα βασιλεύει [ή καλύτερα θα υπογειο-κυβερνάει αυτή τη χώρα δίχως να δίνει λογαριασμό σε κανένα].

ΥΓ. «Στην αρχή αποφάσισα να παλέψω με τη βία.Μά ήλπιζα ότι δε θα με υπηρετούσε παρά μονάχα ενάντια στους οχτρούς μας.Και ύστερα κατάλαβα ότι πιάστηκα ανάμεσα στα γρανάζια και ότι έπρεπε, για να σωθεί ο σκοπός ,να θυσιαστούν ακόμη και αθώοι»[Ζ.Π.Σάρτρ,Τα Γρανάζια]
 
………………………….
 
Το κείμενο αυτό γράφτηκε μετά την εμπρηστική επίθεση στο Ίδρυμα Τσάτσου [Συνταγματικών Ελευθεριών] η οποία  πρέπει να προβληματίσει πολιτικούς και ακαδημαϊκούς για τον «βάρβαρο συμβολισμό της». Σε καμία περίπτωση οι παραπάνω εκτεθείσες σκέψεις υποκρύπτουν πολιτικο-κομματικούς υπαινιγμούς.΄Αλλωστε όπως έχει ήδη αποδειχθεί η βία στρέφεται εναντίον όλων και δεν διαθέτει «φίλους» στο δημοκρατικό τόξο.