Τον Ιούνιο του 2009 διεξάγονται ευρωεκλογές ενώ η Ελλάδα, εν μέσω και της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, βρίσκεται ήδη σε πολιτική αναταραχή. Η κυβέρνηση του Κώστα Καραμανλή αντιμετωπίζει σημαντικά οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα και το ΠΑΣΟΚ του Γιώργου Παπανδρέου ζητάει άμεση προσφυγή στην κάλπη και βαδίζει ολοταχώς για την ανάληψη της διακυβέρνησης της χώρας.

Στις ευρωεκλογές του 2009, το ΠΑΣΟΚ επικρατεί με 36,4% έναντι 32,29% της ΝΔ. Ήταν ένα προμήνυμα της επικράτησής του Γιώργου Παπανδρέου και στις εθνικές εκλογές που διεξήχθησαν λίγους μήνες αργότερα, τον Οκτώβριο του 2009 (ΠΑΣΟΚ: 43,92% – ΝΔ: 33,47%). Ο Κώστας Καραμανλής προκήρυξε αιφνιδίως εκλογές το Σεπτέμβριο υπό το βάρος της δυσχερούς κατάστασης που είχε περιέλθει η ελληνική οικονομία…

Λίγες ημέρες πριν από τις ευρωεκλογές ο Γιώργος Παπανδρέου δίνει live διαδικτυακή συνέντευξη στο Τvxs.gr, στο πλαίσιο μιας σειράς συνεντεύξεων με τους πολιτικούς αρχηγούς που πραγματοποίησε το tvxs.gr. Ήταν η πρώτη ζωντανή συνέντευξη στην ιστορία του ελληνικού διαδικτύου, με τη συμμετοχή χρηστών του internet, που έστελναν μαζικά τις ερωτήσεις τους.

Η συνέντευξη με τον Γιώργο Παπαπανδρέου είναι άκρως ενδιαφέρουσα, όμως λίγο καιρό αργότερα, ένα σημείο αυτής αποδεικνύεται ιστορικό, κατακλύζοντας το διαδίκτυο, τα επόμενα χρόνια. Καθώς η ελληνική οικονομία δεχόταν ισχυρές πιέσεις, η συζήτηση φτάνει στο ζήτημα του ελληνικού χρέους. Ο Στέλιος Κούλογλου μεταφέρει τον προβληματισμό πολλών για το εάν η Ελλάδα θα πρέπει τελικά να αποφασίσει το «πάγωμα» του υψηλού χρέους της και να ζητήσει επαναδιαπραγμάτευση (δείτε στο 22:35).

Η απάντηση του Γιώργου Παπανδρέου αποτελεί μια από τις χαρακτηριστικότερες περιπτώσεις «τραγικής ειρωνείας» στη σύγχρονη πολιτική ιστορία του τόπου…

«Πιστεύω πως από τη δική μας πλευρά, αυτό που εμείς χρειαζόμαστε είναι μια σοβαρή διαπραγμάτευση και επαναδιαπραγμάτευση των όρων έχοντας όμως και ένα αξιόπιστο πρόγραμμα για το που πάει η χώρα μας. Για να το πούμε πιο απλά, ένα μαγαζί ή μια εταιρεία όταν πάει να πάρει ένα δάνειο μπορεί να το πάρει με καλούς ή με χειρότερους όρους ανάλογα με το κύρος της και τη δανειοληπτική της ικανότητα. Αν λοιπόν έρθει με ένα σοβαρό σχέδιο και με αξιόπιστη διοίκηση και management, θα είναι άλλοι οι όροι της τράπεζας, πιο ευνοϊκοί από ό,τι θα είναι αν κάποιος δεν έχει υπόληψη και φοβάται η τράπεζα πως θα χάσει τα λεφτά της.

Το ίδιο βεβαίως με κάποιες αναλογίες ισχύει και για τα κράτη. Μια κυβέρνηση που παίρνει τα λεφτά και τα σπαταλά σε ρουσφέτια, φεύγουν στη διαφθορά, που δεν μπορεί να νοικοκυρέψει τον προϋπολογισμό του κράτους, που επανειλημμένα επί ΝΔ έχει πέσει έξω… Κάναμε εκλογές το 2007 με τη δικαιολογία του κ. Καραμανλή πως θέλει να φτιάξει τον προϋπολογισμό, ώστε να είναι ένας υπεύθυνος και αξιόπιστος προϋπολογισμός. Αυτός ο προϋπολογισμός έπεσε έξω 8 δισ. ευρώ. Δηλαδή όσο κοστίζει σήμερα ολόκληρος ο προϋπολογισμός του υπ. Παιδείας. Αυτή ήταν η ικανότητα της κυβέρνησης αυτής. Μια τέτοια κυβέρνηση όταν πάει να ζητήσει δάνεια παίρνει ακριβό χρήμα. Η δικιά μας κυβέρνηση θα δώσει τη δυνατότητα, με σχέδιο, με σοβαρές μεταρρυθμίσεις που θα δείχνουν πως βάζουμε τάξη, με χρήματα που θα αξιοποιηθούν πραγματικά στην Παιδεία, στην πράσινη ανάπτυξη, στην ανταγωνιστικότητα, στην περιφερειακή ανάπτυξη και στις υποδομές, να βρούμε σημαντικές πηγές χρηματοδότησης πολύ πιο φτηνού χρήματος, που δεν θα κοστίσει συνολικά στον ίδιο τον φορολογούμενο».

«Άρα αν καταλαβαίνω από την απάντηση δεν εξετάζετε το ενδεχόμενο “παγώματος” του χρέους;», ρωτάει ο Στέλιος Κούλογλου.

«Πιστεύω πως αν ζητήσουμε κάτι τέτοιο αυτή τη στιγμή, αυτό θα είχε ως αποτέλεσμα για την Ελλάδα να έρθει το ΔΝΤ και η Επιτροπή της Ευρωπαϊκής Ένωσης και να μας πει: “Έτσι είστε; Τότε θα αποφασίσουμε εμείς για το μέλλον της δική σας οικονομίας, θα βάλουμε αυτούς τους όρους…”. Και μπορεί να είναι πάρα πολύ σκληροί όροι. Και θα έλεγα αδίκως σκληροί, ιδιαίτερα για τα φτωχότερα και τα μεσαία στρώματα της χώρας μας. Ιδιαίτερα το ΔΝΤ δεν έχει τη φήμη ούτε για την κοινωνική του δικαιοσύνη, ούτε βεβαίως και για την αποτελεσματικότητά του.

Το να πηγαίνει σε αναπτυσσόμενες χώρες και να λέει πως “επειδή έχετε πολλά δάνεια θα πρέπει να κόψετε και το πρώτο που θα κόψετε θα είναι η Παιδεία” παραδείγματος χάρη, αυτές είναι οι επίσημες πράξεις, που ουσιαστικά κόβουν το μέλλον της χώρας. Μπορεί αυτή η χώρα να μαζέψει κάποια λίγα χρήματα για ένα ή δύο χρόνια αλλά ουσιαστικά καταδικάζει τη χώρα αυτή στην υπανάπτυξη σε μόνιμη βάση. Άρα δεν έχουμε κανένα λόγο εμείς να μπούμε σε μια τέτοια διαπραγμάτευση που πιθανώς θα διολισθήσει σε όρους που θα είναι αρνητικοί για την πορεία της χώρας μας.

Νομίζω πως η Ελλάδα παρά τον κατήφορο που έχει πάρει επί κυβέρνησης ΝΔ, με μια αξιόπιστη κυβέρνηση μπορεί να ανατάξει την οικονομική της πορεία. Όπως έγινε το ’93, όταν και πάλι ήμασταν μπροστά στη χρεοκοπία, όταν και πάλι βρεθήκαμε με την κυβέρνηση της ΝΔ κοντά στο να μην μπορούμε να πληρώσουμε ακόμα και τους υπαλλήλους και τις συντάξεις, και τότε καταρτίσαμε σχέδιο που ήταν και αναπτυξιακό και για την καλύτερη οργάνωση των πόρων. Και καταφέραμε και τα ελλείμματα να ρίξουμε, και το χρέος να ρίξουμε, να μπούμε στη ζώνη του ευρώ και βεβαίως να υπάρξει και μια πολύ σημαντική ανάπτυξη που την φτάσαμε στο 5%».

Έκτοτε η ιστορία είναι γνωστή… Ο Κώστας Καραμανλής ουσιαστικά εγκαταλείπει την εξουσία ενώ η ελληνική οικονομία καταρρέει. Ο Γιώργος Παπανδρέου κερδίζει πανηγυρικά τις εκλογές και αναλαμβάνει τη διακυβέρνηση. Οι διαπραγματεύσεις με τους Ευρωπαίους ξεκινούν και ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ βάζει στο τραπέζι το «όπλο» του ΔΝΤ. Λίγους μήνες αργότερα έρχεται και η ανακοίνωση από το Καστελόριζο…