«Πρέπει να βοηθήσουμε τους πρόσφυγες, οι οποίοι προέρχονται από χώρες όπου μαίνονται πόλεμοι και αναζητούν βοήθεια από εμάς, διαφορετικά η Ευρώπη δεν είναι Ευρώπη. Όμως αυτή η βοήθεια, όπως όλα στη ζωή, δε μπορεί να είναι χωρίς όρια» μας πληροφόρησε χθες ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε μέσω του «Der Spiegel».

Την ίδια στιγμή η ελληνική, αλλά και η διεθνής κοινή γνώμη, γίνονταν μάρτυρες μιας ακόμη τραγωδίας με δεκάδες πρόσφυγες νεκρούς ή αγνοούμενους σε νέο ναυάγιο ανοιχτά της Λέσβου. Μεταξύ αυτών περιλαμβάνονται για μια ακόμη φορά πολλά ανήλικα παιδιά, ακόμη και βρέφη, φέρνοντας στο μυαλό πολλών την εικόνα του 3χρονου Αϊλάν Κουρντί να κείτεται νεκρός σε παραλία της Αλικαρνασσού.

Δεν έχουν περάσει ούτε δυο μήνες από την ημέρα που αυτή ακριβώς η εικόνα του άψυχου κορμιού του μικρού Σύριου «στοίχειωνε την Ευρώπη», σύμφωνα με τους πηχυαίους τίτλους των μεγαλύτερων διεθνών κι εγχώριων μέσων. Την ίδια στιγμή, κορυφαίοι εκπρόσωποι του ευρωπαϊκού κατεστημένου δήλωναν σοκαρισμένοι, επισημαίνοντας παράλληλα πως πρέπει να βρεθεί άμεσα λύση προκειμένου να μην επαναληφθούν τέτοια τραγικά φαινόμενα.

Στο διάστημα που πέρασε οι περιπτώσεις Αϊλάν όχι μόνο πολλαπλασιάστηκαν, αλλά φαίνεται πως ακόμη κι εμείς δείχνουμε να έχουμε αποδεχτεί σχεδόν παθητικά αυτό το «διαρκές έγκλημα» εις βάρος των προσφύγων. Κάτι τέτοιο πιθανότατα έχουν στο μυαλό τους κι οι περισσότεροι Ευρωπαίοι ηγέτες και δεν μπαίνουν πλέον στον κόπο να κάνουν έστω μια αναφορά  σχετικά με τις επαναλαμβανόμενες προσφυγικές τραγωδίες στο νοτιοανατολικό Αιγαίο.

Αντίθετα, οι πολιτικές ηγεσίες κάποιων ευρωπαϊκών χωρών δείχνουν διάθεση να ακολουθήσουν το πρότυπο της ακροδεξιάς κυβέρνησης της Ουγγαρίας, όσον αφορά στην αντιμεταναστευτική πολιτική. Έτσι, πολύ πρόσφατα πληροφορηθήκαμε την πρόθεση της αυστριακής κυβέρνησης του (σοσιαλδημοκράτη παρακαλώ) καγκελάριου, Βέρνερ Φάινμαν, να υψώσει φράχτη κατά μήκος των συνόρων της με τη Σλοβενία, προκειμένου να ελέγξει την εισροή προσφύγων και μεταναστών στο έδαφός της. Την ίδια στιγμή, δεν πρέπει να παραβλέψουμε και τη στάση Πόντιου Πιλάτου που τηρούν πάνω στο ζήτημα Γαλλία κι Ιταλία (με σοσιαλδημοκρατικές κυβερνήσεις κι οι δυο), οι οποίες αν κι έχουν έντονο ενδιαφέρον για τις μεταναστευτικές ροές, επέλεξαν να απέχουν από την πρόσφατη Σύνοδο Κορυφής με θέμα το προσφυγικό.

Ήταν αυτή η Σύνοδος Κορυφής, όπου η γερμανική πλευρά φέρεται να πρότεινε μέχρι και τη δημιουργία ενός τεράστιου «προσφυγικού γκέτο» εντός της Αττικής (να δείτε τι μου θυμίζει αυτή η τακτική), με αποτέλεσμα η ελληνική πλευρά να δεχτεί ως «μη χείρον» τη λύση της φιλοξενίας 50 χιλιάδων προσφύγων στο έδαφός της. Αμέσως μετά, η γερμανική κυβέρνηση δήλωσε «πολύ ικανοποιημένη» που κατάφερε να φορτώσει ουσιαστικά ένα εκρηκτικό πρόβλημα σε μια χώρα ρημαγμένη από τις μνημονιακές πολιτικές, χωρίς μάλιστα να της παρέχονται επιπλέον οικονομικοί πόροι, προκειμένου να μπορέσει έστω αυτή να το διαχειριστεί.

Η «Ευρώπη της αλληλεγγύης» κάπου μπάζει λοιπόν. Στο ζήτημα, όμως, του προσφυγικού πιθανότατα τελικά θα «μετρηθούν» όλοι. Ποιες είναι οι προοδευτικές δυνάμεις, ποιες αναπαράγουν άκρως συντηρητικές και ξενοφοβικές πολιτικές, ποιοι πατάν σε δυο βάρκες με αποτέλεσμα η κρίση να βαθαίνει όλο και περισσότερο.

Σε αυτό το πεδίο δίνει εξετάσεις στην πράξη κι η ελληνική κυβέρνηση. Κι η αλήθεια είναι πως κάποιες επιλογές, όπως η διατήρηση του φράχτη στον Έβρο, θολώνουν σε μεγάλο βαθμό το προοδευτικό της στίγμα. Το γεγονός μάλιστα πως, έχοντας πάντα υπόψη τον κίνδυνο της Χρυσής Αυγής, βλέπουμε  τη Νέα Δημοκρατία να επενδύει πολιτικά στο μεταναστευτικό, και με δεδομένο τον έντονο συντηρητισμό από τον οποίο εμφορείται ένα μεγάλο κομμάτι του ελληνικού λαού, δημιουργούνται εύλογες ανησυχίες για τις νέες πολιτικές και κοινωνικές ισορροπίες.

Από την άλλη, για πολλούς αποδεικνύεται πως με αυτό το ευρωπαϊκό κατεστημένο, ο μόνος αποτελεσματικός δρόμος είναι εκείνος της σύγκρουσης, από τη στιγμή που είναι ηλίου φαεινότερο πως πρόκειται για ένα άκαμπτο και αδηφάγο, από όλες τις απόψεις, σύστημα. Αρκεί να σκεφτεί κανείς πως ακόμη και την ώρα που η Ευρωπαϊκή Ένωση καλείται να αντιμετωπίσει την «απασφαλισμένη χειροβομβίδα» του προσφυγικού,οι ιθύνοντες νόες της εξακολουθούν να κινούνται εμμονικά στη γραμμή της δημοσιονομικής λιτότητας. Κι ας μην προλαβαίνουν κάποιοι στα νότια σύνορά της να μαζεύουν πτώματα από τη θάλασσα. Αχ ρε Ευρώπη, εσύ μας μάρανες…