Η νέα Κινηματογραφική Εβδομάδα μας υποδέχεται με μόλις τρεις ταινίες να κάνουν την εμφάνιση τους στις Αίθουσες. Πρόκειται όμως για εξίσου ενδιαφέρουσες δημιουργίες. Ξεχωρίζει η καινούργια ταινία του Γκάι Ρίτσι, «Κωδικό Όνομα U.N.C.L.E», ενώ αξιόλογες προτάσεις αποτελούν, τόσο η νέα ταινία της Μέριλ Στριπ, «Η Ρίκι Και Η Ροκ», όσο και το φιλμ «Ταξίδι στην Αλαμπάμα», με πρωταγωνιστές, τον Ρόμπερτ Ρέντφορντ και τον Νικ Νόλτε. Στις επανεκδόσεις, σας προτείνουμε την ταινία του Φιλ Κάρλσον, «Ο 4ος Άνθρωπος» (Kansas City Confidential – 1952), η οποία αποτελέσε πηγή εμνπεύσης του Κουέντιν Ταραντίνο, για το θρυλικό «Reservoir Dogs» του 1992.

«Κωδικό Όνομα U.N.C.L.E» (The Man From U.N.C.L.E – 2015) του Γκάι Ρίτσι (Ηνωμένο Βασίλειο, Η.Π.Α.)

Με φόντο τις αρχές της δεκαετίας του ’60, στην κορύφωση του Ψυχρού Πολέμου, η ταινία «Κωδικό Όνομα: U.N.C.L.E.» παρακολουθεί τη ζωή του Σόλο (Χένρι Καβίλ), πράκτορα της CIA και του Κουριάκιν (Άρμι Χάμερ), πράκτορα της KGB. Στο πλαίσιο μιας αποστολής, οι δύο άνδρες αφήνουν στην άκρη την επί μακρόν αντιπαλότητά τους, προκειμένου να σταματήσουν μια μυστηριώδη διεθνή εγκληματική οργάνωση, που έχει ως στόχο να αποσταθεροποιήσει την εύθραυστη ισορροπία μέσω των πυρηνικών όπλων και της τεχνολογίας. Το μόνο στοιχείο που έχουν στη διάθεσή τους είναι η κόρη (Αλίσια Βικάντερ) ενός εξαφανισμένου Γερμανού επιστήμονα, μέσω της οποίας θα μπορέσουν να διεισδύσουν στους κόλπους της οργάνωσης. Οι δύο άνδρες θα πρέπει να δώσουν μάχη με τον χρόνο προκειμένου να αποτρέψουν μια παγκόσμια καταστροφή.

Η νέα ταινία του Γκάι Ρίτσι, είναι μια περιπέτεια γεμάτη ένταση, δράση, αισθησιασμό και στυλ, γυρισμένη με χιούμορ τόσο σε ό,τι αφορά την ταραχώδη σχέση των δύο υπερκατασκόπων, όσο και την αποστολή που πρέπει να φέρουν σε πέρας. Τέσσερα χρόνια μετά το φιλμ «Sherlock Holmes: A Game of Shadows» (2011), ο Βρετανός σκηνοθέτης – Lock, Stock and Two Smoking Barrels (1998), Snatch. (2000) – επιστρέφει με τη νέα του δημιουργία και μεταφέρει στην μεγάλη οθόνη την διάσημη τηλεοπτική σειρά της δεκαετίας του ’60, «The Man from U.N.C.L.E». Παρά το φαινομενικά τετριμμένο σενάριο, ο Ρίτσι καταφέρνει να παρουσιάσει μία αξιόλογη ιστορία, που πέρα από τις σκηνές δράσεις και τα οπτικά εφέ, επικεντρώνεται σε τρεις ολοκληρωμένους χαρακτήρες τους οποίους ερμηνεύουν αντιστοίχως τρεις νεαροί και ταλαντούχοι ηθοποιοί.

Στους δύο πρωταγωνιστικούς ρόλους συναντάμε τον Χένρι Καβίλ («Man of Steel»), στον ρόλο του Ναπόλεον Σόλο και τον Άρμι Χάμερ («The Social Network»), ως τον Ίλια Κουριάκιν, ενώ τον βασικό γυναικείο ρόλο κρατά επάξια η χαρισματική Σουηδέζα ηθοποιός, Αλίσια Βικάντερ («Anna Karenina», «Ex Machina», «A Royal Affair»). Συμμετέχουν επίσης, η εντυπωσιακή Ελίζαμπεθ Ντεμπίκι («The Great Gatsby»), ο Τζάρεντ Χάρις («Sherlock Holmes: Game of Shadows») και ο Χιού Γκραντ στον ρόλο του Γουέιβερλι. Το σενάριο είναι των Γκάι Ρίτσι και Λάιονελ Γουίγκραμ. Πρόκειται για την τρίτη συνεργασία τους μετά τις διασκευές των δύο επιτυχημένων «Sherlock Holmes».

«Η Ρίκι Και Η Ροκ» (Ricki And The Flash – 2015) του Τζόναθαν Ντέμε (Η.Π.Α.)

Η Ricki (Μέριλ Στριπ) περισσότερο από κάθε τι άλλο ήθελε να κάνει καριέρα στη ροκ μουσική. Αποφασισμένη να ακολουθήσει το όνειρό της, εγκατέλειψε νωρίς την οικογένειά της. Όταν μια ημέρα δέχεται ένα τηλεφώνημα από τον πρώην άντρα της (Κέβιν Κλάιν), να επιστρέψει σπίτι για να σταθεί στην αποξενωμένη κόρη της Julie (Μάμι Γκάμερ) που παίρνει διαζύγιο, έρχεται αντιμέτωπη με όλα τα διλήμματα του παρελθόντος. Όμως η μουσική είναι για αυτήν στάση και τρόπος ζωής. Ακόμα και αυτή την έσχατη στιγμή επιστρατεύει τον μεγαλύτερο έρωτά της, τη ροκ, για να προσεγγίσει τα αποξενωμένα μέλη της οικογένειάς της: τον πρώην άντρα της με τη δεύτερη τέλεια σύζυγο του (Όντρα Μακντόναλντ), τον μεγαλύτερο γιο της (Σεμπάστιαν Σταν) που ετοιμάζεται να παντρευτεί, αλλά δεν σκοπεύει να την καλέσει στον γάμο, και τον μικρότερο που δεν χαίρεται ιδιαίτερα με την επίσκεψή της. Όμως η κιθάρα και η ροκ της ανήκουν με κάθε κόστος και η Ricki είναι έτοιμη να το αποδείξει.

Η τρεις φορές βραβευμένη με Όσκαρ ηθοποιός, Μέριλ Στριπ, μεταμορφώνεται και πάλι, για τις ανάγκες της νέας ταινίας της. Αυτή τη φορά, επιστρατεύει το φωνητικό της ταλέντο – το οποίο είχαμε απολαύσει και στο φιλμ “Into the Woods” (2014) – σε μια συγκινητική, όσο και αστεία ιστορία, για μια διαφορετική και μάλλον εκκεντρική μητέρα που προτίμησε να κυνηγήσει το ροκ εν ρολ όνειρό της, ακόμα κι όταν αυτό την απομάκρυνε από την οικογένεια της. Στην καρέκλα του σκηνοθέτη συναντάμε τον επίσης βραβευμένο με Όσκαρ, βετεράνο σκηνοθέτη, Jonathan Demme (The Silence of the Lambs, Philadelphia), ενώ το σενάριο υπογράφει η βραβευμένη με Όσκαρ σεναριογράφος Diablo Cody (Juno).

Παρά την προβλέψιμη εξέλιξη της ιστορίας και τα πολλά κλισέ, που συχνά πυκνά συναντάμε δυστυχώς στις ταινίες του είδους και ειδικά από την απέναντι πλευρά του Ατλαντικού, η λάμψη της Μέριλ Στριπ είναι αρκετή, όχι μόνο για να σώσει το φιλμ, αλλά και για να καθοδηγήσει με επιτυχία και το υπόλοιπο καστ. Η χημεία της με τον Κέβιν Κλάιν είναι καλή – ξανασυναντιούνται στην μεγάλη οθόνη μετά το βραβευμένο με Όσκαρ “Sophie’s Choice” του 1982 – ο τραγουδιστής Ρικ Σπρίνγκφιλντ είναι εξαιρετικός καθώς υποδύεται το ταίρι της, ενώ στον ρόλο της θυγατέρας της, συναντάμε την πραγματική κόρη της Μέριλ Στριπ, την ηθοποιό Μάμι Γκάμερ (Cake, The Good Wife TV series).

«Ταξίδι στην Αλαμπάμα» (A Walk in the Woods – 2015) του Κεν Κουάπις (Η.Π.Α.)

Ο συγγραφέας Μπιλ Μπράισον (Ρόμπερτ Ρέντφορντ) βγαίνει στη σύνταξη κι αντί να ηρεμήσει και να απολαύσει την οικογενειακή ζωή με τη σύζυγο του (Έμα Τόμπσον), αποφασίζει να περπατήσει το μονοπάτι μήκους 2.200 μιλίων στα Απαλάχια Όρη. Μία από τις πιο άγριες και παρθένες ομορφιές της Αμερικής, που εκτείνεται από τη Τζόρτζια έως το Μέιν. Η γαλήνη που τόσο ποθεί να βρει εκεί όμως, δε θα έρθει ποτέ, αφ’ής  στιγμής συμφωνεί να τον συνοδεύσει ο παλιός του φίλος, Κατζ (Νικ Νόλτε). Ο Κατζ πέρασε όλη του τη ζωή ξεγελώντας τους άλλους, αλλά και τον εαυτό του, χρησιμοποιώντας τη γοητεία του και ελπίζει μέσω της περιπέτειας αυτής να μην πληρώσει τα αμέτρητα χρέη του. Το πρόβλημα είναι, ότι οι δυο τους έχουν πολύ διαφορετική άποψη για την έννοια «περιπέτεια».

Ο σκηνοθέτης Κεν Κουάπις, με την 11η μεγάλου μήκους ταινία του, φέρνει κοντά στην μεγάλη οθόνη, δύο κορυφαίους Αμερικανούς ηθοποιούς, τον βραβευμένο με Όσκαρ, Ρόμπερτ Ρέντφορντ (Ordinary People – 1980) και τον τρεις φορές υποψήφιο για Όσκαρ, Νικ Νόλτε (The Prince of Tides – 1991, Affliction – 1997, Warrior – 2011) – οι οποίοι ξανασυναντιούνται μετά τη μικρή τους συνεργασία και στο επίσης αξιόλογο φιλμ «Κανόνα της Σιωπής» – ενώ σε δεύτερο ρόλο συναντάμε την Βρετανίδα ηθοποιό Έμα Τόμπσον, η οποία έχει τιμηθεί με Όσκαρ Καλύτερης Ηθοποιού (Howards End – 1992), αλλά και Σεναρίου (Sense and Sensibility – 1995).

Το «Ταξίδι στην Αλαμπάμα» είναι μία ταινία για την ελπίδα, αλλά και για τον διαρκή αγώνα του ανθρώπου, με δίψα για τη ζωή και τη μάθηση, που δεν σταματά σε καμία ηλικία. “Τι είναι τα βιβλία;” ρωτάει σε μία χαρακτηριστική σκηνή ο Νόλτε, για να πάρει την όμορφη απάντηση από τον Ρέντφορντ: “Τα βιβλία είναι.. κάτι σαν την τηλεόραση για τους έξυπνους ανθρώπους“. Οι δύο πρωταγωνιστές μπορεί να μεγάλωσαν, αλλά παραμένουν καλοί ηθοποιοί και παρά τις σωματικές απαιτήσεις του φιλμ, είναι αντάξιοι των ρόλων τους.

Σε επανέκδοση:
«Ο 4ος Άνθρωπος» (Kansas City Confidential – 1952) του Φιλ Κάρλσον (Η.Π.Α.)

Τρεις μασκοφόροι ληστεύουν μια Τράπεζα του Κάνσας Σίτυ, με λεία περισσότερα από ένα εκατομμύριο δολάρια. Χρησιμοποιούν ένα φορτηγάκι ανθοπωλείου για να ξεφύγουν και συναντούν το τέταρτο μέλος της συμμορίας τον «Μεγάλο», ο οποίος οργάνωσε τη ληστεία. O «Μεγάλος» δίνει στους τρεις χρήματα και το ένα κομμάτι ενός τραπουλόχαρτου (Ρήγα), ώστε να ταυτιστούν όταν θα συναντηθούν αργότερα για να χωρίσουν τα λάφυρα. Ο μόνος που γνωρίζει τα στοιχεία τους είναι ο «Μεγάλος», ο οποίος στέλνει τον κάθε ένα σε μια ξένη χώρα για να περιμένουν ένα τηλεγράφημα το οποίο θα τους ενημερώσει για το πού θα συναντηθούν για τη μοιρασιά. Για τη ληστεία ενοχοποιείται ένας πρώην κατάδικος, υπάλληλος ανθοπωλείου, ο όποιος ελλείψει στοιχείων απαλλάσσεται. Έτσι ξεκινά να βρει τους πραγματικούς ληστές…

Μία ευφάνταστη ταινία που ενέπνευσε τον Ταραντίνο για το “Reservoir Dogs”, το 1992. Θεωρείται παράλληλα ως μία από τις καλύτερες ταινίες του Κάρλσον, ο οποίος καταφέρνει να αποδώσει μια παρανοϊκή ατμόσφαιρα με σκηνές σουρεαλιστικές, κρατώντας αμείωτο το ενδιαφέρον του θεατή. Ένα φιλμ νουάρ που μπορεί να υπερηφανεύεται για την έξυπνη πλοκή του, με μια σπουδαία ομάδα ηθοποιών – Τζον Πέιν, Κόλιν Γκρέι, Πρέστον Φόστερ, Νεβίλ Μπραντ, Λι Βαν Κλιφ, Τζακ Έλαμ, Ντόνα Ντρέικ, Μάριο Σιλέτι – και μια πραγματικά αξιομνημόνευτη ερμηνευτική απόδοση του Τζον Πέιν σε πρωταγωνιστικό ρόλο. Ο «4ος Άνθρωπος» (Kansas City Confidential – 1952) ενέπνευσε μια σειρά ταινιών «Confidential», πάντα με παραγωγό τον Edward Small, όπως το «New York Confidential» του 1955 και το «Chicago Confidential» του 1957, τα οποία θα προβληθούν τις προσεχείς εβδομάδες, από την εταιρεία διανομής, New Star.