Οδεύοντας προς την κάλπη υπερίσχυσε τελικώς το πραγματικό δίλημμα, το οποίο είναι αμιγώς πολιτικό. Παρότι έγιναν φιλότιμες προσπάθειες και από τις δύο πλευρές, να επιβληθεί είτε το τυπικό ερώτημα του δημοψηφίσματος, για αποδοχή ή απόρριψη της πρότασης είτε το δίλλημα ευρώ ή δραχμή, εν τέλει όλα άλλαξαν, όταν αποκαλύφθηκε ο πραγματικός πολιτικός στόχος: η πτώση της κυβέρνησης.

Ο στόχος αυτός αποκαλύφθηκε μετά τις δημόσιες παρεμβάσεις του Σόϊμπλε και του Σουλτς, με τις άκομψες και απαράδεκτες συσκέψεις του Σταύρου με το ιερατείο της ευρωζώνης στη Γερμανία, την ώρα που ο πρωθυπουργός διαπραγματευόταν και εν τέλει με τις εμφανίσεις του Σημίτη και του Μητσοτάκη, που έθεσαν ουσιαστικά ζήτημα ανατροπής της κυβέρνησης.

Όλο αυτό το σκηνικό συμπληρώθηκε από τις εμφανίσεις στην τηλεόραση των έξαλλων Βορίδη και Κυριάκου, οι οποίοι με το δάχτυλο σηκωμένο απαιτούσαν παραίτηση Τσίπρα από τη Δευτέρα το πρωί. Την πίεση προς την ίδια κατεύθυνση, προς την ανατροπή της κυβέρνησης,  ενορχήστρωνε μια πραγματικά θλιβερή δημοσιογραφική ομάδα στον ΣΚΑΙ, το MEGA και τον Αντέννα.

Αυτές οι ανόητες και πολύ ενοχλητικές παρεμβάσεις μετέβαλαν ουσιαστικά το ερώτημα και τοποθέτησαν το ζήτημα σε αμιγώς πολιτική βάση: ναι η όχι στην πτώση της κυβέρνησης; Οι γερμανοί είδαν στο δημοψήφισμα τη χρυσή ευκαιρία να τελειώσουν με τον ενοχλητικό Τσίπρα, τα κανάλια σκέφτηκαν πως είναι επίσης ευκαιρία να τον ρίξουν και να επιβιώσουν- καθώς διατρέχουν άμεσο κίνδυνο υπάρξεως- και οι εκπρόσωποι του αστικού πολιτικού κόσμου είδαν τη δική τους ευκαιρία επανόδου.

Πλην όμως αυτό ήταν ένα μοιραίο τακτικό σφάλμα. Το ναι, ενδεχομένως να κέρδιζε, εάν η σύντομη προεκλογική περίοδος δεν ήταν τόσο απροκάλυπτα αντικυβερνητική και διευκολύνονταν οι ψηφηφόροι του Συριζα και των άλλων αντιμνημονιακών κομμάτων, με τον φόβο των κλειστών τραπεζών, να μην επιλέξουν το όχι. Τώρα γνωρίζουν καλά πως εάν επιλέξουν το ναι ο Τσίπρας θα πέσει. Μαζί με το ναι, δηλαδή, επιλέγουν και τον Κυριάκο. Και το πακέτο αυτό δεν είναι καθόλου επιθυμητό.

Οπότε πλέον το αποτέλεσμα κατέστη αβέβαιο. Και όχι μόνον αυτό. Κατέστη με βεβαιότητα και οριακό. Αλλά οριακό ναι την Κυριακή δεν οδηγεί σε καμία περίπτωση σε πτώση του Τσίπρα, όπως θα περίμενε ο Άδωνις με τον Πορτοσάλτε. Αντιθέτως. Ένα οριακό ναι θα οδηγήσει τον πρωθυπουργό σε μια συμφωνία και ακολούθως τον Σεπτέμβριο σε εθνικές εκλογές, τις οποίες προφανώς και θα κερδίσει. Διότι στο μεταξύ θα έχει ομαλοποιηθεί σχετικώς η κατάσταση και επίσης μια μάλλον δύσκολη συμφωνία θα απαιτεί την παρουσία της κυβέρνησης Σύριζα στο τιμόνι και όχι την επαναφορά των νεοφιλελεύθερων, ούτως ώστε να υλοποιηθούν τα σκληρά δημοσιονομικά μέτρα με όσο πιο δίκαιο τρόπο γίνεται και να δημιουργείται αίσθημα ασφάλειας στους πολίτες. Η κυβέρνηση Σύριζα, εν προκειμένω, θα εκληφθεί ως απαραίτητη δικλείδα ασφαλείας και η πιθανή φθορά της από την εφαρμογή των μέτρων θα είναι μια υπόθεση μακρού χρόνου.

Επομένως οριακό ναι σημαίνει παραμονή της κυβέρνησης. Νίκη του όχι βεβαίως θα σημαίνει πολιτική και ιδεολογική ηγεμονία του Συριζα, ο οποίος εν συνεχεία θα είναι σε θέση να χειριστεί όλα τα πιθανά, σενάρια, ακόμη και αυτό της εξόδου από το ευρώ.

Αυτό ήταν το αποτέλεσμα των απαράδεκτων επεμβάσεων των γερμανών, των καναλιών και των αποτυχημένων πρώην πρωθυπουργών στην προεκλογική εβδομάδα. Ζητώντας παραίτηση του Τσίπρα, ουσιαστικά του έδωσαν τη δυνατότητα να εμπεδώσει τη θέση του, ανεξαρτήτως αποτελέσματος.

Θέλει κανείς να πέσει ο Τσίπρας και να επανέλθει ο Κυριάκος μαζί με τον Χάρη Θεοχάρη; Λίγοι το θέλουν αυτό. Οι περισσότεροι δεν το θέλουν. Επομένως λογικά στράφηκαν προς την επιλογή του όχι, βοηθούμενοι και από το άγχος της ηγεσίας Σαμαρά να επανέλθει σύντομα στο προσκήνιο, καθώς διαφορετικά θα χάσει τη θέση του.

Αυτό το παιχνίδι ανατροπής της κυβέρνησης το κατάλαβαν οι πολίτες και αναλόγως θα πράξουν σήμερα.