Με πρόσχημα την αδυναμία του Πρωθυπουργού να στηρίξει ένα λεβέντικο ΟΧΙ, εξηγώντας στο λαό το προφανές, πως δεν πάει άλλο αυτός ο δρόμος, αλλά και αναλύοντας το τι συνεπάγεται αυτό, οι συμπατριώτες μου και οι μέντορές τους, ετοιμάζονται να στηρίξουν το ΝΑΙ, υιοθετώντας την πάγια τακτική των Ελλήνων να κοιτάνε μόνο το (μικρό ή μεγάλο) ατομικό τους συμφέρον, αποφεύγοντας πάντα να πληρώσουν το τίμημα των επιλογών τους.

Δεν τους νοιάζει φαίνεται πως ο μισθός τους είναι 500, 600 ή 700 ευρώ. Αρκεί να είναι σε ευρώ. Δεν τους ενδιαφέρει που παρακαλάνε μην πεθάνει η μάνα τους, όχι για εκείνη, για τη σύνταξή της που τους συντηρεί. Εκείνοι δε που χαίρουν καλύτερης μοίρας και τα «κονομάνε» με 1.000+ ευρώ, δε βλέπουν το τίμημα όντας τυφλωμένοι από τη λάμψη του χρυσού τους κλουβιού, την ίδια στιγμή που οι πιο «ικανοί», οι πιο «μαχητικοί» από αυτούς έχουν μετατραπεί σε άγρια μαντρόσκυλα των αφεντικών τους.

Δεν περίμενα από τον Αλέξη να μεταλλαχθεί σε Άρη (Βελουχιώτη), ούτε να τιμήσει το όνομα Ερνέστο που έδωσε στο παιδί του. Άλλωστε σε αυτόν τον κόσμο πάντα οι «Φιντέλ» της ιστορίας επιβίωναν. Δεν είχα τέτοιες προσδοκίες γιατί ο Αλέξης εκπροσωπεί όλους εμάς, έναν «περήφανο» λαό που ζει στην πιο «όμορφη» χώρα του κόσμου. Έναν λαό που ακόμα υπερηφανεύεται για τη δημοκρατία που εφηύρε, ξεχνώντας πως αυτή χτίστηκε με πολέμους και δούλους, έναν λαό που καμαρώνει για τον Μ. Αλέξανδρο, αδιαφορώντας πως αυτός ήταν ένας από τους μεγάλους χασάπηδες της ιστορίας. Ξεχνάμε πως ο Κολοκοτρώνης φυλακίστηκε, ο Σωκράτης ωθήθηκε σε αυτοκτονία και πως ο Θεμιστοκλής εξοστρακίστηκε και κατέληξε «μάνατζερ» των Περσών.

Το ΟΧΙ δεν είναι ΝΑΙ στον ΣΥΡΙΖΑ, θεωρώ πως αυτός πέθανε στη συνείδηση όλων των αριστερών που τους πίστεψαν ή έστω τους ανέχτηκαν για να γλιτώσουν από τους άλλους. Το δικό του μνημόνιο ήταν παραπάνω από αρκετό για αυτό. Αλλά και πάλι, οι «τιμημένη» αγροτιά, το μεγαλύτερο ίσως θύμα των προτάσεων, τάσσεται υπέρ του ΝΑΙ. Για αυτό ξαναλέω πως δεν τα έχω με τον ΣΥΡΙΖΑ αλλά με όλους εμάς που με μνήμη χρυσόψαρου, IQ αμοιβάδας και γενναιότητα κότας, θέλουμε απλά τις τράπεζες ανοικτές. Ένας λεβέντης Πρωθυπουργούς θα εκλεγόταν από έναν λεβέντικο λαό και δυστυχώς δεν είμαστε φτιαγμένοι από αυτήν την πάστα. Δεν ήμασταν ποτέ φοβάμαι…

Το ΟΧΙ είναι δικό μας, δεν είναι της Κυβέρνησης και οφείλουμε να το υπερασπιστούμε ακόμα και αν αυτό μας κοστίσει τους «κόπους μιας ζωής». Όταν τα ΝΑΙ των προηγούμενων μας έφεραν εδώ, πού θα μας πάει ένα «μεγάλο» ΝΑΙ που προέρχεται από εμάς; Υπάρχει άραγε βιασμός με συναίνεση του θύματος; Εκτός αν αυτό που εννοούνε όλοι όσοι κραυγάζουν «Μένουμε Ευρώπη» είναι το «Φεύγουμε (και οι υπόλοιποι) από την Ελλάδα και μεταναστεύουμε σε κάποια ευρωπαϊκή χώρα». Θα έρθει η ώρα να πάρει και ο ΣΥΡΙΖΑ το δικό του ΟΧΙ για την υποκρισία του. Τώρα είναι η σειρά των «θεσμών»…