Την δικιά μου νιότη την έκλεψαν, άλλοτε την έκλεβαν, άλλοτε την έκρυβαν.
Ήμουν πολύ νέος να μπορέσω να την βρω – σκέφτομαι: ειρωνεία…θέλει την σοφία του Νέστορα για να την βρεις, τι να την κάνεις όμως με άσπρα μαλλιά; (αυτό το ερωτηματικό έχει τόση δύναμη που κάποτε μετακίνησε 3 μοίρες τον πλανήτη).

Το κόλπο παλιό και γνωστό “υποκρισία”. Πως και γιατί δεν είναι της παρούσης, είναι γνωστά μόνο τα γεγονότα (εδώ κάνουμε laboratorio που έλεγε Κάποιος Κάποτε). Τώρα έχω μια ευκαιρία για ένα ελαφρυντικό στοιχείο που θα προσκομίσω στο δικαστήριο του μέλλοντος , όταν το σημερινό παιδί μου απαγγείλει με τη σειρά του το δικό του κατηγορητήριο. Κάνω ένα βήμα προς την αλήθεια μου, και το κάνω τίμια και παλικαρίσια .

Ίσως σου στερήσω την άνεση, ίσως ακόμα και κάτι από το απαραίτητο, ναι παίρνω την ευθύνη γι’ αυτό και ξέρω ότι είναι βαρύ.
Όμως σου χαρίζω την αλήθεια και σ’ αυτήν την αλήθεια η νιότη σου θα είναι πολύ πιο ακριβή απ τη δίκη μου, που τα ‘χέ όλα αλλά δεν υπήρξε ποτέ.
Τουλάχιστον προσπάθησα.