Είναι ανησυχητικό και ιδιαίτερα επικίνδυνο για τη διεθνή έννομη τάξη, την ειρήνη και την παγκόσμια ασφάλεια ο Πρόεδρος των Η.Π.Α, της ισχυρότερης χώρας του πλανήτη, να δηλώνει για να δικαιολογήσει τη σχεδιαζόμενη, χωρίς προηγούμενη απόφαση του Συμβουλίου Ασφαλείας του Ο.Η.Ε, στρατιωτική επέμβαση στη Συρία: «Αισθάνομαι άνετα προχωρώντας χωρίς την έγκριση του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ»!…Αυτό δεν το είχε δηλώσει ούτε ο αλήστου μνήμης Μπους τζούνιορ πριν την εφιαλτική στρατιωτική επέμβαση στο Ιράκ!.. Η παραπάνω στάση των Η.Π.Α έχει προκαλέσει έντονο προβληματισμό ,αντιπαραθέσεις και διατύπωση ποικίλων αρνητικών αλλά και αρκετών θετικών απόψεων για τη διαφαινόμενη στρατιωτική επέμβαση στη Συρία. Δυστυχώς στις αναλύσεις οι οποίες έχουν δει το φώς της δημοσιότητας ελάχιστες επικεντρώνονται στο κατά πόσο μια παρόμοια επέμβαση είναι εναρμονισμένη με το Διεθνές Δίκαιο και το Καταστατικό Χάρτη του Ο.Η.Ε, αν και αυτό είναι ιδιαίτερα κρίσιμο για τη διεθνή έννομη τάξη, την ειρήνη και την παγκόσμια ασφάλεια
         Η άποψη μου είναι ότι η σχεδιαζόμενη στρατιωτική επέμβαση στη Συρία, παρά τους αντίθετους ισχυρισμούς όσων την υποστηρίζουν, είναι αμφισβητούμενης νομιμότητας και αποτελεσματικότητας, ενώ δημιουργεί επικίνδυνο προηγούμενο για τη διεθνή έννομη τάξη και την παγκόσμια ειρήνη.        Ειδικότερα: 
      Α. Σύμφωνα με το άρθρο 1 του Καταστατικού Χάρτη του Ο.Η.Ε, μεταξύ των σκοπών του περιλαμβάνονται                                 : 
1.Η διατήρηση της διεθνούς ειρήνης και ασφάλειας           
2.Η ανάπτυξη ανάμεσα στα κράτη φιλικών σχέσεων ,οι οποίες βασίζονται στο σεβασμό της αρχής των ίσων δικαιωμάτων και της αυτοδιάθεσης των λαών.  Σύμφωνα με το άρθρο 2, κατά την επιδίωξη των παραπάνω σκοπών, λαμβάνονται υπόψη και ότι:                                               .                                                                  
1. Ο Οργανισμός βασίζεται στην αρχή της κυρίαρχης ισότητας όλων των Μελών του.
2. Όλα τα Μέλη πρέπει να ρυθμίζουν τις διεθνείς διαφορές τους με ειρηνικά μέσα….
3. Όλα τα Μέλη στις διεθνείς τους σχέσεις πρέπει να απέχουν από την απειλή ή τη χρήση βίας εναντίον της εδαφικής ακεραιότητας ή της πολιτικής ανεξαρτησίας οποιουδήποτε κράτους.                                             . 
4. Καμιά διάταξη του Χάρτη δεν δίνει στα Ηνωμένα Έθνη το δικαίωμα να επεμβαίνουν σε ζητήματα που ανήκουν στην εσωτερική δικαιοδοσία ενός κράτους και δεν αναγκάζει τα Μέλη να υποβάλουν τέτοια θέματα για ρύθμιση σύμφωνα με τους όρους του Χάρτη.
      Τέλος το άρθρο 33 του Καταστατικού Χάρτη εμμένει  στην ειρηνική διευθέτηση των διαφορών μεταξύ των κρατών.                                               .                             
         Β. Το Συμβούλιο Ασφαλείας αποφαίνεται αν υπάρχει απειλή για την ειρήνη, διατάραξη της ειρήνης ή επιθετική ενέργεια και κάνει συστάσεις ή αποφασίζει ποια μέτρα θα ληφθούν , για να διατηρηθεί ή να αποκατασταθεί η διεθνής ειρήνη και ασφάλεια. (άρθρα 40-42).Ειδικά για τη δυνατότητα ανάληψης στρατιωτικής δράσης κατά ενός κράτους, σύμφωνα με τις προϋποθέσεις των άρθρων 1-2 προβλέπεται ότι «Αν το Συμβούλιο Ασφαλείας κρίνει ότι τα μέτρα που προβλέπονται από το άρθρο 41 θα ήταν ανεπαρκή ή ότι έχουν αποδειχτεί ανεπαρκή, μπορεί να προχωρήσει με αεροπορικές, θαλάσσιες ή χερσαίες δυνάμεις στην ανάληψη της δράσης που θα ήταν αναγκαία για τη διατήρηση ή την αποκατάσταση της διεθνούς ασφάλειας και ειρήνης.»                
Τα παραπάνω άρθρα εφαρμόστηκαν στην περίπτωση της κρίσης στη Λιβύη, παρά τις έντονες αντιδράσεις πολλών, όταν το Συμβούλιο Ασφαλείας έλαβε την απόφαση 1973/2011.. Είναι πια κατανοητό από όλους πόσο ατυχής για τη διεθνή κοινότητα ήταν η παραπάνω στρατιωτική επέμβαση και πόσο τραγική είναι η κατάσταση στη Λιβύη δυο χρόνια μετά, με ένα αυταρχικό καθεστώς χειρότερο και από αυτό του Καντάφι και με τη μετατροπή της χώρας σε ορμητήριο της Αλ Κάιντα.. Σύμφωνα με εκείνη την απόφαση, επιβλήθηκε απαγόρευση πτήσεων στον εναέριο χώρο της Λιβύης , η προστασία των αμάχων από επιθέσεις καθεστωτικών , η επιβολή εμπάργκο όπλων και το πάγωμα περιουσιακών στοιχείων του καθεστώτος Καντάφι, ενώ είχε ρητά αποκλειστεί η κατοχή της Λιβύης από μια ξένη χώρα. Το έργο αυτό ανέλαβε να το υλοποιήσει η ετερόκλητη & όπως αποδείχτηκε επικίνδυνη «συμμαχία» των αντικαθεστωτικών, τους οποίους απλόχερα είχε τότε βοηθήσει η Δύση και οι οποίοι σήμερα έχουν μετατρέψει τη χώρα σε no man’s land ενώ στην ουσία η Λιβύη σήμερα δεν έχει κρατική οντότητα αλλά συνιστά ένα συνονθύλευμα φυλών που ερίζουν για την εξουσία, τα ανθρώπινα δικαιώματα παραβιάζονται συστηματικά, ενώ ο λαός υποφέρει ζώντας κάτω από τραγικές και απαράδεκτες συνθήκες..  
        Γ.  Στην περίπτωση της σχεδιαζόμενης στρατιωτικής δράσης κατά της Συρίας, ενός ανεξάρτητου, έστω κι αν έχει δικτατορικό ή αυταρχικό καθεστώς, κράτους, κρίσιμα ερωτήματα είναι:  Ποια είναι τα ΚΡΙΤΗΡΙΑ με τα οποία μπορεί να αποφασιστεί από το Συμβούλιο Ασφαλείας του Ο.Η.Ε η ζητούμενη στρατιωτική επέμβαση , ποιος θα είναι ο ΣΚΟΠΟΣ της και αν παρόμοια επέμβαση νομιμοποιείται από τον Καταστατικό Χάρτη του Ο.Η.Ε. Φυσικά απομένει να απαντηθεί με βεβαιότητα το ούτως ή άλλως δύσκολο ερώτημα ποια πλευρά (το καθεστώς Ασαντ ή οι αντικαθεστωτικοί) έκανε χρήση χημικών όπλων, καθώς αυτή είναι η προβαλλόμενη αιτία για τη επιδιωκόμενη επέμβαση. Δεν πρέπει πάντως να ξεχνάμε ότι η παραπάνω χρήση έγινε στη Συρία και όχι σε βάρος τρίτης χώρας, οπότε στην περίπτωση αυτή θα μπορούσε να τύχει εφαρμογής το άρθρο 2 του Καταστατικού Χάρτη του Ο.Η.Ε.               
          Δυστυχώς ,όπως συνομολογείται από την πλειοψηφία των διεθνών αναλυτών, τα πραγματικά κίνητρα για την επέμβαση είναι οικονομικά-γεωστρατιωτικά και η προβαλλόμενη αιτία της επέμβασης είναι προσχηματική.. Οι Η.Π.Α όμως και ορισμένοι «πρόθυμοι» συνοδοιπόροι τους στη Δύση, προβάλλουν υποκριτικά ως δικαιολογία της σχεδιαζόμενης επέμβασης τη χρήση από το καθεστώς Άσαντ χημικών όπλων κατά του άμαχου πληθυσμού. Μέχρι στιγμής το γεγονός αυτό ΔΕΝ έχει αποδειχθεί, από τους επιθεωρητές του Ο.Η.Ε . Βέβαια από ηθικής πλευράς, με την ενορχηστρωμένη στη Δύση προπαγάνδα τις τελευταίες ημέρες να έχει λάβει διαστάσεις υστερίας , μια στρατιωτική επέμβαση στη Συρία μπορεί εύκολα να προβληθεί ως μια δικαιολογημένη αντίδραση κατά ενός δικτατορικού και απάνθρωπου καθεστώτος. Όμως, αν και ελάχιστοι πλέον αναλυτές λαμβάνουν υπόψη τους το Διεθνές Δίκαιο , γεγονός είναι ότι ο Καταστατικός Χάρτης ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΙ ρητά στρατιωτικές επεμβάσεις σε χώρες, αν δεν απειλείται η ΔΙΕΘΝΗΣ ΕΙΡΗΝΗ & ΑΣΦΑΛΕΙΑ. Αυτό έχει θεσπιστεί διότι επέμβαση στα εσωτερικά ενός κράτους υπέρ αυτού που κατέχει, ή διεκδικεί την εξουσία, δεν αναγνωρίζεται, καθώς έχει γίνει δεκτό ότι παραβιάζει την αρχή της ελεύθερης βούλησης του κάθε λαού (αρχή της αυτοδιάθεσης των λαών).                                                    
     . Δ. Με βάση τα παραπάνω, αν ως σκοπός της σχεδιαζόμενης στρατιωτικής επέμβασης στη Συρία θεωρηθεί ότι είναι η προστασία των αμάχων από τις χημικές επιθέσεις του Άσαντ, η τιμωρία και ο παραδειγματισμός του καθεστώτος και η εξασφάλιση της δυνατότητας στο λαό να αποφασίσει δημοκρατικά για τη διακυβέρνηση του, ανακύπτουν μερικά εύλογα ερωτήματα:
-Πώς θα εξασφαλισθούν οι άμαχοι από τους βομβαρδισμούς των αυτόκλητων σωτήρων τους και δεν θα επαναληφθούν οι εκατόμβες αμάχων ,όπως στο Ιράκ ή στη Λιβύη;
-Πώς θα εξασφαλιστεί η επίτευξη των παραπάνω στόχων χωρίς διενέργεια χερσαίων στρατιωτικών επιχειρήσεων (με όλα τις τραγικές συνέπειες που αυτές θα προκαλούσαν) σε ένα ανεξάρτητο κράτος μέλος του Ο.Η.Ε, στο οποίο έχει ξεσπάσει ένας εμφύλιος πόλεμος ;
-Στο όνομα τίνος θα γίνει η επέμβαση, όταν η μόνη αναγνωρισμένη κυβέρνηση στη Συρία είναι αυτή του Άσαντ;
-Γιατί δεν αναλήφθηκε παρόμοια στρατιωτική επέμβαση για την επίλυση του Παλαιστινιακού ή της εμφύλιας διαμάχης στο Σουδάν, στο Κονγκό και αλλού, όπου έχουν επίσης σημειωθεί σοβαρότατες παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων ;
 – Με δεδομένα τα αντιτιθέμενα γεωστρατιωτικά συμφέροντα της Ρωσίας, της Κίνας, του Ιράν του Ισραήλ και των Η.Π.Α στην περιοχή, ποιος μπορεί να αποκλείσει μια ευρύτερη ανάφλεξη και αποσταθεροποίηση στην περιοχή με δυσμενέστατες συνέπειες για τη διεθνή ειρήνη και ασφάλεια αλλά και μια ραγδαία αύξηση της τιμής του πετρελαίου με τραγικές συνέπειες για τη χειμαζόμενη οικονομία της Δύσης;                                       .                                                                                 Ο καταστατικός χάρτης του Ο.Η.Ε και το Διεθνές Δίκαιο ΔΕΝ ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΟΥΝ μια στρατιωτική επέμβαση στη Σύρια με στόχο τη τιμωρία ενός εγκληματία δικτάτορα ή την επίλυση του πολιτικού και ανθρωπιστικού προβλήματος στη χώρα. (άρθρα 1-2 ,40-42). Οι άφρονες υποστηρικτές της ουσιαστικά νομιμοποιούν επεμβάσεις στα εσωτερικά χωρών, υπό το πρόσχημα της «σωτηρίας τους» ή της παραβίασης των ανθρώπινων δικαιωμάτων, γεγονός το οποίο καταστρατηγεί τις αρχές του Διεθνούς Δικαίου, το οποίο δεν επιτρέπει την ανάληψη επιθετικών στρατιωτικών επιχειρήσεων κατά ενός ανεξάρτητου ,έστω και υπό καθεστώς δικτατορίας, κράτους χωρίς τις προαναφερθείσες αυστηρές προϋποθέσεις.
Το δόγμα του “ένοπλου και επιλεκτικού ανθρωπισμού”, το οποίο «τα γεράκια» της Δύσης προσπαθούν να επιβάλουν στις διεθνείς σχέσεις, διευκολύνει τελικά τις υπερδυνάμεις να καθορίζουν τις πολιτικές εξελίξεις χωρών στις οποίες διακυβεύονται συμφέροντα τους, σε αντίθεση με το Διεθνές Δίκαιο, το οποίο αναγνωρίζει άλλα μέτρα παρέμβασης και σύμφωνα με το οποίο η επίλυση των πολιτικών αδιεξόδων επαφίεται στους λαούς .Η μανιχαιστική προσέγγιση της κρίσης και η αντίστοιχη δικαιολόγηση της ανάληψης στρατιωτικής δράσης υπέρ ενός από τα αντιμαχόμενα μέρη ενός μαινόμενου εμφύλιου πολέμου με ηθικολογίες του τύπου ο «κακός» Ασαντ / η «καλή» αντιπολίτευση, είναι αυθαίρετη και επικίνδυνη για την παγκόσμια ειρήνη και ασφάλεια και το Διεθνές Δίκαιο δεν την αναγνωρίζει ως κριτήριο το οποίο επιτρέπει μια στρατιωτική επέμβαση κατά μιας ανεξάρτητης χώρας.                                            
    Ε. Αν οι Η.Π.Α και οι πρόθυμοι σύμμαχοι τους επιθυμούσαν πραγματικά να προστατεύσουν τους άμαχους από επιθέσεις με χημικά όπλα αλλά και τη διεθνή ειρήνη, δεν είχαν παρά να τηρήσουν τις αρχές του Καταστατικού Χάρτη του Ο.Η.Ε και του Διεθνούς Δικαίου. Η επίκληση από τις Η.Π.Α των συμφερόντων και των αξιών τους (και όχι η προάσπιση της διεθνούς ειρήνης & ασφάλειας, της διεθνούς έννομης τάξης κ.λ.π) , ως δικαιολογία για την ανάληψη μιας «τιμωρητικής» στρατιωτικής επέμβασης στη Συρία, είναι απαράδεκτη και προκαλεί ανατριχίλα, καθώς φέρνει στο νου το δόγμα του «ζωτικού χώρου»,το οποίο επικαλέστηκε ο Χίτλερ για να δικαιολογήσει τις επεκτατικές τάσεις της Ναζιστικής Γερμανίας..
Θα μπορούσε κάποιος καλόπιστος να αναρωτηθεί: Ποια θα ήταν η ενδεδειγμένη αντίδραση της διεθνούς κοινότητας στη Συριακή κρίση; Η απάντηση είναι ότι οι δυτικές χώρες με απόφαση του Συμβουλίου Ασφαλείας του Ο.Η.Ε και υπό την αιγίδα του θα μπορούσαν-ενδεικτικά- να επιβάλουν στα αντιμαχόμενα μέρη να αρχίσουν αμέσως ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις με ταυτόχρονη επιβλεπόμενη από το Σ.Α  κατάπαυση του πυρός , να εξασφαλίσουν την παροχή άμεσης πρόσβασης της ανθρωπιστικής και ιατρικής βοήθειας στα θύματα του εμφύλιου πολέμου στη Συρία και κυρίως να επιβάλουν άμεσα την επιβολή εμπάργκο όπλων και στις δυο πλευρές (τις οποίες  οι Δυτικοί και οι Ρώσοι έχουν εφοδιάσει, σύμφωνα με καταγγελίες, με όπλα και χημικά).Επιπλέον θα ήταν δυνατό να συμφωνηθεί ένας οδικός χάρτης για τη διενέργεια εκλογών  και να σταματήσει ο εμφύλιος στη χώρα .. Με τον τρόπο αυτό θα δίνονταν πραγματικά μια ευκαιρία στην ειρήνη, θα προστατεύονταν οι άμαχοι από τις εγκληματικές επιθέσεις με χημικά όπλα, και θα διασφαλίζονταν η σταθερότητα στη Μ. Ανατολή και στην ευρύτερη περιοχή.. Αντίθετα, με την επιδιωκόμενη στρατιωτική επέμβαση θα επιταχυνθεί η καταστροφή της Συρίας, θα αυξηθούν τα θύματα μεταξύ των αμάχων και η ανθρωπιστική κρίση, ενώ ταυτόχρονα θα αποσταθεροποιηθεί η ευρύτερη περιοχή ,θα διακινδυνεύσει η εύθραυστη ισορροπία στη Μ. Ανατολή, θα ενισχυθούν οι εξτρεμιστικές ισλαμικές οργανώσεις και θα εκτιναχθεί η τιμή του πετρελαίου στα ύψη με απρόβλεπτες συνέπειες για τη χειμαζόμενη διεθνή οικονομία.. Τέλος είναι πιθανό εξαιτίας της άφρονος και αντίθετης με το Διεθνές Δίκαιο στρατιωτικής επέμβασης στη Συρία να προκληθεί ακόμα και μια ευρύτερη ανάφλεξη με την πολεμική εμπλοκή περισσότερων χωρών (Ιράν ,Ισραήλ, Ρωσία, Τουρκία κ.λ.π) με άμεση απειλή για τη διεθνή ειρήνη και ασφάλεια!                                 
     Νομίζω ότι από τα παραπάνω ενδεικτικά αναφερόμενα συνάγεται ότι η διεθνής κοινότητα πρέπει ΝΑ ΑΝΤΙΤΑΧΘΕΙ στη σχεδιαζόμενη στρατιωτική επέμβαση κατά της Συρίας, διότι αυτή-εκτός των άλλων-είναι αντίθετη με το Καταστατικό Χάρτη του Ο.Η.Ε & το Διεθνές Δίκαιο.. Πρέπει, πριν είναι πολύ αργά, όλοι οι πολιτικοί ηγέτες να συνειδητοποιήσουν  ότι η καταστρατήγηση των αρχών του Διεθνούς Δικαίου, το οποίο σύμφωνα με ορισμένα «γεράκια» πρέπει  να εξελιχθεί (!) για τη καλύτερη αντιμετώπιση  νέων (!) απειλών, η επιχειρούμενη απαξίωση του Ο.Η.Ε και η αναγόρευση των Η.Π.Α  ως μοναδικών αρμόδιων να κρίνουν πότε και πού θα γίνονται στρατιωτικές επεμβάσεις, μόνο ΔΕΙΝΑ μπορούν να προκαλέσουν στη διεθνή έννομη τάξη, την ειρήνη και την παγκόσμια ασφάλεια…
 
 
                                                  Λεωνίδας Μ. Πεγιάδης
                                                      Δικηγόρος